Net een druk weekend achter de rug, de kinderen slapen en eindelijk weer effe rust en tijd om de blog weer effe aan te vullen.
Gisteren (zaterdag) is Liedeke ons, zoals beloofd, komen ophalen om de omgeving hier te verkennen: waar zijn hier de supermarkten, de shoppingcentra, het kinderziekenhuis, het ziekenhuis voor volwassenen, tankstations,... Noem maar op, we hebben het gezien. Eigenlijk wonen we hier best wel in een mooie omgeving: heel landelijk en heel heuvelachtig, tot groot jolijt van Lars, want telkens we zo'n heuvel naar beneden rijden, kriebelt het in zijn buik.
En Quinten sliep, ...
Het is ook onvoorstelbaar hoe groen het hier is. Blijkbaar werden, volgens Liedeke, honderden hectaren grond door de familie Dupont opgekocht om het zo groen te laten. Zij wilden niet dat de omgeving waarin zij woonden er binnen 100 jaar zou uitzien als pakweg New York. Nu zijn ze hier in de omgeving natuurlijk heel blij dat ze hier zo'n gegoede familie hadden (en nog altijd hebben) die ervoor gezorgd heeft dat de streek rond Wilmington nog steeds zo groen is. Dit heeft ook als gevolg dat er hier veel dieren zijn: reeen, allerlei soorten vogels (vooral eenden), maar vooral eekhoorntjes in deze wijk. Ze zijn ook helemaal niet mensenschuw, en dus kan je ze echt van dichtbij bewonderen. Lars vindt het geweldig. Ook de Brandywine Creek State Park voorbijgereden: een immens natuurgebied met kilometers lange wandelpaden, en, raar maar waar, om de zoveel meter een barbeque. Geen slecht idee voor deze zomer,...
En Quinten sliep,...
's Avonds waren we uitgenodigd bij de boss van Kristof. Heeft al 3 grote kinderen (2 meisjes van 18 en 16 (waren compleet weg van onze kids) en een jongen van 14). Daar hebben we typisch amerikaans gegeten (kip met brocoli overgoten met (straffe) kaassaus, en een slaatje waar ook weer geraspte kaas werd ingestrooid. Lars, de charmeur, haalde zijn beste Amerikaans boven en zei tegen de vrouw des huizes: "it' s delicious!!" (geleerd van Dora). Waarbij alle gastvrouwen in koor uitriepen: "He's sooooo cute!!" (10/10 voor Lars, )
En Quinten sliep,...
Daar hebben we dan weer heel wat geleerd over het Amerikaanse schoolsysteem: - Preschool is vanaf 2 jaar en is helemaal niet verplicht. De scholen die deze klasjes hebben zijn ook privescholen. En dus heel duur - Kindergarden begint vanaf 5 jaar en is ook niet verplicht, dit komt overeen met onze 3de kleuterklas. Alle publieke scholen en hebben kindergarden. - Grade school of Primaryschool: van 6 tot 10 jaar (1st grade to 5th grade), komt bij ons overeen met het 1ste tot en met het 5de leerjaar. - Middle school of Junior High school: van 11 tot 13 jaar (6th grade to 8th grade), komt bij ons overeen met het 6de leerjaar tot en met het 2de middelbaar. - High school: van 14 tot 18 jaar (9th grade to 12th grade). Vanaf 16 jaar mogen de leerlingen het opgeven en gaan werken. - Technical school: hogeschool - College/University: Universitaire studies. Het verschil tussen College en University is dat een College maar 1 studierichting heeft en de Universiteiten verschillende studierichtingen hebben. Dan hebben ze nog maar een bachelor degree (bij ons de vroegere kandidaturen). Voor een masters degree moeten ze nog extra 2 jaar studeren.
En Quinten werd ondertussen wakker voor pap.
Na nog een gezellige babbel was het tijd om op te stappen. Jassen aan, alles bijeenrapen (speelgoed, papfles, tut,...).
En Quinten,... sliep niet meer en belandde in de armen van de boss, en lap,... kristof's baas helemaal onder de melk!!!!!!!!!! En die kleine ukkepuk vond het nog grappig ook, want hij begon meteen te lachen. Hij gelooft het nooit als we hem dit binnen een paar jaar vertellen...
