Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
het testament
het testament
29-04-2007
hohoho
Beste lezers,
Mijn papegaai Bobientje heeft gisteren mijn mooie boek over de cultuur van de maya's in stukken gebeten,en heeft dan daarna in een hels lawaai zijn genoegen daarvan geuit.Bobientje is reeds 11 jaar mijn trouwe vriendin (want het is een vrouwtje),is een zeer lief diertje,maar ook zeer koppig zolas zijn baasje.Zodat het tussen ons soms weleens stuift.Zijn ongenoegen uiten doet ze door oftewel mijn boeken kapot te bijten,ofwel met een geweldig spastische bewegingen aan zijn speeltje(een koperen belletje) te duwen,tot je er om den duur horendul van wordt.
Maar over het algemeen is het zeer volgzaam diertje dat me als een hondje overal volgt,en op een geweldige speelse manier altijd de aandacht naar zich toetrekt.Het is als het ware een showbizzpapegaai.Die zich onledig houdt met de wildste tuimelingen,op zijn rug gaan liggen,of te spelen alsof ze dood is,en wanneer de paniek bij mij uitbreekt,haar vrolijke zelf weer wordt.
Bobientje legt drie eiren per jaar,die ze ook uitbroedt en waarvan het resultaat nul is.Ze legt met andere woorden windeieren.Uit haar kot mogen is haar grootste genoegen,en vooral bij deze warme temperaturen,dan geniet ze ervan om kleine wandelingtjes in de tuin te maken.Waar ze dan als een wulps dametje de andere vogels het hof probeert te maken.
Gisteren in het prachtige weer met Martin nog eens wat gebrainstormd over op stapel staande plannen.Als alles meevalt beschikken we over een aantal weken over een eigen schildersatelier waar we dan op een symbiotische manier wat kunnen werken aan een aantal schilderijen voor de komende expositie.
Bovendien gisteren nog eens een uitstekende maaltijd genuttigd,in een mooi kader.
Soms hoeft het allemaal niet zo moeilijk te zijn en komen we tot het besef dat het geluk hem in de kleine dingen ligt gelukkig maar.
Een uitstekend werk aangeschaft van Will Elder de huiscartoonist van het ter ziele gegane satirische tijdschrift MAD.
Ook de plannen voor de komende vakantie lijken in een vaste vorm te vallen,alleen is de plaats van bestemming nog wat discutabel,en lijkt het me een mooie optie om eens af te zakken naar het prachtige Budapest.Wegens een van de weinige Europese steden die ik nog niet angedaan heb;
Gisteren naar de "The pervert's guide to cinema part 1,2,3," gezien van Slavoj Zizek.Wat Zizek hier doet is ons aan de hand van zeer beroemde filmfragementen laten zien wat we doorheen de film over ons zelf kunnen leren.Je zou kunnen zeggen dat hij eigenlijk een psychoanalyse doorvoerd op deze filmfragementen en dat hij aan ons de kijker de analyse verklaart,en ons tegelijkeetijd een spiegel vooerhoudt van wie we zelf zijn.
Deze dvd bevat voor mij twee vliegen in een klap,enerzijds krijgen we in de 150 min dat deze film duurt een overzicht van de meest memorabele filmfragementen allertijden gaande van de Marx Brothers over Fellini tot Lynch.En anderzijds leren bijzonder veel over ons zelf;de mens en zijn onvervulde verlangens.
Deze dvd is zeker een aanrader voor wie van film en psychoanalyse houdt;
Het enige minpunt is dat deze film zeer moeilijk te vinden is,maar onlangs hebben ze hem nog afgespeeld in het MUHKA als ik mij niet vergis.
LDA of de nieuwe groep van Manu Bruynseraede Literary Dub Association.
Songs:Dagelijkse nachtmerries In het Zielenasiel of Meewerkend lied Kompassie met ons eigen Funky Cédy
Foto's:Foto's van Manu Live (Gent,Bottom Line,Factorij......)
