De protestanten in België. (Woorden van Pastor Guy Liagre, voorzitter van de EPUB)
De secularisatie? Men gebruikt graag de uitdrukking van inwendige secularisatie = een niet conflictuele overgang naar een scheiding van de Kerken en de Staat. Dit is een kenmerkend element van de protestantse geest Dat is de reden waarom het afmeten van de secularisatie volgens de daling van de praktijk bij ons niet veel betekenis heeft voor ons.
En de druk van de militante laïciteit ? Er moet altijd gevochten worden tegen alle vormen van fundamentalisme deze kwesties zijn vooral voelbaar in de wereld van het onderwijs hun klassen als gemeenschappen die open staan voor de verscheidenheid van overtuigingen en dus als een plaats van het leren kennen van de verschillen en van de verdraagzaamheid: het is in deze solidariteit met de minderheden dat het protestantisme trouw blijft aan zijn geschiedenis
En de evangelischen? Zij vormen geen Kerk, maar een veelheid van Kerken, van stromingen Men spreekt van nevelvlek, van melkwegstelsel Zij kennen vandaag een belangrijk succes Ik verkies me hierover te verheugen want hun dynamisme stoot ons aan nodigt ons uit ons te hervormen.
(Charles Delhez, in Dimanche Express. 20.09.09)
klimaatsverandering
OPROEP Levensbeschouwingen doen oproep bij VN-klimaattop in Kopenhagen, 7-18 december 2009
WORD WAKKER! OPWARMING VAN DE AARDE MOET STOPPEN. HET KAN!
Eerbied voor de natuur staat centraal in alle filosofische en religieuze overtuigingen. De aarde is een uniek huis, een heel bijzonder geschenk! De mens is geen eigenaar, slechts de beheerder van onze planeet. Zelf hebben wij de aarde gekregen van de vorige generaties, en we moeten ze levenskrachtig doorgeven aan wie na ons komt. Dat is een dringende opdracht, want het leven op aarde wordt nu ernstig bedreigd door onze uitstoot van CO2. Wij zijn ervan overtuigd dat de klimaatverandering niet louter een economische of technische aangelegenheid is, maar wezenlijk ook een moreel, spiritueel en cultureel probleem. Daarom laten we van ons horen met onderstaande interlevensbeschouwelijke oproep. De klimaatopwarming moet stoppen! Het is nog niet te laat. De komende Klimaatconferentie van de Verenigde Naties in Kopenhagen, van 7 tot 18 december 2009, is een historisch moment om mensen wakker te schudden, niet alleen de wereldleiders maar ook elke burger. Vanuit onze diepste spirituele en ethische overtuiging komen wij gezamenlijk op voor respect en zorg voor de aarde. Hierbij hebben we bijzonder aandacht voor de armste en meest bedreigde gemeenschappen wereldwijd die nu al schrijnend lijden onder de klimaatcrisis. Hun strijd om voedsel, water en energie is een kwestie van leven en dood. We komen voor hen op, in de eerste plaats.
WERELDLEIDERS, WORD WAKKER! In Kopenhagen moet een sociaal-rechtvaardig, duurzaam en effectief nieuw mondiaal klimaatprotocol worden afgesloten. Globaal genomen moet het verdrag bindende afspraken bevatten om: [1] tegen 2040 de CO2-uitstoot te reduceren met 40% (t.a.v. de uitstoot in1990) ondermeer door beleidsbeslissingen voor een energiezuinige economie op wereldvlak, zodat de globale opwarming van de aarde beneden 2°C blijft; [2] een raamakkoord vast te leggen dat ontwikkelingslanden in staat stelt om een herstel van de aangerichte schade aan het milieu te realiseren en hun economieën energievriendelijker te maken dat impliceert de nodige financiële middelen vanwege de rijkere landen; [3] een klimaatbestendige landbouw en industriële ontwikkeling te verzekeren - wat ook zal bijdragen tot het scheppen van een klimaat voor vrede, waardoor klimaatconflicten en stromen klimaatvluchtelingen, die anders onafwendbaar zijn, worden voorkomen.
SAMEN, MENSEN EN GEMEENSCHAPPEN, WORD WAKKER! Ecologische zorg wortelt in het hart van onze overtuigingen. Een ecologische omkeer is dan ook een zaak van inzet en doen, van getuigenis. Onze inspiratie moet de motor zijn van ecologische keuzes. Het is essentieel dat wij een drastische vermindering doorvoeren van onze eigen CO2-uitstoot, door een verandering in onze levensstijl. Wij roepen niet alleen personen en gezinnen op om hun ecologische voetafdruk te verkleinen. Ook de leiders van alle levensbeschouwelijke gemeenschappen, bewegingen en organisaties moeten hun verantwoordelijkheid opnemen en effectief hun energieverbruik van gebouwen en activiteiten verminderen. Kansen voor verandering liggen voorhanden. Onverwijlde en realiseerbare beslissingen zijn nodig. Ons grootste gemeenschapsgoed smeekt erom: onze aarde! Brussel, 15 november 2009 Hebben ondertekend (18/11/09):
Overleg van Christelijke kerken in België / Concertation déglises chrétiennes en Belgique: - Voorzitter Mgr. Athenagoras de Senope en P. Metropoliet Panteleimon (Orthodoxe Kerk Eglise Orhodoxe de Belgique), - Mgr. Johan Bonny (Rooms-Katholieke Kerk Eglise Catholique), - Dominee Dr. Guy Liagre (Verenigde Protestantse Kerk in België Eglise Protestante Unie de Belgique), - Kan. Dr. Robert Innes (Anglicaanse Kerk Anglican Communion). De Boeddhistische Unie/ Union Bouddhique Belge De heer Rik Pinxten, voorzitter Humanistisch Vrijzinnig Verbond De heer Ougurbu, voorzitter van de Moslimexecutieve van België / Président de l Executif des Musulmans de Belgique Organisaties - Jef Felix, voorzitter Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede v.z.w. - Mgr. Roger Vangheluwe, bisschop referendaris Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede - Partenariat Justice et Paix Wallonie/Bruxelles / Pax Christi Wallonie-Bruxelles - Mgr. Aloys Jousten, bisschop referendaris Justice et Paix Wallonie/Bruxelles en Pax Christi Wallonie/Bruxelles - Kerkwerk Multicultureel Samenleven - Pax Christi Vlaanderen - Broederlijk Delen - Caritas International - Caritas Vlaanderen - Interdiocesaan Pastoraal Beraad - Jan Renders, voorzitter ACW - Bond Zonder Naam - Vlaams Platform voor Inter-levensbeschouwelijke Dialoog - Commissie Rechtvaardigheid en Vrede Brussel - Commissie Rechtvaardigheid en Vrede Antwerpen - Werkgroep Rechtvaardigheid en Vrede, Missionarissen van Scheut, Brussel
Gebedsweek voor de eenheid 2010
INLEIDING BROCHURE GEBEDSWEEK 2010
Het verhaal van de Emmaüsgangers in Lucas 24 heeft in de kerk- en kunstgeschiedenis diepe sporen nagelaten. De protestantse hervormer Maarten Luther schreef er een prachtig gebed bij, dat we hierna afdrukken. Lucas hoopt de lezers, luisterend naar de getuigen van het eerste uur, door de personages van het verhaal en in de kracht van de Geest mee te nemen. En dat lukt! Het begint dan ook vrij spectaculair. Het graf is leeg. Petrus is verbaasd en de vrouwen zijn verlegen. Subtiel spreekt de evangelist voor het eerst van de Heer Jezus: de verrezene is Heer! Meteen ook de oudste en nog steeds door alle kerken gedeelde geloofsbelijdenis van het vroege christendom. Aanvankelijk het staat er létterlijk weten de vrouwen niet wat ze ervan moeten denken. Ook hun eerste hoorders zijn sceptisch. Twee mannen, bij het vallen van de avond op weg naar Emmaüs, discuteren er over. Ook al is er een leeg graf, is er een boodschap van engelen en getuigende vrouwen, voor hen is het een afgesloten hoofdstuk. De
wandelrichting zegt genoeg: weg van Jeruzalem! Maar ongemerkt gaat Jezus mee. Hij luistert en vraagt, confronteert ze met hun eigen gedachten en nodigt ze zo uit tot herbronning. Om uiteindelijk in de avonduren met hen het brood te delen.
