Het was een korte en lawaaierige nacht ... eens in bed werden de honden wakker en om 4.30u waren de lokale mensen al volop in de weer met offers t brengen met het nodige belgerinkel 😣
Beetje moe, maar geen Nalu dus zullen we de dag proberen door te komen op water 😩
Onze gids Junu is om 9 u paraat om ons langs de smalle straatjes van Bakthapur te loodsen.
Bakthapur is één van de 3 prinsensteden : de koning had 3 zonen en gaf iedere zoon een evenwaardige stad. De zonen verfraaiden de steden als was het een competitie; dus de ene stad is al mooier dan de andere. Bakthapur kon ons wel bekoren.
Tegen de middag nog effe een verfrissing en een hapje en we rijden richting Namo Buddha Resort.
1,30u later (20km) komen we aan op een bosrijke berg, het lijkt wel een jungle met de bananenbomen ed.
Ons idee van een resort is net iets anders dan wat de mensen hier ervan maken.
We krijgen een basic huisje toegewezen, met douche en WC buiten (apart hokje); de beestjes fladderen welig en de poes is fier dat ze een muis gevangen heeft ... en hier blijven we 2 nachten... effe back-up plan bespreken 🤨
Resultaat : we blijven 1 nacht en de laatste brengen we door in een hotel in Kathmandu.
Ons huisje ligt zowat 20 meter dieper dan de gemeenschappelijke zaal. Dus voor het avondeten kijken we op tegen weer een hoop trappen.
Het avondmaal wordt om 19u (stipt) geserveerd (zie foto) : eerst rode bieten soep, dan een vegetarische pasta met gevulde ui (Danny kon duimen en vingers wel aflikken - of liever opeten, hij miste vlees) met een chocolade pudding als dessert. Na onze avondwandeling naar ons huisje beneden kruipen we onder het veel te zware donsdeken.
Popel,popel, tweede poging ... om half 7 aan het ontbijt, snel een toastje en klaar voor de heli-vlucht naar basecamp.
Ook vandaag zit het ons niet mee, het weer laat het niet toe. Spijtig maar gelukkig hebben we basecamp aan Tibet zijde gedaan.
Hoe ze het hier geregeld krijgen, weten we niet; maar nadat onze heli vlucht was geannuleerd konden we en dik uur later al een vlucht van Pokhara naar Kathmandu nemen. Ook en ervaring zon binnenlandse vlucht.
In België is alles netjes geregeld, iedereen volgt de regels enz., hier zijn geen regels in de luchthaven. Bagage op en gewone personenweegschaal, de ticket met de hand geschreven, geen transportbanden dus het personeel draagt de bagages door de scanner ... best grappig om dat vanop afstand af te zien 😳
Onze vlucht van 9.10u vertrekt om 9.35u, en wordt aangekondigd - al roepend - door een lokaal personeelslid. We wandelen over de tarmac en via een smal trapje stappen we in het propellervliegtuig (zie foto),met 40 zitplaatsen; 1 enkele zit aan één kant en een dubbele zit aan de andere kant. T is weer een belevenis.
Een half uurtje later zijn we weer in Kathmandu. De bagage wordt manueel uitgeladen en over de grond verspreid, aan de hand van de geschreven bagage tickets, krijgen we de juiste rugzakken.
Onze chauffeur en gids staan ons op te wachten om naar Bakthapur te brengen.
We duiken wederom het drukke verkeer in en 40 min.later zijn we aan onze guesthouse, een pelgrimsstop van 700 jaar oud met heel mooi houtsnijwerk.
Via een paar kieketrapjes kolen we in ons kamer met veel te lag plafonds, hier gaan we uit onze doppen moeten kijken, te Danny & Cris dan toch 🤪
We droppen de bagage en gaan al eens op verkenning.
Na een paar uurtjes zijn we terug, doodmoe van het veel te vochtig & warme weer. Dus we houden een korte rust en om 6u gaan we naar beneden - kop in kas - voor ons avondeten. De deuren sluiten om 9.30 en dan is er geen lens meer te bespeuren op t straat.
