Léon is werkelijk een bruisende stad, vraag het maar aan Pat. Die heeft geen oog dicht gedaan wegens lawaai en gefeest overal. Nochtans hebben we gisterennamiddag en avond mee genoten van de gezelligheid. We hadden in de loop van de namiddag een fanfare gehoord in de straten, maar 's avonds was er een optreden vlak naast de kathedraal, indrukwekkend! Ik probeer een filmpje hiervan door te sturen. In de kathedraal zelf was er een orgelrecital om 21h00. Een half uur op voorhand stond al een rij van meer dan 200m te wachten om binnen te kunnen en ZE groeide constant aan. Elders was nog een popconcert aan de gang en in alle straatjes was er een leven en uitbundigheid zoals je allen in het zuiden aantreft. We hebben uitzonderlijk lekker gegeten in een typisch Spaans restaurant, El Besuga. Tevreden kropen we in ons (proper luxe-) bedje en met de onmisbare oordopjes heb ik zalig geslapen en Kon ik uitgerust aan de tocht van vandaag beginnen. Pat was minder te spreken over zijn nacht rust. Zonder oordopjes had hij niet kunnen slapen, want op het pleintje vlak voor ons hotel hebben ZE tot 5 uur in de morgen zitten drinken en praten en lachen.
Over de tocht zelf kan ik alweer kort zijn. We moesten eerst de stad uit en daarna was het constant naast de N120 lopen. Het parcours was nagenoeg vlak, dus waren we weer op tijd binnen in de albergue vooraleer de zon onze moede lichaam Kon verbranden. Het is hier alweer 27 graden en na de middag is het niet meer te doen in de zon.
wat ons wel opviel is dat Spanjaarden nog holbewoners zijn. Aan de rand van Léon (ook elders hadden we dat reeds opgemerkt) staan een soort woningen onder de grond. Je ziet enkel een toegangsdeur, soms een tunnel, en een schouw die boven een ronde hoop aarde uitsteekt. Eigenaardig!
De albergue hier in San Martin valt goed mee. We slapen met 4 in één kamer en er zijn voldoende en propere douches en wc's. Het eten wordt hier vers bereid en is heel lekker. Gelukkig ernst geen typisch pelgrimsmenu maar wel even goedkoop.
Morgen zijn we in Astorga, alweer een mooie stad.
Een korte etappe van 20km zodat we tegen de middag in het hotel in Léon waren. Na één uur stappen al enkele dagen pijn in de rug, net onder het schouderblad. Eventjes rusten, banaan eten, drinken en muesli bar en dan langzaam verder en het gaat telkens over.
Deze middag al lekker wat gegeten en een klein tochtje door de stad, met zijn vele gezellige straatjes. Van vorig jaar wisten we hier nog een goed restaurant en we hebben daar al gereserveerd.
Het hotel is echt de max, zeker na alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Het is een oud klooster dat aan de ene kant ingericht is als albergue, en aan de andere kant als drie sterren hotel. Wat een luxe voor slechts 60 per kamer! En dat midden in een toeristische stad. Enfin, het mag wel eens meezitten ook hé.
Eens voorbij Astorga begint dan weer het klimmen en dalen, met als toppunt O Cebreiro, een klim van 700m. De moraal zal goed moeten zijn! En daar gaan we nu voor zorgen sé.
vrijdag 20 september van Bercianos del real Camino tot Mansilla de las Mulas
Pffff, we zijn beiden uitgeteld. We dachten dat 27km ons niet Kon deren, maar jawel dus. Vorige nacht heb ik ook niet te best geslapen. Mijn bovenbuur, een Amerikaans kieken, lag constant te draaien en te keren en ik dus telkens meewiebelen. Nu loop ik nog vol met beten van bedwantsen (punaises), de sfeer is dus beneden peil. Vandaag vond ik het ook de meest vervelende tocht tot nu. Gedurende 21km niets te zien en één lange rechte baan. Zo duren de kilometers eeuwen! Ik probeer straks een filmpje door te sturen ter illustratie.
De albergue is ook al niet in staat om ons op te vrolijken en het eten al helemaal niet!
We kijken dus hoopvol uit naar morgen, in Leon. Daar hebben we weer een hotel geboekt en hopelijk vinden we daar een restaurant met echt lekker en voedzaam eten.
Mijn rechterknie begint serieus te protesteren en Pat heeft last van een teennagel die vermoedelijk aan het uitgroeien is. Dat is dus de camino, met goede en minder goeie dagen.
Donderdag 19 september van Terradillos de los Templarios naar Bercianos del Real Camino
Jawadde, zijn dat lange namen van dorpen hier! De naam is groter dan het dorp zelve! Behalve 2 albergues is hier niets, totaal niets. Oja, ook nog 3 honden en een geit! Onderweg is het ook nog steeds van 't zelfde, droge graanstoppels en zonne bloemen om bij te wenen. Alhoewel, zo droog is het hier ook niet, onderweg zagen we meerdere natuurlijke waterbronnetjes. Halfweg passeerden we door Sahagun, een redelijk stadje met vooral een gezellig terras, lekkere koeken(versgebakken) en een vriendelijke bediening. Begrijpelijk dat het op één twee drie vol zat met pelgrims. Het was trouwens ook de enige plek waar je Kon ontbijten en lunchen gelijktijdig, want op de ganse weg van alweer 24km was er niks. De albergue waar we nu zitten is een boerderij midden in het dorp met een wirwar aan kleine straatjes waar een kat haar jongen niet zou terugvinden. Er is één douche en wc voor 8 man. Dat wordt hier weer file morgenvroeg!