En wat als het nu eens dezelfde Jezus zou zijn die in real time onze vragende, twistende, twijfelende geloofsgemeenschappen tot herbronning uitnodigt? Of als de op onze levenstocht meegaande vreemdeling ook ons na zijn confronterende woorden de ogen voor zijn aanwezigheid doorheen het breken van het brood opende? De aanwezigen in Emmaüs voelen en ontdekken bij de broodbreking de aanwezigheid van de Heer. Maar voor ze het goed en wel beseffen, is Hij alweer weg. De Maaltijd van de Heer behoort hen niet toe, noch aan een mens, een groep mensen, een Kerk. Aan allen is hij uit genade gegeven. Er is nog iets waarom dat sublieme verhaal van de Emmaüsgangers mij altijd erg heeft aangesproken. Dat ene zinnetje: Was het niet hartverwarmend zoals Hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons opende? Op de levensweg komt de Heer ons tegemoet. Hijzelf opent harten en oren. En hij zendt ons daarna uit. Woord en Avondmaal zetten in beweging. God legt een wervend evangelie in onze handen en in onze mond. De leerlingen ontvangen het evangelie en worden met dat evangelie de wereld ingestuurd. Niet met een theoretisch en objectief verhaal, ze zijn zelf immers in het geding. Ze moeten aan het werk door zélf de Schriften - Mozes, de profeten, de Psalmen en alles wat verwijst naar Jezus de Heer - uit te leggen. Verkondig het aan alle volken, zegt Jezus. Van de Avondmaalstafel of de eucharistie en de lezenaar de wereld in: God geeft ons zijn evangelie om het uit te dragen in de wereld. En met dat evangelie geeft Hij ons ook zijn Geest mee. Hij gaat voor ons uit als wij ons getuigenis geven aan anderen. Van Pasen gaat het echt naar Pinksteren. Als kerken worden we uitgenodigd om ook anno 2010 die weg samen mee te gaan.Van tafel af, de wereld in
Heer, blijf bij ons,
want het is avond en de nacht zal komen.
Blijf bij ons en bij Uw ganse kerk
aan de avond van de dag
aan de avond van het leven
aan de avond van de wereld.
Blijf bij ons
met Uw genade en goedheid
met Uw troost en zegen
met Uw woord en sacrament.
Blijf bij ons wanneer over ons komt
de nacht van beproeving en van angst
de nacht van twijfel en aanvechting
de nacht van de strenge, bittere dood.
Blijf bij ons
in leven en in sterven
in tijd en eeuwigheid.
Guy LIAGRE
Raad van religieuze leiders
Belgische Raad voor Religieuze Leiders
In november 2007 werd in het Sint-Annakasteel de oprichting van een Belgische Raad voor Religieuze Leiders aangekondigd.
Vandaag wenst deze Raad zich, op basis van een gemeenschappelijke verklaring, te engageren door het ondertekenen van een handvest. De plechtigheid vindt plaats in de Congreszaal van het Federaal Parlement, op 17 december 2009 van 11 tot 12.30 uur.
De gemeenschappelijke verklaring en de officiële ondertekening van een gemeenschappelijk handvest zijn het resultaat van twee jaar ontmoetingen in goede wederzijdse verstandhouding en begrip. Tijdens de plechtigheid zullen de vertegenwoordigde filosofische en religieuze strekkingen worden voorgesteld. Na de zitting volgt een receptie.
Tijdens de gewone werksessies aanvaardde de Raad de naam van Belgian Council of Religious Leaders BCRL en werden een logo en statuten vastgesteld. Tijdens deze werkvergaderingen bleek duidelijk de geest van broederschap. Er ontstond een goede verstandhouding vanuit een gemeenschappelijk verlangen om te streven naar eenheid. Deze eenheid in verbondenheid is gevoed vanuit een gemeenschappelijke zoektocht naar het overstijgende en het transcendente en de gemeenschappelijke strijd tegen oorlogen, gebaseerd op collectief egoïsme.
Meer dan ooit zijn de verantwoordelijke geestelijke leiders van de boeddhistische, christelijke (onderscheiden kerken), Hindoe, Jaïn, joodse en islamitische gemeenschappen één in hun zoektocht naar een symbolisch referentiepunt dat toelaat om samen te leven, door het overstijgen van belangenconflicten. Bij toerbeurt werden de leden door één van de religieuze leiders ontvangen en werden de respectievelijke tradities voorgesteld.
De BCRL streeft op nationaal niveau twee doelstellingen na.
Ten eerste wil de Raad, als instrument van dialoog, de verantwoordelijken van de verschillende godsdiensten die in België zijn ingeplant, met elkaar in gesprek brengen.
Ten tweede wil de Raad een gemeenschappelijke religieuze en geestelijke inzet beklemtonen, in de strijd voor vrede en humaniteit.
In de actuele context vertaalt het engagement van religieuze verantwoordelijken - door middel van een nationale raad - zich in de rijkdom van een samenleving, gebaseerd op een vredig samenleven van verschillende ethnische, culturele en religieuze gemeenschappen in ons land. In synergie kunnen de godsdiensten een bijdrage leveren aan en antwoorden geven op nieuwe vragen die rijzen. Deze vragen houden verband met het samenleven in diversiteit én verbondenheid in onze Belgische samenleving.
Veeleer dan bijzonderheden te beklemtonen, wil de raad verschillen verzachten.
Ondertekenaars :
Godfried Danneels, katholieke kerk
Métropolite Panteleimon, Orthodoxe kerk
Robert Innes, anglikaanse kerk
Guy Liagre, protestantse en evangelische gemeenschap
Francis Renneboog, protestantse en evangelische gemeenschap
Abdulaziz M. Al-Yahya, moslimgemeenschap
Semsettin Ugurlu, moslimgemeenschap
Ahmed Hany Mahfoud, moslimgemeenschap
Albert Guigui, joodse gemeenschap
Lama Karta, boeddhistische gemeenschap
Phra Suddhinanavides, boeddhistische gemeenschap
Frank De Waele, boeddhistische gemeenschap
Herman Janssens, hindou gemeenschap
Ramesh Mehta, Jaïn gemeenschap
05-11-2009
functionaris of getuige?
Functionaris of getuige?
Een priester heeft een taak. Hij doet iets wat lijkt op een beroep zoals er nog vele andere zijn. Daarbij horen vaardigheid, competentie en scholing. En meer en meer ook een zekere professionalisering. In deze tijden moet je wat je doet ook professioneel aanpakken. Woorden van Kardinaal Danneels in Pastoralia, mij uit het hart gegrepen. Het volstaat immers het woordje priester door dominee te veranderen en alles is gezegd. Behendigheid en rationaliteit zijn in. En dat moet ook, gaat hij verder. Ook Jezus raadt aan om eerst de kosten te berekenen voor men een toren bouwt. Toch is er meer. Niet alleen de hoe vraag, ook de wat vraag. Agogische vaardigheden kunnen bij de priester noch de predikant zonder geloofsinhoud. Het optreden van een predikant is niet louter functioneel, zoals een leraar of een informant. Een beroep, is iets. Er is geen persoonlijke band met de werkgever. Bij de predikant wél. Er is iets dieper nodig dan een louter functionele relatie. Noem het gerust roeping. De predikant is in de eerste plaats leerling geroepene - van Jezus. Heel persoonlijk en individueel en in en met zijn gezin. Het is dus niet zo dat betere communicatietechnieken, pedagogisch vernuft of theologische kennis hem of haar als vanzelf tot een betere dominee maken. Daarvoor is ook inhoudelijke verrijking nodig, door omgang met de Schriften en honger naar geloofskennis. Er is wel degelijk veel meer nodig voor een predikant dan soepel en competent te functioneren. Het is al heel wat, maar hij moet dienaar des Woords zijn. Dat vergt niet de leerschool op de banken, maar de leerschool van het leven. Een leven in de Vreze des Heren. Het klinkt ouderwets. Maar het is wel waar de gemeente van Jezus Christus in de eerste plaats recht op heeft. Dat heeft Kardinaal Danneels juist gezien.
