Ik ben Jan den Hoed,, en gebruik soms ook wel de schuilnaam janja.
Ik ben een man en woon in Denhaag . (Nederland.) en mijn beroep is ex clubhuiswerker.
Ik ben geboren op 08/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, gitaarspelen en schrijven..
Na het schrijven van korte verhalen en columns, ben ik gestart met het schrijven van blogboeken.
PLUNJEZAK
HAVEN KROEG.
KOFFIEKAN.
TOT MIJN VOLGENDE BLOGBOEK.
Door ; Jan den Hoed.
27-12-2011
Op de vuist
HOOFDSTUK 9 .
OP DE VUIST .
Het is zaterdag als de polcks voor anker ligt terhoogte van het ierse plaatsje cork. In het weekend wordt er niet gewerkt, het is prachtig voorjaarsweer dus de mannen hebben zin om tegaan zwemmen. In hun blootje duiken ze de ierse zee in, een zwembroek is hier niet nodig, moet jij niet zwemmen hegenertje vraagt die ouwe dan aan mike....... ik kan niet zwemmen, zegt mike dan..........nah, dan pakkie een zwemvest, kan je 24 uur op drijven....zegt die ouwe dan een beetje spottend...... en mijn teveel haaien gaat mike verder................. die lusten jou niet kerel, zegt die ouwe dan weer. Dan lacht mike een beetje naar die ouwe en denkt.... zak in de stront man !
Als ze dan het zwemmen gehad hebben komen de luchtdruk geweren aan boord, dit vind iedereen wel kicke, schieten op die klere meeuwen, de hele reis door wordt een logger vergezeld door een grote groep meeuwen, die op eten uit zijn. Je kan van mijn wel een buks lenen zegt rene dan,,ik heb er toch twee. En de ene meeuw na de ander wordt de lucht uit geschoten. Maar mike ziet hier niets in, die meeuwen zijn dan wel niet zijn vrienden, maar hij kan ze ook weer niet dood schieten. Mike gooit lege flesjes bier de zee in om daar dan vervolgens op teschieten.
Deze keer gaan de mannen vroeger de kombuis in voor hun biertje en borreltje, het is tenslotte zaterdag. Mike blijft nog even aan boord schieten. Bijna een week zitten zij nu op zee, en de bemanning raakt dan snel geiriteerd, zij gaan op alles letten, het is verveling en het gemis van vrouw en kind. Als zij dan ook aan het avond eten beginnen zijn zij al aardig beschonken , dan zegt er èèn tegen johan de bemanningskok, waarom heb jij een groter stuk vlees dan ik, groter stuk vlees zegt johan.... nou sorry, maar ik zie geen verschil hoor, volgens mij is die drank je naar je hoofd gestegen, en dan in een flits gaan de borden door de kombuis en gaat johan met die andere man op de vuist. Dirk die ook ongeveer twee meter lang is en een meter breed komt tussen beiden, waarna die ouwe helemaal uit z.n dak gaat..... Vanaf nu wordt er geen jenever meer gezopen.... en morgen veren we niet binnen.....schreeuwd die ouwe dan...stelletje kleinuh kinderen......zeik mottuh jullie zuipuh.....als een briezende leeuw gaat die ouwe tekeer, iedereen bindt dan ook snel in.
Dus morgen niet passagieren in cork, daar zijn mike ,rene en de andere doodziek van. Jammer mike, want het is onwijs kicke in cork, zegt rene nog. Kop op mannen , het is nog geen morgen he, zegt dirk dan, om de goede sfeer en rust een beetje te bewaren.
De bemanningskok was begonnen met vers brood tebakken aangezien de mannen al het brood tot de laatste kruimel hadden opgegeten. Als bemanningskok was johan geen verkeerde, hij kon lekker koken, maar broodbakken was toch even iets anders.
