Het was weer een drukke dag! Eerst naar een familiebedrijfje dat bladgoud maakt ; was er veel te druk en niet echt interessant voor mij. Na een zoveelste pagode zijn we in een straatje beland waar ze boedha beelden enzo maken. Wel tof om te zien, maar waar waren die stofmaskers voor die werknemers ? Na een rivier te hebben overgestoken met een gammel bootje, stonden paard en koets klaar voor een tripje door één van de vier koningsteden van de buurt. Enkele mooie overblijfselen.... Paard en koets was mooi, maar amai onze rug! Hobbelige wegen, geen vering, houten wielen.... Ons paard was rustig, maar die van Paul en Myriam vloog iedereen voorbij. Na een lekkere lunch aan het water, zijn we een berg op gereden met een truck, waar er weer mooie pagodes te zien waren. Hier hebben we besloten dat het genoeg is geweest. Geen boedha's, pagodes, tempels, stoepa's meer. Jessica begreep ons en zei dat het de laatste was. Oef! Als afsluiter zijn we nog langs een dorp gereden waar er een teakhouten brug over een mooi meer ligt, de Ubein-brug. Dit zou de langste wandelbrug zijn. Van op een bootje de zonsondergang meemaken aan die brug was fantastisch!!! We waren bijna te laat om nog een bootje te bemachtigen. Dus één per koppel kon mee. Hilde was op zoek naar een toilet, dus ik twijfelde niet. Gelukkig kon ze er mee leven en foto"s worden toch uitgewisseld. Nadien nog over de brug gewandeld en aan de praat geraakt met een oudere monik (met enorme flaporen) die in een klooster naast de brug woont. Hij genoot van de prachtige avondlucht en nu ook van de vermoedelijke grote verkiezingsoverwinning van de partij van Aung San Suu Kyi. Wij zijn ook blij voor de bevolking van Myanmar dat zeer waarschijnlijk terug Birma wordt! Morgen houden wij een rustig dagje in Mandalay en vieren wij onze laatste avondmaal met de groep! snifsnif....
In de voormiddag zijn we sightseeing gaan doen in Mandalay. We werden op drie plaatsen gedropt door onze bus ; het Paleis (dat grotendeels vernietigd is geweest), een prachtig klooster volledig in teakhout en het grootste boedistisch boek ter wereld, maar dan wel in de vorm van tabletten en elk tablet heeft zijn 'huisje', mooie witte huisjes. Na de lunch zijn we op de boot gestapt, privéboot met ligzetels op het dak. Na een uurtje varen, kwamen we in Mingun, een dorpje waar ooit de grootste pagode moest komen, maar door aarbeving e.d. is het nooit afgeraakt en zijn er enkel overblijfselen. Op die overblijfselen kan je op, weeral op blote voeten, maar levensgevaarlijk (het zou bij ons niet waar zijn). Er staan "boys" klaar om je telkens een hand te geven, maar nadien gaat het handje ook telkens open... Onze voeten zien wederom af. Ook is er een klok van 90 ton, maar ze klonk niet goed. Op elke klok die je tegen komt, kan je kloppen... Het leukste dat we hier nog bezocht hebben, was één van de weinige bejaardentehuizen die er in Myanmar zijn. Dit 'leeft' enkel van giften. Wij kunnen ons dit niet voorstellen, alhoewel het wel verzorgd was (naar toiletten durfden we niet te zien), maar we zijn wel blij dat het er toch is. Na weer een zalige boottocht terug naar Mandalay, hebben we ons gehaast naar de heuvel van Mandalay, voor de fantastische zonsondergang. En toen viel het op dat er toch wel wat toeristen zijn..... Weeral een fantastische dag gehad, maar weeral uitgeteld!
En wat hebben we gezien vandaag? Boedha"s!!! De eerste stopplaats vond ik heel mooi ; het wordt "Petra" van Myanmar genoemd. Een dorpje met tempels in de rotsen uit de 14de eeuw. Sinds de 19de eeuw wordt het gerestaureerd. Er was een 10-jarig meisje dat een beetje Engels kon en zij was mijn persoonlijke gids van de dag. Ze vond mij mooi en daarmee wou ze bij mij blijven. Ik had ook een bloemenkrans gekocht voor op mijn hoofd. Een ander meisje nam mijn bovenarm en vergeleek die met haar armpje... Ik hoop niet dat ze mijn dikke armen als schoonheidsideaal ziet... De tweede stopplaats was een gebied met 850 grotten waar er meer dan 400.000 boedhabeeldjes zijn en veel te veel apen. Als de toeristen toekomen, krijgen die eten zodat ze hen met rust zouden laten. Daarna gingen we naar de Efteling van Myanmar. Heel kleurrijke tempels met 582.363 boedhabeeldjes. Ik werd van deze gebouwen gewoon vrolijk. Zo feeëriek! Ik kreeg ook zin in taart want we liepen precies door een taart met allemaal marsepeinen beeldjes. En dan de hoogste staande Boedha : 130 meter hoog, dus hoger dan de kathedraal van Antwerpen.... Hier werd ik een beetje slechtgezind ; ze zij nog van die grote aan het bijbouwen ipv eens te investeren in de renovatie van prachtige oude tempels, of misschien nog beter ; in gezondheidszorg, afvalbeleid enz. Tja, het zijn hier morgen verkiezingen en ik hou hier een politiek pleidooi... En tussen in reden we voorbij tuinen met nog eens een duizendtal dezelfde boedhabeeldjes. Hier moesten we oppassen voor de slangen. Gelukkig niet gezien, maar we zijn ze ook niet gaan uitdagen. Heeft iemand de boedha's geteld? Ondertussen reden we op de 'Road to Mandalay' en zijn we aangekomen op onze laatste bestemming. Maar er volgt nog een druk programma, dus we denken nog niet aan naar huis gaan. Groeten uit Mandalay!
