Wel en wee van een pelgrim tijdens zijn eerste camino.
15-10-2013
Epiloog
It always seems impossible, until it's done. Nelson Mandela
Deze uitspraak van Nelson Mandela vat het best van al samen hoe ik mijn pelgrimstocht heb ervaren. En als een camino de gecondenseerde weergave is van het werkelijke leven, dan blijft dit van toepassing. De route, de weg, de landschappen, de steden en dorpen, de weersomstandigheden, de andere pelgrims van over de gehele wereld, de Spanjaarden, het eten en drinken, het slapen (of juist niet), het zweten, de pijnen en vreugden, de conversaties en de stiltes, de armoede en de weelde, de vlooien, de vliegen en dazen, de kledij en uitrusting, het doorzettingsvermogen, de ontroering en de voldoening, St Jacob, het was allemaal zo intens aanwezig en bepalend voor onze tocht. Het is dus veel meer dan wat je in vorige berichten en verslagjes hebt kunnen lezen. Het is voor een pelgrim onmogelijk om al deze gevoelens en ervaringen zo maar onder woorden te brengen. Er is maar één antwoord mogelijk: je moet het zelf doen! Vooral ook omdat elk individu dit alles op zijn eigen manier ervaart en beleeft. Zo is elke camino uniek. IEDER ZIJN CAMINO!
Tenslotte nog een woordje aan Pat, mijn compagnon. Op het eerste zicht zijn we 'per toeval' samen op stap gegaan. Bij onze aankomst in Compostela heb ik begrepen dat 'onze' camino geen toeval was. Pat, jij hebt mijn camino gemaakt. Dank u!
