We hebben hier goed geslapen. Geen treinen die ons wakker maakten. Ook geen last van de beren. Op elke kampplaats staat een "berensafe", een stevige kast waarin alle voedsel moet geplaatst worden . Voor ons speelt dat geen rol want ons voedsel zit in onze camper. Voor een tent zou dit nuttig kunnen zijn. Erwin vindt in de buurt van onze standplaats een paar drollen die hij niet kent en als mogelijk van beren afkomstig bestempeld. Wij gaan vandaag eens goe zot doen en een grote wandeling maken naar Lake Solitude. Een tocht van meer dan 22 mijl. We starten en in het begin hebben een goed tempo? naarmate we meer hoger stijgen groeien de plaatsen waar nog een dikke sneeuwlaag ligt. Hoe meer sneeuwhopen er liggen hoe moeilijker het wordt om ons pad te vinden.Maar meer en meer wordt het in plaats van een wandeling een strompeling door de sneeuw en we geraken maar niet uit het bos. Uiteindelijk beseffen we dat we beter op ons voetsporen terug keren. We zijn al een paar uur aan het ploeteren aan een tempo van ongeveer 2km per uur.Reken maar uit hoe lang we over 22 mijl zullen doen en welke kans we lopen door de sneeuw om van ons pad te geraken en verloren te lopen. Gelukkig kunnen we onze sporen terug goed volgen. terug aan de kamper besluiten we een andere kampplaats te zoeken en Onze volgende kampplaats is stukken beter dan de vorige. Hier hebben we aansluiting met water en electriciteit water en hebben mogelijkheid om ons met warm water te wassen waar we gretig gebruik van maken. Bij het schaken wint Erwin 2 spelletjes en ik er een. Hij begint mij te overklassen.
deze nacht slecht geslapen. Ons kampplaats ligt vlakbij een spoor waar vanacht 3 treinen zijn gepasseerd. Die treinen zijn het minste maar we zitten vlak aan een overweg en daar laten ze een luid geluidsignaal horen. de laatste was om 7 uur en dan zijn we noodgedwongen maar opgestaan. Onze af te leggen afstand bedraagt 300km tot Grand Teton. we vertrekken van Thermopolis terug naar Shoshoni. Onderweg krijgen we de kans om mooie foto te maken. In Shoshoni rijden we nu naar Riverton en verder richting Grand Teton. Onderweg krijgen we de rocky Mountains dichter en dichter te zien met op de toppen sneeuw. Het weer wordt snel warm. Overdag heel warm en 's nacht serieus koud. Grand Teton is een groot park en het eerste wat we zien bij het binnenrijden is een kudde grazende buffels. Ze kunnen de mensen hier goed melken. In camping Signal Mountain Lodge betalen we 20,5 $, daar staat alleen de standplaats voor. Geen electriciteit, geen water aansluiting. We spelen s' avond een spannend partijtje schaak waar Erwin 2 keer met de pluimen gaat lopen.
Het frisse ochtend zonnetje laat vermoeden dat dit een prachtige dag wordt. We plannen de trip naar NP Grand Teton op 2 dagen te doen. Doel van het eerste deel in Casper te geraken. Na de middag zijn we in casper en gaan nog een beetje shoppen. Na de nodige proviand te hebben ingeslagen bij Walmart, zijn we verplicht om naar een andere winkel uit te wijken want bier is in Walmart niet te krijgen. Geweren kun je er zonder problemen kopen maar bier is er niet te krijgen. Aan een grootwarenhuis hoort bijna altijd ook een tankbeurt: dit maal tanken we voor 122$. Naderhand rijden we richting Riverton. Na Powder River ontdekken we toevallig langs de weg een site die een beetje op Badlands trekt maar veel kleiner maar zeer mooi. we raken daar aan de praat met een Harly Davidson-biker die ons een paar leuke tips geeft wat we nog allemaal kunnen zien. We rijden naar Shoshoni waar we een afslag maken naar Thermopolis. Een tip van onze biker. De weg naar Thermopolis is prachtig maar het stadje zelf geeft een uitgeleefde indruk. Het is weliswaar nog niet in het toeristisch seizoen waardoor er nog vele zaken dicht zijn maar er zijn heel wat zaken die te koop staan. s'Avonds maken we ons 2e blik "Chicken broth" open en met wat gesneden soepgroenten vandaag aangekocht maken we een lekker soepje. We sluiten de avond af met een wandeling door het stadje. Het schaken komt nog wel later aan bod.
