En wat hebben we gezien vandaag? Boedha"s!!! De eerste stopplaats vond ik heel mooi ; het wordt "Petra" van Myanmar genoemd. Een dorpje met tempels in de rotsen uit de 14de eeuw. Sinds de 19de eeuw wordt het gerestaureerd. Er was een 10-jarig meisje dat een beetje Engels kon en zij was mijn persoonlijke gids van de dag. Ze vond mij mooi en daarmee wou ze bij mij blijven. Ik had ook een bloemenkrans gekocht voor op mijn hoofd. Een ander meisje nam mijn bovenarm en vergeleek die met haar armpje... Ik hoop niet dat ze mijn dikke armen als schoonheidsideaal ziet... De tweede stopplaats was een gebied met 850 grotten waar er meer dan 400.000 boedhabeeldjes zijn en veel te veel apen. Als de toeristen toekomen, krijgen die eten zodat ze hen met rust zouden laten. Daarna gingen we naar de Efteling van Myanmar. Heel kleurrijke tempels met 582.363 boedhabeeldjes. Ik werd van deze gebouwen gewoon vrolijk. Zo feeëriek! Ik kreeg ook zin in taart want we liepen precies door een taart met allemaal marsepeinen beeldjes. En dan de hoogste staande Boedha : 130 meter hoog, dus hoger dan de kathedraal van Antwerpen.... Hier werd ik een beetje slechtgezind ; ze zij nog van die grote aan het bijbouwen ipv eens te investeren in de renovatie van prachtige oude tempels, of misschien nog beter ; in gezondheidszorg, afvalbeleid enz. Tja, het zijn hier morgen verkiezingen en ik hou hier een politiek pleidooi... En tussen in reden we voorbij tuinen met nog eens een duizendtal dezelfde boedhabeeldjes. Hier moesten we oppassen voor de slangen. Gelukkig niet gezien, maar we zijn ze ook niet gaan uitdagen. Heeft iemand de boedha's geteld? Ondertussen reden we op de 'Road to Mandalay' en zijn we aangekomen op onze laatste bestemming. Maar er volgt nog een druk programma, dus we denken nog niet aan naar huis gaan. Groeten uit Mandalay!
Vandaag was het een reisdag. In de voormiddag zijn we nog in Bagan gebleven, maar na een lokaal marktje (niet altijd even smakelijk wat je daar ziet) zijn we gewoon aan het zwembad van het hotel gaan liggen. Voor vertrek nog eens langs het goedkope, maar goede restaurant van gisteravond geweest en dan doorgereden naar Monywa. Dit is een stadje waar de toeristen nog een beetje vreemd zijn. Ik ging met Hilde naar een DImsum restaurantje en wij werden bekeken. Mensen zijn blanken hier nog echt niet gewoon. Vooral kindjes keken zeer verlegen naar ons en als wij even wuifden, dan kropen ze achter de rok van vader of moeder. Ja, bijna alle mannen dragen hier ook rokken hé (een longyi genaamd). We namen een openluchttaxi terug en het meisje dat er bij zat, ik vermoed de dochter van de chauffeur, vond het leuk om met twee blondinnen in het truckje te zitten. Onderweg naar Monywa zijn we nog gestopt in een 'compound' ; een woongemeenschap waar iedere familie een erf heeft met een (houten) huisje, koeien of buffels, kippen en geiten en waar zij hun bezigheden hadden, zoals pindanoten plukken, houtzagerij,... Ik voelde me weer de pottenkijker, maar al die kinderen die meeliepen en ons stonden uit te wuiven als we weg reden, dan gaf dit toch een goed gevoel. Ik heb nog een bloemetje van een kindje gekregen. Hoe arm ze ook leven, ongelukkig zien ze er niet uit. Oudere mensen vinden dit niet leuk en willen niet zo graag gefotografeerd worden, maar ik heb toch een zalige foto van een oudere dame met een sigaar. Hopelijk krijg ik die foto er nog op.
Morgen staan er twee uitstappen op het programma en nadien rijden we door naar Mandalay. De laatste bestemming.... Maar hier verblijven we wel vier nachten, dus nog heel lang ! ;-)
Tot dan !
De ballonvaart ; geweldige ervaring, prachtig, professioneel, gezellig, slechte thee maar lekkere (dubbel glas) champagne achteraf (dankzij Hilde die dat niet lust), diploma, westerse piloten (of hoe noem je dat?), warm onder de vlam, zachte landing, met 21 balonnen tegelijk in de lucht,... Het was dus zalig. Eén klein minpuntje ; we stegen op als het al vrij licht was en de rode gloed was er niet echt. Maar we doen dit onmiddellijk terug als de portomonnee het toelaat. Voorlopig niet dus...
