42km, vertrek in Agullana om 8.45h en aankomst in Empuriabrava om 11h. De dag ervoor was besloten om het traject niet volledig uit te fietsen maar rechtstreeks naar Illa Cartago te gaan in Empuriabrava waar Annie, Marcella en de begeleiders hen opwachtten. Doordat het een korte rit was en de laatste werd er vlot doorgefietst. Ze waren alle vier blij dat ze zonder al te veel haperingen aangekomen waren.
96km, vertrek in Tautavel om 8.45h en aankomst in Agullana om17.30h. Het zou vandaag een zware rit worden en er stond een strakke wind, de eerste 20km waren moeilijk, niet alleen bergop maar ook een gevecht tegen windsnelheden van rond de 6 beaufort, die hen soms een meter opzij blies wat toch wel gevaarlijk was. Nadien draaide de wind en dat hielp bij de beklimming van de Col de Bataille, bij de afdaling hadden ze weer een mooi uitzicht op prachtig gekleurde rotsen die zomaar midden in de vallei lagen. Namiddag kwamen ze aan in Maureillas waar de beklimming begon naar de Spaanse grens,dit gedeelte van de route was voor Jos en Edgard bekend terrein want we hadden dat enkele maanden geleden al verkend, na een korte tussenstop in Las Iljas reden ze boven op de Col de Manres Spanje binnen. Eens voorbij La Vajol ginghet vrij vlug omlaag,een beloning na de vermoeiende rit. Foto 1: Col de la Bataille. Foto 2: de weg naar Agullana. Foto 3: De grens. Foto 4: Zonder woorden.
108km, vertrek in Beziers om 8.30 en aankomst in Tautavel om 17h. Het ging terug richting Canal du Midi dat ze, door een wegenkaart in het hotel, vrij vlug gevonden hadden. Het was mooi weer, de omgeving prachtig en alle moeite waard om er te fietsen. De weg was weer moeilijk te vinden en ze hadden de hulp van een toevallige passant nodig om het juiste pad te vinden. Edgard en Jos namen de navigatie goed door en loodsten hen daarna foutloos naar Tautavel. Foto 1: Mooi uitzicht. Foto 2: Martin vraagt zich af of hij daardoor moet.
136km, vertrek in Brissac om 8.30h en aankomst in Beziers om20.40h. De fietsdag begon perfect, iedereen was uitgerust. Vol energie reden ze zonder dat ze het wisten de verkeerde kant op. Na 20km stonden ze om 10h gewoon terug op de vertrekplaats. Na kaartstudie en overleg gingen ze terug op weg om opnieuw over hellingen en dalen het ardecheplateau te verlaten. Het was vrijdag de 13de, ongeluksdag dus. Net buiten Lagamas brak de derailleur van Edgard, deze was niet te repareren dus werden de begeleiders voor de eerste keer opgeroepen om te depanneren. De reservefiets( een damesfiets ) werd zo goed mogelijk aangepast aan de fietshouding van Edgard, een hele prestatie om met die fiets de tocht verder uit te rijden. De verdere rit liep naar het Canal du Midi, moeilijk te vinden om dat de kaart en de bewegwijzering niet dezelfde richting aangaven, het bleef heel de tijd een lastig karwei om zich te oriënteren en het fietspad naar Beziers te vinden. Uiteindelijk lukte het maar ze waren wat ontgoocheld omdat er al zoveel fout gefietst was. Bij het binnenrijden van de stad werd de gps ingeschakeld en zo belanden ze, erg vermoeid na zoveel km, voor het hotel in Beziers. Foto 1 en 2: Een prachtig zicht op de streek.
De fietsers hadden nood aan een vrije dag, de vermoeidheid begon zich te manifesteren, zowel lichaam en geest waren aan rust toe.
Net zoals vorige rustdagwas het poets- was- en herstellingsdag, Jos en Martin namen deze laatste klus ter harte en gebruikte daarbij soms krachttermen die hier best niet herhaald worden.
S Avonds barste er een onweer los terwijl ze op restaurant zaten, pech voor de was die te drogen hing en nu een extra spoelbeurt kreeg. Hij belande de volgende dag niet droog in de valies. Foto 1: Genieten van de rustdag. Foto 2: Dit keer deden de dames de was
124km. Vertrek in Chandolas om 9h en aankomst in Brissac om 20h
Blijkbaar had iedereen het nieuws van de vorige dag nog niet goed verwerkt, pas na een tiental km kwam er wat fut in de afgeslankte groep.
Het was wennen aan de nieuwe situatie, meestal las Lisette de tekst uit het handboek voor en loodste hen zo door de straatjes van de te volgen route. Nu moesten ze het zelf uitzoeken en daarom werd er regelmatig overleg gepleegd om op het goede spoor te blijven.
Een kronkelweg leidde hen door een prachtig panorama van rotsformaties, een wonder van de natuur vol mystiek, net een sprookje. Heel de verdere dag ging het door berg en dal door een typisch ardeche landschap met zijn gorges.
Ze kregen ook af te rekenen met pech, een spaakbreuk bij Jos en een kettingbreuk bij Edgard.
Door alle vertragingen fietsten ze wat vlugger door en kwamen alzo na een zware rit vermoeid op de camping aan waar Robert, Maria, Annie en Marcella hen stonden op te wachten.
