Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
het testament
het testament
09-09-2007
9 september
van de nacht van 8-9 op 9-9 tot half Tien s'morgens op stap geweest,dat was zeer lang geleden dat ik nog eens zo ben doorgezakt.
Geboren op 9 september 1733 Luigi Galvani,Italiaans natuurkundige
Bekend geworden door zijn ontdekking van electriciteit.
Galvani ontdekt electriciteit door een electrische stroom toen hij de poot van een kikker die aan een metalen haak hing aanraakte met een ander metaal.Daarop trok de kikkerpoot samen.Galvani ziet op dat moment in electriciteit de levenskracht die alles laat bewegen.
Overleden op 9 sept John Singleton Copley,Amerikaans schilder.
Man die de Engelse portretstijl perfekt toepaste op het toen artistieke klimaat van Boston.Een van zijn beste werken uit deze periode is tot op de dag van vandaag een beroemd "Amerikaans icoon,het potret van Paul Revere".
Voor de Romantici is het boek echter niet een groot spel.Men ging het boek steeds triester vinden,getuige de vaak geciteerde woorden van Byron:"Of all tales 't is the saddest,and more dad because it makes us smile".De Romantiek maakte een tragische held van Don Quichote,in zijn tot mislukking gedoemde pogingen het hogere na te streven.Bijgevolg verdween Sancho Panza steeds meer naar de achtergrond,hij werd gedregradeerd tot de spreekbuis van eigenbelang en boerenverstand,terwijl we tegenwoordig het illustere duo veel meer als een onlosmakkelijk eenheid beschouwen.De Romantiek had dan ook weinig oog voor de toenadering tussen ridder en knecht (Don Quichote gaat in de loop van het verhaal meer op Sancho lijken en omgekeerd).
In het denken van de Romantiek was het niet langer toelaatbaar te lachen om de krankzinnigheid.Men zag deze afwijking als een tragische ziekte,een meelijwekkende kwaal,die echter wel tot inlichtingen kan leiden die voor de rede ontoegangkelijk waren.De waanzin maakte de held alleen maar tragischer.Ook in onze eeuwen is het niet gepast krankzinnigen uit te lachen,maar dat was in de tijd van Cervantes wel anders.In de vijftiende eeuw werden in Europa de eerste tehuizen voor geestelijk gestoorden opgericht,maar dat betekende niet dat men medelijden met deze mensen had,zo mocht het publiek op kermisdagen de binnenplaatsen van zo'n gekkenhuis op,wel tegen betaling,maar je kreeg er wat voor terug,want je mocht bij de hokken om de gekken te bekijken en te bespotten.En tussendoor kon je bij een koekkraam terug op krachten komen.Betalende patienten hoefden deze vernedering niet te ondergaan.Deze drukbezochte gekkenhuizen hebben tot begin negentiende eeuw bestaan.
Nietzsche wijst er in Zur genealogie der moral op dat het niet lang geleden is dat volksfeesten en koninklijke bruiloften werden opgeluisterd met een terechtstelling,foltering of ketterverbranding en dat aanzienlijke families altijd wel iemand hadden op wie ze zonder bezwaar hun wrede spotternij konden richten.Nietzsche noemde de hertog en de hertogin uit het tweede deel van de Quichot,die de dolende ridder opzetelijk in geensceneerde situaties brengen om hem tot krankzinnige daden te verleiden,puur ter vermaak en niet gehinderd door een slecht geweten.Het hertogelijk paar heeft het eerste deel van de Quichot gelezen en is dus uitstekend op de hoogte van zijn waanzin.De lezer mag als het ware door de verborgen camera meekijken en vol genot toezien hoe de dolende ridder erin wordt geluisd."Wir lesen heute den ganzen Don Quixote mit einen,bittern geschack auf der zuge" zegt Nietzsche.Het is volgens hem bijna een marteling het te moeten lezen en daarmee staat hij veraf van Cervantes tijdgenoten,die zich bijna doodlachten om het grappigste aller boeken,zonder last van hun geweten.