Dr. Guy Liagre November 2009
03-11-2009
De ecologische calvijn?
De ecologische Calvijn..?
Was de joodse filosoof Baruch de Spinoza volgens zijn critici «door God besmet», Johannes Calvijn was ongetwijfeld «van de schepping besmet». Voortdurend onderstreept hij de pracht van Gods schepping. Ze is een vehikel voor de openbaring van zijn glorie en Goddelijke volmaaktheid. Zelfs de menselijke zonde kan niet verhinderen dat de Schepping blijft schitteren als theater van de glorie Gods. Welke lessen vallen hieruit te trekken? Volgens dr. Isabelle Graesslé, directeur van het Internationaal Museum van de Reformatie in Genève, alvast géén. Ze heeft niet zo veel op met mensen die Calvijns betekenis voor de ecologie uitvergroten. Zijn waarde ligt volgens haar vooral in het vernieuwde gebruik van de Bijbel. Maar wat als uitgerekend uit dat bijbelgebruik antwoorden oplichten over de omgang met de ecologische crisis op onze planeet? Een spannende vraag, temeer daar men aan de vernietigende kant van de globalisering merkt, dat uit deze vernieuwde ecologische lectuur van de Bijbel een dynamiek loskomt die heel wat vragen oproept. Calvijn besefte dat niets zo rijk is als de onuitputtelijke weelde van de natuur. Ze toont ons alleen oppervlakken maar ze is miljoenen meters diep. Net als het leven zelf. Ik kan het niet beter zeggen dan dat lied : Ziet Gij de maan, die schone. Wil zich maar half vertonen, toch is zij er geheel. Zo zijn er grote zaken, waar wij geen ernst mee maken, ons oog ziet enkel maar een deel.
___________________________
dr. Guy LIAGRE.
Opening huis van het protestantisme
NIEUWE THUISBASIS VOOR BELGISCH PROTESTANTISME
BRUSSEL (KerkNet) Op vrijdag 30 oktober, op de vooravond van de 'Dag van de reformatie', werd in Brussel het 'Huis van het Protestantisme' geopend. Dat wordt het kloppende hart, het zenuwcentrum en de ontmoetingsplaats voor alles wat met protestantisme te maken heeft. Het protestantisme bestaat in België al sinds het begin van de Reformatie. Met de opening van het huis wordt een sterk oecumenische signaal gegeven, omdat er ook binnen het protestantisme een grote verscheidenheid bestaat. Zowel de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) als de Administratieve Raad van de Protestants-Evangelische Eredienst (ARPEE) krijgen hier een thuis, evenals de NGO Protestantse Solidariteit. Guy Liagre, voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België: "Het is onze ambitie dat het Huis van het Protestantisme bijdraagt tot onze zichtbaarheid Dit gebouw is meer dan een gebouw. Het is een concept dat de veelkeurigheid van het protestantisme uitademt. We hopen dat het de cohesie bevordert, maar tevens teken blijft van eenheid in verscheidenheid."
GOEDE OECUMENISCHE DIALOOG, MAG ONS NIET BLIND MAKEN VOOR DE VERSCHILLEN
Guy Liagre van de Verenigde Protestantse Kerk in België Bron: Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) De oecumenische dialoog verloopt in ons land heel goed, aldus dr. Guy Liagre, voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB). Hij zei dat zaterdag aan KerkNet bij de start van het Calvijnjaar. Toch mogen wij niet verhelen dat wij al te gemakkelijk aannemen dat wij hetzelfde geloven. Wij belijden allen Jezus Christus en willen in zijn voetsporen treden. Dat is belangrijk. Christenen van de verschillende Kerken proberen dat elk op hun manier in te vullen. Maar dat belet niet dat wij ook vragen kunnen stellen; zoals en protestant bijvoorbeeld zal doen ten aanzien van celibaatsplicht. In het ethische debat hebben wij als protestanten dezelfde bedenkingen, maar de protestant gaat ervan uit dat Kerk vroedvrouw is van de gedachte. Dat betekent dat zij het individu helpt om zijn gedachten te vormen, maar zij moet die niet opleggen of dicteren.
(Kerknet)
01-11-2009
Guy Liagre ondertekent opiniestuk in hoofddoekendebat
Het respect moet terugkeren
Met groeiende bezorgdheid hebben wij het hoofddoekendebat van de afgelopen weken gevolgd. We betreuren dat de gebeurtenissen wonden hebben geslagen in onze samenleving.
Het goedbedoelde hoofddoekenverbod in twee Antwerpse athenea heeft verontrustende gevolgen gekend. Opgejaagd door een advies van de auditeur van de Raad van State werd op 11 september een algemeen verbod voor het hele gemeenschapsonderwijs (GO!) goedgekeurd. In Antwerpen is er een netoverschrijdende overeenkomst die de hoofddoek op school verbiedt. Het is pijnlijk dat dergelijke beslissingen in overweging genomen werden zonder overleg met en inspraak van de betrokkenen. Op deze manier dreigt de beslissing bij te dragen aan datgene wat men wilde vermijden: radicalisering en polarisering, zowel bij moslims als niet-moslims. Dit verhaal staat haaks op waardevolle Belgische en Vlaamse politieke tradities, zoals het levensbeschouwelijke pluralisme en het overlegmodel. België heeft een eigen manier om de kerk-staat-verhouding in te vullen en verschilt daarin van landen als Frankrijk of Turkije. In België krijgen levensbeschouwelijke uitingen en initiatieven in het openbare leven relatief veel ruimte. Denk aan de erkenning en ondersteuning van verschillende levensbeschouwingen, de subsidiëring van het confessionele onderwijs, de financiering van lessen in één bepaalde levensbeschouwing en de mediazendtijd. Dat in deze context de hoofddoek voorwerp wordt van zo'n grimmig debat, roept vragen op. We mogen niet in de val trappen om het principe van de radicale lekenstaat nu vooral op één levensbeschouwing toe te passen. Dan is het niet verwonderlijk dat de moslims zich geviseerd en ongelijk behandeld voelen.
Een centraal opgelegd verbod is een nederlaag voor het GO!, dat sinds 2006 het actief pluralisme in zijn vaandel draagt. In het pedagogische project van het GO! lezen we dat mensen van alle overtuigingen welkom zijn en dat hun eigenheid er gerespecteerd wordt. Het GO! beschouwt het actief omgaan met diversiteit 'als een meerwaarde en als een pijler van zijn onderwijs'. Het is onduidelijk hoe dit strookt met hun recente beslissing. Een verbod is niet niks en zou eerder de uitzondering moeten zijn dan regel. De vrijheid van mensen moet pas beknot worden als de vrijheid van anderen in het gedrang komt. Vrijheidsbeperkende maatregelen mogen bovendien niet op een drafje genomen worden. Ze vergen op zijn minst uitgebreid overleg met alle betrokkenen.
Clash of civilizations
Wat we nu hebben, is een onrechtvaardige vorm van collectieve bestraffing. Nu wordt de veelgenoemde en niet goed te keuren sociale druk om een hoofddoek te dragen vervangen door een systeemdwang om er geen te dragen. De neveneffecten zijn niet min: wat met het volwassenenonderwijs van het GO! waar heel wat allochtone vrouwen met hoofddoek onderwijs genieten? Hoe reageren op de initiatieven om werk te maken van islamscholen die minder bevorderlijk zijn voor de integratie en haaks staan op de zinvolle tendens tot ontzuiling? Wij roepen het GO! en de Antwerpse scholennetten op hun beslissingen te herzien en in overleg te treden met leerlingen, ouders en organisaties. Zo zou nagegaan moeten worden of op die sociale druk geen ander antwoord mogelijk is, namelijk een beleid dat degenen die druk uitoefenen, aanpakt. Hierbij zullen ook de allochtone jongens en ouders geresponsabiliseerd moeten worden.
