Aan de ene kant heb ik er vrede mee. Ik besef dat je lichaam "op" is en dit leven niet lang meer aankan. Ik besef dat jij nog een generatie bent die veel heeft meegemaakt en dat ik blij & dankbaar moet zijn dat je deze leeftijd hebt. Anderzijds wil ik je geen pijn zien lijden. Ik wil niet dat je afziet en al helemaal niet dat ik er zal moeten op kijken en niets voor je kan doen. Ik gun je een mooiere dood, ook voor mezelf want ik weet niet hoe ik hiermee om zal moeten gaan. Het zal mij voor het leven tekenen. Ik hoop met alles wat ik in me heb dat we volgende week goed nieuws krijgen en dat ons nog 2 jaar wordt gegund. Dat ik nog 2 jaar van jou mag genieten. 2 jaar lijkt weinig als je het op een heel leven bekijkt maar nog 2 jaar met jou is het liefste wat ik wil. 

Als ik nadenk over wat met Machteld nog 2 jaar had gekund, ik had er ook alles voor gegeven. Ik ben niet ondankbaar voor wat ik heb maar ik denk dat ik wel nog iets te goed heb dus laat het dit maar zijn. De kanker weegt zwaar op mijn lichaam. Vooral emotioneel vraagt het veel maar t'is het mij allemaal waard. We zien wel wat komt. Vind het nog steeds moeilijk om alles uit handen te geven en "het lot" te laten beslissen over hoe je leven loopt. De onderzoeken zijn bijna achter de rug. Ik duim met alles wat ik in me heb! Hou van je!