Sober ontbeten in ons half museum. Dan naar de tweede grootste Confuciustempel van China. Meer dan honderd jaar oud. Veel studenten komen hier studeren zelfs in de regen want het regent sinds we opstonden. Eengrootse tuin met een standbeeld van deze wijze vooraan. Een vijver vol lotusbloemen. Dan bezochten we eendorpje waar juist een huwelijk plaats vond. We werden met zachte dwang uitgenodigd om een hapje mee te eten. Het dorpje is Unesco-werelderfgoed dank zij Frankrijk. We aten bij de Chinese bezieler van dit project. Een vreemde ervaring was het zien van een oude vrouw met lotusvoetjes : voetjes die lang geleden werden gebroken en ingezwachteld om ze klein te houden. Ongelooflijk. We hebben hier minischoentjes gekocht. Dan weer ons busje in om in mist en regen naar Kunming te rijden, de hoofdstad van de provincie (Yunnan). Onvoorstelbaar autoverkeer op de ring rond Kunming te gek om te vertellen. Dat doen we later. Zelfs de politie stond ermee te lachen.
Na enkele dagen iets sobere hotels zitten weer in een luxe hotel op de 34ste verdieping.
De tijdsperiode van deze morgen waar het zoals het er 100 jaar geleden aan toeging, en nu weer in een stad met buildings is heel groot en geeft een hele schok. Maar we genieten toch van ons lekker douchke!
Morgenvroeg richting stenen woud en weer een vlucht naar Guilin.
Weer vroeg uit de veren, 6.30 wekken. Gisteren was het heel warm, maar het heeft de ganse nacht geregend, nu is het mist. We hopen op opklaringen, want vandaag staan de rijstvelden op programma. Eerst weer naar een lokaal marktje, waar de vrouwen in prachtige klederdracht lopen. Het zijn hier ook weer vrouwen die het zware werk doen, op het veld, bouwen van huizen en wegenwerken. De mannen passen op de kinderen en doen het huishouden, niet slecht hé.( behalve dat zware werk). De Hani-vrouwen waren allemaal in traditionele klederdracht : dat dragen zij elke dag ! Overwegend blauw. De Ni-vrouwen zijn uitermate kleurrijk met( veel borduursel. Allerlei rare dingen op de markt : ook honden die je kon zien slachten om te worden verkocht - we zijn niet gaan kijken. dan over zeer hobbelighe wegen naar de rijstvelden. Grrretverdrie : mist en nog eens mist. Wel gewandeld door de velden door het slijk, slijk, slijk .. Spijts de mist hebben we bij onze eerste stop toch enkele mooie foto's kunnen maken. Zo iets hebben wij nog nooit gezien. Hard labeur, niks romantisch aan : in de toekomlst gaan wij bij elke hap rijst dit beeld van de rijstvelden en hun boeren niet meer kunnen kwijt spelen. een vrouw stond in de halve regen tot aan haar knieën in het water om een dammejte te herstellen. Een boer kwam naar beneden met drie ossen. Dan reden we naar een Hani-paddenstoelendorp, zo genoemd naar de speciale vorm van de daken. 's Avonds sliepen we in Jianshui in een hotel dat vroeger de chique woning was van de Zhu familie, een zeer rijke familie dat vele generaties de plak had gezwaaid in de stad. Eigenlijk meer een museum waar wel een goede veertig kamers waren in ingericht. Subliem !! Prachtige binnentuinen vol met bonsaibomen, ongelooflijk housnijwerk, kamers allemaal in de stijl van honderd jaar geleden, maar de badkamer was modern. Kledij van mandarijnen in de kast - kijk maar naar de foto. Terug in dit hotel na ons avondmaal hing alles vol met lampionnen - rode natuurlijk. Heerlijk mooi. Een echt doolhof, we liepen voortdurend verkeerd. Geslapen als een roos.
We verlaten het mooie Lijiang en ons prachthotel en rijden naar de noordelijk gelegen Tibetaanse stad Zhongdian.
Eerst gaan we nog even langs de groentemarkt in Lijiang, dit is wel het echte China. Misschien wel honderd groentekramen in verschillende straatjes, de groenten zagen er super vers uit. Sommige groenten waren er zoals bij ons, maar er waren de meest rare vormen en kleuren. Heel veel soorten paddestoelen vers en nog veel meer gedroogd. Allemaal vrouwen, ook bij de kramen van het vlees dat er open en bloot werd uitgebeend, gekapt en gesneden.
Ge kunt wel denken hoe die vloer eruit zag onvoorstelbaar voor ons.Tussen de smalle gangetjes zitten ze nog met kleine gemotoriseerde bakfietsen en brommers te rijden. Het was wel echt een belevenis.
We reden langs een bergweg met verschillende stops, bij de Yi-minoriteit met mooie klederdracht. Maar zeer armoedige houten hutjes, alle dieren zoals jaks, varkens en kippen liepen daar allemaal los. We werden ommiddelijk omstuwd door een groep kleine kinderen die eerst een beetje verlegen op afstand bleven, maar dan toch met ons gans het dorp doorliepen.
De volgende stop was bij een Tibetaans dorp, met zeer grote huizen, we mochten bij een oude dame in haar huis en kregen ook jak-boterthee. Dit werd rond het vuur ( dat midden in de kamer stond) gedronken. Het was een zeer oud uitziende oma met haar kleinkind, met een zeer bruin doorgroefd gelaat. We zijn in ons Tibetaans hotelmet warme thee ontvangen, dat was wel nodig want op de kamer was het 7 graden. De verwarming ging maar aan vanaf 19 uur. We zijn dan toch maar eerst gaan eten in het dorp waar het blijkbaar de gewoonte is dat met die temperaturen ramen deuren open te zetten. Onze gids moest echt wel benadrukken dat we warm wilde zitten.