Ja,de dagen eindigen tegenwoordig om half vijf s'morgens,en niet in een of ander lullig cafe of andere onnozele tent,maar wel degelijk aan mijn bureau of in mijn atelier.Omdat ik al het werk dat ik tijdens de zomermaanden heb laten liggen nu allemaal moet inhalen.
Maar geen nood,ik denk binnen twee weken wel bijgewerkt te zijn,maar parallel daarvan loopt ook nog eens het gewone leven door.
oke genoeg gezaagd en over naar de orde van de dag.
ik sta er trouwens op om deze blog altijd aan te vullen en soms wel meer dan één keer per dag,gewoon omdat dat een leuk tussendoortje is.
Geboren op 8 september 1474 Ludovico Ariosto,Italiaans schrijver.
Zijn epos"Orlando Furioso",wordt beschouwd als het hoogtepunt van de Renaissance en als belangrijkste Italiaanse werk na de Divina Commedia van Dante Alghieri.
Het was tevens een inspiratiebron voor "les plaisirs de l'ile enchantée" van Lodewijk XIV.
Overleden op 8 september 1811,Peter Simon Pallas,Duits zooloog en plantkundige.
Sorry dat dit scherm niet meer leesbaar is,maar mijn ruitenwissers voor dit scherm zijn kapot,daarom mijn welgemeende excuses en sorry voor het ongemak.
Wie een kunstwerk uit vervlogen tijden beschouwt,kijkt altijd door de bril van de tussenliggende eeuwen.Oudere interpretaties schuiven als een voorzetlens tussen ons en het kunstwerk.Soms kan het nuttig zijn die oudere opvattingen te analyseren om de troebele vernislaag eraf te schrapen.Want troebel kan hij zijn.Zo heeft de negentiende eeuw ons beeld van deze dwaze windmolen bestrijder en zijn aardse schildknaap Sancho Pancha ingrijpend beinvloed.
Tot laat in de achttiende werd het werk algemeen gezien als komisch en amusant waarin Don Quichote,die zoals bekend,gek geworden is door de lectuur van te veel ridderromans,belachelijk wordt gemaakt en er telkens flink van langs krijgt.Alles wijst erop dat Cervantes de lezer inderdaad louter wilde vermaken met de rare capriolen van de dwaze ridder.Begin negentiende eeuw vond er een verandering plaats:Duitse idealistische filosofen zagen Don Quichote niet meer als de waanzinnige die zijn absurde wereldbeeld verdedigt tegen de rest van de mensheid.Hij werd een heldhaftige strijder tegen de uiterlijke oppervlakkigheid der dingen.Humor werd slechts een instrument om tot de ware betekenis door te dringen.
Schelling,de filosoof van de Duitse Romantiek,was toen wellicht de belangrijkste interpeet van de Quichot.In Philosophie der kunst (1802) ziet hij als centraal thema van de Quichote de strijd tussen realisma en idealisme.Een twintig-eeuwse Spaanse criticus schreef in het verlengde daarvan dat de alles overkoepelende vraag bij Cervantes luidt:"Wat is de aard van de objectieve werkelijkheid"?Uiteraard zijn dat belangrijkste thema's in de Quichot,maar niets wijst erop dat Cervantes de relatie tussen schijn en wezen als filosofische vraag wil stellen.Hij goochelt voortdurend met de waarheid,brengt vele dubbele bodems aan en nodigt de lezer uit tot literaire spelletjes,maar alleen om zijn parodie op de ridderroman meer kracht bij te zetten en de lezer te amuseren.De Quichot is één groot spel.
Kathleen Scheirs:backing vocal (Pierre van Dormael)
Hugo Spencer:gitaar/vocal
Voorprogramma:
Hadewig Kras:zang/toetsen/bas
Op zaterdag 15 sept 2007 om 20 U in cafe den Inslag,noorderlaan 1 Schilde.
25 september:te gast in Passa Porta Alan Hollinghurst die een gesprek aangaat met Annelies Beck over de rol van schoonheid,kunst en de evolutie van de sexuele moraal in zijn romans.
Geboren op 7 september 1930,Koning Boudewijn,Belgisch monarch.
