Ik ben Jan den Hoed,, en gebruik soms ook wel de schuilnaam janja.
Ik ben een man en woon in Denhaag . (Nederland.) en mijn beroep is ex clubhuiswerker.
Ik ben geboren op 08/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, gitaarspelen en schrijven..
Na het schrijven van korte verhalen en columns, ben ik gestart met het schrijven van blogboeken.
PLUNJEZAK
HAVEN KROEG.
KOFFIEKAN.
TOT MIJN VOLGENDE BLOGBOEK.
Door ; Jan den Hoed.
17-12-2011
Ik ga naar zee mam.
HOOFDSTUK 1 .
IK GA NAAR ZEE MAM !!
In de jaren `60 was het zo, als je meer dan zeven leerjaren achter de rug had en je was veertienjaar dan mocht je van school, en wilde je gaan werken, dan kon dit ook, alleen moest je dan een arbeidskaart aanvragen. Nou mike was èèn keer blijven zitten, èèn jaar voortgezet onderwijs dus had hij meer dan zeven leerjaren achter zich, en in de grote vakantie werd hij veertien,..... dus.... DAG SCHOOL , wat een hele bevrijding voor mike was. Maar hij moest wel van zijn moeder gaan werken, hij soliciteerde, hier en dan weer daar, maar niemand zag iets in een jongen van veertien. Mike zijn grote liefde ging uit naar vrachtwagens, hoe groter, hoe mooier, dus wilde hij dolgraag bijrijder worden, maar daar moest je minimaal vijftien voor zijn, dus mischien over een tijdje . Dan maar een jaartje lekker niets doen dacht mike, ook best lekker, maar zijn vrienden gingen wel naar school zodat er overdag voor mike weinig viel tebeleven.
Op een zondagmiddag zit mike bij zijn oma en opa thuis,die aan het oude `hofje van vrede best` wonen en mike klaagt dat hij geen werk kan vinden. Waarom ga je niet als je opa altijd heeft gedaan lekker naar zee, zei zijn opa tegen hem, ik geloof dat dirk van ria aan de wal is, dus ga eens bij hem langs. Geen gek idee vond mike dat, dirk was een aangetrouwde neef en zat op de visserij, ja dat doe ik opa, ga gelijk naar hem toe, wacht even pik, zei opa....... hier heb je een shag doos, lekker makkelijk draaien, je legt je shag er op, vloetje er tussen, knijp het doosje dicht en je shaggy is klaar.... o, bedankt opa... doei... dag oma, en weg was hij.
Ja zei neef dirk, ik wil morgen wel even bij mijn reder langs gaan, en dinsdag varen wij weer uit, dus is kort dag mike. Als mike dan thuis komt zegt hij tegen zijn moeder...... mam ik ga naar zee. Nou daar ga jij effetjes niet heen, zei zijn moeder. En toch ga ik zei mike, dirk gaat morgen met zijn reder praten. Zet dat maar rustig uit je hoofd jongen, zegt zijn moeder dan weer. Maar de volgende dag komt dirk bij mike langs en zegt dat hij mee kan, nou dat werd dan wel eventjes op zijn moeder inpraten, maar uiteindelijk kreeg hij toch groenlicht, omdat zijn moeder ook wel wist dat als zij nee zou zeggen hij ging lopen lantevanten, en dat wilde zij ook weer niet. Nou mike, spullen inpakken, dan kom ik je vanavond halen en dan brengen we je plunjezak vast naar boord, kun je gelijk die schuit zien, en dan morgenochtend om zeven uur varen wij uit, dus dan ben ik om half zes al bij je. Okay dirk, zie je vanavond.
S´avonds gaat mike met dirk naar de haven om z`n plunjezak aftegooien, mike z`n kleine broertje wil ook mee, en eenmaal op die boot voelt mike zich al heel wat, zeker tegenover zijn broertje. Ja gaaf dirk, dus morgen half zes he, ja dan kunnen we nog even een bakkie doen in de havenkroeg, dan zie je gelijk de rest van de bemanning . Tot morgen dirk, zegt mike dan als hij thuis word afgezet.
Het is 1968 als mike veertien jaar oud is en hij van school gaat. Hij wil gaan werken. Als dan een aangetrouwde neef een goed woordje voor hem doet bij zijn reder kan mike mee naar zee. Totaal niet wetende wat de visserij precies inhoud en wat voor een hard bestaan het vissersleven met zich mee brengt, storm,drank en keihard werken. Dan vaart mike op een dag als bemanningslid op de Polcks ofwel de scheveningen 7 het scheveningse gat uit.
Dit blogboek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
niets van dit blog mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk,fotokopie of op welke andere wijze ook,zonder toestemming van de (web) auteur.