We hebben hier goed geslapen. Geen treinen die ons wakker maakten. Ook geen last van de beren. Op elke kampplaats staat een "berensafe", een stevige kast waarin alle voedsel moet geplaatst worden . Voor ons speelt dat geen rol want ons voedsel zit in onze camper. Voor een tent zou dit nuttig kunnen zijn. Erwin vindt in de buurt van onze standplaats een paar drollen die hij niet kent en als mogelijk van beren afkomstig bestempeld. Wij gaan vandaag eens goe zot doen en een grote wandeling maken naar Lake Solitude. Een tocht van meer dan 22 mijl. We starten en in het begin hebben een goed tempo? naarmate we meer hoger stijgen groeien de plaatsen waar nog een dikke sneeuwlaag ligt. Hoe meer sneeuwhopen er liggen hoe moeilijker het wordt om ons pad te vinden.Maar meer en meer wordt het in plaats van een wandeling een strompeling door de sneeuw en we geraken maar niet uit het bos. Uiteindelijk beseffen we dat we beter op ons voetsporen terug keren. We zijn al een paar uur aan het ploeteren aan een tempo van ongeveer 2km per uur.Reken maar uit hoe lang we over 22 mijl zullen doen en welke kans we lopen door de sneeuw om van ons pad te geraken en verloren te lopen. Gelukkig kunnen we onze sporen terug goed volgen. terug aan de kamper besluiten we een andere kampplaats te zoeken en Onze volgende kampplaats is stukken beter dan de vorige. Hier hebben we aansluiting met water en electriciteit water en hebben mogelijkheid om ons met warm water te wassen waar we gretig gebruik van maken. Bij het schaken wint Erwin 2 spelletjes en ik er een. Hij begint mij te overklassen.
deze nacht slecht geslapen. Ons kampplaats ligt vlakbij een spoor waar vanacht 3 treinen zijn gepasseerd. Die treinen zijn het minste maar we zitten vlak aan een overweg en daar laten ze een luid geluidsignaal horen. de laatste was om 7 uur en dan zijn we noodgedwongen maar opgestaan. Onze af te leggen afstand bedraagt 300km tot Grand Teton. we vertrekken van Thermopolis terug naar Shoshoni. Onderweg krijgen we de kans om mooie foto te maken. In Shoshoni rijden we nu naar Riverton en verder richting Grand Teton. Onderweg krijgen we de rocky Mountains dichter en dichter te zien met op de toppen sneeuw. Het weer wordt snel warm. Overdag heel warm en 's nacht serieus koud. Grand Teton is een groot park en het eerste wat we zien bij het binnenrijden is een kudde grazende buffels. Ze kunnen de mensen hier goed melken. In camping Signal Mountain Lodge betalen we 20,5 $, daar staat alleen de standplaats voor. Geen electriciteit, geen water aansluiting. We spelen s' avond een spannend partijtje schaak waar Erwin 2 keer met de pluimen gaat lopen.
Het frisse ochtend zonnetje laat vermoeden dat dit een prachtige dag wordt. We plannen de trip naar NP Grand Teton op 2 dagen te doen. Doel van het eerste deel in Casper te geraken. Na de middag zijn we in casper en gaan nog een beetje shoppen. Na de nodige proviand te hebben ingeslagen bij Walmart, zijn we verplicht om naar een andere winkel uit te wijken want bier is in Walmart niet te krijgen. Geweren kun je er zonder problemen kopen maar bier is er niet te krijgen. Aan een grootwarenhuis hoort bijna altijd ook een tankbeurt: dit maal tanken we voor 122$. Naderhand rijden we richting Riverton. Na Powder River ontdekken we toevallig langs de weg een site die een beetje op Badlands trekt maar veel kleiner maar zeer mooi. we raken daar aan de praat met een Harly Davidson-biker die ons een paar leuke tips geeft wat we nog allemaal kunnen zien. We rijden naar Shoshoni waar we een afslag maken naar Thermopolis. Een tip van onze biker. De weg naar Thermopolis is prachtig maar het stadje zelf geeft een uitgeleefde indruk. Het is weliswaar nog niet in het toeristisch seizoen waardoor er nog vele zaken dicht zijn maar er zijn heel wat zaken die te koop staan. s'Avonds maken we ons 2e blik "Chicken broth" open en met wat gesneden soepgroenten vandaag aangekocht maken we een lekker soepje. We sluiten de avond af met een wandeling door het stadje. Het schaken komt nog wel later aan bod.