Onze wekker stond deze ochten op half vijf, maar we waren beide al om half vier wakker.... Typisch! We zijn dus bezig aan een lange dag. Na de ballonvaart stond onze e-scooter klaar om nog wat tempels en pagodes te bezoeken. Vanmiddag een keilekkere pizza gegeten en tiramissu! Waar zijn wij? Bij één pagode zat een vrouw, een langnek, zo iemand met koperen ringen rond haar nek. Die zijn we speciaal nog gaan zoeken, want die moesten we nog gezien hebben. Ondertussen nog proberen af te bieden op een sjaal, gemaakt van lotus, maar mijn richtbedrag niet bereikt.... En daarjuist twee cola's gedronken en gebakken vermicelli met kip en groenten gegeten voor ongeveer 3 euro... Life is beautifull! Sweet dreams!
Fantastische dag achter de rug! Met de e-scooter de hele dag door het wondermooie Bagan gereden! Met zon! Alle stoepa's of pagodes zijn van de 11de of 12de eeuw. Geen blingbling, maar mooie gebouwen, soms met prachtige muurschilderingen. De scooters waren geweldig! Eerst langs asfaltwegen, daarna zandweggetjes. Met momenten spannende ritjes ! Ronny, de sultan, voorop, zijne harem achteraan. Op sommige pagodes kon je opklimmen, waardoor je een prachtig zicht kreeg over de groene natuur en met de uitstekende pagodes e.d. Dit was al een voorsmaakje voor morgenvroeg, wanneer wij met een ballon het gebied gaan overvliegen bij zonsopgang. Toen we boven op een pagode waren, wou ik een foto nemen van Hilde, wanneer er een man van achter het hoekje kwam. Ik zei, 'oei, iemand in de weg, maar allé, 't is ne knappe'. Tijdje later vraag ik aan die man; 'sir, can you take picture of us?' 'U mag het ook in het Nederlands vragen', kreeg ik als antwoord. Tja, hem net bestempeld als een knappe gast.... Aan de andere kant op diezelfde pagode, kwamen een 25-tal jonge monikskes naar boven. Tja, ik heb ze bijeen gekregen voor een groepsfoto met mij.... Dit kleurde de dag nog meer ! Op de terugweg kwamen we enkele Nederlanders op de fiets tegen van de parallelgroep. Er moest er een gerepatrieerd worden omdat er een probleem was met haar fiets. Ik heb haar achter op de scooter meegenomen. Dit was dan ook mijne goede daad van vandaag (om een beetje in de boedhistische sfeer te blijven...) Onze scooters zijn voor morgen al terug gereserveerd voor na de ballonvlucht. De wekker staat op half vijf.... Hilde slaapt al, dus ik zal dit maar afsluiten. Toedeloe!
Een zes uur durende rit naar Bagan werd even opgeschrikt : twee olifanten op de weg ! In Myanmar zouden nog vierduizend olifanten leven en ze worden voornamelijk gebruikt om boomstammen te verplaatsen. We zijn natuurlijk gestopt om een fotoshoot te houden. Twee rustige beestjes, dus aankomen was geen probleem.
Een tussenstop in het stadje waar er enkele jaren geleden rellen waren geweest tussen moslims en extreme boedhisten, maakte nog eens duidelijk dat het van 't weekend verkiezingen zijn ; trucks volgeladen met dansende en roepende mensen. Er was onderweg nog één uitstap voorzien ; Mount Poppa. Weer een heiligdom op een smalle berg van ongeveer zevenhonderd meter. 777 trappen brachten ons naar de top waar je een prachtig zicht hebt over het gebied. Een prachtlocatie, maar zo slecht onderhouden ! Een deftig afvalbeleid dringt zich hier op ! Wij zijn al helemaal anders opgevoed en dus valt het voor ons eens zo hard op. Tijdens onze klim, kwamen we tientallen makaken tegen. Er werd ons aangeraden om alles goed bij te houden en geen eten te voorschijn te halen, want anders waren ze er mee weg. Wel lastig dat wij die berg moesten beklimmen op onze blote voeten, terwijl de apen daar alles achter lieten. Gelukkig had Jessica de natte doekjes weer voorzien ! Ondertussen zitten we in ons mooi hotel in Bagan. Zwembad!!! Eindelijk kan ik morgen het water in! We hebben ons vervoermiddel gekozen om morgen Bagan te verkennen ; elektrische scooters. Bagan is een gebied van 40 km2 waar er ongeveer 2.000 stoepa's en pagodes staan uit 11de en 12de eeuw. Topatractie van de reis, dus hier kijken we weer naar uit! Mingelabar!