Wij hebben ook bedenkingen bij de rol van de Staatsveiligheid. Het is vreemd dat een veiligheidsdienst in een maatschappelijke discussie wordt ingezet, laat staan uit individuele dossiers voorleest. Het hoofddoekendebat heeft op zich niets met de veiligheid van de staat te maken. Ook dit incident heeft wonden geslagen en het vertrouwen van mensen geschokt, en niet alleen bij de vrouw van imam Taouil.
De kwestie heeft ook de discussie over de plaats van de islam in onze samenleving op de spits gedreven. Het discours van de clash of civilizations haalt het steeds meer op een discours van overleg en dialoog. Al te vaak wordt de hele moslimbevolking zonder onderscheid voorgesteld als ondemocratisch en onwillig om zich te 'integreren', en dit terwijl de meesten onder hen een normaal leven willen leiden in onze moderne democratische samenleving. Deze veralgemening is niet meer het monopolie van extreemrechts. Dergelijk discours voedt de verbittering en het radicalisme aan alle kanten en bemoeilijkt het interne debat, zowel binnen de moslimgemeenschap als in de bredere samenleving. Wij roepen alle maatschappelijke verantwoordelijken op zich hiertegen veel uitdrukkelijker uit te spreken.
Door te focussen op de hoofddoek dreigt ook het echte inhoudelijke debat niet gevoerd te worden. Religies dreigen immers wel op meer punten op gespannen voet te staan met de erfenis van de Verlichting en ook die discussie moet gevoerd worden. Het moet echter gaan om een debat met elkaar, niet over elkaar. En het is duidelijk dat op een aantal verworvenheden niet kan worden toegegeven: de mensenrechten (ook de godsdienstvrijheid, die de vrijheid inhoudt om die in het openbaar te beleven, om géén godsdienst te hebben of om van levensbeschouwing te veranderen; de vrijheid van meningsuiting en de gelijkheid tussen man en vrouw, hetero en homo), de autonomie van de wetenschap (geen creationisme in de biologieles), de autonomie van de democratische rechtsstaat. Maar tegelijk moet duidelijk worden dat de islam in deze een gesprekspartner is en dat de islam een plaats heeft in onze samenleving.
Stigmatiserend
De islam zal hoe dan ook deel blijven uitmaken van onze samenleving. We erkennen dat immigratie en multiculturaliteit tot spanningen kunnen leiden en dat samenleven in die context niet altijd een gemakkelijke oefening is. Deze moeilijkheden moeten openlijk aangekaart worden, maar tegelijk moeten we bruggen bouwen. Elke vorm van emancipatorisch denken binnen de islam moet worden ondersteund. In plaats van alle moslims over één stigmatiserende kam te scheren, moeten we zorgvuldig onze gesprekspartners kiezen binnen de moslimgemeenschap en samen aan de slag gaan. De gevaarlijke tendensen binnen de islam mogen niet verzwegen worden. In een sfeer van respect moeten alle discussiepunten op tafel kunnen komen.
De huidige hoofddoekendiscussie dreigt alleen maar verliezers op te leveren. Het vertrouwen van mensen in de overheid en de samenleving is geschaad. Dit is niet voor herhaling vatbaar. Afgelopen woensdag vond in Brussel op initiatief van minister Joëlle Milquet (CDH) de evaluatie plaats van wat er met de aanbevelingen is gebeurd van de Commissie voor de Interculturele Dialoog (mei 2005). Hoewel deze Commissie inzake de hoofddoek geen eenduidige aanbevelingen formuleerde, is het wel duidelijk dat wat we op dit moment in Vlaanderen meemaken, radicaal indruist tegen de intentie en het opzet van de Interculturele Dialoog. Die is er namelijk op uit om meer sociale cohesie tot stand te brengen, ondanks de religieuze en culturele verschillen die er nu zijn en zullen blijven. In plaats van dergelijke ontsporingen, hebben we nood aan politieke verantwoordelijken die duidelijk het signaal geven dat medeburgers met een moslimachtergrond er voor eens en voor altijd bij horen. In onze diverse samenleving en mondialiserende wereld is dat de enige duurzame weg.
Woordvoerder: Patrick Loobuyck. Ondertekenaars: Johan Ackaert (UHasselt), Herman Balthazar (Eregouverneur O-Vlaanderen, voorz .Stichting G. Kreveld), Frank Beke (Ereburgemeester Gent), Eva Brems (UGent), Mohamed Chakkar (Voorzitter Federatie voor Marokkaanse Verenigingen), Rik Coolsaet (UGent), Jean-Luc Dehaene (Europarlementslid), Paul De Hert (VUB), Henk de Smaele (UA), Patrick Develtere (KU Leuven, HIVA), Carl Devos (UGent), Jan De Volder (Tertio), Mark Elchardus (VUB), Mark Eyskens (Minister van Staat), Jos Geysels (Minister van Staat), Gie Goris (Hoofdredacteur Mo*), Rosalie Heens (Motief vzw), Marleen Heysse (Dir. Vlaams Minderhedencentrum), Dirk Holemans (Hoofdredacteur Oikos), Meryem Kaçar (Gewezen senator en gemeenteraadslid Gent), Ceylan Kara (Voorzitter van FZO-Vl, Federatie van Zelforganisaties in Vlaanderen), Herman Lauwers (Voorzitter Stichting Lodewijk de Raet), Johan Leman (KU Leuven), Dries Lesage (UGent), Guy Liagre (Synodevoorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk), Dany Neudt (Kif Kif), Ides Nicaise (KU Leuven, HIVA), Walter Nonneman (Associatievoorzitter Universiteit en Hogescholen Antwerpen (AUHA)), Rik Pinxten (UGent), Patrick Vander Weyden (UGent/hoofdredacteur Samenleving en Politiek), Bruno Vanobbergen (Kinderrechtencommissaris), Jan Renders (Algemeen Voorzitter ACW), Dave Sinardet (UA), Daniël Termont (Burgemeester Gent), Guido Vanheeswijck (UA, voorzitter Centrum Pieter Gillis), Walter Van Herck (UA), Marc Vervenne (ererector KU Leuven), Sami Zemni (UGent), Walter Zinzen (Journalist), Steve Stevaert (Eregouverneur Limburg), Ann Demeulemeester (algemeen secretaris ACW).
De Standaard 26/09/09
17-10-2009
publicaties
Publicaties
Protestantisme algemeen
1. G. LIAGRE, (red.), Perspectief op de Oecumene, Schetsen en studies aangeboden aan Dr. G.J. Lindijer, Brussel 1996, 157 blz.
2. G. LIAGRE,Vrijwilligerswerk in het protestantisme, Contactblad Vereniging van bezoekers aan Verzorgingsinstellingen, 135 (2003), 30-43. (www.vpkb.be)
3. G. LIAGRE, Protestants en maçonniek antiklerikalisme in België 1870-1900, Acta Macionica, 13 (2003), 155-174.
4. G. LIAGRE, Woord Vooraf, H. Guillaume, De zending op Sumatra, Kortrijk 2004, 15-16.
5. G. LIAGRE, (Red.) Tussen behouden en vernieuwen/Entre préserver et renouveler, 25 jaar Verenigde Protestantse Kerk in België Schetsen en studies aangeboden aan ds. Daniël Vanescote, Brussel (2005), (288 blz.).
6. G. LIAGRE, Guy Louis Joseph Liagre, H. Boudin (red.), Who is who,Protestants in Belgium Today Overzicht van protestantse families en personaliteiten in het hedendaagse Koninkrijk België, Prodoc uitgaven, Brussel (2005), 1-8.
7. G. LIAGRE, Portret van een bewogen jaar (1870) Gezien door de bril van het Belgisch evangelisch-politiek-godsdienstig weekblad Le Semeur, in: Bulletin de la Société Royale dHistoire du Protestantisme Belge, 134 (2005), 15-54.
8. G. LIAGRE, Lemma oecumene in M. DANDOY (red.) porte parole de lEPUB (red.), Le Protestantisme Mémoire et Perspectives, Buxelles 2005, (371 blz.).
9. G. LIAGRE, Van pluraliteit naar pluralisme. De opkomst van de evangelische beweging in Vlaanderen, Areopaag Tijdschrift van het Theologisch Forum, 3 (2006), 21-27.
