De volgende dag deed ik heel gewoon op school. Ik was wel wat stiller dan anders maar voor de rest niks bijzonder.

Pas een maand later wisten mijn klasgenoten pas dat hij overleden was.

Ik wou niet naar de begrafenis. Ik had geen zin in al dat triestig gedoe om me heen, maar ik moest wel.. Het was tenslotte mijn papa.

Een week of twee later in de ochtend.

Ik lag nog te slapen en daar hoorde ik mama mijn kamer in stappen. Ze maakte me voorzichtig wakker met de woorden 'Muis, ben je wakker?'. Ik gromde 'ja' en mama vertelde het slechte nieuws. 'Het gaat niet meer, ik voel me te ziek. Ik ga me laten opnemen in Duffel.' Voor iemand die net wakker is duurt het even voor wanneer het indringt. Ik voelde de tranen al opkomen. 

Later die dag kwam een vriendin van mama os halen met de auto om naar Duffel te gaan. Ik wist niet zo goed wat zeggen die dag want ik was nog niet goed wakker. Onderweg zei mama dat ik bij D bleef slapen voorlopig. Maar de eerste nacht nog bij haar vriendin. Aangekomen in Duffel, het wat niet zo'n lang afscheid.Een paar knuffeltjes en kusjes en we waren weer weg. Die nacht sliep ik niet.

De volgende dag bij D voelde ik me heel ongemakkelijk want het was al zo lang geleden dat ik haar en haar twee kinderen nog had gezien. Ik installeerde me in mijn nieuwe kamer, kreeg een laptop en daar zat ik dan. Alles was veranderd. 

Drie maanden gingen voorbij. Mijn verjaardag, mama haar verjaardag, examens.. 

Wat ik niet had verteld is dat op de begrafenis een jeugdvriendin van papa was waarbij ik vroeger vaak zat.

Daar verbleef ik een paar weekenden. Ondertussen waren er natuurlijk problemen. D kon me niet heel de zomervakantie opvangen dus moesten we opzoek naar iets anders. Na een heel gedoe kwam ik terecht in een pleeggezin in Heist-op-den-berg.