Gisteren zijn we doorgevlogen naar Varanasi (India) Ondertussen zijn we hier al onze tweede dag. Men had ons van alles voorspeld in superlatieven: - Nepal is zoveel rustiger en netter dan India. We vroegen ons af hoe dat wel zou kunnen; maar inderdaad, Nepal was een oase van rust in vergelijking met India. Het is een van de dichtsbevolkte landen en dat is te zien. Zoveel volk bij mekaar...nooit gezien. - De armoede in India is schrijnend...en ja, doffe ellende, zo stellen we zelf vast. - De heilige koeien in het straatbeeld...ook dat klopt. We moesten onze valiezen opheffen omdat het geluid van de wielen de koeien wel eens zouden doen schrikken!! - Afval overal: en ja, het afvalprobleem is torenhoog, overal waar je kijkt ligt er wel wat. - de Indiërs zouden onvriendelijk zijn; tot nu toe klopt dit niet. Wij hebben alleen vriendelijke Indiërs gezien.
We logeren in een guesthouse aan de Ganges, in een kraaknette kamer, met zicht op de rivier. De hoteleigenaar is een beetje een kleine despoot, die kinderen inzet voor het onderhoud van zijn hotel....niet echt goed te keuren.
We zijn vandaag in een tuktuk met een gids de stad gaan verkennen. Hij heeft ons wat inzichten verschaft in het kastesysteem dat hier nog altijd overeind blijft...en waarschijnlijk het hele leven van de Indiërs beheerst.
Morgenvroeg gaan we varen op de Ganges...de heilige rivier waar alles gebeurt; de koeien worden er gewassen, mensen wassen zichzelf en doen hun was, kinderen spelen erin, doden worden er begraven en de asse gaat de Ganges in....en toeristen gaan er varen.
Morgen vertrekken we naar Varanasi in India; de heilige stad aan de Ganges, een bedevaardsoord voor Hindoe's. Vandaag zijn we naar Pashupatinath gegaan; een beetje klein Varanasi in Nepal. Het is een tempelcomplex iets buiten Kathmandu waar Hindoes naartoe komen om te bidden, te mediteren, te offeren en om hun doden te cremeren. Crematies gebeuren er publiek....aan de lopende band, dag en nacht. Het kastesysteem is hier wat crematies betreft, opgeheven. Er blijven nog drie categorieën over; de gewone mensen, de VIP's en de koninklijke famile. Voor iedere categorie is er een aparte plaats langs de rivier. Crematies zijn hier een mannenaangelegenheid. Er komen geen vrouwen aan te pas. Nu, de vrouwen zijn er ten opzichte van een aantal jaren geleden al een goed stuk op vooruit gegaan. Vroeger moesten ze zch in het vuur werpen, waarin hun overleden man verbrand werd....dat is ondertussen afgeschaft...maar op de crematie mogen ze nog altijd niet aanwezig zijn... Vrouwenemancipatie is hier een onbekend begrip. Al die info en nog veel meer weetjes over Sadou's (echte heilige mannen of geraffineerde bedelaars) hebben we gekregen van een mannelijk gids, die aan 't einde van zijn gidsbeurt probeerde om ons 20 euro af te troggelen. Zoveel heeft hij niet gekregen, maar toch 10 euro, wat naar Nepalese normen toch nog veel te veel is...denken we.
We zijn terug in Kathmandu. Toen we in het begin van de maand vertrokken, was het hier Dassainfestival. De stad was rustig en leeg. Vele inwoners waren weg naar hun familie op het platteland. Vandaag is iedereen terug en Kathmandu is inderdaad de heksenketel, die men ons voorspeld had. Op het spitsuur staat alles stil in de file; voetgangers incluis, want ook voor wie te voet is er vaak geen doorkomen aan. We hebben gisteren middag een frituur gevonden. (de zaak maakt reclame met ...the first frituur in Nepal) De kwaliteit van de fritten is meer dan behoorlijk...kan de vergelijking met de frituur aan Prinsenbos in Grimbergen doorstaan. Het eten in Nepal is overigens heel lekker...veel kip, groenten en rijst, momo's...een soort dumplings (dim sum) gevuld met groenten, kip of vlees. Gisterenavond hadden we afgesproken met een Vlaams meisje. Zij begint een van de dagen aan dezelfde tocht, als die wij deden. Ze gaat die alleen doen, op haar eigen tempo. Ze is twintig jaar jonger dan wij....dat zou dus wel moeten lukken.
Vandaag verhuizen we naar een ander hotel, voor twee dagen, want het hotel waar we nu logeren is volgeboekt. Om 12 uur komt de man van Green Lotus ons ophalen. Ondertussen is het hier avond geworden en 't was onze gids die ons hier afzette (met kleren aan die we hem gaven, leuk...) We zijn deze namiddag terug naar Thamel getrokken om een pakje te versturen naar huize Stieglitz. Een hele onderneming...2 uren hebben bij de koerierdienst gezeten. Eerst offerte maken....dan een geschikte doos vinden...dan het gerief inpakken....dan een gedetailleerde inventaris maken van wat er moet verstuurd worden....dan afrekenen (ondertussen was er al ongeveer 1/5 van de prijs bijgekomen aan taxen, VAT en andere extra's) En dan betalen met VISA.....het visatoestel (zo'n voorhistorisch ding met papierkes) was bij een andere koerierdienst in de stad....iemand sturen om het op te halen...wachten....na 2 uren was de klus geklaard....hopelijk komt het pakje ter plekke voor we terug zijn.
Vandaag terug naar Kathmandu met de bus. De rit heen was heel rustig....toen was het Dassainfestival en heel rustig op de weg. Vandaag was een helse rit. Alle verkeer moet langs diezelfde smalle weg; vrachtwagens, wegenwerken, lokale bussen, toeristenbussen, brommers en voetgangers. Over bergkammen, langs smalle wegen..soms wel een hachelijke onderneming. Toen we Kathmandu binnen reden, dachten we dat we er waren. Niets minder waar....nog meer dan een uur file. Om 8 uur vertrokken in Pokhara, om 17 uur in Kathmandu....9 uur onderweg. Chombi onze sherpa, stond ons op te wachten en heeft ons in 't hotel afgezet. We blijven nog een paar dagen in Kathmandu en gaan dan door naar India.
We hebben het vandaag rustig aan gedaan. In de voormiddag hebben we onze vliegtuigreis en ons hotel voor India geregeld en zijn we wat rond getrokken in Pokhara. In de namiddag heeft een taximan ons naar een Tibetaans vluchtelingenkamp gebracht, iets buiten Pokhara. Een paar honderd Tibetanen zijn er in 1961 terecht gekomen na hun vlucht uit Tibet, na de inval van de Chinezen. Het Rode Kruis heeft hen aan "woningen" geholpen. Ze leven er in troosteloze omstandigheden. Om een beetje aan de kost te komen, worden er tapijten geweven en Tibetaanse souvenirs verkocht. We hebben onze bijdrage geleverd... Om 3u hebben we in het plaatselijke klooster, een Tibetaanse gebedsdienst gevolgd. Een 50-tal monikken heeft mantra's opgezegd vergezeld van drum, hoorn en bellen. We hebben er niet veel van begrepen, maar het deed wat denken aan "Seven years in Tibet"...real life.
Nepal
Gisteren zijn we doorgevlogen naar Varanasi (India)
Morgen vertrekken we naar Varanasi in India; de heilige stad aan de Ganges, een bedevaardsoord voor Hindoe's.
Vandaag terug naar Kathmandu met de bus.