Tekst: Literary Dub Association ontstond op 15 december 2005.Het is de samenwerking tussen de illustere Manu Bruynseraerde
(Schrijver van Een jaar in Gomorra romantische porno
Dageraad in de hemel-relaas vanuit het Zielenasiel (dagboeken)
Songs (songteksten),schilder,performer en rechterhand van Vitalski.
en Noel Schellekens (all-round muzikant). ot zov Manu verzorgt de lead zang en alle teksten en Noel alles wat de muziek aangaat.Deze laatste speelt van kindsbeen af basgitaar in diverse reggaebands (dread invasion....) en produceert de muziek van LDA,waarbij hij alle essentiele instrumenten (gitaar,bass,keyboards,....) linkt aan de computerprogramma's Cubase en Reason.De muziek van LDA,die tot nu toe een dertigtal songs omvat,kan omschreven worden als een crossover tussen reggae,rock,hiphop en nog een paar andere stijlen.
voorbeelden:Dire Straits,Lee "Scratch" Perry,Bob Marley and the Wailers,Mike Oldfield,Talking Heads,Eminem,Pink Floyd.....
Tot zover stel ik deze groep voor.
Voor mensen die contact willen opnemen om deze groep eens te boeken bellen het best naar manu zelf.
Met deze mens de persoonlijke huisfotograaf van The Factory (het atelier van Andy Warhol), 8 jaar geleden ooit eens in NY TEA een twee uur durend gesprek mee gehad.Als je ooit een inkijkje wil hebben in een van de meest experimentele en rumùoerisgste tijden uit de New Yorkse underground-scene moet dringend eens een afspraak maken.Een zeer aimabel en boeiend mens die alle details nog tot in de finesses kent.
Bedankt Gerard Malanga om me ooit eens te woord te staan,het was een zeer waardevol gesprek;
Vandaag niets te melden,en toch meldt ik iets,of hoe gewoon en banaal het leven soms kan zijn;we doen niets,we zijn niets en we worden niets.En we vullen dat in op onze eigen manier.Bij sommige lukt dat wonderwel en bij anderen lukt dat hoegenaamd niet.En zo is het en niet anders.
Ik zie uit naar twee dagen welverdiende rust namelijk maandag en dinsdag,en dan ben ik van plan om de annotated versie van Lewis Carrol's Alice in Wonderland nog eens te herlezen.
Verder gaat er weinig gebeuren en dat is heel goed,door het feit dat er niet altijd iests moet gebeuren in een mensenleven,soms is gewoon zijn voldoende en kunnen we ons daarbij neerleggen.
Er moet teveel gebeuren in het leven,en dat lijkt alsmaar meer een pertinent gegeven te worden in onze huidige Westerse maatschappij.De druk van het heilige moeten,en dat werkt zeer vervelend.Omdat de echte wezenlijke dingen gemaaakt worden door mensen die daar niet aan mee doen.Die het heilige moeten of het obsessieve bezigzijn niet heiligen.
Volgens mij was er maar een kunstenaar die dat kon,maar waarschijnlijk was dat omdat hij goed personeel had,(ik heb ooit in een ver verleden gepraat met de huisfotograaf van de Factory),en dan is het eigenlijk geen kunst meer maar reproductie.
Geef mij maar J.D. Salinger,één boek schrijven,van een ongelooflijke kwaliteit en zeggingskracht en je dan terugtrekken in de wouden van Pennsylvania.
Er zijn teveel schrijvers met teveel boeken en te grote rommel,STOP MET DAT SCHRIJVEN.
Achtereen zal ik met veel plezier afzakken naar Brighton,mijn kamergenote in de Strasbourgse jaren gaat trouwen.Toen ik nog maar juist bij mevrouw Chavanne op kot zat,kreeg ik het oogverblindende gezelschap van de kunstgeschiedenis studerende Nicole.Nicole met de gitzwarte haren,was echt wel een angelieke verschijning.Ik heb met haar menige nachten het bed gedeeld maar ook weleens gefilosofeert over het subject,dat in die tijd zo belangrijk was voor ons.Blijkbaar heeft ze besloten om na haar studies een prullaria winlkeltje te gaan uitbaten in Brighton By the sea.Waar ze haar Franse vriend Frederique tegen het lijf gelopen is.Dit vertelde ze me altijd via mail.Ze was en is blijkbaar zot van die man,ik zal hem binnen 2 weken voor het eerst zien en hopelijk leer ik hem wat beter kennen;ik had nooit gedacht dat Nicole ging trouwen omdat ze vrijgevochten was,maar nu is het er blijkbaar toch van gekomen.
