Ik ben Hakam Mahakam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Hakam.
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 24/07/1993 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Blogs schrijven, commentaar leveren.
Het leven van een held
05-10-2010
De mysterieuze verdwijning
Sinds dit jaar heb ik een nieuwe leerkracht voor geografie, mevrouw Nice. Onlangs had ik er echter een kleine discussie mee.
Eventjes geleden behandelden we het hoofdstuk mobiliteit, waar ze de naam van de stad Brasilia liet vallen. Ik beweerde dat dit de hoofdstad van Brazilië is, mevrouw Nice beweerde echter dat dit Rio De Janeiro was. Ik bleef aan mijn standpunt vast houden, en ook zij deed dat. Na een week van leerrijke research kreeg ik dan toch gelijk, zo was die zaak ook weer opgelost! Was het maar bij dat gebleven! Over dit 'interessante' hoofdstuk kregen we een herhalingstest. Enkele andere klassen hadden deze test ook al moeten afleggen voor ons en blijkbaar waren, op een of andere manier, de vragen gestolen. De vragen circuleerden in de undergroundmilieus van onze school. Er werden dus letterlijk vragen 'gedeald'. Nu ja, dit kwam mevrouw Nice te horen, zo besloot ze de vragen te herschikken. Is er toch wel een groot misverstand gebeurd! Bij het uitdelen van deze 'nieuw herschikte' vragen gaf ze per ongeluk en zonder bewustzijn aan één enkele leerling de verkeerde vragen. Heel de klas maakte rustig zijn test, nietsvermoedend dat er enkele 'verkeerde' testen de klas ingestuurd waren. Een week nadien, groot alarm! Mijn klas wordt beschuldigd van fraude! En wie verdenkt ze weer als eerste, de mensen van allochtone afkomst natuurlijk.
Soms voel ik me echt onbegrepen in deze klas, dan ben ik blij dat ik mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan op mijn dierbare blog. Want geen mens weent zo hard als een clown.
Een week geleden, grote rellen in de omgeving van de school.
Ken je onze Michel nog? Eén van de rebellen uit mijn klas. Ja ja, Michel met de twee bollen van het Atomium in zijn nek. Met het kruiswoordraadsel van de streekkrant viel er onlangs een gereedschapskist te winnen, alles inbegrepen: hamers, beitels, spijkers en zelfs een boormachine. Het feit geschiedt dat Michel deze kist gewonnen had. Michel, zeer tevreden met zijn prijs, besloot een deel van zijn gereedschap mee te nemen naar school. Is er toch wel een ongelukkige ruzie ontstaan tussen Michel en een goede vriend van hem, Koning. Koning was niet enthousiast over Michels spiksplinternieuwe gereedschapskist. Eigenlijk was Koning jaloers op het gereedschap dat Michel had, en hij niet. Michel, niet te spreken over Konings manier van handelen, besloot dan maar om het gereedschap tegen Koning te gebruiken. Na school kwam Michel op het ingenieuze idee om Koning op te wachten met een schroevendraaier in de hand en Koning bij te timmeren. Koning die er vanaf komt met slechts een kleine wonde, mag van geluk spreken dat de boormachine nog niet opgeladen was. Anders zou hij het er niet zo goed vanaf hebben gebracht. Michel werd vervolgens geschorst, maar betreedt sinds vandaag terug mijn klas als een gewone leerling.
Mijn klas is een echte warboel waar ik niet aan uit kan. Ik weet niet meer wat goed of slecht is. Zelf hoop ik nooit te ontsporen. Het enige dat ik wil is dit jaar mijn diploma halen en deze klas achter me te laten.
Wat is er toch allemaal gaande in onze klas? Mijn klas- en wereldbeeld gaat in rook op.
Ik verblijf ondertussen al vijf jaar legaal in België en voor zover ik weet, staat het atomium met zijn negen bollen in Brussel. Sinds kort telt het twee bollen minder omdat deze zich nu bevinden in de nek van onze klasgenoot, Michel. Onze methal-Freddy heeft nu een echte metalen vriend. Soort zoekt soort, zeggen ze toch? Kleine Freddy heeft ook een spraakgebrekje, hij luistert naar 'meddal' en gaat geregeld naar 'meddal'-vergaderingen in de zomer. Maar Freddy is nog wel een vriendelijke jongen. Grave Michel echter, kan er niet mee leven dat mensen praten tijdens zijn fluitspel. Mevrouw Van Luistermeer beaamde dit en zei dat ik moest zwijgen tijdens zijn concerto. Iedereen is tegen mij. RACISTEN!
Mijn beste vrienden, Patricia en Valère, en ik staan momenteel nog sterk. Ik hou je op de hoogte!
Vandaag ben ik erachter gekomen dat mijn klas vol zit met leerlingen die een beetje bijverdienen als slaafje. Ik had niet verwacht dat er in België zoveel kinderen werken.
In mijn geboorteland is kinder- en slavenarbeid heel normaal. Ik weet wel dat slaven verboden zijn in België. Ik vind het wel grappig dat iedereen het 'weekend- of vakantiewerk' noemt. Valère werkt als hulpje in een bakkerij. Zou ik nog wel leuk vinden. Maar als je weet dat Patricia moet opdienen voor rijke lui? En dat met haar getinte huid! Dat zie ik dan weer niet zitten. Malibu dient ook op, zij doet hetzelfde maar dan in één of andere discotheek, heb ik gehoord. We zitten ook met twee dierenliefhebbers. Zowel Vladimir als Lenny werken in een dierenspeciaalzaak. Maar eigenlijk is het geen slavenwerk. Het zal wel aan mijn interpretatievermogen liggen zeker.
Ik kan concluderen dat ik enigzins respect kan opbrengen voor mijn klasgenoten die zich tewerkstellen. Als het nu echt goed verdient, zal ik het misschien ook nog overwegen.
Wat is er toch allemaal gaande in onze klas?