10. G. LIAGRE, Veelheid in de eenheid: de Verenigde Protestantse Kerk in België, in: De Open Poort Protestants tijdschrift rond geloof en samenleving, 3 (2007), 11-13.
11. G. LIAGRE, Belgisch protestantisme in perspectief. Doorkijkjes in 450 jaar ideeëngeschiedenis, Uitgeverij Hautekiet, Antwerpen/Utrecht, 2011, 414 blzn.
12. G. LIAGRE, Een Kerk in beweging?, in: De Open Poort Protestants tijdschrift rond geloof en samenleving, 3 (2011), blz. 7-9.
Protestantisme en pedagogie
1. G. LIAGRE, Protestantische Pädagogik und der Geist des Kapitalismus, Paedagogica Historica, International Journal of the History of Education, 3 (1999), 788-790.
2. G. LIAGRE, Jean Georges Stuber (1722-1797). Pédagogie pastorale, Paedagogica Historica, International Journal of the History of Education, 4 (2004), 788-790.
3. G. LIAGRE, Lenseignement primaire protestant néerlandophone à Bruxelles au 19e siècle, Bulletin de la Société Royale dHistoire du Protestantisme Belge, Bulletin, 139 (2007), 13-46.
4. G. LIAGRE, Lenseignement primaire protestant néerlandophone à Bruxelles au 20e siècle, Bulletin de la Société Royale dHistoire du Protestantisme Belge, Bulletin, 140 (2008), 17-32.
5. G. LIAGRE, Magister dixit Een eeuw protestants Nederlandstalig lager onderwijs in Brussel (1830-1930) (deel 1), in: Arduin, Archief voor het Vlaams leven te Brussel, 3 (2008), 46-74.
6. G. LIAGRE, Magister dixit Een eeuw protestants Nederlandstalig lager onderwijs in Brussel (1830-1930) (deel 2), in: Arduin, Archief voor het Vlaams leven te Brussel, 4 (2008), 47-73.
7. G. LIAGRE, Leren lezen met de Bijbel, A. Rambaut & J. Temmerman (red.), Gaspard de Colignyschool 1934-2009, Gent 2009, 19-21.
8. G. LIAGRE, Het belang van de catechismus, A. Rambaut & J. Temmerman (red.), Gaspard de Colignyschool 1934-2009, Gent 2009, 25-26.
9. G. LIAGRE, Voorlopers van de Gaspard de Colignyschool in de negentiende eeuw, A. Rambaut & J. Temmerman (red.), Gaspard de Colignyschool 1934-2009, Gent 2009, 39-41.
10. G. LIAGRE, Gemengd onderwijs, A. Rambaut & J. Temmerman (red.), Gaspard de Colignyschool 1934-2009, Gent 2009, 56-58.
Relatie met Zuid-Afrika
1. G. LIAGRE, Quelques aspects religieux et idéologiques des relations Belgo-Sud-Africaines avant la première guerre mondiale, Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, 8 (2002), 37-49.
2. G. LIAGRE, Les relations protestantes et maçonniques avec lAfrique du Sud (XVIIe-XXe siècle), Acta Macionica, 14 (2004), 257-284.
Marnix van sint Aldegonde
1. G. LIAGRE, Filips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde, Werken na 1939,Filips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde (1540 - 1898), Tentoonstellingscataloog, Gaasbeek 10 mei 21 juni, blz. 37.
2. G. LIAGRE, Philips van Marnix heer van Sint Aldegonde en het protestants-liberaal antiklerikalisme in de negentiende eeuw, Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, 4 (1999), 172-201.
3. G. LIAGRE, Maçonnerie en ideologie Marnix en de maçonnieke inbreng in een aantal maatschappelijke en antiklerikale ontwikkelingen voor 1850, Thoth, 4 (2005), 156-173.
4. G. LIAGRE, Protestantisme, maçonnerie en ideologie. Het verloop van de Marnix van Sint Aldegonde revival in het licht van de maçonnieke en antiklerikale ontwikkelingen in België (1848-1890), Thoth, 1 (2006), 17-40.
Emancipatie van de vrouw
1. G. LIAGRE, Met andere ogen. De emancipatie van de vrouw en het Belgisch protestantisme, 1850-1914, Pastor in de weer. Predikant zijn tussen vraag en antwoord. Vriendenboek ter gelegenheid van het zilveren ambtsjubileum van ds. G.R.A. Schouten, Serie Protestantse verkenningen nr. 3, Brussel 1999, 85-106.
Crematieproblematiek
1. G. LIAGRE, Tot stof en as zult gij wederkeren, De crematie als hefboom van antiklerikaal protest en het Belgisch protestantisme (1870-1932), Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, 5 (2000), 172-192. (Dit artikel is te raadplegen op vpkb.be/images/uploads/tot%20stof%20en%20as%20zult%20gij%20wederkeren.pdf)
2. G. LIAGRE, Vrijmetselarij en crematie. Opmerkingen over de maçonnieke inbreng in het Belgische crematiedebat (1870-1932), Thoth,1 (2004), 18-39.
Kerk, ambten en sacramenten
1. G. LIAGRE, Wat doet een dominee? maiden Speech, Info Rotary Brussel-Coudenberg, 2 (1992), 25-34.
2. G. LIAGRE, De doop, sacrament van de eenheid, Homiletische suggesties bij de zondagse eucharistieviering, Tweemaandelijks tijdschrift, Uitgegeven door de Interdiocesane Commissie voor Liturgische Zielzorg, Brussel, 2 (1999), 48-55.
3. G. LIAGRE, Gij zijt gedoopt Bijbel en Bezinning, driemaandelijks Tijdschrift, 1 (1999), losbladige uitgave van het Algemeen Christelijk vakverbond (ACV), 4 blz.
4. G. LIAGRE, (red.) Pastor in de weer. Predikant zijn tussen vraag en antwoord. Vriendenboek ter gelegenheid van het zilveren ambtsjubileum van ds. G.R.A. Schouten, Serie Protestantse verkenningen nr. 3, Brussel 1999, (150 blz).
5. G. LIAGRE, Het protestants labyrint Een handvol wensen voor de kerken en hun synoden, INFO VPKB, dossier 13, 6 (2000), 4 blzn..
6. G. LIAGRE, Het ambt her-dacht. Een studie van de gereformeerde ambtstheologie in het licht van het BEM rapport, De Stem van het boek, Driemaandelijks bibliografisch tijdschrift voor theologie en cultuur, 1 (2001), 1-3.
7. G. LIAGRE, Het kerkelijk ambt, hoeksteen of struikelblok?, INFO VPKB, 2 (2001), 7-8.
8. G. LIAGRE, Labyrinthe protestant: Une poignée de souhaits, INFO VPKB, 1 (2001), 7-10.
9. G. LIAGRE, Basis en ambt. Over de ambtsvraag in de Verenigde Protestantse Kerk in België, Michsjol, - in verband met theologie, 3 (2001), 52-66.
Relatie Kerk-Staat
1. G. LIAGRE Gelovigen en Staatsburgers. De protestantse kerkordening en haar,gevolgen voor de betrekkingen met de overheid in België. Kanttekeningen bij ARPEE, INFO VPKB, dossier 19, 11 (2001), 12 blzn..
2. G. LIAGRE, Gelovigen en Staatsburgers: Kanttekeningen bij ARPEE, G. Liagre (Red.) Tussen behouden en vernieuwen, 25 jaar Verenigde Protestantse Kerk in België Schetsen en studies aangeboden aan ds. Daniël Vanescote, Brussel (2005), 61-90.
3. G. LIAGRE,, Semper reformanda Een retrospectieve en prospectieve blik op de evolutie van de rechtspositie en de financiering van de protestantse eredienst in België, in: P. De Pooter en I. Lodewyckx (eds.), Levensbeschouwingen en de Overheid in België. Een toelichting door vertegenwoordigers van de erkende erediensten en de vrijzinnige niet confessionele levensbeschouwing, Antwerpen, 2011, 49-70.