De hooikoorts speelt me parten,en dat houdt me de hele nacht wakker.Verder last van de maag door de liters koffie die door mijn maag vloeien.
Om 16.00 een afspraak met Jean-Paul van Bendegem,en hopend op een leuk gesprek.
Gisterenavond nog wat comics gelezen,omdat ik het boeken lezen steeds meer vervelender begin te vinden.Als ik nog eens iets lees gaat het gewoonlijk over psychiaterie,en soms een beetje vakliteratuur filosofie.Maar literatuur in de vorm van romans nog maar zeer zelden;Het stelt allemaal geen knijt meer voor.Meestal is de hedendaagse literatuur een herkauwing van wat al eens geweest is,en in vele gevallen was het beter.
De laatste goede boek die ik gelezen heb was Ayn Rand :de eeuwige bron.
Neen,wat me tegenwoordig het meeste bevalt is het lezen van poezie,en korte stukjes uit romans die ik vroeger allemaal al eens gelezen heb;
Eigenlijk ben ik de laatste tijd erg verveeld met alles,het is allemaal veel te oppervlakkig en te eenduidig geworden. Hoe lang is het nu al niet geleden dat ik nog eens iemand boeiend ben tegengekomen.De gesprekken die ik de laatste tijd met de meeste mensen voer,en dat zijn er nogal wat op een dag,zijn eigenlijk inhoudsloos en zinloos.Met een zekere Manu kan ik nog wel goed praten,maar dat komt mss omdat we op dezelfde golflengte zitten.
Voor de rest is het weinig of niet interresant.
De barriere van het echt converseren is blijkbaar de laatste tijd nog maar aan weinig mensen geschonken.Het is de panische angst voor diepgang en het achterste van hun tong laten zien dat hun parten speelt;Tegenwoordig lijkt het wel of de mensen hebben schrik om zich nog bloot te geven,voor mij komt het over als een angstpsychose.
Omdat ik niet reken op beterschap blijf ik toch positief.
Morgen heb ik een afspraak met een van mijn lievelingsprofessoren destijds Jean-Paul van Bendegem,een van de mensen die me indertijd overhaalt heeft om van de universiteit die naderhand niets voor mij bleek te zijn over te stappen naar de VUB,en me geweldig goed geholpen heeft om later de stap te ondernemen om in het buitenland te gaan studeren wars van alle uitwisselingsprogramma's die er waren,maar volledig autonoom een beslissing te nemen en om later opgenomen te kunnen worden bij een franse filosoof.
Van Jean-Paul zelf heb ik geleerd te zijn als iemand die behoedzaam maar wel open in de wereld te staan en volledig zelfstandig mijn gedachten te formuleren en waar nodig de dingen op en speelse maar wel geargumenteerde manier de dingen onderuit te halen.
Gisteren mijn goede vriend Bert Van lommel gaan terugbetalen,die mens heeft mij geweldig uit de shit geholpen met de treinstaking die er heerste in het centraal station van brussel.Daarna toevallig Manu Bruynseraede tegen het lijf gelopen.Wat gedronken en fij n gebabbeld,tot Anneke zijn vriendin haar portefeuille verloor en dat een domper op de feestvreugde zette.
Later die avond had ik een gesprek met Trijn janssens of "Lady Angelina" die ondanks de kwalijke reputatie de ze met zich meedraagt een zeer lieve en empathische vrouw blijkt te zijn,ze zegt dat ze met mij op dezelfde golflengte zit,en zou me graag nog eens terugzien.Bij deze zal dat er nog weleens van komen.
Later nog wat gebabbeld met martin en Ann Wulf,die daar ook een afspraak hadden.