Bij laat opstaan is het nog kouder dan gisteren. Het begint zelfs lichtjes te sneeuwen. De avond en nacht waren ook al koud. Toch goed geslapen. Rond 9 uur rijden we gewoon het park uit. Terug via een ander stuk Needles highway naar het park. Er zijn daar een paar smalle tunneltjes waarvan de 2e de moeilijkste wordt. Mogelijks geraken we er niet door met onze camper maar we wagen het er toch op. Het eerste tunneltje lukt nog wel maar ons tweede is wel een beetje te veel van het goede. Het is juist gepast (of net niet gepast?) MAAR het is wel 50 meter lang en 50 meter smal over de ganse lengte. Na er een voertuig van de brandweer wat even breed was maar niet zo hoog doorreed, wilde Erwin het nog eens proberen maar ik zag het niet zitten. We zijn dan maar op onze stappen terug gekeerd. De Mount Rushmore hebben we van redelijk dichtbij gezien, we zijn niet tot volledig ter plaatse geweest, de parking koste volgens het boekje 11$. We rijden door naar Het Custerpark waar we een bedrag van 15$ deponeren in een soort van self service voor de toegang.Het Custerpark met heel wat in het wild levende dieren: Buffels, pronghorns, witstaartherten, prairihonden die we daar dan ook gezien hebben. Een paar diersoorten niet gezien. Na Custerpark rijden we richting Hot Springs, waar we gaan eten bij een chinees. Het is wel geen haute cuisine, maar het valt wel te smaken. Zoals de meeste chinezen ook niet duur. Het schaaktornooi zet zich verder. De eerste keer sleep ik de overwinning in de wacht, de tweede keer zet Erwin mij kollosaal schaakmat vlak voor ik hem schaakmat zou zetten. We overnachten in Hot Springs. Koud, maar dat wisten we al.
's Morgens is het ferm koud. na ontbijt zetten we koers naar Rapid city. Onderweg een Shopping mall bezocht en eens contact gelegd met het thuisfront. In Rapid City rijden we naar Hill City waar we ons een boel postkaartjes aanschaffen en zorgen dat ze op de post geraken. Nadien op verkenning via de Needles highway naar het national state Custerpark. We besluiten om het park nog niet binnen te rijden maar keren om naar het Crazy Horse Memorial waar we in een toeristenval trappen. we zijn het informatiekantoortje voorbij gereden en kunnen niet meer terug en krijgen een toegangsticketje van 10$ per persoon aan ons been terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was. het Crazy Horse Memorial is trouwens daarbuiten ook goed te zien. We zijn daar dan maar in een onopvallend hoekje van de parking blijven staan voor de nacht en zo hadden we toch nog waar voor ons geld. s'Avonds nog een partijtje geschaakt waar ik door mij stuk beter te concentreren den Erwin afgedroogd heb. Dit zal nog wel een staartje krijgen. We zijn nog niet uitgeschaakt.
