Ik ben vroeg wakker: laat gegeten en mijn biologische klok zegt dat het 9 uur is, het uur waar ik normaal thuis al wakker ben. Maar hier is het nu wel 3 uur 's morgens, Erwin slaapt als een blok overal door. Ik heb dan maar wat aan dit verslag zitten werken in de hoop dat ik terug slaap krijg maar dit lukt niet echt goed. Rond 7 uur is Erwin wakker. We gaan in het hotel ontbijten: Maar de plaats om te ontbijten vinden we nergens. Uiteindelijk vinden we in de hall van het hotel een kast waar een soort van koffiezet en een glazen kastje staat waarin een aantal "koeken" zijn ten toon gesteld. Jawaade is dat hier ons "continental breakfast"? Inderdaad: wat slappe koffie en wat veel te zoete koeken. we gaan hier niet verder op in: we hebben gegeten! Na het "ontbijt" gaan we een ochtendwandelingske maken want het weer ziet er schitterend uit. Na een paar honderd meter te hebben gewandeld, zet ik mijn GSM aan, waarin ik thuis de nodige gps kaarten van Canada en de nodige kaarten van de VS heb geinstalleerd. En jawel, na een tiental minuten duid mijn "gps" aan waar we zijn en ik kan een wandeltoer uitstippelen van ongeveer 3 kilometer. Een stratenblokje om het hotel. Terug in het hotel is het tijd om eens contact te zoeken met het thuisfront met Skype, wat na de tweede keer goed lukt. De eerste keer was het beeld maar geen klank, iets wat thuis zonder Skype ook weleens gebeurt. Na de Skypesessie gaan we ons vervoer organiseren naar het centrum van Toronto. Aan de hotellobby geven ons de raad van vlakbij een bus te nemen en daarna de metro. ze geven ons de raad het juiste bedrag in pasmunt bij te hebben want op de bus krijg je geen wisselgeld terug. In de verte zien we aan de halte een bus staan maar schatten in dat hij weg zal zijn tegen wij ter plaatse zijn. Maar neen, de chauffeur opent zijn deur al als we tot op veertig, vijftig meter van de bus zijn. een vriendelijke zwartmens ziet dat we toeristen zijn en vraagt waar we naar toe willen. hij geeft ons een klein stadsplannetje en legt uit hoe we best in het centrum ongeveer 20 kilometer verder geraken. We geraken heel gemakkelijk waar we willen zijn en betaalden daar 3 CAD per persoon voor. Een pluim voor het busvervoer in Toronto. We besluiten wat cultuur op te doen en bezoeken het Royal Ontario Museum. De inkom is wel niet goedkoop: 15 CAD per persoon maar we wagen er het toch op. Ik heb zelden zo een uitgebreid museum gezien. Van dinosaurussen tot eskimo's, van romeinse architectuur tot een vleermuizengrot. We hebben daar uuuren rondgelopen. Daarna zetten we koers naar oude centrum van Toronto, met als orientatiepunt de CN tower. Een toren die ver boven de omgeving uitsteekt. Na enige aarzeling besluiten we toch een bezoek te brengen aan die 360 meter hoge toren. Het prijskaartje is niet mis: 24 CAD per persoon, dat plotseling oploopt tot 54 CAD voor ons twee want er komt nog "sales tax" bij. Het is wel indrukwekkend, maar het weer was een beetje wazig om heel ver te kunnen kijken. Als de weeromstandigheden meezitten zal het nog indrukwekkender zijn maar nu is het veel geld voor een "mooi uitzicht" Maarja, je komt hier waarschijnlijk slechts één keer. We gaan even wandelen in de haven na onze CN tower en kopen ons een flesje water (ja lieve echtgenoten, WATER!) en een paar "muffins" in zo een kleine nachtwinkel die bij ons meestal door een Indier wordt uitgebaat. het water was lekker fris maar die koeken keihard. Niet te (vr)eten. En ook veel te zoet. Volgens mij zijn die net acher de tweede wereldoorlog gebakken. Erwin beschreef ze als projectielen voor een of andere betoging. Heel efficient om een rijkswachter mee van zijn paard te kegelen. We speelden even met de gedachte om ze terug in de winkel door de ruit binnen te gooien uit protest maar hebben ons nog kunnen beheersen. Maar de ruit zou gesneuveld zijn, zo hard waren ze. Ons transport terug naar het hotel verliep even vlekkeloos als in het heengaan, buiten een panne met de bus, waarbij we na 10 minuten verder konden reizen met een vervangbus. Al bij al een positieve ervaring. de mensen zijn heel behulzaam en vriendelijk, speciaal de mensen van bus en metro. We waren redelijk moe en zijn dan maar gemakshalve terug bij onzen Griek gaan eten. Na het eten nog een wandelingske gemaakt en eens iets gedronken (GEEN water) in een rumoerig café met heel schone serveuzes maar goedkoop was het er toch niet (dat zal met die serveuzes te maken hebben, zeker?