Bij laat opstaan is het nog kouder dan gisteren. Het begint zelfs lichtjes te sneeuwen. De avond en nacht waren ook al koud. Toch goed geslapen. Rond 9 uur rijden we gewoon het park uit. Terug via een ander stuk Needles highway naar het park. Er zijn daar een paar smalle tunneltjes waarvan de 2e de moeilijkste wordt. Mogelijks geraken we er niet door met onze camper maar we wagen het er toch op. Het eerste tunneltje lukt nog wel maar ons tweede is wel een beetje te veel van het goede. Het is juist gepast (of net niet gepast?) MAAR het is wel 50 meter lang en 50 meter smal over de ganse lengte. Na er een voertuig van de brandweer wat even breed was maar niet zo hoog doorreed, wilde Erwin het nog eens proberen maar ik zag het niet zitten. We zijn dan maar op onze stappen terug gekeerd. De Mount Rushmore hebben we van redelijk dichtbij gezien, we zijn niet tot volledig ter plaatse geweest, de parking koste volgens het boekje 11$. We rijden door naar Het Custerpark waar we een bedrag van 15$ deponeren in een soort van self service voor de toegang.Het Custerpark met heel wat in het wild levende dieren: Buffels, pronghorns, witstaartherten, prairihonden die we daar dan ook gezien hebben. Een paar diersoorten niet gezien. Na Custerpark rijden we richting Hot Springs, waar we gaan eten bij een chinees. Het is wel geen haute cuisine, maar het valt wel te smaken. Zoals de meeste chinezen ook niet duur. Het schaaktornooi zet zich verder. De eerste keer sleep ik de overwinning in de wacht, de tweede keer zet Erwin mij kollosaal schaakmat vlak voor ik hem schaakmat zou zetten. We overnachten in Hot Springs. Koud, maar dat wisten we al.
's Morgens is het ferm koud. na ontbijt zetten we koers naar Rapid city. Onderweg een Shopping mall bezocht en eens contact gelegd met het thuisfront. In Rapid City rijden we naar Hill City waar we ons een boel postkaartjes aanschaffen en zorgen dat ze op de post geraken. Nadien op verkenning via de Needles highway naar het national state Custerpark. We besluiten om het park nog niet binnen te rijden maar keren om naar het Crazy Horse Memorial waar we in een toeristenval trappen. we zijn het informatiekantoortje voorbij gereden en kunnen niet meer terug en krijgen een toegangsticketje van 10$ per persoon aan ons been terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was. het Crazy Horse Memorial is trouwens daarbuiten ook goed te zien. We zijn daar dan maar in een onopvallend hoekje van de parking blijven staan voor de nacht en zo hadden we toch nog waar voor ons geld. s'Avonds nog een partijtje geschaakt waar ik door mij stuk beter te concentreren den Erwin afgedroogd heb. Dit zal nog wel een staartje krijgen. We zijn nog niet uitgeschaakt.
We verlaten Plankington Richting West. Het grootste deel van onze weg naar NP Badlands is voorbij. Eerst nog ne keer tanken... We tanken nog in Plankington waar we op een bord de prijs zien van 3,59$ per gallon. Tijdens het tanken (100$) zien we echter een prijs in het klein op de pomp van 3,73$. We dachten van goedkoop te tanken. Die heeft ons goed liggen. Die pipo ziet ons niet meer terug!! (de andere tankstations waarschijnlijk ook niet) ik waag mij aan mijn eerste rit want tot nu toe heeft Erwin de gehele weg gereden. De wegen zijn erg rustig, het is goed weer en ik moet zeggen dat het mij heel goed meevalt.Op deze rustige wegen is het zo goed als hetzelfde chauffeur zijn of begeleider. En de Amerikanen rijden over het algemeen heel rustig. Daar kunnen wij in Europa nog wel wat van leren.In Chamberlain slaan we nog een beetje mondvoorraad in, het zou volgens de aankondiging op het bord de laatste winkel zijn voor een paar honderd kilometer. Ter plaatse besluiten een indianenmuseum te bezoeken een paar kilometer terug, Badlands zal niet weglopen. Na ons bezoek waar Erwin een boek over indianenleider Crazy Horse koopt rijden we ons laatste stuk tot NP Badlands. De toegangsprijs is 15$. Het weer is hier prachtig en we trekken onze short aan. Vanaf nu start onze echte vakantie: Rondreis in de nationale parken van Amerika. Het eerste geeft meteen de toon aan: Heel groot, prachtig, verzorgd en proper. Het is er ook rustig, maar in het hoogseizoen zal het hier wel serieus druk zijn. Na NP Badlands rijden we richting Rapid City waar we in Wasta vroeger dan gewoonlijk stoppen. Een tankbeurt is weer nodig: 116$. 's Avonds spelen we een paar spelletjes schaak waarbij Erwin mij serieus verslaat. Maar het verlof duurt nog wel iets langer en we gaan daar nog wel verandering in brengen.
