Functionaris of getuige?

“Een priester heeft een taak. Hij doet iets wat lijkt op een beroep zoals er nog vele andere zijn. Daarbij horen vaardigheid, competentie en scholing. En meer en meer ook een zekere professionalisering. In deze tijden moet je wat je doet ook professioneel aanpakken”. Woorden van Kardinaal Danneels in Pastoralia, mij uit het hart gegrepen. Het volstaat immers het woordje priester door dominee te veranderen en alles is gezegd. “Behendigheid en rationaliteit zijn in. En dat moet ook”, gaat hij verder. Ook Jezus raadt aan om eerst de kosten te berekenen voor men een toren bouwt. Toch is er meer. Niet alleen de “hoe” vraag, ook de “wat” vraag. Agogische vaardigheden kunnen bij de priester noch de predikant zonder geloofsinhoud. Het optreden van een predikant is niet louter functioneel, zoals een leraar of een informant. Een beroep, is ‘iets’. Er is geen persoonlijke band met de werkgever. Bij de predikant wél. Er is iets dieper nodig dan een louter functionele relatie. Noem het gerust roeping. De predikant is in de eerste plaats leerling – geroepene - van Jezus. Heel persoonlijk en individueel en in en met zijn gezin. Het is dus niet zo dat betere communicatietechnieken, pedagogisch vernuft of theologische kennis hem of haar als vanzelf tot een betere dominee maken. Daarvoor is ook inhoudelijke verrijking nodig, door omgang met de Schriften en honger naar geloofskennis. Er is wel degelijk veel meer nodig voor een predikant dan soepel en competent te functioneren. Het is al heel wat, maar hij moet dienaar des Woords ‘zijn’. Dat vergt niet de leerschool op de banken, maar de leerschool van het leven. Een leven in de ‘Vreze des Heren’. Het klinkt ouderwets. Maar het is wel waar de gemeente van Jezus Christus in de eerste plaats recht op heeft. Dat heeft Kardinaal Danneels juist gezien.

Dr. Guy Liagre
November 2009

De ecologische Calvijn..?

Was de joodse filosoof Baruch de Spinoza volgens zijn critici «door God besmet», Johannes Calvijn was ongetwijfeld «van de schepping besmet». Voortdurend onderstreept hij de pracht van Gods schepping. Ze is een vehikel voor de openbaring van zijn glorie en Goddelijke volmaaktheid. Zelfs de menselijke zonde kan niet verhinderen dat de Schepping blijft schitteren als theater van de glorie Gods. Welke lessen vallen hieruit te trekken? Volgens dr. Isabelle Graesslé, directeur van het Internationaal Museum van de Reformatie in Genève, alvast géén. Ze heeft niet zo veel op met mensen die Calvijns betekenis voor de ecologie uitvergroten. Zijn waarde ligt volgens haar vooral in het vernieuwde gebruik van de Bijbel. Maar wat als uitgerekend uit dat bijbelgebruik antwoorden oplichten over de omgang met de ecologische crisis op onze planeet? Een spannende vraag, temeer daar men aan de vernietigende kant van de globalisering merkt, dat uit deze vernieuwde ecologische lectuur van de Bijbel een dynamiek loskomt die heel wat vragen oproept. Calvijn besefte dat niets zo rijk is als de onuitputtelijke weelde van de natuur. Ze toont ons alleen oppervlakken maar ze is miljoenen meters diep. Net als het leven zelf. Ik kan het niet beter zeggen dan dat lied : Ziet Gij de maan, die schone. Wil zich maar half vertonen, toch is zij er geheel. Zo zijn er grote zaken, waar wij geen ernst mee maken, ons oog ziet enkel maar een deel.

___________________________

dr. Guy LIAGRE.

NIEUWE THUISBASIS VOOR BELGISCH PROTESTANTISME

BRUSSEL (KerkNet) – Op vrijdag 30 oktober, op de vooravond van de 'Dag van de reformatie', werd in Brussel het 'Huis van het Protestantisme' geopend. Dat wordt het kloppende hart, het zenuwcentrum en de ontmoetingsplaats voor alles wat met protestantisme te maken heeft. Het protestantisme bestaat in België al sinds het begin van de Reformatie. Met de opening van het huis wordt een sterk oecumenische signaal gegeven, omdat er ook binnen het protestantisme een grote verscheidenheid bestaat. Zowel de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) als de Administratieve Raad van de Protestants-Evangelische Eredienst (ARPEE) krijgen hier een thuis, evenals de NGO Protestantse Solidariteit.
Guy Liagre, voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België: "Het is onze ambitie dat het Huis van het Protestantisme bijdraagt tot onze zichtbaarheid’ Dit gebouw is meer dan een gebouw. Het is een concept dat de veelkeurigheid van het protestantisme uitademt. We hopen dat het de cohesie bevordert, maar tevens teken blijft van eenheid in verscheidenheid."

(Kerknet)