Deze ochtend was het nog goed aan het regenen en begonnen we te twijfelen ; stappen we in de truck en trekken we de bergen in, of vragen we aan Jessica of we vandaag al niet naar Bagan rijden, waar het mogelijks beter weer is. Maar de beslissing was snel genomen en we reden naar de volgende sightseeing ; het plattelandsleven ; plantages van chinese kool, sesamzaad, gember, aubergines... En wij maar ploeteren door het zand en slijk. Bibi lag als snel op naar gat natuurlijk en voor de rest van de dag met een vuil broek rond moeten lopen.... Om nadien boedha's in een grot te gaan bezoeken, moesten we terug op blote voeten. Ik had precies witte sokjes aan en de rest van mijn been zag roodbruin van het slijk. De grot had iets weg van een blotevoetenparcours ; glad, glibberig, pijnlijke matten, aangename frisse tegels, plassen.... Gelukkig stond Jessica klaar met vochtige doekjes. Onderweg zijn we een schooltje gaan bezoeken en heeft Jessica schriftjes en balpennen afgegeven. Wie was nu de toeristische attractie : wij voor die kinderen of de kinderen voor ons. Heel leuk! Door de mist zijn we een andere berg opgereden naar View Point. Een trekkershut met een prachtig zicht opgericht door een Nepalees gezinnetje. Daar hebben we een heel eenvoudige, maar lekkere lunch gekregen voor 70 eurocent... Gelukkig trok de mist weg en kregen we daar een ongelofelijk zicht over de bergen. We zijn dan nog naar een dorpje gewandeld waar twee koppels kleren hebben achtergelaten die ze voor dergelijke dorpjes bij hadden. Mensen waren hier heel gelukkig mee. Ook de tandenborstels en de zeepjes van het hotel hebben we daar achtergelaten. Terug even mijn klimbenen moeten bovenhalen om terug aan de trucks te geraken. Het is dan toch droog gebleven... Aan het hotel stonden ze klaar met borstels en water om onze wandelschoenen schoon te schrobben. Laundryservice zal voor in Bagan zijn. Morgen hebben we een rit van 6 uur voor de boeg naar het volgende hoogtepunt van de reis; Bagan! Sloppel!
Deze ochtend waren we nog in Pindaya, waar er nog een grot was waar er achtduizend boedha's in geplaatst zijn. Dit was toch wel indrukwekkend, enkel zeer moeilijk om in beeld te brengen ; enerzijds door de belichting, anderzijds omdat het er zoveel zijn. Nadien zijn we weer een familiebedrijfje gaan bezoeken waar ze de overbekende parasollekes maken van papier in prachtige kleuren en met bloemblaadjes in verwerkt. Onvoorstelbaar hoe mensen hun plan trekken zonder machines. De man, die het houtwerk deed, was zeer inventief met zijn werkmiddelen. Het papier werd gemaakt van boomschors. Daarna konden we nog even de tijd nemen op een plaatselijk marktje, maar een hevige regenbui maakte dat we moesten gaan schuilen onder de zeilen van de marktkramers tot de assistent van onze buschauffeur paraplu's bracht. Verwende toeristen dat wij zijn. Ondertussen zijn we aangekomen in Kalaw. Hier is op zich niet veel te zien, maar dit is een uitvalsbasis voor vele wandelingen en trektochten. En dit staat dan ook op de planning voor morgen. We worden met een truck naar een dorpje gebracht. Afhankelijk van het weer komen we te voet terug. Het weer is dus slecht. We halen amper 20°. Dit is blijkbaar uitzonderlijk. Het zouden uitlopers zijn van een tyfoon. Hopelijk snel beter, want ik heb maar één trui bij. Laundryservice komt weer van pas. Aan tewerkstelling wordt hier ook veel gedaan als je alleen al kijkt naar het aantal personeelsleden dat een hotel heeft. In het vorig hotel stonden een stuk of vijf vrouwen te wachten tot wij uit de kamer kwamen. Ik dacht, half aangekleed, ik ga eens kijken wat het weer zegt en dan kom je buiten en dan staan daar ineens vijf vrouwen op u te zien. Om ter vriendelijkst en met een big smile. En het waren die vrouwen die de 'boys' van het hotel waren en onze valiezen kwamen halen. Die vrouwkes zijn soms de helft van mij (in lengte en breedte). Mensen zijn hier zeer gedienstig en ongelofelijk vriendelijk. Deze ochtend zat ik aan die grot even te wachten op een trap en een klein Birmees jongetje kwam een foto van mij trekken. De toeristen zijn hier helemaal nog niet in overvloed en dat maakt het allemaal zo echt! Tot morgen !