Het eten was hier trouwens heel lekkers, home made fusion keuken.
Smakelijk en slaapwel, morgen gaan we naar Namo Buddha
Popel popel, om 7u worden we afgehaald om met de helikopter te gaan vliegen, de Everest langs Nepalese zijde 😊
Een snel ontbijt om 6.30u en we staan paraat met onze warme kleren.
Om 7.15 u telefoontje dat de chauffeur later zal zijn, om 7.25u berichtje dat de vlucht is afgelast . Om 7.30u kijk daar de chauffeur ...
hij brengt in naar de luchthaven waar het heli-kantoor is. We wachten...
D juffrouw breng ons uiteindelijk naar de hangar en we wachten ... we houden een mini foto-shoot van en bij de heli, verder wachten we ...
Een uurtje later krijgen we de melding dat alles is afgeblazen 😩 Spijtig, we keken er echt naar uit !
Terug aan het hotel beslissen we een toeristenkantoor binnen te stappen om een alternatieve uitstap te maken.
Voor 5000 Roepie (+/- 45) voor ons 3 gaan we een uur of 5op stap met onze eigen chauffeur. Het is een goed gevulde namiddag geworden bij 41 gr C en 80% vochtigheid. Tegen 15u terug en blij dat we een late lunch kunnen nemen (t was dan ook geleden van 6.30 !) en daarna een heerlijke douche om alle vuiligheid af te spoelen.
We krijgen telefoon van Helmich, reisorganisator van Nederland, ivm heli-vlucht; of we morgen nog eens willen proberen. Tuurlijk !
Daarom zal ook onze vlucht naar Bakthapur moeten wijzigen, na enkele telefoontjes en whatsappen komt dat allemaal wel in orde 😊
Tegen 19u vinden we het hoog tijd voor onze apero en avondeten 🍹🥟🍜
Maar eerst centen zoeken, 3 Bancontact machines geven ons niks, gelukkig waren we voorzienig en hebben we onze dollars kunnen wisselen. Ondertussen zijn we de tel kwijt met Sabine haar aankopen maar er zitten mooie exemplaren bij 💍 die vandaag werden aangevuld.
De weg uit Kathmandu heeft geen macadam, enkel zand en keien = bumpy road.
Na 2 u is onze 1ste stop, de eerste 20 km zit erop.
Dan bereiken we de highway, aangelegd on 1973; 1 rijvak heen - 1 terug. De dorpjes langs de snelweg lijken ons zeer arm.
Als we dachten dat ze in Tibet zot reden ... think again, hier rijden ze pas echt zot ! De trucks en bussen zijn zeer kleurrijk (zie foto) en wringen zich overal tussen, ook op de slingerwegen in de bergen.
De bron in het dorp dient om zichzelf en de kleren te wassen.
In het dal zien we de groene rijstvelden. Om 15u komen we aan aan ons hotel, helemaal geklutst 🤔 maar het landschap dat passeerde was prachtig.
Danny & Cris krijgen een upgrade naar suite; dat is dan Cris verjaardagskado.
Morgenvroeg om 7u weer op pad voor onze helikoptervlucht 😱
Vandaag staat als eerste de monkey temple op t programma. Wederom heel wat trappen, we zitten heel wat lager - slechts op 800 m - waardoor we gezwind (?) naar boven geraken. T is indrukwekkend de combinatie van Hindoe en Boeddisme, het zicht over de stad (heel veel smog), de aapjes en de vele kleuren en geuren die ons tegemoet komen.
Door de drukke stad rijden we richting begraafplaats, hier worden we toch effe stil van. De lichamen liggen opgebaard en bedekt met kleurrijke gewaden. Het brandhout ligt klaar om het lichaam te cremeren. Het vuur wordt ontstoken door de mannelijke familieleden; de vrouwen rouwen.
Rondomrond brengen kleurrijke mensen offers naar de tempel, we worden in vlot Engels aangesproken door een 10 jarig meisje met de vraag van welke kaste we zijn. Das ne moeilijke ... onze gids Junu vertelt dat dat in het westen niet overal bestaat.