Weer was er een visnet aan flarden gescheurd, het was deze reis al het derde net, normaal gebeurden dit zelden. Het gebeurde wel eens dat er een net aan een wrak of iets dergelijks bleef haken, maar drie op èèn reis was een record. Die ouwe schreeuwde vanuit een raampje van de brug........ Dat is allemaal de schuld van die ongelukkige hegener....hegeners brengen ongeluk aan boord....... verder volgde er nog een reeks van vloeken uit dat rode zuiphoofd van die ouwe. En met die ongelukkige hagenaar bedoelde hij natuurlijk mike. Mike keek vanaf boord met een dodelijke blik naar die ouwe....... wat haate hij die man. Maar ook dit net moest gerepareerd worden, dus begonnen er een paar man met het boeten.
Regelmatig zaten er van die kleine haaien in het net, zandhaaitjes noemen ze deze geloof ik, zij waren niet langer dan 25 centimer en zij voelde heel ruw aan, als je je hand er overheen haalde was het net een soort schuurpapier. Maar deze keer zat er een aardige jongen in het net, een haai van zo`n èèn metervijftig, rene en mike hadden hem op een paar kisten gelegd want mike wilde met deze jongen wel even op de foto. Rene maakt een foto van mike en de haai, terwijl mike een arm om de haai heen slaat........... PAS OP..... NIET MET JE HAND BIJ ZIJN BEK....horen zij dan dirk ineens schreeuwen....... nee joh man.. ik ben niet gek...zegt mike dan een beetje geiriteerd..... ja maar hij kan nog leven he, zegt dirk dan. Joh die haai is zo dood als een pier , zegt dan ook rene.....nou bekijk het dan maar. Na de foto tehebben gemaakt zetten zij de haai over boord.........PLONS.......zo zegt rene.... ook voor hem een zeemans graf.
Er schijnt een lekker voorjaars zonnetje als de bemanning de gevangen haring aan het inkisten is, zij zouden zo direct ingevroren worden in het guis ijs in het ruim. Voor deze klus moesten er drie man het ruim in, het werden karel, mike en neef dirk. Eerst gingen karel en dirk die daarna mike aanpakte van de bemanning. Eèn grote ijs massa was het daar beneden en er branden een paar kleine lampjes. Zo dit was pas buffelen, kistjes stapelen en dan het guis ijs er tussen en er overheen. Zij waren al een aardig tijdje bezig toen dirk zag dat mike het niet langer meer ging redden.... hij kan nu wel naar boven zei dirk tegen karel, wij zijn toch bijna klaar.... is goed dirk. HEEEEY,...... schreeuwde dirk naar boven, twee bemanningsleden kwamen boven het gat van het ruim kijken......hier pak eens aan....en zij gaven mike door aan de twee mannen, half onderkoeld kwam mike aan dek.....aaaahhh wat was dat zonnetje lekker, het leek wel of deze zon uit zuidamerika kwam, zo voelde hij aan. eenmaal wat bijgekomen zei mike... ja, en nu ff een bakkie in de kombuis.
In scheveningen hebben alle familie`s een bijnaam, en het bemanningslid die deze reis voor het eten zorgde was er èèn van de prikkepoes, johan was zijn echte naam. Johan was al bezig met de voorbereidingen voor het avond eten als mike de kombuis binnenkomt, ook weet johan dat mike uit het ijsruim komt en dat dit geen pretje is..... en gozer hoe is het in het ruim.......aaaahh , zwaar kut johan.....ja mike , ik weet er alles van, maar als je nu even geduld hebt dan bak ik lekker effe twee haringkjes voor je, knap je lekker van op . Heeeeerlijk zeg, zegt mike dan als hij die twee gebakken visjes piekaan heeft gemaakt....... doe me nu maar een lekker biertje johan..... kijk, zo ken ik je weer zegt johan dan...... Nou al aan de bier, hoort hij dan als dirk en karel ook de kombuis binnen komen, nou doe ons er dan ook maar èén zegt dirk dan. Dirk geeft mike een paar klappen op zijn knie en zegt dan...... ging lekker he pik....zeker,.... liegt mike dan.Nou het is bijna bitteruur, dus laten we nu dan ook maar aan het bier blijven tot het eten, die andere jongens komen er ook aan. Geef er nog maar eentje johan.