Vandaag waren we uitgenodigd bij de Big Boss. Hij is gehuwd met een Japanse, die ook lid is van de International Woman Club (IWC), en heeft 2 meisjes van 7 en bijna 4. Ook weer reuzeleuke speelkameraadjes voor Lars. We hebben daar heel lekker gegeten; een mengeling van europees (ze hebben heel lang in Zwitserland gewoond) en turks (hij is turks). Heel lekker. De kinderen hebben heel goed samen gespeeld. We stonden ervan versteld dat ze, hoewel ze elkaar niet verstonden, toch vanalles konden duidelijk maken. Ook hier kwam de charmeur in Lars weer naar boven, en hij wond die meisjes zo om zijn vingers. Ze maakten zelfs ruzie om wie er aan tafel naast Lars mocht zitten. Na het eten werden de kleurtjes bovengehaald en nu hangt daar de ijskast vol met tekeningen van Lars. De vrouw des huizes vond het heel schattig dat zij tekeningen van hem kreeg. Toen we doorgingen kregen de meiden van Lars een heel dikke kus en een heel dikke knuffel, nog nooit gezien,...
Door Kishiko ben ik dan weer meer te weten gekomen over de werking van IWC: zij geven taalcursussen, yogacursussen, gymklassen,... noem maar op, en altijd zijn er babysitters zodat de kids mee kunnen. Bijna alle vrouwen die van deze afdeling lid zijn, zijn vrouwen waarvan de echtgenoot bij Dupont werkt, dus dat schept al meteen een band. Ben benieuwd voor woensdag, wanneer ik er samen met Liedeke naartoe zal gaan. 'k Heb ook weer wat tips gekregen waar je de beste verse groenten, vlees, vis,... kan gaan halen. Geloof mij, de amerikaanse voeding is echt niet geweldig (is nog zacht uitgedrukt). Ik heb vrijdag geprobeerd om een europeese maaltijd klaar te maken, met amerikaanse ingredienten: het vlees (hamburgers) had geen smaak, de aardappelen hadden geen smaak en de groenten (spinazie met roomsaus), smaakten heel zoet... Helemaal niet voor herhaling vatbaar. Maar dankzij Kishiko komt daar hopelijk verandering in. Morgen zien we elkaar terug. Het is morgen namelijk President's day (verjaardag van Licoln en Washington die ze vieren) en alleen de scholen hebben vrij. Kishiko heeft een kinderparty georganiseerd met een aantal vrouwen van het IWC en dat is leuk om kennis te maken met andere mensen, en ook voor Lars om nog eens met andere kinderen te spelen.
Na dit drukke weekend zijn we echt wel pompaf, en zal een goede nachtrust ons deugd doen.
Dus, ...See you next time voor nog meer avonturen!!
Het is vandaag al vrijdag. De eerste week is hier eigenlijk redelijk vooruitgevlogen. Hopelijk blijft dit zo.
De kids zijn ondertussen al goed aangepast aan het uur, Ze zijn niet meer wakker om 3u, zoals de eerste dag, maar gemiddeld is het al half 7 geworden.
Hier in het huisje werden we de voorbije dagen geplaagd door een paar ongemakken: de sleutels die we hadden gekregen pasten niet en dus kon de voordeur niet op slot. Gelukkig is dit hier niet zo'n probleem. Je kan hier de voordeur open laten, zonder dat er iemand binnen komt. De wasmachine werkt ook niet zoals het zou moeten: de pomp is kapot en dus blijft het water er allemaal instaan (hier wordt de was bovenaan in de machine gestopt). Dus heb ik gisteren alle was met de hand uitgewrongen en zo in de droogkast gestoken. Wat een gedoe,.... Maar vandaag werd het probleem van de sleutels toch al opgelost, de wasmachine zal voor volgende week zijn, want die pomp moesten ze bestellen...
Mijn uitstapje naar de internationale vrouwenclub is met een weekje uitgesteld: de inwonende schoonmoeder van Liedeke werd met hartproblemen in het ziekenhuis opgenomen, en uiteraard wil zij zoveel mogelijk tijd bij haar doorbrengen. Toch gaat ze voor ons morgen tijd maken om ons de hele dag mee op trot te nemen. Ze heeft blijkbaar al een hele waslijst van dingen die ze ons moet laten zien. 'k Ben eens benieuwd...
Ze had ook onze gegevens van hier doorgegeven aan een Nederlandse vrouw (Nathalie) die ook haar man gevolgd is naar de USA. Niet voor 5 maanden, maar voor 5 jaar! Zij zijn hier nu ongeveer 2,5 jaar en hebben een zoontje (Colin) van 3. Gisteren belde Nathalie me al op om vandaag eens af te spreken als het mooi weer was om eens samen naar een speeltuin of zo te gaan. Maar ja, doordat ze hier nog die sleutels en wasmachine kwamen regelen, kon ik hier niet weg. Dus belde ik Nathalie om af te bellen, maar ze stelde dan zelf voor om naar hier te komen om kennis te maken. En dus hebben Lars en Colin de hele namiddag samen kunnen spelen. Ze hebben zich geweldig geamuseerd, en ik heb weer een aantal tips gekregen om hier te gaan winkelen, en me meer te integreren in "the american way of life". Best wel grappig. Toen zij naar huis gingen vroeg ik Lars of hij het een beetje plezant heeft gevonden vandaag, want dat we dan eventueel nog wel eens zouden kunnen afspreken. Hij beweerde van niet en als ik vroeg waarom niet, dan antwoorde hij: "omdat ik het helemaal niet plezant vind om op te ruimen!!!" Zo kennen we hem!!