Gisteren was een mooie dag.Alreeds vroeg vetrokken om een interview met Julian Barnes bij te wonen.Het toeval wil nu dat die mens daar gewoon op het terras zit op het binnenplein van de Permekebibliotheek.Dit leidt bij mij (mens zonder gene) tot een gesprekje.Waaruit blijkt dat het een zeer erudiete en lieve man is.Julian was ook direct bereidt om mijn boek te tekenen dat ik daar speciaal voor had meegenomen.Het interview op zichzelf was zeer goed en volledig gelardeerd met grapjes van Julian,het blijkt ook een zeer grappige mens te zijn.
In de namiddag vanwege het prachtige weer al zeer vroeg naar Brussel afgezakt,normaal gezien kom ik noiit voor de nacht gevallen is in Brussel,maar gisteren een uitzondering dus.Het maffe toeval wil weer eens,een bevestiging van mijn geflipt leven,dat ik daar in gezelschap terecht kom bij Arno en Dirk Roothooft,die blijkbaar hetzelfde Spaanse restaurant verkiezen.Na een een geanimeerd gesprek van twee uur.Het pand verlaten en afgezakt voor een zeer groots concert van de manisch-depresieve song-writer en mooi mens Daniel Johnston.Ik heb in mijn leven honderden concerten gezien,maar dit was een van de mooiste omwille van de tederheid en de breekbaarheid die er vanuit gaat.Teksten waarvan je weet dat ze doorvoeld zijn,muziek die op zeer eigengereide manier door Daniel word geinterpreteerd.Het is verre van perfect allemaal,maar het is o zo mooi,en een dikke fuck you aan al die gladjanussen en would-be artiesten die tegenwoordig het muzikale landschap rijk zijn.
Of een neerslag van hoe mooi een mensenleven kan zijn.
Hier na enige afwezigheid nog eens wat berichten van Martin!
Vooreerst een zekere teleurstelling vandaag, nadat ik toch niet ben aangenomen door Proximus om op hun klantendienst te gaan werken. Reden:... Een te zwaar Antwerps accent! Als je daar al om geweigerd wordt...
Waar ben ik zoal mee bezig de laatste tijd? Ik heb zonet een eerste schets afgewerkt voor mijn op stapel staande stripverhaal, dat nu nog enkel in mijn hoofd bestaat. Het draagt de voorlopige titel 'Lone Flight' en gaat over een verdwaalde bommenwerper, zwaar bewapend met o.a. atoomwapens. Verder moet ik nog uitgebreide verhaallijnen bedenken, maar ik heb ook al een idee voor de piloot, een majoor zonder nationaliteit. Ik heb net zijn toestel geschetst, dat ruwweg wat overeenkomsten vertoont met een Tupolev-bommenwerper, voor diegenen onder ons die iets van vliegtuigen afweten... Het wordt een oorlog/science-fictionverhaal. Dit zal ontstaan onder de deskundige leiding van Serge Baeken, bij wie ik een workshop striptekenen volg. Benieuwd hoe hij op mijn voorstel voor dit verhaal gaat reageren!
Verder heb ik recentelijk wat cd's aangeschaft. Luistertips: Joy Division-Closer; Manic Street Preachers-Know Your Enemy; Nine Inch Nails-Live; Sisters of Mercy-First And Last And Always.
Vorige vrijdag met Tommy naar The Kids gaan kijken op het Dissonant-festival in de zaal Petrol op Antwerpen-Zuid. Prachtig optreden: energiek, rechttoe-rechtaan, enthousiast, pure punk; een van Belgiës beste live-groepen! En dat met mijn bloedeigen kozijn op gitaar...
Goed nieuws: binnenkort moeten mp3-spelers 30dB minder gaan produceren. Hebben de busreizigers onder ons minder last van al te luide toestelletjes.
Als je bij toeval in café De Muze in Antwerpen belandt, bestel dan nooit iets bij een zekere Filip (lang bruin haar): veel kans dat hij je zegt dat je voor het verkeerde café hebt gekozen. Zo'n laf smeerlapje is hij nu eenmaal. Vooral vooraf dus niet te veel verkeerds tegen zeggen. Ons overkwam het dus letterlijk, maar wat ons betreft krijgt deze streek nog een staartje: als ik volgende keer zijn baas zie, zal ik hem het gebeurde eens fijntjes melden...