A propos, over halfweg gesproken, weten jullie dat we reeds flink over halfweg zijn! En die zon blijft hier maar schijnen. Daar zijn we natuurlijk niet rouwig om, we zorgen wel dat we Ten laatste om 13u ter plekke zijn, anders wordt het ondraaglijk. Vroeg opstaan hé, voor zonsopgang vertrekken, dat doen we! ZE zouden ons dat thuis eens moeten vragen!
woensdag 18 september Carrion de los Condes naar Terradillos de los Templarios
Geen wifi vandaag, alleen een betalende computer die zooooo traag is dat een paar zinnetjes al een fortuin kosten. Ik zal dus kort zijn vandaag, en er zullen ook geen foto·s zijn want die moeten via mijn smartphone geladen worden. het was vandaag één lange rechte weg, 18 km lang, midden de velden en niets van bewoning in de wijde omtrek. Daarna nog 9 km langs de baan. We voelen ons beiden nog zeer goed, in die mate zelfs dat we voor zaterdag een kamer geboekt hebben in een hotel in Leon. Deze avond een interessant gesprek gehd met een Duitser die ook op onze kamer slaapt. Einde bericht want het geld is op! Slaapwel!
dinsdag 17 september van Boadilla del Camino tot Carrion de los Condes
Gisterenavond stond de man met de hamer voor mij klaar, bonke en de wraak van de voorbije etappes sloeg toe. Midden in de nacht werd ik wakker en ik dacht "Laat mij alstublieft nog wat slapen want ik ben nog zo moe". Gelukkig was dit het geval, maar als Pat mij om kwart voor zes wakker maakte was ik nog ver van uitgerust. We zijn dan maar beginnen stappen ('t was toen al kwart voor zeven) en gaandeweg verbeterde het wel. In Fromista werd wat gedronken en natuurlijk moesten we nog een foto hebben van de prachtige romaanse kerk. Ook een Poolse wielerpelgrim vroeg mij om een foto van hem en de kerk te maken, onbegrijpelijk dat de meesten hier zo maar voorbij lopen. Voor de rest is de ganse etappe wel zeer eentonig. We lopen nog steeds door de Meseta met zijn onmetelijke graanvelden (het zijn ondertussen droge stoppels) en bovendien lopen we vlak naast de kaarsrechte baan. Gelukkig is er weinig verkeer, om het kwartier een auto kan je moeilijk vervelend noemen. Pat gaat ondertussen voor het eerst zonder klevers en zwachtels om zijn voeten en tenen en dat lukt best. Het vervelendste vandaag is wel de kaarsrechte weg waar aan de kilometers geen eind lijkt te komen. We zijn nog net op tijd in Carrion vooraleer de zon begint te branden (reden waarom we zo vroeg vertrokken zijn) en we vinden onderdak bij de zusters Clarissen. Alhoewel alles hier uit een vorige eeuw lijkt te stammen kent de properheid geen gelijke. En wat een efficiëntie en professionalisme! Dit had ik nooit verwacht bij nonnekes. Voor het eerst vinden we voldoende stopkontakten op de kamer zodat iedereen zijn gsm etc kan opladen. Er zijn voldoende en propere douches waar nu zelfs een stoel is om je kleren op te leggen. De toiletten hebben hier voldoende toiletpaper en je moet er hier niet dwars gaan opzitten wegens plaatsgebrek. De wasplaats is eveneens professioneel en er zijn voldoende waslijnen, zowel in volle zon als onder een afdak voor schaduw of bij regen. Neen, er is hier geen regen, wel een stralende zon bij 25 graden en af en toe een verfrissend briesje, ideaal stapweer dus. Aangezien we hier redelijk vroeg waren (toch wel weer 25 km afgehaspeld hoor) zijn we deze middag al een menu gaan eten zodat we vanavond enkel nog een kleinigheid moeten eten vooraleer te gaan slapen. Als alles zo verder loopt, kunnen we zaterdag al in Leon zijn, wat 2 dagen vroeger is dan gepland. Nous etions fo o o ormidable! Weeral! Groeten van de vrolijke pelgrims en nogmaals bedankt voor de vele aanmoedigingen.
maandag 16 september van Hontanas tot Boadilla del Camino
Goed en rustig geslapen, zoals iedereen blijkbaar in onze kamer. Vanaf 6 uur konden we al een ontbijt krijgen in de albergue (El Puntido), wat een service! En een snelle bediening en lekker en goedkoop! Dat waren we de laatste dagen niet meer gewoon. Ook gisteravond hebben we lekker vers gegeten. Om 7u waren we aan het stappen in volle natuur en stilte, dat deed deugd. We zijn niet veel dorpjes gepasseerd vandaag. Het belangrijkste was wel Castrojeriz met daarna een pittige klim. Het uitzicht boven was de moeite waard. We zitten nu wel volop in de Meseta, graanvelden zover het oog reikt. Op de middag begon de zon genadeloos te steken alhoewel maximum 23 graden voorspeld waren. De albergue in Boadilla (hebben jullie hier niet gegeten vorig jaar, Daniel, Hugo en Alain?) valt redelijk mee. De tuin is fantastisch, de bediening is snel en vriendelijk en eindelijk eens geen frieten! Er zijn hier wel te weinig douches en toiletten en ze zijn dan nogal primitief. Maar we klagen niet. De blaren zijn eindelijk aan het beteren en voor de rest zijn er niet teveel lichamelijke klachten. Toch weer 26 km gelopen vandaag en morgen nog eens 25. Zo gaat het goed vooruit.
