Mijn biologische ouders hebben me laten adopteren toen ik 6 maanden oud was. De adoptie was anoniem, ik noch mijn adoptie ouders hebben dus nooit geweten wie mijn biologische ouders zijn. Mijn adoptie mama, ik noem haar gewoon mama, is me komen halen. Mijn papa niet want hij had geen zin.. Het bleek dat ik heel ziek was. Toen we geland waren in België moest ik direct naar het ziekenhuis. De dokters zeiden dat ik de volgende dag niet kon halen maar zie, 17 jaar later en ik ben hier nog steeds ;). Ik had te weinig voeding dus kreeg ik een infuus met voeding want ik kon het niet inhouden, waardoor ik nu altijd honger heb. Later ontdekte ze dat ik een huidziekte had. Wat ik nog steeds heb en heel mijn leven ga mee moeten leven. Ze weten nog steeds niet exact wat het is. Elk jaar moet ik opnieuw naar Leuven voor een update maar de komende 4 jaar is er nog steeds niks veranderd. Het enige wat ik nu kan doen is me elke dag 2x insmeren met een bodylotion met ureum en 2x per week in bad met natrium bicarbonaat. Het is niet leuk maar ik ben er ondertussen gewend aangeraakt.

Het is niet makkelijk, maar het leven gaat door he! Dit is nog maar het begin.