In dit voorlaatste hoofdstuk(11) is Dimitri weer ouder geworden, zijn vader is inmiddels overleden en zijn oma is dement. Hij bezoekt zijn oma af en toe maar de gesprekken gaan altijd nergens over. 

Zijn nonkels bellen hem ook op om hen te helpen dronkemans liederen te zingen voor tv, maar hij weigert en ze gaan dan aan hun moeder vragen of zij er nog kent, maar er komt niks uit haar mond, pas als de cameraploeg weg is begint ze ineens te zingen.

Eindelijk na een lange lijdensweg ben ik bij het allerlaatste hoofdstuk gekomen waarin Dimitri met zijn ongewenste zoon Joeri op bezoek gaat bij zijn ooms in zijn geboortedorp, ze gaan op café(zoals verwacht) en eigenlijk wil Dimitri geen alcohol drinken maar zijn ooms luisteren hier niet naar. Joeri mag ook is op de gokkast spelen met het geld van een nonkel. Hij wint 1500 euro maar mag die van Dimitri niet houden, hij geeft het aan nonkel Herman die er blij mee is.

Op de terugweg zegt Joeri dat hij moet 'zeiken' maar Dimitri verbeterd hem en zegt dat hij 'plassen' moet zeggen. Hiermee geeft Dimitri aan dat hij zijn geboortedorp ontgroeid is.

Het laatste hoofdstuk vond ik nog het beste doordat er eindelijk iemand van de familie zijn gezond verstand heeft gebruikt en de alcohol en vunzige praat achter zich heeft gelaten. 

Het lezen van dit boek heeft mij niet het gevoel gegeven van tevreden te zijn dat ik een goed boek heb gelezen maar wat wel in mijn gedachten opkwam is dat je tegenwoordig niet veel meer moet kunnen om een boek op de markt te brengen en hier zelfs geld aan te verdienen.

Ik heb er niets op tegen dat andere mensen dit boek lezen en misschien wel graag lezen maar ikzelf hoop dat ik in de toekomst geen gelijkaardige boeken meer moet of ga lezen.

In hoofdstuk 9 mag Pie voor het weekend naar huis gaan en hij probeert sober te blijven maar zijn broers kunnen hem toch overhalen om mee iets te gaan drinken en hierdoor is hij de eerste dagen niet meer te zien.

In hoofdstuk 10 is beland Dimitri in het ziekenhuis voor de geboorte van zijn kind bij een vrouw waarvan hij helemaal niet houd zo blijkt uit zijn denken. in tegenstelling tot zijn vader is hij helemaal niet trots op de ongewenste zoon en zal hij die zeker niet aan iedereen tonen.

Nadat ik dit had gelezen dacht ik bij mezelf:"Dat er mensen nu zo weinig wilskracht kunnen hebben dat ze gewoon altijd terug naar de drank grijpen zelfs al weten ze dat hun lichaam er niet meer tegen kan en ze ervoor in behandeling zijn".

Ik vind het ook onverantwoord dat hij eerst geen voorbehoedsmiddelen gebruikt en als het dan te laat is er pas aan denkt dat hij eigenlijk niet van deze vrouw houd en dat hij ook het kind niet wil.

In dit hoofdstuk komt Dimitri een vroegere vriend tegen die erop aandringt om nog is af te spreken. de eigenlijke bedoeling hier van is om te proberen om Dimitri als bemiddelaar te laten optreden tussen zijn vader en moeder die gescheiden zijn doordat de nonkel van Dimitri een verhouding heeft met de moeder. Maar Dimitri wil zich er niet mee bemoeien en vertrekt dan ook kort daarop.

Wat mij in dit hoofdstuk toch heeft verbaasd is dat het de schrijver is gelukt om het zuipen en de vunzigheid  voor een keer niet de hoofdonderwerpen te laten zijn.