Dag 1: Vertrek van thuis naar hotel Carlingview in Toronto
Vanmorgen te vroeg opgestaan na een kort en onrustig nachtje. Slapen kan ik niet meer, dus ga ik maar gelijk nen echten dan ne laatste keer naar mijn mail kijken en ik heb er dan nog een beantwoord over te veel of te weinig trappistglazen na de beroemde (of beruchte?) KWB dropping. De valies stond klaar en ik zou geen goesting gehad hebben om die nog eens opnieuw open te doen. Om 5 na 7 vertrekken we naar het station Sint Niklaas. Erwin is er nog niet, terwijl ik mijn treinticket koop vraag ik aan Lucia om Erwin te bellen of ik best ook voor hem een treinticket neem. Erwin is onderweg maar is opgehouden door allerlei wegomleggingen en is blij dat zijn ticket klaar ligt als hij aankomt. Nog goed op tijd komt hij het station binnengewandeld We vertrekken op perron 2 en onze trein staat er reeds. We willen opstappen maar op het laatste moment merken we dat dit niet de trein is richting Brussel maar eentje die naar Gent reed. Gelukkig net op tijd gezien. Een paar minuten later komt onze trein binnen. Onze reis loopt perfect in tegenstelling met sommige vorige treinreizen. In de luchthaven helpt een vriendelijke jonge dame ons met het "Self inchecken" We konden zelfs ons plaatsen in het vliegtuig kiezen. Je ziet wel waar dat naar toe gaat: Zoveel mogelijk zelf doen om personeel uit te sparen. Nog een beetje en we kunnen ons valies zelf in de vlieger steken, misschien dat we in een volgende fase zelf vliegen? Tijdens het wachten in Zaventem eens geprobeerd om met de notebook op internet te geraken en het lukte. Ik moest wel langs de kassa van o.a. Telenet passeren want Fon, waarmee ik gratis zou kunnen internetten volgens de reclame, was er niet te vinden. We vliegen eerst naar Frankfurt om daarna de grote plas over te steken naar Toronto. Het is toch wel verdomd lang vliegen naar Toronto. Naar Franfurt een uurtje, maar naar Toronto,met het beetje vertraging in Frankfurt, bijna 9 uur. Gelukkig konden we tijdens de vlucht wel eens eventjes ons beentjes strekken. In Toronto is het wel een beetje zoeken geweest maar we hebben onze busje van het hotel uiteindelijk kunnen vinden. Het enige probleem is dat de telefoontoestellen op de luchthaven onze kredietkaarten niet accepteren. In het hotel krijgen we een ruime kamer toegewezen die normaal voorzien is voor 4 personen. Naast het hotel ligt een restaurant: Mr Greek wat voor ons ideaal is om nog een kleinigheid te eten. ik kies voor mousaka en Erwin voor souvlaki. Ze hebben hier een rare manier om hun aardappelen te braden: in plaats van gebakken aardappelen krijg ik ze "gekookt" in een soort van tomatensaus. Na het eten gaan we lekker slapen want het was wel een lange dag.
