Na een weekend ontspanning begint de werkweek weer voor ons.
Zoals elke ochtend staan wij als eerste op om plaats te hebben in de badkamer..
Na ons ontbijt zetten we weer de gewoonlijke wandeling in naar de bus. Oh my godd, er staan gewoon koeien in het midden van de straat met gigantische horens!
We komen uiteindelijk aan bij de bus en week 2 wordt ingezet met een ritje van 1,5 uur in Dakar.
De stageweek loopt goed! Bij Naomi op de afdeling begint er al wat meer werk te komen!
Ze heeft geholpen met de medicatie en door haar medewerking heeft ze veel fouten voorkomen!
Blijkbaar wordt hier niet zo nauwkeurig gekeken of de mensen wel hun juiste pilletjes nemen..
Verbanden, kompressen plooien, watjes maken... niemand kan dit beter als haar nu!
Elke middag wordt ze uitgenodigd door de afrikaanse studenten om samen iets te gaan eten, maar vanaf volgende week zal ze de enige student zijn!
Hopelijk krijgt ze wat meer vertrouwen om zelfstandig te werken.
Bij Hannelore op de afdeling verloopt het super!
Deze week heeft ze een nieuwe box gekregen met andere kindjes.
Ze mag helpen met de eerste zorgen aan de pasgeborenen en dinsdag zijn er vlak na elkaar een baby van 800 gram en een van 5200 gram geboren.. Wat een verschil!
Ook haar eerste maagspoeling en reanimatie zitten erop!
Op naar de laatste week bij de mini's en maxi's.
Buiten onze uren op de stage afdeling hebben we nog heel wat meegemaakt.
We hebben een auto gezien die letterlijk dubbelgeplooid aan het rondrijden was.
We lagen zelf ook dubbel van het lachen van zo een auto te zien rijden en onze lachbui werd nog erger toen de passagier via het raampje uitstapte...
Donderdag avond hebben we ons bewezen als echte poetsvrouwen..
Om even wat meer uitleg te geven: We kwamen terug van stage en er was geen water..
Om te testen of er al terug water was heeft iemand de kraan opengedraaid maar niet terug toe, en net toen we eten waren was er natuurlijk weer water...
Bij het bovenkomen hadden we ons plaatselijk zwembad gemaakt!
Aan Hannelore haar bed stond zo een 4 cm water, maar gelukkig stond de valies op het bed!
Vrijdag na stage stonden we allebei stijf van de spanning want we kregen de uitslag van school! en HOERA! allebei geslaagd, dit moet gevierd worden met een flesje vodka
Ook hebben we enkele dagen koud water gehad omdat iemand de gaskraan had toegedraaid... Slimme Walen!
Iedereen is hier ook al ziek geweest..
Maar wij zijn shterke Vlamingen en onze darmen kunnen Afrika goed aan
Vrijdag avond weerklonk er plots een enorm lawaai op de straten!
Ons eerste gedacht was een aanslag, maar dan bleek dat Madou gewonnen had met de Lute en hij nu wereldkampioen is.
Daarboven is hij ook nog afkomstig van Dakar dus extra feest!
Zaterdag ochtend hebben we de taxi genomen naar de HLM markt en onze kleedjes zijn in de maak! joepieeee!
Nangadef, een woord in de lokale taal waar de mensen elkaar mee aanspreken.
Bij ons wil het 'Hoe gaat het' zeggen. (wij zijn ons al helemaal aan het integreren tussen de Senegalezen!)
We hebben er weer heel wat leuke dagen op zitten!
Donderdag de 23e januari onze laatste dag van de week gewerkt en dan ons rugzakje gemaakt voor een uitstap naar Ile de Mar Lodge.
Vrijdag schrokken we wakker om 7 uur door de gebeden van de Moskee, het begint een gewoonte te worden.
Snel ontbijten en toen kwam Mamadou aan met een klein busje voor ons allen.
De bagage werd ingeladen en Sylvester (onze gids) begon al direct met zijn uitleg.
De eerste stop vond plaats in het schildpadden dorp. Reuzeschildpadden, termieten,...
Echt mooi om te zien!
In de verte hebben we ook een glimp opgevangen van de ninja turtels. (neenee mopje!)
De zon begon te branden en onze trip werd verder gezet, volgende stop: Lac Rose!