We verlaten Plankington Richting West. Het grootste deel van onze weg naar NP Badlands is voorbij. Eerst nog ne keer tanken... We tanken nog in Plankington waar we op een bord de prijs zien van 3,59$ per gallon. Tijdens het tanken (100$) zien we echter een prijs in het klein op de pomp van 3,73$. We dachten van goedkoop te tanken. Die heeft ons goed liggen. Die pipo ziet ons niet meer terug!! (de andere tankstations waarschijnlijk ook niet) ik waag mij aan mijn eerste rit want tot nu toe heeft Erwin de gehele weg gereden. De wegen zijn erg rustig, het is goed weer en ik moet zeggen dat het mij heel goed meevalt.Op deze rustige wegen is het zo goed als hetzelfde chauffeur zijn of begeleider. En de Amerikanen rijden over het algemeen heel rustig. Daar kunnen wij in Europa nog wel wat van leren.In Chamberlain slaan we nog een beetje mondvoorraad in, het zou volgens de aankondiging op het bord de laatste winkel zijn voor een paar honderd kilometer. Ter plaatse besluiten een indianenmuseum te bezoeken een paar kilometer terug, Badlands zal niet weglopen. Na ons bezoek waar Erwin een boek over indianenleider Crazy Horse koopt rijden we ons laatste stuk tot NP Badlands. De toegangsprijs is 15$. Het weer is hier prachtig en we trekken onze short aan. Vanaf nu start onze echte vakantie: Rondreis in de nationale parken van Amerika. Het eerste geeft meteen de toon aan: Heel groot, prachtig, verzorgd en proper. Het is er ook rustig, maar in het hoogseizoen zal het hier wel serieus druk zijn. Na NP Badlands rijden we richting Rapid City waar we in Wasta vroeger dan gewoonlijk stoppen. Een tankbeurt is weer nodig: 116$. 's Avonds spelen we een paar spelletjes schaak waarbij Erwin mij serieus verslaat. Maar het verlof duurt nog wel iets langer en we gaan daar nog wel verandering in brengen.
Na een goede nachtrust te hebben genoten nemen een lekker zelfgemaakt ontbijt. De luxe die we bij Maria hadden is voorbij. Vrij snel zitten we weer de baan op. Het wordt een paar dagen goed doorrijden want we moeten verschillende staten door vooraleer we NP Badlands kunnen bereiken. In Madison tanken (154$) we in een Walmart waar we beiden een paar wandelschoenen en nog wat mondvoorraad hebben gekocht. Het weer is wisselvallig met veel wind en we proberen goed vooruit te komen.De kaarten en GPS mogen we opbergen want we zitten na Madison meer dan 1000km op dezelfde weg. In Jackson een volgende tankbeurt van 145$ en weer verder. Plankington wordt onze stopplaats. Ik maak het avondeten: een bijna 2 literblik kippensoep met veel groente en kippenvlees op het etiket. Maar de inhoud is wel iet minder.... In onze haast om te vertrekken hebben we in Lansing in plaats van kippensoep KIPPENBOUILLON gekocht.Op het etiket staat wel van alles afgebeeld maar dat moet er allemaal nog bijgevoegd worden. Kippenbouillon met een boterham smaakt ook maar ik heb toch al beter gegeten. We hebben zo 2 blikken gekocht. Goe bezig. Nog 1 blik te consumeren. Gelukkig kunnen we nadien ne keer drinken.