De volgende ochtend als mike wakker wordt is er geen spoor meer van zeeziekte of iets dat daar op lijkt tebekennen . Hij voelt aan het schip dat het nog steeds knap hard waait, als hij dan aan boord gaat waait hij zowat uit zijn overal, ooohh, dat is nog niks hoor mike, roept rene dan lachend...... en nog ziek maik....... nee rene... je had helemaal gelijk......als mike om zich heen kijkt is het net een film wat hij ziet die niet helemaal lekker loopt, alles trilt vreselijk van de wind, overals, haren, en de shaggy`s in de mannen hun mond...................pffff....... tijd voor koffie. Eenmaal aan de koffie kijkt mike naar het patrijspoortje (raampje in een boot ) dan ziet hij door de patrijspoort alleen een donkere lucht, dan weer alleen een donkere zee, dan alleen weer een donkere lucht, en dat blijft zich zo afwisselen, het schip gaat behoorlijk tekeer. In de loop van de dag komt de storm pas goed los, windkracht negen wordt bereikt, iedereen trekt zich weer terug de kombuis in omdat het tegevaarlijk wordt aan dek. Op het dak van de kombuis liggen twee rubber sloepen, nou denkt mike, als we deze nodig hebben dan moeten er toch een paar achter blijven wegens plaats gebrek, en als dit aan mike zou liggen, dan zou het er voor de machinist en die ouwe niet best uitzien. Maar laten we hopen dat dit niet nodig zal zijn.
S´avonds hangt er altijd een hele apparte sfeer aan dek, je ziet alleen de paar lampjes van de buitenverlichting, verder zie je helemaal niets om je heen, alles is zwart, je ziet de lichtjes van de sterren in het zwarte decor en hier en daar een lichtje wat van een andere boot is, niets zie je op die licht puntjes na dan, en het enige wat je buiten hoort is het ruizen van de zee, een sfeer die niet echt tebeschrijven is .Maar in een storm zoals deze lijkt alles wel een horrorfilm. Er is totaal niets meer over van die apparte avond sfeer.
Wacht lopen houd in dat ieder bemanningslid iedere avond om beurten aan het roer staat, vanavond is het de beurt aan neef dirk, mike gaat een kijkje op de brug nemen, hier mike zegt dirk dan, neem maar even over,....... ja maar hoe stuur ik dan zegt mike dan een beetje met paniek in zijn stem.... hier zie je deze klok... nou die pijl moet in het midden blijven, en als hij hier van afwijkt dan draai je aan het stuurwiel totdat hij weer in het midden staat, okay, simpel zegt mike dan. Na een tijdje neemt dirk het weer over. Mike vind het een machtig gezicht als hij vanuit het raampje van de brug iedere keer het schip tot aan de helft onder ziet gaan, en het dan weer vanuit de golven opziet duiken waardoor hij de woeste golven van zich afslaat, het spookt verschikkelijk aan dek ziet mike, gaaf he dirk, zegt hij dan. Heey wat is dat voor een deur achter ons, en mike drukt deze deur open..... heeeey mafketel... doe dicht.. dat is de hut van die ouwe...als hij dit ziet dan zwaait er wat voor je. Waar is die ouwe lul dan vraagt mike nog steeds door de open deur kijkend. Beneden zegt dirk, .... maar doe nu maar dicht. Tot opluchting van iedereen gaat de storm s`nachts weer liggen en wordt het weer een stuk rustiger.
In de loop van de volgende middag begint mike zich niet lekker tevoelen, hij is misselijk en ziet alles draaien, dan grijpt hij de reling en kotst en kotst en kotst, vreselijk ziek wordt hij ineens, het is een gevoel of tie dood gaat. Even later zit hij lijkwit en doodziek in de kombuis terwijl de andere allemaal aan het werk zijn. Die machinist is beneden, maar ook dat kan hem niet meer schelen, hij wil naar bed en dat doet hij ook. Tegen de wand aan ligt hij in zijn kooi met in zijn andere arm een emmer. Dan komt dirk de hut binnen...... hier zegt hij, opvreten....hij gooit iets zijn kooi in....zeekaak, zegt dirk, dan ben je er zo van af, nou mike ik ga weer wat doen, komt goed jongen.