Interreligieuze dialoog
1. G. LIAGRE, 'Cristiani e musulmani, partners attivi nelle società europee', Christiani e Musulmani cittadini credenti Europei, Bologna 2009, 106-108. (Engelse vertaling: 'Christians and Muslims as active partners in European Societies', Idem, 108-110).
Preken
1. G. LIAGRE, Woorden om mee te leven. 14 Brusselse preken, Brussel 1993. (102 blzn.)
1. G. LIAGRE, In Memoriam Prof. Dr. G. van Leeuwen, Analecta Theologiae Facultatis Bruxellensis II (1976-1985), Brussel (1986), 197-204.
2. G. LIAGRE, Van wieg tot volwassenheid - 50 jaar Nederlandstalig onderwijs aan de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, Nederlands Theologisch Tijdschrift, 1 (2003), 10-31.
3. G. LIAGRE, In rapport met de tijd. Een halve eeuw Nederlandstalig universitair theologieonderwijs in Brussel, in: Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabanten Brussel, 4 (2008), 516-534.
Vincent van Gogh in België
1. G. LIAGRE,Een veelkleurig bestaan. Enkele beschouwingen over de religieuze leefwereld van de jonge Vincent Van Gogh en zijn komst naar België (1854-1880), Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, Nr. 7 (2002), 210-241.
2. G. LIAGRE, De jonge Vincent van Gogh en
zijn komst naar België, in: Eigen Schoon, Geschied-en oudheidkundig tijdschrift voor Vlaams-Brabant, LXXXVIII (2005), 209-222.
Eugène Goblet d'Alviella
1. G. LIAGRE, Graaf Eugène Goblet dAlviella (1846 - 1925) Proeve van een cultuurhistorisch en religieus portret (1846 - 1900), onuitgegeven doctoraatsverhandeling, nr. 49 (1998), Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid Brussel (569 blz).
2. G. LIAGRE, Linconnaissable existe. De Opperbouwmeester van het Heelal en de metafysische tendenties in de ontwikkeling van het denken van Eugène Goblet dAlviella in de periode van 1870 tot 1885, Acta Macionica 10 (2000), Brussel, 351-377.
3. G. LIAGRE, Homo viator. De invloed van Eugène Goblet dAlviellas wereldreizen op zijn wetenschappelijke, maçonnieke, politico-religieuze en antiklerikale denkbeelden (1865-1877), Acta Macionica 11 (2001), Brussel, 155-190.
4. G. LIAGRE, Salus Mundi. Eugène Goblet dAlviella en de antiklerikale synergie van protestantisme en vrijmetselarij ter gelegenheid van de stichting van een protestantse gemeenschap in Sart-Dames-Avelines (1876-1878), Acta Macionica 12 (2002), Brussel, 139-158.
5. G. LIAGRE, Een notitie over Eugène Goblet dAlviella en Quatuor Coronati Lodge nr. 2076, Acta Macionica 12 (2002), Brussel, 159-163.
6. G. LIAGRE, Pacifist en vrijmetselaar. Eugène Goblet dAlviella als apostel van de vrede (1869-1872), Acta Macionica 12 (2002), Brussel, 131-137.
7. G. LIAGRE, Eugène Goblet dAlviella in de Brabantse provincieraad. De sociale, urbanistieke, politieke en onderwijskundige preoccupaties van een liberaal vrijmetselaar (1870-1878), in: Acta Macionica 13 (2003), Brussel, 299-340.
8. G. LIAGRE, De maçonnieke grafretoriek en het mausoleum van de Belgische Grootmeester Eugène Goblet dAlviella (1846-1925), Thoth 1 (2003), 17-28.
9. G. LIAGRE, Een notitie over Graaf Eugène Goblet dAlviella, het boeddhisme en de 26ste graad in de Aloude en Aangenomen Schotse Ritus, Quinta Essentia 65 (2002), 18-32
10. G. LIAGRE, Een notitie over Graaf Eugène Goblet dAlviella, het Mithraïsme en de 28ste graad in de Aloude en Aangenomen Schotse Ritus, Quinta Essentia 67 (2002), 26-35.
11. G. LIAGRE, Eugène Goblet dAlviella in de Koninklijke Academie en de Fédération archéologique et historique, in: Acta Macionica 14 (2004), Brussel, 303-308.
12. G. LIAGRE, Literatuur als woord en daad: protestantisme en oud-katholicisme in de romaneske verbeelding van Eugène Goblet dAlviella (1870-1873), Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, Nr. 9 (2004), 62-77.
13. G. LIAGRE, Literatuur als woord en daad: protestantisme en oud-katholicisme in de romaneske verbeelding van Br:. Eugène Goblet dAlviella (1870-1873), Acta Macionica, 16 (2006), 329-340. (idem aan de vorige bijdrage)
14. G. LIAGRE, 'Een Vrijmetselaar in de politiek. Eugène Goblet dAlviella en de Groote Oorlog, in: Thoth, 3 (2005), 104-114.
15. G. LIAGRE, Deux protestants belges, E. Mahaim et E. Goblet d'Alviella, dr. h.c. à Glasgow en 1901, Bulletin de la Société Royale dHistoire du Protestantisme Belge, 141 (2008), 29-36.
16. G. LIAGRE, Disce, sed a doctis. Notitie over de promotie van twee protestantse vrijmetselaars tot eredoctor te Glasgow in 1901: Eugène Goblet dAlviella en Ernest Mahaim, Acta Macionica, 18 (2008), 283-290.
17. G. LIAGRE,Tussen behouden en vernieuwen Eugène Goblet dAlviellas historische en godsdiensthistorische overwegingen bij de maçonnieke meestergraad, Thoth, 4 (2009), 197-212.
18. G. LIAGRE, 'Boeddha Sapiens. Een notitie over Graaf Eugène Goblet d'Alviella en het boeddhisme', Acta Macionica,19 (2009), 77-86.
Locale protestantse kerkgeschiedenis
AALST
1. G. LIAGRE, Ketterij of gewetensrecht Een notitie over de protestantse aanwezigheid in Aalst voor 1930, Het Land van Aalst,4 (2006), 268-286.
2. G. LIAGRE, Soli Deo Gloria Levensschets van Jan Bruggeman, stichter van de protestantse kerk te Aalst, Het Land van Aalst, 1 (2008), 41-53.
BRUSSEL
1. G. LIAGRE, (red.), Viering 100 jaar Guide de Brèskerk 140 jaar erkenning van het Nederlandstalig protestantisme Verleden- heden toekomst van het Brusselse protestantisme, Brussel (1994), 47 blz.
2. G. LIAGRE, Prefiguraties, aanwezigheid en ontwikkeling van het Nederlandstalig protestantisme Situatie in enige Vlaams-Brabantse steden (16de eeuw), Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabant, nrs. 10-11-12 (2002), 395-424.
3. G. LIAGRE, Het Nederlandstalig protestantisme in de Vlaams-Brabantse steden Vilvoorde, Mechelen, Leuven en Brussel 1800-1850, Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabant, nr. 3 (2003), 305-344.
4. G. LIAGRE, Aanwezigheid en ontwikkeling van het Nederlandstalig protestantisme, Situatie in Vlaams-Brabant in het algemeen en in Brussel in het bijzonder (17de en 18de eeuw), Eigen Schoon & De Brabander, 3 (2004), 365-411.
5. G. LIAGRE, Anders geloven Geschiedenis van het Nederlandstalig protestantisme te Brussel en zijn organisaties, Brussel (2004), (358 blzn.)
6. G. LIAGRE, De protestantse stads- en landsevangelisatie in Brussel in: Tijdingen, Mededelingenblad voor de vrienden van het Archief en Museum van het Vlaams Leven te Brussel, 1 (2005), 14.
7. G. LIAGRE, Een eeuw protestants Nederlandstalig lager onderwijs in Brussel (1830-1930), Tijdingen, Mededelingenblad voor de vrienden van het Archief en Museum van het Vlaams Leven te Brussel, 1 (2005), 15-17.
8. G. LIAGRE, Het protestantisme her-dacht. De Eglise libérale de Bruxelles als maçonnieke en antiklerikale denktank (1877-1888), Acta Macionica, 15 (2005), 283-303.