Dag 5 maandag 7/5 Bezoek landbouwbedrijf en vertrek richting Chicago
Mijn slaappatroon begint terug ok te komen. Zoals gisteren serveert Maria ons een ontbijt om U tegen te zeggen. Ik dacht eens aan een sober sneetje brood met kaas, maar dat is buiten Maria gerekend, ze gaat mij een "pancake" bakken. Als ik hier 14 dagen pancakes eet geraak ik niet meer door de deur. Een pancake zo groot als een schotelantenne. Erwin gaat nog steeds voor spek met eieren. Roger neemt afscheid van ons want er zijn nog mensen die werken. Samen met Maria gaan we naderhand naar een soort van automobilistenvereniging triple A ofwel AAA. Roger en Maria zijn daar lid van en bij wijze van service kunnen ze daar een gedetailleerde routebeschrijving opvragen voor als onze GPS nog eens kuren krijgt. We bezoeken daarna het landbouwbedrijf van Bart De Saeger met 5000 melkkoeien. Bart leidt ons rond: hij laat ons de stallen zien, het melken van de koeien, de silo's, de mestopslag.Er wordt rond de klok gemolken, 24 uur per dag. 4 Mexicanen per ploeg, en 8o koeien worden tegelijk gemolken. Een melkbeurt duurt 8 minuten en koeien die niet leeggemolken zijn,moeten ook van de machine af. Ik heb deze dingen al wel eens gezien maar hier is het vele keren groter. Vooral het melken van de koeien vind ik interessant. Elke koe heeft een soort van stappenteller. Die stappenteller geeft aan of de koe drachtig is, eventueel of ze ziek is en ook op welke positie ze gemolken is voor verdere opvolging van mogelijke besmettingen of ziektes. De romantiek van het boerenbedrijf is hier wel ver weg. Na het bezoek aan de "koeienfabriek" gaan we bij Maria thuis een laatste lunch gebruiken (weer ons vel vullen) waarna Maria ons op het goede spoor zet, niet vooraleer we een basic voorraad eten en benzine (90 $) opslaan waarbij ze me nog een brood toestopt (ik denk dat ze bang is dat we onderweg gaan verhongeren, maar dit zal wel geen probleem worden) We bedanken Maria voor de logies, het uitgebreid lekkere eten, de verschillende bezoeken waar Roger en Maria ons vergezelden en ons naar toe voerden met hun auto en al dan niet kwakkelende GPSsen.... Onze reisdriftneem t weer de bovenhand. We rijden richting Chicago en in het begin is het nogal ingewikkeld, dus opletten geblazen. Eenmaal in de goede richting (dankzij de goede raad van Maria) loopt het wel los. Ons doel is in de buurt van Madison te geraken maar na Chicago loopt het toch nog mis. Het is daar niet simpel. We merken dat we op een autostrade zitten die niet op onze AAA beschrijving staat. De GPS werkt terug normaal maar past zich aan wanneer we de route zich wijzigt. Te laat om terug te keren want we hebben zonet toll betaald en dan nog eens toll om terug te gaan.... We rijden verder naar Milwaukee om daar dan terug in de goede richting van Madison te geraken. In het totaal hebben we ongeveer 8 $ aan toll betaald rond Chicago. Het word laat en in de buurt van Onoconowoc besluiten we op een "Park en ride" site te overnachten. In Madison geraken we niet.
Dag 4 zondag 6/5: Bezoek Ford Museum Detroit met Maria en Roger
Ik heb vrij goed geslapen maar was toch nog wel te vroeg wakker. Erwin slaapt in de kamer naast mij overal door. 'S morgens wordt ons een heerlijk ontbijt geserveerd: spek met eieren met lekker brood en... Te veel om op te noemen. Dit is heel iets anders dan ons "continental breakfast" in het hotel. Op weg naar het Ford museum verkoopt de GPS van Maria kuren. hij vindt geen satelietverbinding. Ik ga mijn GPSken eens demonstreren, maar net zoals de andere laat dat spel het afweten. Maria en Roger weten ongeveer de weg wel maar die twee GPSsen laten het afweten gedurende de ganse weg. Het Ford museum is een enorm groot museum met ontelbare machines zoals treinen, generators heel groot en klein, landbouwmachines, vliegtuigen, gebouwen die perfecte imitaties van Henry Ford zijn jeugd. Ook andere bekenden passeren de revue: de gebroeder Wright, Thomas Edison en nog anderen, te veel om op te noemen. We brengen daar de hele dag door maar zouden daar nog veel langer kunnen vertoeven. Op weg naar huis blijven de beide GPSsen stom. Mochten we de weg niet kennen, zou je er het sch... van krijgen. Halverwege komt er een van de twee terug door maar de tweede blijft stom. Terug thuis krijgen we een heerlijke maaltijd aangeboden: Een Belgisch menu: friet met biefstuk. Ik heb toen wel een beetje te veel gegeten, maar de komende dagen zal het wel beteren....