Rene is een jonge visser en eigenlijk ook een maatje van mike geworden, hij gaat s`middags even naar mike toe om hem gerust testellen........... gewoon zeeziek mike, zegt rene, als je het eenmaal gehad hebt, dan wordt je op deze reis niet ziek meer, het heeft temaken met je evenwicht dat door de war ligt, komt door het varen en schommelen van het schip. Ja maar rene, ik krijg die kut zeekaak haast niet weg,.... nee he, zegt rene dan een beetje lachend, het is ook gor en droog, maar drinken is wel belangrijk, ik kom je om het uur wel een fles water brengen, en dan knap je vanavond al een stuk op. Okay rene... bedankt man. Is goed miky,.... als het aan die gekken boven ligt,..... die laten je gewoon dood gaan, roept rene nog als hij de hut uitloopt.
Het zuipuurtje en het avondeten slaat mike over, maar rene heeft gelijk, tegen de avond knapt mike inderdaad iets op, hij blijft nog wel in zijn kooi, maar zou morgen gewoon weer zijn ding kunnen doen. Tegen de nacht probeert hij wat teslapen, maar het wiegen van de boot help hier deze keer niet aan mee. Het is stil in de hut, de mannen zijn weer aan het werk, dan hoort hij geluiden die hij nog niet eerder gehoord hebt , alles kraakte beneden, net een dikke boom die langzaam omviel, dat soort gekraak was het. Als rene mike nog een fles water komt brengen voor de nacht zegt deze, wordt slecht weer mike, er komt een behoorlijke wind opzetten, er komt storm volgens die ouwe, hoor maar aan het kraken van die hutten, dat is het hout wat zo kraakt, het kan behoorlijk spoken hoor op de ierse zee,..... nou mike tot morgen he....... Is goed rene, tot morgen.
Na een paar uur gerust tehebben gaat de bemanning geleidelijk allemaal weer naar boven, nog een paar uurtjes en zij zullen de ierse zee bereikt hebben. Mike blijft nog even wat na luieren . KLIK......KLIK.....KLIK.... klinkt het dan op de stalen trap in het gangetje, mike kan vanuit zijn kooi zo die trap zien, hij ziet eerst grote werkschoenen de trap afkomen, en dan ziet hij een kerel van ongeveer twee meter lang...... wat een griezel zeg..... hij had het hoofd van een monster en keek ook niet echt vrolijk. Wie is dit dan ? denkt mike,.... hem heb ik nog niet gezien , dan ziet hij dat het monster de machinekamer binnen gaat. Als een speer peert mike hem nu ook naar boven, in de kombuis aangekomen zegt hij stoer.... En is er hier nog iemand zeeziek ? Ook hij schenkt een beker koffie in en gaat bij zijn collega`s zitten, mike verslikt zich haast in het eerste slokje als hij wederom KLIK.......KLIK.....KLIK hoort ,en de reus binnen ziet komen , die ook een beker koffie pakt.de man kijkt iedereen een beetje nors en glimlachend aan en zegt weinig.Nu kan mike hem goed bekijken, hij ziet er vies uit, onder het smeer en zo, zijn huid glimt van het zweet en hij stinkt. Wie is dat... vraagt mike zachtjes aan de man die naast hem zit......ooohh dat is de machinist.....beste kerel..... Nou dat kan wel zijn denkt mike dan, maar ik moet echt niks van hem hebben.
Rond tien uur gaat iedereen naar zijn kooi omteslapen, over twee uurtjes zou de werkdag beginnen. Mike pakt zijn plunjezak om zijn pyama tepakken, maar ziet dan dat iedereen met zijn overal aan zijn kooi ingaat, dus laat mike zijn pyama in zijn plunjezak en kruipt ook met zijn overal aan zijn kooi in. Nu snapt hij die zweetlucht, die zich goed laat ruiken in de hut. Maar op het wiegen van de boot en het geluid van de motor valt hij snel inslaap.