Donderdag 21 april
Bezochten we een pracht van een Tibetaans klooster,maar de temperatuur steeg niet boven de 10 ° hier kunnen we onze warme kledij wel gebruiken.
Het eten is hier zeer lekker maar heel andere gerechten zoals jakvlees. In de namiddag brachten we eenbezoek aan het Bita-Haimeer met ongerepte natuur, maar de Chinese controle werk zelfs hier op volle toeren. Voor je in het domein gaat moet je overstappen op specialebussen, wij met ons 7 tussen al de rest chinezen we hadden bekijks. Je kon daar ook speciale warme lange jassen huren, alde chinezenhadden zoiets aan dus dachten we dat zij ook die wandeling van 1,5u gingen maken. Maar neen zij stapten 5 min uit aan een uitzichtpunt en dan terug de bus in naar beneden. Wij deden een prachtwandeling in een gebied waar vroeger de mongolen langs dit gebied hun verovertochten maakten, nu was het muisstil buiten af en toe een kreet van een jak.
We zitten hier op 3800 m en ik krijg serieus last van dehoogteziekte, kotsmisselijk drukkende hoofdpijn en zeer moe. Avondeten was niet aan mij besteed. En morgen is het weer vroeg op.
Vrijdag 22 april
Vertrek 7.30
Nog steeds misselijk met s nachts het nodige overg .Amai dat beloofd voor straks op het vliegtuig, we zullen de nodige plasticzakjes maar bij de hand houden. Op de luchthaven was er een chinees Ninaatje dat helemaal in hun klederdracht was zo koddig. Geen kotszakje moetengebruiken maar nog steeds verschrikkelijke hoofdpijn, maar we dalen nu tot op 900m
Onze nieuwe gids stond ons op te wachten in de luchthaven van Kumming.
We reden direct met een busje verder richting Jianshui, we haddeneen rit van 6 uur voor de boeg. Deze streek is recentelijk ontsloten dankzij de aanleg van een nieuwe weg, een echt stukje China nog. Als dit een nieuwe weg was wat moet dat vroeger dan geweest zijn?
Met de nodige tussenstops en eten (ik niets en waar iedereen kwam kijken aan de deur naar ons) kwamen we redelijk door elkaar geschud in Jianshui aan om 21u , oef.
Onderweg had onze Chinese gids aan een soort apotheek gestopt voor mij en daar speciale medicijnen gaan kopen tegen naweeën van de hoogteziekte. Ik moest 4 zwarte pillen innemen met een verschrikkelijke geur en na het eten 3 gele die al niet veel beter smaakten. Als avondeten heb ik een lepeltje groeten gegeten en voor het slapen weer 4 van die afgrijselijke pillen. Zo gezegd zo gedaan na mijn 2 de pil geraakte ik nog juist aan de wc .Afwachten wat morgen zal zijn.
Het verkeer is hier in de dorpjes echt hectisch in zeer smalle straten rijden er zware vrachtwagens door, iedereen claxoneert telkens hij iets of iemand op de weg ziet om te melden ik kom er aan, dus lawaai genoeg. En ik had al hoofdpijn
Amaai we zijn al een week onderweg: de tijd gaat te vlug. We zijn begonnen met een bezoek aan de panda's, in een kweek- en onderzoekcentrum. Prachtig aangelegde tuin, zoiets als Plankendaal maar dan 15x groter en op zijn Chinees aangelegd. Er waren een 5tal schattige kleintjes die nog niet zo lui waren als hun ouders, die in bomen klommen en op een dun takje bleven zitten of hangen. Ze hadden juist hun portie bamboe gehad en de oudere zaten onderuit gezakt aan hun takjes te knabbelen. Na het eten zijn we naar het volkspark geweest met allerlei kraampjes en weer zoals in Beijing de gepensioneerde die allerlei activiteiten in groep deden, maar dan wel met een duizendtal! Een pittig detail: er hingen aan een lage draad als afscherming van het gazon allemaal papieren met uiteraard Chinese tekens op. We vroegen uitleg aan onze gids. Dit waren een soort huwelijksannonce van moeders die hun dochters aanprezen als huwelijkskandidaat, maar ze hadden ook wel eisen. Hij moest een auto hebben, groot zijn en een universiteitsdiploma hebben En zo hingen er wel 20 briefjes, die hebben geen huwelijksbureau nodig. Dan met ons busje naar de luchthaven voor onze 2de binnenlandse vlucht naar Lijiang in de Tibetaanse bergen op 1500 m hoogte, waar we om 22u aankwamen.
Dinsdag 19 april
Ontbijt 7.30u. Ze hebben geen compassie met ons.
We reden naar een fantastische opvoering met 500 dansers, mannen en vrouwen en wel 50 paarden, geregisseerd door dezelfde persoon die de openingsceremonie v de olympische spelen deed. Alleen de chinezen zitten ondertussen luid te telefoneren, en lopen constant van hun plaats weg. Daarna met een kabelbaan naar boven naar de heilige berg of Jadedraakberg! Toen waren we op 4560 m, het leek of we allemaal een goeie kater hadden. En ook als je nog verder te voet ging: serieuze ademhalingsproblemen, dus alles in slow motion.
Dan gegeten in een Naxidorpje waar ze niet binnen eten, maar zelf met deze temperatuur en ook in het putje winter. De kamers zijn aan één zijde volledig open.
Daarna met ons busje terug naar ons hotel dat weer super de luxe was en helemaal in de stijl vandaar.
Iedereen was zeer moe, blijkbaar normaal van die hoogte, dus eens vroeg in ons bed