Dag 3 zaterdag 5/5 Ophalen camper en richting Niagara Falls en Lansing
Weer hebben we genoten van het fantastisch continental breakfast. Nadien opruim van de kamer en uitchecken. Omstreeks 11 uur komt een taxi ons halen voor verplaatsing naar CruiseCanada, Bolton ongeveer 20 à 25 km verder. De rit kost ons 50 CAD. Daar ter plaatse krijgen wij na invullen van de nodige onze camper overhandigd. Het blijkt een bijna nagelnieuwe camper met nog geen 1000 mijl op de teller. Het grote avontuur kan beginnen. De eerste kilometers is het wel wat zweten vooraleer we die autmatische versnelling onder de knie hebben. Bij elke kilometer verbeterd ook de vaardigheid om de camper te besturen. Weer bewijst de GPS functie van mijn GSM ons goede diensten.Een paar uur later bereiken we de Niagara Falls. We moeten toch eventjes zoeken om dat huis op wielen ergens te parkeren. Prijs 5 CAD per uur voor een auto of camper. Ze kennen hier goed de prijzen. De Niagara Falls zijn zeer indrukwekkend, het is zoals verwacht wel een toeristische trekpleister. Ik durf hier de naam "waterval van Coo" niet uitspreken maar na een uurtje hebben we het toch gezien en besluiten verder te rijden. We tanken onze eerste keer voor 100 CAD, want onze tank was slecht halfvol en na de tankbeurt is de tank nog niet eens vol. dat gaat hier een aardige duit kosten aan brandstof, maar voor een keer gaan we daar niet over zeuren want dat wordt dan een hele reis gezeur. De reis verloop vlotter dan verwacht en we besluiten om voorbij Port Huron te geraken en daar een stop in te lassen. Voor Port Huron begint mijn GPS behoorlijk te flippen. Hij stuurt ons steeds weer de autostrade af terwijl dit niet nodig is en geeft aan dat we nog 50 km moeten rijden terwijl we eigenlijk slechts 3 km van de bestemming zijn. In Port Hurom komen we Amerika binnen en het was daar wel prijs. de douane daar zijn geen lievertjes. je wordt er serieus geintimiteert, ik werd behoorlijk zenuwachtig van hun vragen. Uiteindelijk kunnen we na de intimidatie en administratie (2 X 6 $ voor visum) doorrijden. Na 50km voorbij Port Huron terug tanken en overleggen dat we misschien zouden kunnen doorrijden naar Lucia familie waar we nog ongeveer 150 km vandaan zijn. We eten een hapje in de Mac Donalds aan het tankstation en kunnen via de hotspot daar een Skype verbinding leggen met Maria en Roger om hun van onze aankomst te verwittigen, dit is ons goedkoopste manier om te communiceren. Wanneer dit niet mocht gelukt zijn konden we wel nog met de vaste lijn bellen. Ondertussen is het wel aan het donkeren maar we wagen het er op want ons GPSken is er terug bij. Het GPSken heeft hier ons perfect naar onze bestemming gebracht, gelukkig want anders waren we er misschien nog aan het rondrijden. Maria en Roger ontvangen ons zeer hartelijk. We drinken nog iets en gaan dan slapen, 't goed geweest.