Deze donderdag naar Admiral Freebee in de AB. High expectations of brilliancy... Benieuwd of mijn ex-klasgenoot zijn eerdere niveau haalt of overtreft.
Dat was het zowat, weer over naar Tommy, tot gauw!
Morgen ben ik uitgenodigd door iemand van behoud de begeerte,ik geloof luc coorevits,om naar de permeke-bibliotheek te komen om een interview mee te maken van Julian Barnes,de engelse erudiete schrijver van onder andere Flaubert's papegaai en andere boeken.Ik vind het grote eer dat ik daar mag bij zijn en ben zeer benieuwd.
Die avond ga ik naar een van mijn grote helden uit de muziek na lou reed,de fantastische Daniel Johnston en daar verwacht ik zeer veel van,mss is dit wel een van de hoogdagen van het nog prille jaar.
Twee mensen ontmoeten die ik zeer hoog in het vaandel draag.
Het leven dat is lijd is toch wel ongelooflijk boeiend en leerzaam,waarvoor dank
Morgen treedt Vital op in het rockcafe in Kapellen,met zijn orange houtzagerij.ik zal daar zijn met Manu en als je eenzaam of alleen bent mag je altijd met ons komen causeren of aan onze trui komen trekken;En wij zullen u helpen met u node.
Vandaag veel geslapen,wat geschilderd,een beetje gelezen in walging van Jean-Paul Sartre,over enkele uurtjes naar een optrden van The Kids,als je het mij vraagt de beste Belgische live-groep sinds jaren.
Annie Cohen-Solal schreef een uitstekende biografie over Sartre,ook de uitgelezen Sartre is geen slecht boek.Hoewel ik nooit een grote Sartre fan ben geweest,kan ik hem de laatste jaren wel smaken,al b en ik het niet eens met alles wat hij beweert en schrijft.
De kotmadam is een van de slechtste programma's ooit gemaakt;
Zal binnenkort eens wat moetyen tuinieren in mijn geest,want het laatste half jaar is een slopend jaar geweest.Ben erg geintresseerd in het leven on the road,heb vele interessante en vooral leuke mensen ontmoet,maar heb nu het gevoelen dat ik wat gas moet terugnemen;leef al een aantal maanden met een jet-lag gevoel en ben van plan van actereen eens een week naar de Ardennen te gaan en mijn geest eens volledig leeg te maken.
Mijn maag doet zeer van de vele liters koffie die per dag genuttigd worden,en mijn ogen doen pijn van het eindeloze slaapgebrek;
luistertip/de nieuwe van Cocorosie
kijktip:Khadak (met een belgische regisser aan het roer.)
Daarstraks wandelde ik over de handschoenmarkt,en daar speelde een mime-speler een soort van middeleeuwse schilder.Dat deed me direct denken aan de voortreffelijke show die ik reeds 10 jaar geleden zag.Namelijk die van Marcel Marceau,mss wel de grootste mime-speler allertijden.Hij trad toen op in de gezellige Arenberg ,wat ik persoonlijk de gezelligste zaal van Antwerpen en verre omstreken vind,voor mij is het althans een beetje thuiskomen,omdat ik er in mijn leven al heel veel mooie optredens heb gezien.Ik denk hier aan Ramses Shaffy,Antje de Boeck en Ronny Verbist,10 jaar Zwarte komedie,Freek de Jonge,Lhasa,Vitalski,tribute to Nina Simone met de voortreffelijke Gregory Fratuer en nog zo veel andere shows,Guido Belcanto was er ook bij.Maar Marcel Marceau was voor mij het allergrootste hoogtepunt.Hoe die man toen op 71 jarige leeftijd zich een heel universum eigen maakte,gewoon door simpelweg zijn hele lichaam te gebruiken.Vooral zijn bekendste typetje "Bip" is zeer ontroerend en doet me altijd denken aan de capriolen van Charlie Chaplin's zwerver.Marceau was trouwens één van de leerlingen van Chaplin.