Mike is aan het voetballen met vrienden uit de straat, en zijn broertje kan al aardig keepen ondanks zijn zevenjaar. Daarna nog een partij paaltje voetbal met straat stenen....he....daar komt die machinist aan en vraagt of hij een partijtje kan mee doen...... no way..... roepen de jongens dan.......wie is die griezel....dan wordt die machinist kwaad en trekt lachend een groot slagers mes..............HEEEEEEY......HEEEEEY........OPSTAAN......mike schrikt zich rot van dat geschreeuw....bezweet doet hij dan zijn ogen open....ohh....ik heb liggen dromen.....OPSTAAN......hoort hij dan weer. 24.00 uur, het begin van de werkdag. Iedereen draait nog vlug een shaggy, en dan naar boord.
Het is 14 maart 1968, 8.30 uur, als de Polcks ( scheveningen 7 ) het gat van de scheveningse haven uit vaart. Het is rustig weer met een flauw zonnetje over de gladde zee. Doel van de reis is, de Ierse zee, voor de haringvangst. De loggers reizen nu op en aan van zee naar de scheveningse haven en weer terug, want het zou niet zolang meer duren voor dat het vlaggetjesdag is en er zodoende tonnen hollandse nieuwe haring wordt aangevoerd. Mike zit met een groepje bemanningsleden in de kombuis, er wordt koffie gedronken en men heeft het wat over thuis en over de kroeg. Er is slechtweer opkomst mannen zegt arie dan die ook de kombuis binnenkomt. Maar de mannen reageren niet echt, slechtweer schijnt normaal tezijn. Mike pakt dan zijn shagdoos uit zijn overal en gaat dan een shaggy zitten draaien..... wat ben jij nou aan het doen.. vraagt dan een collega visser die naast mike zit. Hebbie nog nooit iemand een shaggy zien draaien zegt mike dan voor z`n neus weg, waarop de visser het shagdoosje uit mike z`n handen grijpt en het via de kombuisdeur over boord gooit.......... zeelui draaien met hun klauwuh zegt hij dan, waarop mike nu ontzettend kwaad word, mike had in die tijd nog al eens last van driftbuien en het stoom komt zijn oren uit, ... Heey maarten doe is effe normaal imbeciel, zegt dan neef dirk....ach man, we hebben toch allemaal shag moeten leren draaien, mike die nu naast maarten staat draait zich om en loopt vloekend en tierend naar beneden, terwijl de mannen nog wat bekvechten. Als mike dan in zijn kooi gaat liggen geeft hij nog een stomp tegen de zijwand van zijn kooi. Even later pakt hij een nieuw pakkie shag uit zijn plunjezak, en probeert nu in zijn kooi om met zijn handen shag teleren draaien, wat na een paar shagy`s dan ook aardig lukt.
Op de logger wordt er gewerkt van twaalf uur s`nachts tot een uurtje of vier s`middags. En dat zou dus nog even duren, rond 24.00 uur zouden zij de Ierse zee bereiken. Maar dit weet mike allemaal niet, er is verder niets tegen hem vertelt van hoe of wat, en aangezien mike ook nog al makkelijk is ziet hij het allemaal wel. Nou mike kon zijn shaggy draaien dus nog maar even naar de kombuis voor een bakkie, als hij dan weer boven komt zegt maarten tegen hem, sorry he pik, maar ik help je wel om shag teleren draaien.... niet nodig... ik ken draaien......zegt mike dan wat snauwent. O, zie je wel, zegt maarten dan lachend. Maarten bleek achteraf best een toffe kerel tezijn, alleen zou de reis voor maarten na deze reis niet best aflopen, een paar bemanningsleden zouden hem overboord gooien, een moord die nooit opgelost zou worden, de polcks zou dan ook aan de ketting gelegd worden, en zou nooit meer uitvaren als vissersboot. Maar dit alles zou mike niet meer meemaken, dus terug naar de orde van de dag. Ook hebben de mannen het nog over wachtlopen, iets waar mike ook helemaal niets van snapt, hij luistert alleen maar, zo kwam hij beetje bij beetje alles teweten over het werkrooster.
Als er s`middags een bemannings lid gaat zitten aardappelen schillen zegt mike, is er geen kok, waarop een ieder moet lachen. Ja dat ben ik, zegt de aardappelschiller dan..... maar jij bent toch bemanningslid.... ja ook, maar om de reis is er iemand van ons aan de beurt die ook het avond eten klaar maakt en het brood bakt als deze straks op is, dus ik hoop dat je kunt koken, want ook jij komt een keer aan de beurt mike. Nou dat wordt dan afvallen lacht mike dan.