Voor de binnenlandse lezers van mijn blog zal dit verhaal allicht bekend zijn,voor de buitenlandse bloglezers,zal ik deze geschiedenis ooit al eens uitvoerig verteld hebben,want wie mij een beetje kent,weet dat ik niet echt een royalist ben,maar wel een voorliefde had voor bovenstaande koning.Nu is het eigenlijk een komische soap,en vind ik het eigenlijk wel normaal dat sommige zelfverklaarde stand-up comedians daar grappen over maken.
Overleden op 7 september,Charles Spearman,Brits psycholoog
Bekend vanwege de term "Algemene intelligentie" (g van general) en de twee-factoren theorie van intelligentie.Dit laatste houdt in dat intellectueel functioneren volgens hem bestaat uit een algemene intelligentie plus specifieke intelligenties van verschillende mentale taken.Dit is tegenwoordig nog steeds een discussiepunt onder psychologen.Sommige zien intelligentie als een verzameling op zichzelf staande facetten.
Ik heb deze materie niet echt tot in de vezels onderzocht,maar ik meen toch te geloven in de stelling van Spearman.
Wie daar een andere mening over heeft mag die hier natuurlijk altijd ventileren.
In afwachting van een werkjaar,ben ik eigenlijk heel mijn archief eens aan het bekijken.Waar ik aldaar gisteren een lijstje vond met schrijvers die schreven ten tijde dat de tijd (ongelukkige zin) op een keerpunt stond.Wat blijkt nu (maar dat is heel persoonlijk),dat dat best wel een indrukwekkende lijst is.En dat ik eigenlijk tot de conclusie moet komen dat dat eigenlijk nog de beste boeken zijn.Ik denk dan bij mezelf dat er toch een soort energie van omwenteling moet hangen om echt tot literatuur komen.
Het is toch wel frappant dat we nu in een ongelooflijke literaire impasse zitten.Je hebt tegenwoordig een aantal bewegingen,als je dan nog van een beweging kunt spreken.Schrijvers die perse alle mysterieen en complottheorieen moeten onderzoeken en jammer genoeg ook nog eens moeten opschrijven in literaire woordenbrij.Dan heb je de Barcelona beweging,mensen die in navolging van één welbepaald boek ook nog eens op die kar moeten springen.Dan zijn er nogal een aantal schrijvers die perse een kroniek van een generatie of hun o zo armzalige jeugd moeten gaan beschrijven (volgens zit niemand daar echt op te wachten),en dan is er nog een beweging die denkt dat ze door hermetisch duister taalgebruik de lezer voor zich moeten winnen.
Spring toch ook niet meer op een barricade waar er eigenlijk geen barricade is.Nivelering is nu eenmaal de geijkte norm geworden,en daar probeer ik althans zo goed en zo kwaad schiks mee te leven.Teruggaan naar nostalgische tijden is mooi als escapisme,als vlucht,en dat kan best aantrekkelijk zijn,maar de realiteit is de huidige speler.Er is nu éénmaal niks meer om tegenaan te schoppen,en als je dat wel doet,ben je eigenlijk een herkauwer en moet je vooral inzien dat dat op een bepaald moment kan leiden tot pathetisme of nog erger tot zieligheid.
Herkauwen is tegenwoordig de boodschap en dat leidt naar vele magen.
Alle filosofen,mystici en andere charlatans ten spijt,voor mij blijft surfen en schilderen de hoogste vorm van meditatie.Deze twee dingen geven mij het sterkst het gevoel dat ik soms één ben met de wereld,al is de betrachting tegenwoordig om het altijd te zijn.
Op de tweede plaats komt wandelen in open vlaktes,juist voor er een onweer komt,dan krijg je soms ook niet altijd van die apocalyptische taferelen en komt erbij mezelf ook een gevoel van nietigheid op,wat ik ook ervaar als ik surf,voor mij de doelstelling van meditatie,u bewustzijn van de nietigheid,uw plaats kennen in de kosmos en daar zo goed mogelijk mee te leren leven en te aanvaarden.
Geboren op 5 september,Werner Herzog,Duits filmregisseur,bekend om zijn samenwerking met de Duitse acteur Klaus Kinski,waarmee hij een aantal films maakte.