Zo dit was een associatief denktripje.
Kijktip:Les Enfants du Paradis.
Veel beterschap aan Jo gewenst die blijkbaar ziek is.
Gisteren de nieuwe van paul Mennes gelezen,een leuk,geestig en haarscherp boek over lotgevallen van mensen in deze tijden.Waarschijnlijk zijn beste boek tot nu toe,en hopend dat hij op dat elan blijft doorgaan.Gisterenmiddag nog eens wat oude vrienden tegen het lijf gelopen,wat gedronken en gebabbeld over dingen die al lang geschiedenis zijn.Maar wel leuk,al die leuke herrineringen ophalen,en er nog eens goed mee kunnen lachen.
Gisteren een aangename dag doorgebracht in de petrol voor het evenement "de zwarte zondag".Geweldig genoten van o.a. Black cassete,Jules Deelder,Stijn Meuris,Paul Mennes en Dez Mona,die daar hun nieuwe cd kwamen voorstellen.Daarna nog eventjes doorgezakt bij Guido in de Witzli Poetzli en het onvermijdelijke cafe "De Muze",waar het steeds een halfuur duurt voor je bedient bent.Na 12 jaar vaste klant te zijn,werkt het soms wel danig op de zenuwen.Maar al bij al een geslaagde en prettige dag en nacht;
Zo beste kindertjes,over naar morgen voor meer nieuws vanuit de ondergrond;
Manu Bruynseraede (1969,ekeren),kleinneef van de Gentse schilder-museumconservator René Bruynseraede,studeerde Nederlandse en Anglo-Amerikaanse literatuurgeschiedenis te antwerpen en Kingston-upon-Hull (Engeland).Met drie medestudenten (Vital Baeken,Geert Beullens en Steven Grietens)richtte hij aldaar het theaterrockensemble 'Circus Bulderdrang' op.Deze groep bestond vijf jaar,trad op in Nederland en Vlaanderen,maakte één cd 'het bladgouden slurfenballet' en verwierf in die tijd een cultstatus onder een jong publiek.
Ondertussen verhuisde Bruynseraede naar Hamburg,waar hij via het Junge Hunde Theaterfestival subsidie verkreeg om twee theaterprojecten te realiseren.Hij schreef de tekst voor 'The two blindmen' en 'Lazarus und das paradies' en voerde de regie.Zijn stijl werd vergeleken met die van Samuel Beckett.Veel van zijn inspiratie had Bruynseraede echter ook gehaald bij Jan Fabre,met wie hij een half jaar voordien nog als technisch medewerker door Europa was gereisd.
In 1997 vonden we Bruynseraede terug in het land.Hij viel ten prooi aan een zware depressie,leefde in ontbering en isolement,maar bleef creeren.Uit het ter ziele gegane Circus Bulderdrang was ondertussen een nieuw concept gegroeid onder leiding van Vital Baeken:de Ysfabrik.De Ysfabrik was een voorbeeld van Andy Warhols factory,en vormde een podium voor tientallen jonge kunstenaars,fotomodellen en travestieten.De optredens van de Ysfabrik in en rond Antwerpen werden vaak gekenmerkt door brandstichtingen,vechtpartijen en andere vormen van geweldplegingen,en ingrijpen door politie en BOB.Bryunserarde bracht op deze bijeenkomsten neo-dadaistische geinspireerde acts en lezingen,maar distanstieerde zich gaandeweg meer en meer van het opruiende karakter van de Ysfabrik.
Nog één keer wilde het jonge volkje Circus Bulderdrang aan het werk zien.Dat gebeurde in de Bourlaschouwburg,die voor de gelegenheid gevuld was met twaalfhonderd fans in plaats van de reglementaire achthonderd.'Het einde' duurde vier uur en werd bijgestaan door Guido Belcanto,Jean Marie Berckmans,David Davidse en tal van anderen.