Dan komen de flesjes bier en de jenever op tafel, zo effe een paar drankjes voor het eten mannen, jij ook een biertje mike, ja.. tuurlijk zegt mike dan stoer. Onder het biertje wordt er gelachen, moppen vertelt en het is erg gezellig tenoemen. Ook hebben zij deze keer geboft met de kok, want het avondeten was prima. Alles schoot lekker op, zij waren het eiland white al voorbij , en nog heel even en zij zagen ook engeland in de verte liggen, je kon inderdaad heel goed zien dat engeland èèn groot eiland was. Een aantal bemanningsleden gingen in de vooravond een uurtje in hun kooi liggen, geen gek idee dacht mike, en je sliep heerlijk door het inslaap wiegen van de boot, maar ook de motor in de machinekamer hielp hier aan mee, door naar het geluid van deze motor teluisteren was je zo weg.
Bij het ochtendgloren zijn dirk en mike al aan de haven, kom mike, zegt dirk, even een bakkie bij otto in de havenkroeg. Als zij daar dan binnen komen is het er behoorlijk druk en is er veel herrie van hard pratende en lachende mannen in de met rook gevulde ruimte. Sommige oude vissers zitten al met een glaasje jenever voor zich, maar de meesten zitten aan de koffie. Een logger heeft geen kapitein, maar een schipper die de leiding heeft, een ieder noemt deze schipper, ouwe, mike wordt dan ook door dirk aan hem voorgesteld,... O, een hegener,... zegt die ouwe dan in plat schevenings,.... nah det beloof nie veel goeds, zegt hij dan nog. Mike heeft gelijk al een hekel aan die man. Ach als je normaal doet heb je weinig last van die ouwe, zegt dirk dan, hij heeft z`n hut op de brug, waar hij ook het grootste gedeelte van de dag is, alleen met het avond eten is hij beneden, ja of als er iets mis is... bonje of zo, nou dat was al een geruststelling.
Dan krijgen zij tehoren dat zij later zullen uitvaren, omdat de drankwagen en de wagen met het guisijs verlaat zijn. Nou dan nemen we nog maar een bakkie zegt dirk. Dan moet mike onder de koffie nog even aan thuis denken, zijn moeder nam vanmorgen met tranen in haar ogen afscheid van hem, en zijn kleine broertje keek ook niet echt vrolijk, mike wilde niet hebben dat zijn moeder naar de haven kwam om hem uit tezwaaien, dan valt zijn oog op een telefoon die iets verder naast de bar hangt..... o, denkt mike, dan kan ik nog wel even naar huis bellen. Nou iedereen de groeten, zegt mike dan aan het einde van het gesprek, en tot over twee weken.
Laten we maar even in de haven gaan kijken mike, zegt dirk dan. Nou er stond al een drankwagen telossen, zo dacht mike, er werden behoorlijk wat kratten bier aan boord gebracht, en een paar dozen jenever, en maar twee kratjes frisdrank. jaaaa, zegt dirk nu lachent, weinig frisdrank mike, dus je zal het grotendeels met bier moeten doen... beter toch. zegt mike dan stoer, Dan komt er een rare vrachtwagen langs de boot staan, hij lijkt een beetje op een cementwagen. O, daar is het ijs, zegt die ouwe dan, nou mannen opschieten want ik wil zosnel mogelijk het gat uit. Daar bedoelde hij dan mee, zo snel mogelijk de haven uit. Die rare vrachtwagen storte het ruim van het schip vol met guisijs...... waar is dat dan goed voor denkt mike dan . Tijdens de reis wordt de haring al aan boord ingevroren hoort hij dan later van dirk. Er staan ook al een aantal vrouwen en kinderen op de kade, die afscheid komen nemen van hun , man, verkering of vader. Trossen los, roept die ouwe dan, en even later ligt de polcks los om koers tezetten naar open zee
In de jaren `60 was het zo, als je meer dan zeven leerjaren achter de rug had en je was veertienjaar dan mocht je van school, en wilde je gaan werken, dan kon dit ook, alleen moest je dan een arbeidskaart aanvragen. Nou mike was èèn keer blijven zitten, èèn jaar voortgezet onderwijs dus had hij meer dan zeven leerjaren achter zich, en in de grote vakantie werd hij veertien,..... dus.... DAG SCHOOL , wat een hele bevrijding voor mike was. Maar hij moest wel van zijn moeder gaan werken, hij soliciteerde, hier en dan weer daar, maar niemand zag iets in een jongen van veertien. Mike zijn grote liefde ging uit naar vrachtwagens, hoe groter, hoe mooier, dus wilde hij dolgraag bijrijder worden, maar daar moest je minimaal vijftien voor zijn, dus mischien over een tijdje . Dan maar een jaartje lekker niets doen dacht mike, ook best lekker, maar zijn vrienden gingen wel naar school zodat er overdag voor mike weinig viel tebeleven.