Vandaag was het een reisdag. In de voormiddag zijn we nog in Bagan gebleven, maar na een lokaal marktje (niet altijd even smakelijk wat je daar ziet) zijn we gewoon aan het zwembad van het hotel gaan liggen. Voor vertrek nog eens langs het goedkope, maar goede restaurant van gisteravond geweest en dan doorgereden naar Monywa. Dit is een stadje waar de toeristen nog een beetje vreemd zijn. Ik ging met Hilde naar een DImsum restaurantje en wij werden bekeken. Mensen zijn blanken hier nog echt niet gewoon. Vooral kindjes keken zeer verlegen naar ons en als wij even wuifden, dan kropen ze achter de rok van vader of moeder. Ja, bijna alle mannen dragen hier ook rokken hé (een longyi genaamd). We namen een openluchttaxi terug en het meisje dat er bij zat, ik vermoed de dochter van de chauffeur, vond het leuk om met twee blondinnen in het truckje te zitten. Onderweg naar Monywa zijn we nog gestopt in een 'compound' ; een woongemeenschap waar iedere familie een erf heeft met een (houten) huisje, koeien of buffels, kippen en geiten en waar zij hun bezigheden hadden, zoals pindanoten plukken, houtzagerij,... Ik voelde me weer de pottenkijker, maar al die kinderen die meeliepen en ons stonden uit te wuiven als we weg reden, dan gaf dit toch een goed gevoel. Ik heb nog een bloemetje van een kindje gekregen. Hoe arm ze ook leven, ongelukkig zien ze er niet uit. Oudere mensen vinden dit niet leuk en willen niet zo graag gefotografeerd worden, maar ik heb toch een zalige foto van een oudere dame met een sigaar. Hopelijk krijg ik die foto er nog op.
Morgen staan er twee uitstappen op het programma en nadien rijden we door naar Mandalay. De laatste bestemming.... Maar hier verblijven we wel vier nachten, dus nog heel lang ! ;-)
Tot dan !
De ballonvaart ; geweldige ervaring, prachtig, professioneel, gezellig, slechte thee maar lekkere (dubbel glas) champagne achteraf (dankzij Hilde die dat niet lust), diploma, westerse piloten (of hoe noem je dat?), warm onder de vlam, zachte landing, met 21 balonnen tegelijk in de lucht,... Het was dus zalig. Eén klein minpuntje ; we stegen op als het al vrij licht was en de rode gloed was er niet echt. Maar we doen dit onmiddellijk terug als de portomonnee het toelaat. Voorlopig niet dus...
Onze wekker stond deze ochten op half vijf, maar we waren beide al om half vier wakker.... Typisch! We zijn dus bezig aan een lange dag. Na de ballonvaart stond onze e-scooter klaar om nog wat tempels en pagodes te bezoeken. Vanmiddag een keilekkere pizza gegeten en tiramissu! Waar zijn wij? Bij één pagode zat een vrouw, een langnek, zo iemand met koperen ringen rond haar nek. Die zijn we speciaal nog gaan zoeken, want die moesten we nog gezien hebben. Ondertussen nog proberen af te bieden op een sjaal, gemaakt van lotus, maar mijn richtbedrag niet bereikt.... En daarjuist twee cola's gedronken en gebakken vermicelli met kip en groenten gegeten voor ongeveer 3 euro... Life is beautifull! Sweet dreams!
Fantastische dag achter de rug! Met de e-scooter de hele dag door het wondermooie Bagan gereden! Met zon! Alle stoepa's of pagodes zijn van de 11de of 12de eeuw. Geen blingbling, maar mooie gebouwen, soms met prachtige muurschilderingen. De scooters waren geweldig! Eerst langs asfaltwegen, daarna zandweggetjes. Met momenten spannende ritjes ! Ronny, de sultan, voorop, zijne harem achteraan. Op sommige pagodes kon je opklimmen, waardoor je een prachtig zicht kreeg over de groene natuur en met de uitstekende pagodes e.d. Dit was al een voorsmaakje voor morgenvroeg, wanneer wij met een ballon het gebied gaan overvliegen bij zonsopgang. Toen we boven op een pagode waren, wou ik een foto nemen van Hilde, wanneer er een man van achter het hoekje kwam. Ik zei, 'oei, iemand in de weg, maar allé, 't is ne knappe'. Tijdje later vraag ik aan die man; 'sir, can you take picture of us?' 'U mag het ook in het Nederlands vragen', kreeg ik als antwoord. Tja, hem net bestempeld als een knappe gast.... Aan de andere kant op diezelfde pagode, kwamen een 25-tal jonge monikskes naar boven. Tja, ik heb ze bijeen gekregen voor een groepsfoto met mij.... Dit kleurde de dag nog meer ! Op de terugweg kwamen we enkele Nederlanders op de fiets tegen van de parallelgroep. Er moest er een gerepatrieerd worden omdat er een probleem was met haar fiets. Ik heb haar achter op de scooter meegenomen. Dit was dan ook mijne goede daad van vandaag (om een beetje in de boedhistische sfeer te blijven...) Onze scooters zijn voor morgen al terug gereserveerd voor na de ballonvlucht. De wekker staat op half vijf.... Hilde slaapt al, dus ik zal dit maar afsluiten. Toedeloe!
Maar hier verblijven we wel vier nachten, dus nog heel lang ! ;-)
Tot dan !