Een jaar later kwam de afscheuring van het MARTHA Tentatief bij hem aankloppen met het project 'langs de ladder ben ik opgeklommen,maar dalen moest ik zonder'.In dit bombastische theater-en muziekspektakel,geheel uitgevoerd in de oude mijngebouwen van Zolder,vertolkte Bruynseraede de rol van de oververmoeide charmezanger Argo Keer,met verwijzingen naar de Catcher in the Rye.Het subsidieproject van de Vlaamse gemeenschap was goed voor één miljoen Belgische frank en een cd 'Soundtrack' met onder andere Tom Pintens (Zita Swoon) en de leden van de truckersband King Freddy&The Lazy Intercoolers.
Hoewel zijn gezondheid ernstig op de proef was gesteld,speelde Bruynseraede ook mee in de verschillende one-manshows van Vital Baeken,traditioneel in de Antwerpse Arenbergschouwburg,met als enkele titels:Wedding Party,Vitalski het Slangenmens en de Nachtburgemeester Spreekt Zijn Volk Toe.
Het moet dan zo ongeveer ten tijde van 'de Gebroeders Baeken Presenteert' zijn geweest,dat Bruynseraede het idee opvatte om ook zijn stappen te wagen in de schilderkunst.Deze tentoonstelling in Antwerpen Luchtbal stelde zowat alles voor wat de schare trouwe aanhangers van Circus Bulderdrang aan kunst had voortgebracht en kende een grote belangstelling in pers en media.
Manu Bruynseraede schildert nu al een tiental jaren.Men zou zijn stijl kunnen omschrijven als naief expressionisme.Onder zijn voorbeelden rekent hij onder andere Die Brucke,Hodgkin,Hundertwasser en uiteraard Warhol..
'Ik wilde van kindsbeen af kunst maken.Mijn voorkeur ging uit naar schrijven;mijn vader was bezig met Deus Ex Machina en gaf dichtbundels uit die in mijn oren naklonken:'de profundis','made in peenemunde',......
Na mijn studies zette ik concretete stappen naar de uitgeverijen toe.Maar het antwoord was altijd in de trant van:'te contemplatief,tz filosofisch,eenzame en egocentrische thema's,kortom;niet commercieel."
Ik vatte het op als en compliment.In het jaar van mijn dertigste verjaardag (2000) kwam ik op een idee:ik plakte mijn manuscripten met behangerslijm op doek,en verzon er picturale vertellingen rond,in felle kleuren,met grappige interferenties.Het deed me denken aan de tekeningen die ik maakte op de kleuterschool:wasco-schakeringen met een laagje zwarte plakkaatverf erover,die ik daarna met een scheermesje eraf schraapte.Mijn techniek heb ik intussen aangepast.En als ik niet lees,verf meng of lesgeef over de naieven (die ik zeer bewonder) schrijf ik natuurlijk onverdroten verder.
In 2001 kwam Bruynseraede ertoe zich voor het eerst langere tijd te laten op^nemen in een psychiatrische inrichting.Hij nam om en bij de twee jaar de tijd om te bekomen van zijn 'wilde jaren' van lichaamlijke en geestelijke armoede en laste een creatieve pauze in.In 2004 keerde het tij:hij kreeg van de directie van het Bethanienhuis in Sint-Antonius-Zoersel de toelating een kunstatelier te betrekken,in samenspraak met psychologen en verplegend personeel.'De faktorij' was gesticht.Het werd een ruime,verlichte en verwarmde werkruimte waar hij zeven dagen op zeven kon werken aan zijn teksten en schilderijen,waar hij samen met een twintigtal andere patienten een 'kunstteam' vormde naar het weerkerende model van Andy Warhol en Vitalski's Ysfabrik.
Hij nam met deze laatste opnieuw contact op,begon met grotere regelmaat terug op te trden,vaak voor een ruime vergoeding,en verkocht tekeningen en schilderijen op tentoonstellingen en happenings van de Facktorij.Zijn comeback was een feit.
