Vandaag staan 3 puur toeristische attracties op de planning. Meestal staan die minder op het menu, maar hier zijn er toch een paar waar ik niet omheen kan. Als tegenprestatie wordt beslist om de auto op de parking van het hotel te laten, en de afstand van zo'n 3 km te voet af te leggen. Ook deels om de omgeving wat te verkennen.

's Morgens valt de hitte nog een beetje mee, al duurt het maar een paar straten voor het zweet al op m'n voorhoofd parelt. Het is hier warm, drukkend warm. De eerstvolgende eclips is in Zuid-Amerika, 2 juli 2019. Dan zal het er hopelijk toch eens wat koeler zijn, want winter daar. Dit is echt niet mijn meest geliefde weertype.

De korte weg naar Pemberton Place maakt onmiddellijk duidelijk dat het hier zeker niet al rozengeur en maneschijn is. In beide kleine parkjes die ik passeer liggen hier en daar nog mensen te slapen, in een andere straat zitten mensen op het trottoir of in hun openstaande wagens, en het is duidelijk dat ze hier al zitten van de vorige dag. Geen aanrader, maar ik voel me er niet echt onveilig.

Eerste van de 3 attracties is Georgia Aquarium. Een water-zoo, met zoet- en zeewater vissen (bij sommigen ook gekend als zout- en pepervissen), zee-otters en -leeuwen, dolfijnen en beloega's, en als hoofdattractie een bassin van 24 miljoen liter water met 65 diersoorten waaronder 4 reuzenmanta's en 4 walvishaaien. Nu zijn die laatste nog niet volledig volgroeid, maar met een 7 tot 12 meter toch al vrij imposant. Al helemaal als je ze ziet gevoederd worden van achter een plexiwand van 19m breed op 7m hoog. Ik boekte ook een achter-de-schermen tour, en blijkbaar ben ik op dit uur de enige, dus krijg ik een privé rondleiding. Voor wie dit interesseert zeker de moeite waard. Verschillende keren wordt de bezoeker geïnformeerd dat de meeste van de (grotere) dieren hier ooit werden gered van een gewisse dood in het wild, en dat men hier meewerkt aan allerlei beschermings-programma's. Zo ook met de walvishaaien, die eigenlijk gevangen werden om in Taiwan als tofu-haai op het menu terecht te komen (ze eten daar ook werkelijk alles wat beweegt). Het aquarium is een vzw, en doet hierdoor ook veel beroep op vrijwilligers om alles draaiende te houden.

Daarna een bezoekje dat zeker niet kon ontbreken: The World of Coca-Cola. Een ode aan de hier geboren nectar. Een zeer enthousiaste medewerkster verwelkomt ons en leidt ons binnen in het mekka van het donkere drankje. Verschillende exposities over z'n geschiedenis, marketing, de kluis met de heilige formule, een 4D presentatie... allemaal piekfijn uitgewerkt. Ik zie er ook voor het eerst een werkende Krones-lijn waar geen techniekers bij staan ;) . OK, toegegeven, ze werkt wel niet op commerciële snelheid. Een van de leukste dingen is de gratis proeverij van verschillende frisdranken uit het Coca-Cola gamma van over de ganse wereld. En natuurlijk zoveel Cola als je op kunt. Het geeft deze attractie toch wel een zeer hoog Willy Wonka gehalte.

Laatste op deze zelfde locatie is het Centre for Civil and Human Rights, een minder “entertaining” maar even professioneel uitgewerkt eerbetoon aan allen die zich voor gelijke rechten (lees: gelijke behandeling voor de zwarten) hebben ingezet, en dan natuurlijk vooral de uit Atlanta afkomstige Martin Luther King. Naar Amerikaanse normen sober aangepakt, en net daarom misschien des te effectiever. De recente gebeurtenissen alhier, net als mijn impressies tijden de korte wandeling vanmorgen, maken duidelijk dat dit nog lang geen gestreden strijd is.

Op de terugtocht naar het hotel is het natuurlijk nog heter, en tegen dat ik in de kamer arriveer mag ik gelijk al een douche nemen en andere kleren aantrekken. Het doet wat aan Darwin denken.