9. G. LIAGRE, 'Een notitie over het protestants paviljoen op de Wereldtentoonstelling van 1958', Eigen Schoon, Geschied-en oudheidkundig tijdschrift voor Vlaams-Brabant en Brussel, 4 (2006), 537-543.
10. G. LIAGRE, De tweede Vlaamse opleidingsschool voor protestantse evangelisten in Laken, Schaarbeek en Vilvoorde (1900-1911), Eigen Schoon, Geschied-en oudheidkundig tijdschrift voor Vlaams-Brabant, 2 (2006), 211-220.
11. G. LIAGRE, Les débuts de lEglise libérale de Bruxelles (1877 1888), in: Bulletin de la Société Royale dHistoire du Protestantisme Belge, 135 (2006), 1-38.
12. G. LIAGRE, Een kroon op de verzoening - Maçonnieke urbanisatie, nationale identitaire mythen en protestantse straatnamen in de Noordoostwijk van Brussel, Acta Macionica, 16 (2006), 185-212.
13. G. LIAGRE, Requiescant in pace. Notitie over enkele Brusselse protestantse graven uit de zeventiende en achttiende eeuw, in: Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabanten Brussel, Feestbundel Frans Meskens (2007), 195-204.
14. G. LIAGRE, Een brandend getuigenis. Historische en numismatieke reminiscenties aan de marteldood van William Tyndale in Vilvoorde, Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabanten Brussel, (2009), 57-68.
15. G. LIAGRE, De Zwitserse Weg en de Dutch-Paris line - Een toelichting bij de bijdrage van de Brusselse predikant A.G.B. ten Kate aan de internationale ontsnappingsroute 1940-1945, Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabant en Brussel, (2010), blz. 181-204.
16. G. LIAGRE, Mens sana in corpore sano... Een beknopte exploratie van twee eeuwen Vlaamstalige protestantse ziekenverzorging in Brussel (1780-1970), Eigen Schoon & De Brabander, Geschied- en oudheidkundig genootschap van Vlaams Brabant en Brussel, (2010), blz. 629-648. CHARLEROI
1. G. LIAGRE, Edmond Wiétrich en de geschiedenis van de vrijzinnig-protestantse Foyer de lAme in Charleroi (1936 1949), Brussel 1998, (77 blz.)
DENDERLEEUW
1. G. LIAGRE, Notitie over veertig jaar gereformeerde presentie te Denderleeuw (1923-1963) en de mislukte evangelisatie in Ninove, Het Land van Aalst, Tijdschrift van de Geschiedkundige Vereniging « Het Land van Aalst », 1 (2011), blz. 5-38.
DENDERMONDE
1. G. LIAGRE, De protestantse aanwezigheid in Dendermonde voor 1930, in: Gedenkschriften van de Oudheidkundige Kring van het Land van Dendermonde, 26 (2008), blz. 281-299.
GERAARDSBERGEN
1. G. LIAGRE, De Reformatietijd te Geraardsbergen in de XVIde eeuw, Bulletin van de Vereniging voor de Geschiedenis van het Belgisch Protestantisme, VII-10 (1981), 269-290.
2. G. LIAGRE, Het Licht op de kandelaar. De geschiedenis van de protestantse kerk in Geraardsbergen, Geraardsbergen.1981. (65 blz.)
3. G. LIAGRE, De Reformatietijd te Geraardsbergen in de XVIde eeuw, Bulletin van de Vereniging voor de Geschiedenis van het Belgisch Protestantisme, VII-10 (1981), 269-290.
4. G. LIAGRE, Daar gaat een dominee voorbij een eeuw protestantisme te Geraardsbergen (1906-2006), Gerardimontium - Tweemaandelijks Tijdschrift van de Geschied- en Heemkundige Kring Gerardimontium, 209 (2006), 4 16.
5. G. LIAGRE, Overuren voor God Een biografische schets van Hendrik Jeddens protestants predikant te Geraardsbergen, Gerardimontium - Tweemaandelijks Tijdschrift van de Geschied- en Heemkundige Kring Gerardimontium, 211 (2007), 30 - 34.
6. G. LIAGRE, Vlaanderen zendt zijn zonen uit Het korte leven van Arthur Vercruysse, stichter van de protestantse kerk te Geraardsbergen, Gerardimontium, 218 (2008), 25-31.
7. G. LIAGRE, In dienst van het Koninkrijk Historisch-prosopografische verkenning van de Vlaamse beroepsopleiding voor evangelisten te Geraardsbergen tussen 1921 en 1926, Het Land van Aalst, 1 (2009), 3-24.
HASSELT
1. G. LIAGRE, 'Sola scriptura. Notitie over de protestantse aanwezigheid te Hasselt van de reformatie tot de officiële staatserkenning', Limburg-Het Oude Land van Loon, afl. 2 (2008), p. 153-192.
MENEN
1. G. LIAGRE, (red.) In Memoriam ds. Victor Emile Schaefer, Uitgave Protestantse kerk Menen 1981, (47 blz.)
2. G. LIAGRE, In Christus is noch West noch Oost, G. Scheldeman (red.), Hand in hand, Menen-Willich 1967-1992 25 jaar partnerschap, Menen 1993, 75-79.
3. G. LIAGRE, Menen van de reformatietijd tot heden, 't Wingheroen. Kontaktblad van de heemkundige kring dr. Rembry-Barth te Menen, Vol. 29 (2005) 2, 51-58.
ROESELARE
1. G. LIAGRE & D. VAN WAGENINGEN, Geuzenprotest. Henry Tant en het protestants antiklerikalisme in de geschiedenis van Roeselare (1876-1914), Brussel 1999, (171 blz.).
2. G. LIAGRE, De stichting van de Roeselaarse Geuzentempel. Antiklerikaal protest in de geschiedenis van Roeselare (1876-1914), Mandeldal, Tweemaandelijks mededelingenblad van de West-Vlaamse gidsenkring VZW afdeling Mandeldal, 2 (2000), 30-46.
Wijsgerige bijdragen
1. G. LIAGRE, Denken over God, G. Liagre (red.), Perspectief op de Oecumene, Schetsen en studies aangeboden aan Dr. G.J. Lindijer, Brussel 1996, 135-143.
2. G. LIAGRE, Proces en werkelijkheid kennismaking met twee wijsgerige werken van Alfred North Whitehead en hun betekenis voor de Vrijmetselarij, Thoth,5 (2002), 216-225.
3. G. LIAGRE, In het voetspoor van Leibniz Alfred North Whiteheads pelgrimage naar gene zijde van de werkelijkheid, Acta Macionica, 17 (2007), 419-437.
Religie en ideologie
1. G. LIAGRE, Bijbel en Vrijmetselarij, Thoth, 6 (2003), 248 - 269.
2. G. LIAGRE, Vrij onderzoek en de Opperbouwmeester van het Heelal in de Belgische maçonnerie, Thoth,4 (2005), 187-199.
3. G. LIAGRE, Maçonnieke levensoriëntatie Een contextuele en hermeneutische beschouwing van de Eerste der Oude Plichten betreffende God en religie, K. Thijs (red.), De Oude Plichten aan de Schelde, Antwerpen 2005, 155-184.
4. G. LIAGRE, He will never be a stupid Atheist. Het godsgeloof in de constitutieve teksten van de speculatieve vrijmetselarij (1723-1738), Thoth, 4 (2007), 212-226.
5. G. LIAGRE, De verbeelding van de Goddelijke Stad. De existentiële functionaliteit van reizen en stadsbeelden als vehikel van introspectief zelfgetuigenis in John Bunyans Pilgrims Progress (1678), Acta Macionica, 18 (2008), 133-152.
6. G. LIAGRE, Het verdriet van België - Realistische Bildungsroman of maçonniek palimpsest? Acta Macionica, 19 (2009), 11-116.
7. G. LIAGRE, Voorbij de woorden Notitie over de calvinistische achtergronden van het Mason Word, Acta Macionica, 19 (2009),199-210.
8. G. LIAGRE, 'Het pantheïsme voorbij De Krausereceptie in Nederland en België tijdens de negentiende eeuw en haar doorwerking in Latijns-Amerika', Acta Macionica,19 (2009), 297-315.