Op een zondagmiddag zit mike bij zijn oma en opa thuis,die aan het oude `hofje van vrede best` wonen en mike klaagt dat hij geen werk kan vinden. Waarom ga je niet als je opa altijd heeft gedaan lekker naar zee, zei zijn opa tegen hem, ik geloof dat dirk van ria aan de wal is, dus ga eens bij hem langs. Geen gek idee vond mike dat, dirk was een aangetrouwde neef en zat op de visserij, ja dat doe ik opa, ga gelijk naar hem toe, wacht even pik, zei opa....... hier heb je een shag doos, lekker makkelijk draaien, je legt je shag er op, vloetje er tussen, knijp het doosje dicht en je shaggy is klaar.... o, bedankt opa... doei... dag oma, en weg was hij.
Ja zei neef dirk, ik wil morgen wel even bij mijn reder langs gaan, en dinsdag varen wij weer uit, dus is kort dag mike. Als mike dan thuis komt zegt hij tegen zijn moeder...... mam ik ga naar zee. Nou daar ga jij effetjes niet heen, zei zijn moeder. En toch ga ik zei mike, dirk gaat morgen met zijn reder praten. Zet dat maar rustig uit je hoofd jongen, zegt zijn moeder dan weer. Maar de volgende dag komt dirk bij mike langs en zegt dat hij mee kan, nou dat werd dan wel eventjes op zijn moeder inpraten, maar uiteindelijk kreeg hij toch groenlicht, omdat zijn moeder ook wel wist dat als zij nee zou zeggen hij ging lopen lantevanten, en dat wilde zij ook weer niet. Nou mike, spullen inpakken, dan kom ik je vanavond halen en dan brengen we je plunjezak vast naar boord, kun je gelijk die schuit zien, en dan morgenochtend om zeven uur varen wij uit, dus dan ben ik om half zes al bij je. Okay dirk, zie je vanavond.
S´avonds gaat mike met dirk naar de haven om z`n plunjezak aftegooien, mike z`n kleine broertje wil ook mee, en eenmaal op die boot voelt mike zich al heel wat, zeker tegenover zijn broertje. Ja gaaf dirk, dus morgen half zes he, ja dan kunnen we nog even een bakkie doen in de havenkroeg, dan zie je gelijk de rest van de bemanning . Tot morgen dirk, zegt mike dan als hij thuis word afgezet.
Het is 1968 als mike veertien jaar oud is en hij van school gaat. Hij wil gaan werken. Als dan een aangetrouwde neef een goed woordje voor hem doet bij zijn reder kan mike mee naar zee. Totaal niet wetende wat de visserij precies inhoud en wat voor een hard bestaan het vissersleven met zich mee brengt, storm,drank en keihard werken. Dan vaart mike op een dag als bemanningslid op de Polcks ofwel de scheveningen 7 het scheveningse gat uit.
Dit blogboek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
niets van dit blog mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk,fotokopie of op welke andere wijze ook,zonder toestemming van de (web) auteur.
HOOFDSTUK 9 . 
HOOFDSTUK 8 .
HOOFDSTUK 7 . 
HOOFDSTUK 6 . 
HOOFDSTUK 5 .
HOOFDSTUK 4 . 
HOOFDSTUK 3 .
HOOFDSTUK 1 . 
HET RUIME SOP . 