Ik ben vroeg wakker: laat gegeten en mijn biologische klok zegt dat het 9 uur is, het uur waar ik normaal thuis al wakker ben. Maar hier is het nu wel 3 uur 's morgens, Erwin slaapt als een blok overal door. Ik heb dan maar wat aan dit verslag zitten werken in de hoop dat ik terug slaap krijg maar dit lukt niet echt goed. Rond 7 uur is Erwin wakker. We gaan in het hotel ontbijten: Maar de plaats om te ontbijten vinden we nergens. Uiteindelijk vinden we in de hall van het hotel een kast waar een soort van koffiezet en een glazen kastje staat waarin een aantal "koeken" zijn ten toon gesteld. Jawaade is dat hier ons "continental breakfast"? Inderdaad: wat slappe koffie en wat veel te zoete koeken. we gaan hier niet verder op in: we hebben gegeten! Na het "ontbijt" gaan we een ochtendwandelingske maken want het weer ziet er schitterend uit. Na een paar honderd meter te hebben gewandeld, zet ik mijn GSM aan, waarin ik thuis de nodige gps kaarten van Canada en de nodige kaarten van de VS heb geinstalleerd. En jawel, na een tiental minuten duid mijn "gps" aan waar we zijn en ik kan een wandeltoer uitstippelen van ongeveer 3 kilometer. Een stratenblokje om het hotel. Terug in het hotel is het tijd om eens contact te zoeken met het thuisfront met Skype, wat na de tweede keer goed lukt. De eerste keer was het beeld maar geen klank, iets wat thuis zonder Skype ook weleens gebeurt. Na de Skypesessie gaan we ons vervoer organiseren naar het centrum van Toronto. Aan de hotellobby geven ons de raad van vlakbij een bus te nemen en daarna de metro. ze geven ons de raad het juiste bedrag in pasmunt bij te hebben want op de bus krijg je geen wisselgeld terug. In de verte zien we aan de halte een bus staan maar schatten in dat hij weg zal zijn tegen wij ter plaatse zijn. Maar neen, de chauffeur opent zijn deur al als we tot op veertig, vijftig meter van de bus zijn. een vriendelijke zwartmens ziet dat we toeristen zijn en vraagt waar we naar toe willen. hij geeft ons een klein stadsplannetje en legt uit hoe we best in het centrum ongeveer 20 kilometer verder geraken. We geraken heel gemakkelijk waar we willen zijn en betaalden daar 3 CAD per persoon voor. Een pluim voor het busvervoer in Toronto. We besluiten wat cultuur op te doen en bezoeken het Royal Ontario Museum. De inkom is wel niet goedkoop: 15 CAD per persoon maar we wagen er het toch op. Ik heb zelden zo een uitgebreid museum gezien. Van dinosaurussen tot eskimo's, van romeinse architectuur tot een vleermuizengrot. We hebben daar uuuren rondgelopen. Daarna zetten we koers naar oude centrum van Toronto, met als orientatiepunt de CN tower. Een toren die ver boven de omgeving uitsteekt. Na enige aarzeling besluiten we toch een bezoek te brengen aan die 360 meter hoge toren. Het prijskaartje is niet mis: 24 CAD per persoon, dat plotseling oploopt tot 54 CAD voor ons twee want er komt nog "sales tax" bij. Het is wel indrukwekkend, maar het weer was een beetje wazig om heel ver te kunnen kijken. Als de weeromstandigheden meezitten zal het nog indrukwekkender zijn maar nu is het veel geld voor een "mooi uitzicht" Maarja, je komt hier waarschijnlijk slechts één keer. We gaan even wandelen in de haven na onze CN tower en kopen ons een flesje water (ja lieve echtgenoten, WATER!) en een paar "muffins" in zo een kleine nachtwinkel die bij ons meestal door een Indier wordt uitgebaat. het water was lekker fris maar die koeken keihard. Niet te (vr)eten. En ook veel te zoet. Volgens mij zijn die net acher de tweede wereldoorlog gebakken. Erwin beschreef ze als projectielen voor een of andere betoging. Heel efficient om een rijkswachter mee van zijn paard te kegelen. We speelden even met de gedachte om ze terug in de winkel door de ruit binnen te gooien uit protest maar hebben ons nog kunnen beheersen. Maar de ruit zou gesneuveld zijn, zo hard waren ze. Ons transport terug naar het hotel verliep even vlekkeloos als in het heengaan, buiten een panne met de bus, waarbij we na 10 minuten verder konden reizen met een vervangbus. Al bij al een positieve ervaring. de mensen zijn heel behulzaam en vriendelijk, speciaal de mensen van bus en metro. We waren redelijk moe en zijn dan maar gemakshalve terug bij onzen Griek gaan eten. Na het eten nog een wandelingske gemaakt en eens iets gedronken (GEEN water) in een rumoerig café met heel schone serveuzes maar goedkoop was het er toch niet (dat zal met die serveuzes te maken hebben, zeker?