Voila, jullie zien het, de dagen zijn tot hier toe al goed gevuld geweest. Als het zo blijft gaan deze 5 maanden om zijn voor we er erg in hebben!!
Het is eindelijk gelukt, een beetje tijd vinden om de blog te maken.
Bedoeling is dat wij hier een beetje onze avonturen gaan neerpennen, want binnen 5 maanden zullen we ongetwijfeld niet meer weten wat we vandaag allemaal gedaan hebben.
We zullen beginnen bij het begin: de 8u durende vlucht met 2 petotters. Omdat het voor deze petotters de eerste keer vliegen was, hielden we ons hart een beetje vast. We hadden Lars beloofd dat hij, eens het vliegtuig in de juiste koers vloog en het lichtje van de gordel uit was, hij in zijn nieuw kleurboek mocht kleuren met zijn nieuwe kleurtjes en in zijn dinosaurusboek mocht lezen. We waren amper de lucht in (het vliegtuig was nog volop aan het stijgen en koers aan het zoeken) en hij vroeg al of hij mocht kleuren. Hij was dus duidelijk niet bang en vond er dan ook al snel niets meer aan. Voor de rest hadden we voor Lars de nodige afleiding voorzien: 4 cadeautjes voor de flinke man als hij flink zou blijven. Eten op de vlucht deed hij ook zoals de groten: er waren bij de warme maaltijd crackers mee bedeeld, en daar zat hij, zoals een echte fijnproever, de bijgeleverde kruidenkaas op te smeren met zijn vorkje ;-).
Ook Quinten was heel flink: die heeft heel de vlucht geslapen...
Bij het dalen dacht Lars altijd dat we gingen vallen, want "zijn buik kriebelde zo heel hard".
Eindelijk in Philadelphia aangekomen werden we met een busje naar ons huisje gebracht in Greenville, een randgemeente van Wilmington (Delaware). Een mooi huisje met 3 slaapkamers, 2 badkamers, keuken, eetplaats, living, en immense kelder. Wel wat ouderwets ingericht, maar praktisch (veel bergruimte). In ons huisje aangekomen waren we allemaal heeeel moe. Het was hier nog maar 5u in de namiddag, maar voor ons was het eigenlijk al 23u. Erg vermoeiend, maar toch nog geprobeerd om nog even wakker te blijven. De kinderen waren niet meer wakker te houden, dus hebben we ze maar vlug in bed gelegd. Het gevolg was wel dat om 3u 's nachts de eerste (Quinten) al wakker was en Lars ook al om half 4. Vermoeiend!!!!!!!!!!
De eerste dagen dat we hier zijn, gaat Liedeke (Alida voor de Amerikanen want zij kunnen "Liedeke" niet uitspreken) ons overal mee naar toe nemen om hier te omgeving hier te verkennen. Ze heeft een bedrijfje dat niets anders doet dan mensen die tijdelijk in Amerika verblijven te voorzien van huisvesting en de nodige informatie en hen in het Amerikaanse systeem wat wegwijs te maken. Het toeval wil dat zij een Nederlandse is die met een Amerikaan gehuwd is. Veel makkelijker om elkaar te verstaan natuurlijk.
Ze heeft ons al naar verschillende winkeladressen gestuurd en gezorgd dat we onze huurauto konden gaan halen, en morgen troont ze mij mee naar de plaatselijke internationale vrouwenclub. 'k Ben eens benieuwd wat dat gaat zijn!
Voor Lars zal het een beetje moeilijk zijn om nog een school te vinden: de zomervakantie begint hier al in mei en er zijn niet veel scholen die nu nog leerlingen aannemen. Voor Liedeke geen probleem, zij is op zoek naar een knutselklasje, schilderklasje, zwemklasje,... zodat hij met andere kindjes kan spelen.
De aanpassing naar het uur is voor iedereen vandaag al een beetje vlotter verlopen, Quiten was wakker om 6u en niet lang daarna ook Lars.Morgen nog beter?
Ik ben vandaag voor de eerste keer alleen met de auto (een minivan) naar de supermarkt gereden, ook dat was een hele ervaring. Met automatic rijden ben ik helemaal niet gewoon, en de keuze die je hier hebt in de supermarkt is immens. Nog nooit gezien.
Voor Kristof was het vandaag de eerste werkdag.Verslag: K: 't was plezant
)