Dit is een meer waar zoveel zout in zit dat we gemakkelijk drijven.
We wagen ons in het water, maar het pikt verdorie hard en zijn er dus snel weer uit.
Ook maken we een tocht door de Sahara met de jeep!
Amsterdam-Dakar passeert hier, en volgens de chauffeur kunnen ze hier snelheden maken tot 200 km/h. Zand eten jam jam! Schuurt de maag hé.
Na deze opwindende ervaring mogen we genieten van een lekkere maaltijd aan Lac Rose.
Na enkele uren rijden komen we aan in Mbour, hier gaan we onze laatste weken doorbrengen.
Omdat sommigen van de meisjes moet plassen, maken we een stopje aan petit-Eden, hier gaan we slapen in Mbour.
Mooie hutjes, maar de wc's willen niet doorspoelen!
Gaat leuk zijn daar! In Mbour laat Sylvester ons uitstappen en we wandelen naar de haven.
Dit hebben we nog nooit gezien..
Een overrompeling van mensen, 'noir du monde'.
Overal liggen dode vissen, het ruikt er overheerlijk , en deze vissen eten wij op...
Daarna rijden we nog een beetje en dan ineens stopt de bus, onze bagage wordt in de boot gelegd en we varen naar Ile de Mar Lodge.
Een echt paradijs...
We zien pelikanen, en 1000 andere vogels!
Het lijkt net of we in expeditie robinson zitten! We komen aan en we brengen de nacht door met ons 2 in een hutje.
Het eten wordt op de barbeque gemaakt en we drinken nog een lekkere vodka sprite.
Dan is het slaaptijd en sluiten we onze ogen onder het muskietennet.
Tsilp Tsilp, de volgende dag is daar en we passeren langs een verzorgingspost en een schooltje in de lokale dorpjes op het eiland.
We gaan overal naartoe met paard en kar en de natuur lijkt juist op 'The Lion King'.
We zoeken simba, maar vinden hem niet
De kindjes van de dorpjes lopen naar ons toe, willen foto's, raken ons overal aan..
Blanke mensen zijn speciaal!
Als we terugkeren krijgt Hannelore een 'cadeau' van een meisje.
Een reuze schelp waar we de zee in horen.
Naomi is nog in de zevende hemel van haar kleine juleske! (mini negertje)
Namiddag hadden we vrij, dus dat was een namiddag vol van bakken en braden in de zon.
Naomi mooi bruin en Hannelore zo rood als een kreeft! Heerlijk toch. Dan is de dag weer om.
En na een slechte nacht van weinig slaap ontwaken we om terug te vertrekken naar Dakar. Als we aankomen op het vaste land wordt hannelore uit de boot gedragen door een vriendelijke neger! hihi. Dan rest er ons alleen nog een lange trip naar huis... We keken uit naar een warme douche en dan was er een grote verrassing.. GEEN WATER!! #wassenmetregenwater#ijskoud
Tot de volgende! Kusjes Hannelore & Naomi
PS: We krijgen blijkbaar geen foto's meer op onze blog geüpload, als ge foto's wilt zien, voeg ons maar toe op facebook voor degene die ons nog niet hebben!