Aquirre der Zorn Gottes (1972)
Nosferatu (1979)
Woyzeck (1979)
Fitzcarraldo (1982)
Cobra Verde (1987)
Overleden op 5 september 1836,Ferdinand Raimund,Oostenrijks schrijver.
Man uit de Biedermeier traditie en vertegenwoordiger van de toverklucht,de Zauberposse
Zijn bekendste werk is eigenlijk, Der Alpenkonig und der Menschenfeind,waarmee hij meteen zijn grootste succes schreef,dit stuk betekende zijn doorbraak maar ook zijn einde.De man had nogal een labiel karakter en pleegde ook door ziekte zelfmoord.
synopsis stuk:een misantroop die door allerlei geesten geleerd wordt van de mensen te houden.
Hou je van jazz,deze man heeft heel veel jazz-artiesten geschilderd,hou je van surfen en golven,deze man heeft impressionante schilderijen geschilderd over dit thema,hou je van het leven en ben je een vrijheidszoeker bezoek dan zeker de man zijn site,he's a true genius.
Mijn goede vriend en kunstschilder Gerard Jouannet (ik ga over deze mens binnenkort heel wat meer schrijven) heeft wat werken van hem op het internet gezet.
Voor de kunstliefhebbers zal ik hier de link zetten:
Als je tien boeiende mensen tegenkomt in je leven is hij er een van,he's my soulmate,deze mens kent mij het beste,ik heb met hem dan ook de woeste oceaan besurft,maar daarover later meer.
Professor Susan Hurley is overleden.Susan was hoogleraar philosophy of mind in Bristol.En schreef baanbrekende artikels en boeken over supervenience,rationaliteit en embodied cognition.Ze was pas 53.Een groot verlies voor de de meer naturalistisch geinspireerde analytische filosofie én een briljante geest die op veel domeinen interessant én helder werk heeft gepubliceerd.
3 en 4 augustus wegens tijdsgebrek en andere hobbies
Geboren op 3 september 1941,Sergei Davlatov,Russisch schrijver.
Leidde het leven van een bohemien toen hij in de jaren 60 begon te schrijven,werkte aanvankelijk in Talinn waar hij redacteur was voor verschillende kranten,over deze periode schreef hij het boek "Kompromiss".
Ooit gelezen,een prachtig stijl hoe die man zijn bijna autobiografisch relaas van die vervelende,lege periode in zijn leven beschrijft.
Vriend van Joseph Brodsky.
Werd ondanks zijn vele drinken toch nog bijna 50 jaar.
Overleden op 3 september 1883,Iwan Toergenev,Russisch schrijver,dichter en filosoof.
Werd niet alleen door zijn eigen werken bekend,maar ook door zijn vertalingen maakte hij de Russische literatuur in het Westen bekend.
Bekendste werk:Vader en zoon. (1869).
Geboren op 4 september 1896,Antonin Artaud,toneelschrijver en acteur.
Iemand die graag de oerangsten en oerdriften van de mens zichtbaar maakte op het toneel.
Hij pleitte voor een zogenaamd "wreed theater",een schokkende en onthullende vorm van toneel.
In 1948 schreef hij een prachtige tekst "Pour en finir avec le judgement de Dieu",dat een tweetal jaar geleden prachtig vertaald is geweest door Jan Fabre en ook zeer goed op het toneel is gebracht door Viviane de Muynck en een Engelse acteur waar ik ondertussen de naam van kwijt ben.Na de voorstelling was ik met verstomming geslagen.
Lees ook zeker eens zijn tekst van "le theatre est un double".Wat eigenlijk meer een manifest is,en niet voor iedereen zo leesbaar zal zijn.
Overleden op 4 september 1977,Ernst Friedrich Schumacher,Economisch denker.
Een man die geloofde in intermediare oplossingen,wat zoveel wil zeggen als de mens in het economische proces op nummer één en dan pas de machines.
Man die constant naar methoden zocht om een "alternatieve economie" te bewerkstelligen.
bedankt en tot de volgende,uw confrater van het dagdagelijkse