Dag 1: Vertrek van thuis naar hotel Carlingview in Toronto
Vanmorgen te vroeg opgestaan na een kort en onrustig nachtje. Slapen kan ik niet meer, dus ga ik maar gelijk nen echten dan ne laatste keer naar mijn mail kijken en ik heb er dan nog een beantwoord over te veel of te weinig trappistglazen na de beroemde (of beruchte?) KWB dropping. De valies stond klaar en ik zou geen goesting gehad hebben om die nog eens opnieuw open te doen. Om 5 na 7 vertrekken we naar het station Sint Niklaas. Erwin is er nog niet, terwijl ik mijn treinticket koop vraag ik aan Lucia om Erwin te bellen of ik best ook voor hem een treinticket neem. Erwin is onderweg maar is opgehouden door allerlei wegomleggingen en is blij dat zijn ticket klaar ligt als hij aankomt. Nog goed op tijd komt hij het station binnengewandeld We vertrekken op perron 2 en onze trein staat er reeds. We willen opstappen maar op het laatste moment merken we dat dit niet de trein is richting Brussel maar eentje die naar Gent reed. Gelukkig net op tijd gezien. Een paar minuten later komt onze trein binnen. Onze reis loopt perfect in tegenstelling met sommige vorige treinreizen. In de luchthaven helpt een vriendelijke jonge dame ons met het "Self inchecken" We konden zelfs ons plaatsen in het vliegtuig kiezen. Je ziet wel waar dat naar toe gaat: Zoveel mogelijk zelf doen om personeel uit te sparen. Nog een beetje en we kunnen ons valies zelf in de vlieger steken, misschien dat we in een volgende fase zelf vliegen? Tijdens het wachten in Zaventem eens geprobeerd om met de notebook op internet te geraken en het lukte. Ik moest wel langs de kassa van o.a. Telenet passeren want Fon, waarmee ik gratis zou kunnen internetten volgens de reclame, was er niet te vinden. We vliegen eerst naar Frankfurt om daarna de grote plas over te steken naar Toronto. Het is toch wel verdomd lang vliegen naar Toronto. Naar Franfurt een uurtje, maar naar Toronto,met het beetje vertraging in Frankfurt, bijna 9 uur. Gelukkig konden we tijdens de vlucht wel eens eventjes ons beentjes strekken. In Toronto is het wel een beetje zoeken geweest maar we hebben onze busje van het hotel uiteindelijk kunnen vinden. Het enige probleem is dat de telefoontoestellen op de luchthaven onze kredietkaarten niet accepteren. In het hotel krijgen we een ruime kamer toegewezen die normaal voorzien is voor 4 personen. Naast het hotel ligt een restaurant: Mr Greek wat voor ons ideaal is om nog een kleinigheid te eten. ik kies voor mousaka en Erwin voor souvlaki. Ze hebben hier een rare manier om hun aardappelen te braden: in plaats van gebakken aardappelen krijg ik ze "gekookt" in een soort van tomatensaus. Na het eten gaan we lekker slapen want het was wel een lange dag.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik lig nog een beetje te zoeken hoe je best onze blog bezoekt, daarom verzin ik een woord: marielowiesbeis Tik je dat in op je browser dan heb je ons onmiddelijk gevonden.
