Dit wil niet perse zeggen dat dit mijn lievelingsboeken zijn,maar het zijn wel boeken die mijn levensbeeld drastisch veranderd hebben.Heroisch gezien zou je kunnen zeggen dat ze mijn leven beinvloed hebben.en me ook een beetje gevormd hebben tot de mens die ik nu ben.
Als ik mijn boeken verkoop zullen deze daar niet bij zijn.
Voor wie mijn blog dagelijks of op regelmatige basis leest zal mss weten dat het aspect reggae hier veel aan bod komt.Nu is er een uitstekende uitgave op de markt van Barry Chevannes legendarische boek."Rastafari roots and ideology".Waarvan de eerste uitgave in 1994 het licht zag. En uitgegeven bij Syracuse Press.
Dit is echt wel een standaardwerk als het over rasta-geloof gaat.
Ik denk dat dit boek in de betere boekhandel nu te koop is voor 20 euro om en bij.
Op 16 juli 1990 overleed Maurice de Bevere,of beter bekend als Morris.Die iedereen wel zal kennen als de tekenaar van Lucky Luke.Zowat een van de grappigste stripverhalen geschreven ooit.
Omdat ik bijna 20 uur per dag wakker ben en ook zeer productief ben,is het mij een waar genoegen om met mijn verstand verder te denken dan .mijn computerscherm.Sommige mensen hopen twee jaar op een job voor een computerscherm.Of het verhaal van hoe hopeloos je kunt zijn.
Wil je eens iets meer weten over de entropiewet,dan kun je nog altijd het uitstekende boek van Brian Greene lezen.
The Fabric of the cosmos.
Waarin hij zeer duidelijk en op een heldere manier de wetten van de entropie uitlegt.
Dit is dan ook een boek bedoelt voor mensen die leiden aan contactgestoordheid en denken nonchalant door het leven te moeten gaan.
In de ronde van Frankrijk begint nu het echte werk.De renners gaan het hooggebergte in.Vroeger toen ik een jaar of zestien was en het deelnemersveld interrresanter was dan nu,kon ik daar uren geboeid naar zitten kijken.Zo'n rennners als Indurain,pantani,Chiapucci,Lemond,Fignon.Ach noem ze allemaal maar op dat waren mijn helden.Om dat soort van heldendom te bereiken gingen we dan soms met een man of vijf zes heeldere dagen langs het kanaal van schoten rijden.Naar verre bestemmingen als Geel, of soms nog verder.En speelde we die ritten allemaal na.Ieder had zijn naam en zijn nummer,er werd gedemmareerd,afgelost en noem maar op.Tot we allemaal tot de constatie kwamen dat we als wielrenner maar beperkt waren.Maar het spelelement en de samenhorigheid die waren het belangrijkste toen.Nu is het eigenlijk al jaren geleden dat ik nog eens een serieuze fietstocht heb ondernomen.Het fietsen beperkt zich nu tot het vervuilde centrum van Antwerpen.Terwijl ik vroeger bijna heeldere dagen ging fietsen.Alleen,soms in groep om dan saves afgepeigert maar toch voldaan thuis te komen.
Gisteren nog eens naar de uitstekende Guido Belcanto gaan zien.Een van onze beste vlaamse zangers.Hij bracht een erg goede set,met oa Mijn verjaardag,Platina Marina,(het bijzonder mooie) Rome bij nacht,Plastic rozen verwelken niet,echte mannen enz.Ik vind trouwens hoe ouder Guido word hoe meer hij begint te gelijken op Johnny Cash.
Gisterenavond nog eens geluisterd naar het ongelooflijke mooie nummer van Neil Young genaamd "Comes a time",nog maar eens een bewijs dat alle Black Motorcycle Clubs van deze tijd eigenlijk geen kloten voorstellen.Als je zo'n nummer als Young kan schrijven dan ben je een genie,en binnenkort mss zelfs wel een legende.
Respect to mr Young,en eindelijk een grote uitzuivering voor al die groepen die denken dat ze bezig zijn met rock and roll of nog erger progrock.