De trekking is afgelopen. Met een deel van de groep begonnen we aan de zware klim! De rest van de groep nam een truck! De eerste twee uur was het continu klimmen en heb ik toch wel afgezien. Wel fier dat het al bij al vlot is gegaan, maar spijtig dat de wandeling niet mooier was. Een heel stuk steigen op een kiezelweg zonder mooi zicht en op de duur nog regen, was demotiverend. Gelukkig was de namiddag mooier, maar spijtig van het weer.... De weg was modderig en rotsig. Het regenseizoen is hier nog niet afgelopen! We hebben geluncht bij mensen thuis en onze gids met de dragers, hebben gekookt voor ons. We werden goed verzorgd! Wel leuk dat je je rugzak voor u uit ziet lopen, aan de rug van een klein Birmees manneke op sletsen! Af en toe steken die hun voeten is in een plas water en dan kunnen ze weer voort. Rond 17 u waren we aangekomen in het klooster, waar we de nacht gingen doorbrengen in één grote ruimte. We moesten ons snel installeren, want het werd donker. Gelukkig waren er kaarsen en hadden we pillampen bij. Die had je nodig om naar toilet te gaan ; een hurktoilet ! Typisch voor hier, maar voor westerlingen een marteling. In afwachting van het diner, dat door gids en zijn dragers weer werd klaargemaakt, speelden we het spelletje 'ik ga op vakantie en ik neem mee...' Na het lekkere eten, haalde Jessica een fles Mandalay Rum boven, maar dit was echt niet lekker! De dragers konden dit wel appreciëren. Het waren heel lage tafels en moesten continue op de grond zitten. Ik vond dit wel lastig... En dan de nacht : om half negen lagen wij op ons matteke, met hoofdkussen en een deken! Het was wachten op het eerste gesnurk.... Ik heb nog redelijk geslapen. Na het ontbijt hebben we even gevoetbald met 3 kleine monnikjes van het klooster. Die waren superblij met de voetbal die Jessica voor hen bij had. En dan kregen we de keuze : 4 uur terugwandelen door modder en rotsen of met een truck. Hilde had geen zin in de wandeling en sociaal zoals ik ben, heb ik met haar een truck genomen, die al betaald was door enkele Nederlanders (parallelgroep Koningaap). Het eerste uur moesten we nog wel zelf wandelen, want de chauffeur van de 4 x 4 had te veel Mandalay Rum gedronken.... En nu zijn we op onze kamer van het hotel in Pindaya en buiten regent het.... Hopelijk morgen beter weer!
Een lange, maar fantastisch mooie dag! Om half zes, in het donker, vertrokken met bootje over het Inlemeer. Eerst naar een festival waar een gouden boot met een boedha wordt voortgetrokken door vele bootjes met Inthavissers. Zij peddelen de boot vooruit met een been. Knap om te zien, maar moeilijk om uit te leggen. Hopelijk in een volgend hotel beter internet om foto's te laden, dan wordt het iets duidelijker. Nadien zijn we verschillende ambachten gaan opzoeken ; weverij van zijde en lotus, zilversmid, kopersmid, houtbewerking, sigarenfabriekje. En dit allemaal in paalwoningen die enkel met de boot te bereiken zijn. Alle gezinnen leven hier zo! Ondertussen al met stromend water en elektriciteit, maar het water van het meer zelf wordt gebruikt voor alles ; zich wassen, kleding wassen, tanden poetsen, enzo. Hier zijn dan ook floating markets en floating gardens. Tomaten worden gekweekt op drijvende stukjes land. Onze bootman is echt op zo'n stukje grond gaan staan om te bewijzen dat het echt wel drijft. Heel apart! Na de middag, zijn we heel oude stoepa's gaan bezoeken. Dit zijn kleine spitse gebouwen met telkens een boedha in. Veel knapper en echter dan al die goudkleurige van de voorbije dagen. En als afsluiter nog een klooster bezocht, ook op palen gebouwd, met springende katten. Alleen springen de katten de laatste drie jaar niet meer.... In het donker, dus twaalf uur na vertrek, zijn we teruggekeerd naar hotel, met boot. Maar hotel staat wel op het vaste land. Alhoewel, na twaalf uur op een boot te hebben gezeten, lijkt mijn bed ook een boot. Morgen ga je geen nieuw bericht krijgen, want we vertrekken op tweedaagse trekking. We gaan slapen in een klooster... op dat matteke! Rugzak staat klaar, de dragers van de rugzakken en drank hopelijk morgen ook. Die luxe krijgen we wel. Denk aan mij over twaalf uur, want de eerste twee uur is het klimmen. Tot overmorgen!
Maar hier verblijven we wel vier nachten, dus nog heel lang ! ;-)
Tot dan !