Na een goede nachtrust te hebben genoten nemen een lekker zelfgemaakt ontbijt. De luxe die we bij Maria hadden is voorbij. Vrij snel zitten we weer de baan op. Het wordt een paar dagen goed doorrijden want we moeten verschillende staten door vooraleer we NP Badlands kunnen bereiken. In Madison tanken (154$) we in een Walmart waar we beiden een paar wandelschoenen en nog wat mondvoorraad hebben gekocht. Het weer is wisselvallig met veel wind en we proberen goed vooruit te komen.De kaarten en GPS mogen we opbergen want we zitten na Madison meer dan 1000km op dezelfde weg. In Jackson een volgende tankbeurt van 145$ en weer verder. Plankington wordt onze stopplaats. Ik maak het avondeten: een bijna 2 literblik kippensoep met veel groente en kippenvlees op het etiket. Maar de inhoud is wel iet minder.... In onze haast om te vertrekken hebben we in Lansing in plaats van kippensoep KIPPENBOUILLON gekocht.Op het etiket staat wel van alles afgebeeld maar dat moet er allemaal nog bijgevoegd worden. Kippenbouillon met een boterham smaakt ook maar ik heb toch al beter gegeten. We hebben zo 2 blikken gekocht. Goe bezig. Nog 1 blik te consumeren. Gelukkig kunnen we nadien ne keer drinken.
Dag 5 maandag 7/5 Bezoek landbouwbedrijf en vertrek richting Chicago
Mijn slaappatroon begint terug ok te komen. Zoals gisteren serveert Maria ons een ontbijt om U tegen te zeggen. Ik dacht eens aan een sober sneetje brood met kaas, maar dat is buiten Maria gerekend, ze gaat mij een "pancake" bakken. Als ik hier 14 dagen pancakes eet geraak ik niet meer door de deur. Een pancake zo groot als een schotelantenne. Erwin gaat nog steeds voor spek met eieren. Roger neemt afscheid van ons want er zijn nog mensen die werken. Samen met Maria gaan we naderhand naar een soort van automobilistenvereniging triple A ofwel AAA. Roger en Maria zijn daar lid van en bij wijze van service kunnen ze daar een gedetailleerde routebeschrijving opvragen voor als onze GPS nog eens kuren krijgt. We bezoeken daarna het landbouwbedrijf van Bart De Saeger met 5000 melkkoeien. Bart leidt ons rond: hij laat ons de stallen zien, het melken van de koeien, de silo's, de mestopslag.Er wordt rond de klok gemolken, 24 uur per dag. 4 Mexicanen per ploeg, en 8o koeien worden tegelijk gemolken. Een melkbeurt duurt 8 minuten en koeien die niet leeggemolken zijn,moeten ook van de machine af. Ik heb deze dingen al wel eens gezien maar hier is het vele keren groter. Vooral het melken van de koeien vind ik interessant. Elke koe heeft een soort van stappenteller. Die stappenteller geeft aan of de koe drachtig is, eventueel of ze ziek is en ook op welke positie ze gemolken is voor verdere opvolging van mogelijke besmettingen of ziektes. De romantiek van het boerenbedrijf is hier wel ver weg. Na het bezoek aan de "koeienfabriek" gaan we bij Maria thuis een laatste lunch gebruiken (weer ons vel vullen) waarna Maria ons op het goede spoor zet, niet vooraleer we een basic voorraad eten en benzine (90 $) opslaan waarbij ze me nog een brood toestopt (ik denk dat ze bang is dat we onderweg gaan verhongeren, maar dit zal wel geen probleem worden) We bedanken Maria voor de logies, het uitgebreid lekkere eten, de verschillende bezoeken waar Roger en Maria ons vergezelden en ons naar toe voerden met hun auto en al dan niet kwakkelende GPSsen.... Onze reisdriftneem t weer de bovenhand. We rijden richting Chicago en in het begin is het nogal ingewikkeld, dus opletten geblazen. Eenmaal in de goede richting (dankzij de goede raad van Maria) loopt het wel los. Ons doel is in de buurt van Madison te geraken maar na Chicago loopt het toch nog mis. Het is daar niet simpel. We merken dat we op een autostrade zitten die niet op onze AAA beschrijving staat. De GPS werkt terug normaal maar past zich aan wanneer we de route zich wijzigt. Te laat om terug te keren want we hebben zonet toll betaald en dan nog eens toll om terug te gaan.... We rijden verder naar Milwaukee om daar dan terug in de goede richting van Madison te geraken. In het totaal hebben we ongeveer 8 $ aan toll betaald rond Chicago. Het word laat en in de buurt van Onoconowoc besluiten we op een "Park en ride" site te overnachten. In Madison geraken we niet.