Bonjour! Cava? jaja zo spreken ze elkaar hier allemaal aan! En als we het niet doen krijgen we de hele dag een een lang gezicht terug :d Na onze eerste update van vorige keer hebben we weer heel wat meegemaakt! Zo hebben we allebei onze eerste 3 werkdagen erop zitten een hele ervaring die zowel positief als negatief is.. Naomi staat op orthopedie en ze is niet de enige student. Er zijn ook nog Senegalese studenten en in totaal dus met 4 die willen/moeten leren. Omdat ze slechts 9 patiënten hebben valt dit niet goed mee.. er is weinig werk! Maar ze is ondertussen wel een echte pro in het plooien en vouwen van kompressen ! (dit is haar dagelijkse bezigheid op de afdeling) We hebben gevraagd aan Trudy (onze begeleidster) of ze kan veranderen van afdeling want zo leert ze niet echt veel bij... Hannelore staat op neonatologie en bij haar valt het heel goed mee! na 3 dagen te werken met de verpleegsters heeft ze al veel vertrouwen gewonnen en ondertussen is ze 'verantwoordelijke' voor 4 prematuurtjes. Alles is nog wennen maar na de 14 dagen zal ze de werking volledig onder de knie krijgen! Het enige wat tegenzit is de liefde die absoluut ontbreekt. Ze gaan bruut en wild om met de baby's en dan breekt haar hart 10 keer! Om in het ziekenhuis te geraken beleven we elke dag een heel avontuur! Smorgens om 6 uur staan we op en om kwart voor 7 vertrekken we naar de 'bushalte'. We betalen 200 cfa voor de bus ( ongeveer 33 cent) en hiermee geraken we tot in het zieknhuis. Onze rit duurt 1,5 uur voor 7 km te rijden.. Het verkeer is een echte ramp! en wij die dachten dat Brussel al erg was.. Op de bus worden we geplet gelijk sardientjes in een pot.. (en we eten al elke dag vis potverdikke)! Om terug naar huis te gaan nemen we de taxi per 4, wij met ons 2 en dan nog 2 walen hier betalen we 2500 cfa voor in totaal (ongeveer 4 euro, en dit delen door 4) Na onze stage gaan we altijd ene chillen op het strand, omdat we blank zijn en schitteren in de zon (vooral Hannelore met haar kaasbenen) trekken we de juwelen verkopers aan. Hier moeten we altijd non merci tegen zeggen en dan komen ze meestal nog naast u zitten om een klapke te doen. Op deze manier hebben we zelfs al de broer van Naomi Campbell ontmoet... Alle da dacht hij zelf toch... Savonds kruipen we moe maar voldaan in ons bedje, op naar de volgende dag! Dikke kus Hannelore & Naomi (PS: die walen luisteren echte shitty muziek, wij lekker stampen op Gunther D's botsautomix )
(PS²: krijgen de foto's even niet geupload, proberen andere keer nog wel eens, excusez-nous! )
Gisteren zijn we om 12 uur deze tijd aangekomen op onze slaapplaats!
Ons vliegtuig was geland omstreeks 21.45 uur en toen we uitstapte hadden we al meteen door dat het hier best wel vochtig was... Lekker plakken tegen elkaar
Na een lange tijd aan te schuiven en te wachten op onze bagage zagen we eindelijk Trudy die heel blij was om ons te zien. Eens aangekomen in Ngor (hier overnachten we) sliep natuurlijk iedereen al, en er volgde nog een verrassing...
Er zijn 2 kamers van 3 personen in ons 'appartement' en we liggen helaas niet bij elkaar..
Maarja geluk bij een ongeluk hoor ik Naomi nu niet snurken Na een sowieso al korte nacht werden we om 5 uur smorgens gewekt met de moskee die zijn gebeden aan het jengelen was.. Hoera!! (wij kunnen zelfs nog beter zingen als we bezopen zijn....)
Bij het opstaan konden we eindelijk zien wie onze kamergenoten waren, want 's nachts was dit nogal moeilijk te zien... En jaaaaaaaaaaaaa het Frans kwam ons tegemoet Na een sober ontbijt kwam onze persoonlijke chauffeur ons ophalen om Dakar te gaan verkennen met een busje.
Doorheen de smalle straten vol met mensen en dieren hebben we kennis gemaakt met onze stad waar we 4 weken verblijven. Tijdens deze rondrit zijn we ook gestopt op de stage plaatsten.
Onze eerste stop was aan het weeshuis, echt sjattig die kleintjes!
We hebben zelfs een albino negertje gezien! Hierna gingen we richting 'hôpital pricipale' de Dakar.
Dit is het ziekenhuis waar wij staan. Naomi staat op orthopedie en ze heeft 9 patiënten onder haar vleugels, waaronder zelfs een duitser. Hannelore krijgt de kans om op neonatologie te staan en samen met 3 verpleegsters zal ze 21 prematuurtjes verzorgen.
De kleinste weegt bijna 1 kg Ook hebben we de kans gekregen om de spoed afdeling en het OK te zien. Smiddags rijst en vis gegeten en daarna waren we vrij en zijn we lekkere fruitjes gaan kopen op een lokaal marktje.
Omdat we in Afrika zitten en niet meer in Belgie zijn we naar de zee kunnen gaan (lekker weertje) waar we een MEGA pelikaan hebben ontmoet zo zit onze eerste dag er bijna op en morgen beginnen we met het echte werk!!