Deze werd nogmaals bevestigd toen hij in 2005 een muzikale samenwerking met Noel Schellekens.Gedurende acht maanden van intensieve artistieke arbeid slaagde het duo erin om drie full-cd's (een dertigtal songs) op de mensheid los te laten.De muziek is van een hoog niveau,de stijl situeert zich in de Nederlandstalige dub-reggae met tal van andere belangrijke invloeden (Bowie,Dire Straits,Talking Heads,Madonna,Lee "scratch" Perry,Madness),en wordt niet in het minst kracht bijgezet door Bruynseraedes spitsvondige teksten,bol van originele inzichten en intellectuele hoogstandjes.
Manu Bruynseraede,ondertussen kortweg 'Manu',trad regelmatig terug op voor een uitermate geintresseerd publiek,was terug te vinden op het internet en onderhield contacten met Jan Fabre.Zijn activiteiten haalden opnieuw media-aandacht en hij publiceerde en verkocht met succes de pornoroman 'een jaar in Gomorra'.Schoorvoetend ontwierp hij plannen om opnieuw zijn oorspronkelijke beroep van leraar te hervatten,en gaf workshops over het belang van een goede songtekst.Hij stelde bij zichzelf met plezier vast dat zijn carrriere in de lift zat.
Hierbij zou ik eens graag een oproep aan de Antwerpse gemeenteraad om het aantal vuilbakken in deze stad eens onder de loep te nemen.Het zijn er namelijk belachelijk weinig,en dit zou best een beetje veranderen want de stad ligt er onnodig smerig bij.Ik heb ruim 3 jaar in het buitenland doorgebracht en dar steden proper,reden omdat daar inderdaad vuilbakken staan en wel genoeg vuilbakken.Dus zet dit eens op de agenda en er zullen veel mensen meer en meer de reflex krijgen om de vuilbakken te gebruiken en niet zomaar hun rotzooi op straat gooien.Maar geef ze tenminste de kans om hun vuil ergens kwijt te kunnen.
Vandaag de strips gelezen van Loisel&Tripp,namelijk Magasin general uitgegeven bij Casterman.Heerlijke strip die zowel qua inhoud als tekenwerk zeker de moeite waard is.Het is zo een heerlijke nostalgische strip met van die ouderwetse kleuren.Soms houdt ik er wel van om nog eens terug te keren naar een heerlijke nostalgie.ik heb dan het gevoel dat het vroeger qua kleur en sfeer allemaal zoveel beter is.Door zo'n strip en nog andere intuities heb ik iets van ouder worden is absoluut niet erg.
Deze week had ik een gesprek met Jean Marie Berckmans dat me werkelijk overdonderd heeft.Het is niet de eerste keer in mijn leven gesprekken voer met mensen die behept zijn met de gave van tegelijkertijd gek en geniaal te zijn.Ik ndenk hier aan een aantal gesprekken met Julien Schoenaerts bijvoorbeeld,er zijn er nog tal van anderen.En telkens moet ik tot de constatatie komen dat deze verlicht zijn ,bijna een goddelijk aura hebben,en allemaal zeer lief zijn.Het is een zege om deze mensen te mogen leren kennen in een leven dat sowieso te kort is.
dit wou ik toch nog eventjes vermelden als iets extra's.
Naar aanleiding van het bezoek gisteren aan geert,heb ik nu juist zijn boekje gelezen.Het is een zeer goed boekeje,dat opgedeeld is in verschillende hoofdstukjes.Helder leesbaar,en de antwoorden die Geert formuleert snijden wel degelijk hout,er is inderdaad over nagedacht,maar het is geschreven op een manier dat iedereen van jong tot oud dit boekeje kan lezen.Kortom leuk,gevat en leerzaam.
Te koop in de groene waterman aan 9.50 euro en als je langs Geert gaat in zijn ton kan je tegelijk zijn boekje lezen en het laten signeren.Wat toch zeker de moeite waard is,niet.
Zo verder niet zo veel te vertellen;
en daarom doe ik je een middernachtelijke groet,en hopelijk weer tot morgen waar we een schitterend interview zullen publiceren van onze vriend Sven.Waar ik nu een uurtje geleden de vragen voor heb voorbereid,de eerste keer in mijn leven dat ik dat eigenlijk doe.