Vrijmetselarij en protestantisme
1. G. LIAGRE, Als maçonnieke passies hoog oplaaien Les Amis Philantropes en de splitsing van de Université Libre de Bruxelles, Thoth, 5-6 (2006), 202-214.
2. G. LIAGRE, Passer en hugenotenkruis. Abraham Kuyper en het antimaçonnisme in Amerika aan het einde van de negentiende eeuw, Thoth, 2- 3 (2007), 159-184.
3. G. LIAGRE, Wijsheid, deugd en verlichte menslievendheid. Het maçonniek verdedigingsgeschrift van Johann August von Starck (1741 1816), Thoth, 3 (2009), 56-70.
4. G. LIAGRE, De geur van sulfer. Essay over het wereldprotestantisme en de vrijmetselarij op een kruising van wegen, Acta Macionica, 20 (2010), 7-67.
5. G. LIAGRE, Door uwe donkre sluier heen Een biografische notitie over dr. Johannes Helder als theoloog en dichterdominee, Acta Macionica, 20 (2010), 277-284.
De monosandalos
1. G. LIAGRE, De Monodandalos en de vrijmetselarij, G. Schrans (red.), Acta Macionica, 8 (2004), 461- 467.
2. G. LIAGRE, Noch geschoeid, noch barrevoets. Overwegingen bij een oud maçonniek gebruik, Thoth 3-4 (2004), 136-153.
3. G. LIAGRE, Kunsthistorische en rituele overwegingen bij het maçonniek transitie-rituaal van de monosandalos, Thoth, 5 (2004), 158-180.
Geschiedenis van ritualen en rituelen
1. G. LIAGRE, De kern van de zaak Nederlandse vrijmetselaarsritualen in de negentiende eeuw, A.W.F. M. van de Sande en M.J.M. de Haan ed., Vrijmetselaren: 250 jaar en meer, Den Haag 2006, 211- 254.
2. G. LIAGRE, Een notitie over Hiram, de cassia en de acacia in de Hiramlegende, Thoth 3 (2002), 98-113.
3. G. LIAGRE, Thomas Paine. Over de oorsprong van de vrijmetselarij, Thoth, 5-6 (2007),278-286.
4. G. LIAGRE, Schoonheid als blinde vlek Bijdrage tot een herwaardering van schoonheid in rituaal en wijsbegeerte, Thoth, 1 (2008), 42-74.
5. G. LIAGRE, Als door een spiegel in raadselen... Metaforisch, maçonniek en artistiek gebruik van de spiegel door de eeuwen heen, Thoth, 6 (2009), 342-362.
6. G. LIAGRE, 'Kristiane Hasselmann en haar bijdrage tot de wetenschappellijke bestudering van de vrijmetselarij', Acta Macionica, 19 (2009), 233-238.
7. G. LIAGRE, Vide, aude, tace. Woorden, tekens en aanrakingen binnen christelijk-religieuze en maçonniek-initiatieke context, Acta Macionica, 20 (2010), 341-364.
Protestantisme en genootschappelijkheid
1. G. LIAGRE, Tolle, lege! Bijbelverspreiding, christelijke genootschappelijkheid en vrijmetselarij bij aanvang van de negentiende eeuw, Analecta Bruxellensia, Jaarboek van de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel, 12 (2007), 161-179.
2. G. LIAGRE, Bijbel en genootschappelijkheid. Maçonnieke invloeden op de Geneefse en New-Yorkse bijbelgenootschappen bij aanvang van de negentiende eeuw, Acta Macionica, 17 (2007), 109-126.
Wie is Guy Liagre?
Guy Liagre (°1957)
Studies Begon na een humanioradiploma paramedische beroepen (Gent) een opleiding tot opvoeder in vast dienstverband (A2), in combinatie met een opleiding aan het Hoger Instituut Protestantse Godsdienstwetenschappen (HIPGO) te Brussel.(www.hipgo.be) Onderbrak deze opleiding en ging theologie studeren aan de Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid te Brussel en als visiting scholar filosofie aan de Claremont School of Theology (USA) bij o.a. John Hick, David Griffin en John Cobb jr. (www.protestafac.be).
Diploma's Licentiaat in de Protestantse Godgeleerdheid cum laude - Nederlandstalige afdeling Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid Brussel, 1983. Diploma Hogere studies Nederlandstalige afdeling Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid Brussel, 1985. Doctor in de Protestantse Godgeleerdheid magna cum laude - Nederlandstalige afdeling Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid Brussel, 1998, met het proefschrift: Graaf Eugène Goblet dAlviella (1846 - 1925) Proeve van een cultuurhistorisch en religieus portret (1846 - 1900). Houder van het Attest Klinisch Pastorale zesweken Training Universiteit van Amsterdam (1985) Bevestigd als predikant van de Verenigde Protestantse Kerk in België in 1983. Vorige functies Pastoraal medewerker van de Verenigde Protestantse Kerk te Geraardsbergen van 1980 tot 1984. Predikant van de Verenigde Protestantse Kerk te Menen van 1984 tot 1990. Predikant van de Verenigde Protestantse Kerk te Brussel Nieuwe Graanmarkt van 1990 tot 2005.
Huidige functies Voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België sinds 2005. Voorzitter van de Belgian Council of Religious Leaders sinds 2008. Co-voorzitter van de Administratieve Raad voor Protestantse en Evangelische Eredienst in België sinds 2005. Docent Nederlandstalige afdeling Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid Brussel sinds 1998.
Lidmaatschappen Lid Nederlandse Vereniging Brussel VZW. Oud-voorzitter rotaryclub Brussel Coudenberg (1996-1997) Stichtend voorzitter rotaryclub Brussel Cantersteen (2000-2001) - Two stars Paul Harris Fellow Plaatsvervangend lid in het executief van de Gemeenschap van Protestantse Kerken in Europa (GEKE) sinds 2006. Lid wetenschappelijke adviesraad Hoger Instituut voor Levensbeschouwing, Overheid en Samenleving (HILOS) sinds 2007. Lid van de Interdisciplinaire Onderzoeksgroep Vrijmetselarij (Vrije Universiteit Brussel) sinds 2006. Lid Eglise Protestante du Musée (Bruxelles)
Burgerlijkestand Gehuwd sinds 1978 met Anne-Marie de Graeve, lerares basisonderwijs protestantse Godsdienst. Vader van Liesje, Tineke, Dierik en Wouter. Schoonvader van Jonathan en Karen. Grootvader van Sam en Fien.
guy liagre
Was de joodse filosoof Baruch de Spinoza volgens zijn critici «door God besmet», Johannes Calvijn was ongetwijfeld «van de schepping besmet». Voortdurend onderstreept hij de pracht van Gods schepping. Ze is een vehikel voor de openbaring van zijn glorie en Goddelijke volmaaktheid. Zelfs de menselijke zonde kan niet verhinderen dat de Schepping blijft schitteren als theater van de glorie Gods. Welke lessen vallen hieruit te trekken? Volgens dr. Isabelle Graesslé, directeur van het Internationaal Museum van de Reformatie in Genève, alvast géén. Ze heeft niet zo veel op met mensen die Calvijns betekenis voor de ecologie uitvergroten. Zijn waarde ligt volgens haar vooral in het vernieuwde gebruik van de Bijbel. Maar wat als uitgerekend uit dat bijbelgebruik antwoorden oplichten over de omgang met de ecologische crisis op onze planeet? Een spannende vraag, temeer daar men aan de vernietigende kant van de globalisering merkt, dat uit deze vernieuwde ecologische lectuur van de Bijbel een dynamiek loskomt die heel wat vragen oproept. Calvijn besefte dat niets zo rijk is als de onuitputtelijke weelde van de natuur. Ze toont ons alleen oppervlakken maar ze is miljoenen meters diep. Net als het leven zelf. Ik kan het niet beter zeggen dan dat lied : Ziet Gij de maan, die schone. Wil zich maar half vertonen, toch is zij er geheel. Zo zijn er grote zaken, waar wij geen ernst mee maken, ons oog ziet enkel maar een deel.