We duiken terug het zotte verkeer in om ons naar de grote stupa met alziende ogen te bezoeken. Vanop een dakterras en met een koele pint, kunnen we de menigte in de gaten houden, zoveel kleuren !
We lopen rond de stupa (zie foto) - steeds met de klok mee - en raken zowat verblind door de witte kleur die wekelijks wordt vernieuwd, zo ook de gebedsvlaggetjes.
We bezoeken nog een tankaschool waar we een interessante uitleg krijgen over de student, de intermediat en de meester.
Na een westerse lunch (beste Italiaan in Kathmandu) komt onze shopping gids . Gedurende 3 uur zal ze ons langs de smalle straatjes begeleiden en assisteren. Jaja, er wordt hier t een en t ander afgeboden en gekocht. Danny laat zelfs wat hemden op maat maken die enige uren later in het hotel worden afgeleverd.
Dat wad weer een gezellige drukke dag, morgen verder naar de volgende stad = Pokhara.
Vandaag komt ons Tibetaans avontuur tot een einde en trekken we verder naar Nepal.
Namse en Denzi pikken ons nog een laatste keer en brengen ons naar de luchthaven van Lhasa.
We zijn veel te vroeg want het personeel komt pas om 9.30u toe voor de vlucht van 11u.
We lieten 3 checks passeren, de militaire check verloopt vlot en vriendelijk; de politie check is een pak minder vriendelijk ! Een hap en een snauw maken duidelijk wat er van ons verlangd wordt. En dan de uiteindelijke check in... Sabine checkt in, Cris checkt in, Danny dus niet... nadat zn bagage piepte mag hij ze zelf 2x uitladen wegens laders en batterijen in grote bagage. Alsof dat nog niet genoeg was, blijkt zn 2de naam foutief op het ticket te staan, te Marie i.p.v. Maria ... er moeten de hoop Chinezen aan te pas komen vooraleer alles in orde is.
Hehe, we kunnen aan boord !
We wensen de Tibetanen alle kracht en positiviteit toe om hun gedachten vrij te houden ! Ze leven onder het juk dat nooit weg zal gaan. Ieder verkeerd woord, verkeerde handeling ... kan worden afgestraft.
Wij vinden onze vrijheid terug in Nepal, onze nieuwe Tibetaanse vrienden (zie foto)en zovele anderen zullen dat nooit kunnen beleven.
Bij aankomst vinden we niet onmiddellijk ons vervoer, na wat over en t weer geloop vinden we onze chauffeur, een kruier, een tweede kruier ... ojee, t zijn er 3 dus 😣
Ons busje - met losstaande bank - brengt ons via de bumpy road en smalle straten door de drukte van Kathmandu. Onze eerste impressie is chaos !
De ongeschreven regels zorgen er toch voor dat onze chauffeur ons veilig en wel aan ons hotel kan afzetten.
We zijn meer dan aangenaam verrast over de luxe van ons hotel, enja, een propere WC die je kan doorspoelen 😊
Na een korte wandeling in de vuurt, laten we ons graag verwennen in de bar van het hotel en nemen ook een lekkere Nepali Dahl set als avondeten.
Morgen is het weer een nieuwe dag met heel wat highlights en stopping 🤓
Eerste stop is hemel begrafenis. De gestorvene blijft 3 dagen thuis, dan nemen 4 mannen het lichaam mee op de berg waar de begrafenisondernemer de ceremonie doet, de aasgieren doen de rest. De gieren zijn de reïncarnatie van hoge monniken.
Vervolgens bezoeken we een arm Tibetaans gezin met 4 kinderen, vader & moeder en grootmoeder leven samen met schapen, koeien, een hond en een varken. Een schamele trap brengt ons naar de leefruimte waar moeder brood gaat bakken (zie foto). Met plezier laten we de schriftjes en kleurpotloden achter samen met nog enkele kleren. Hopen zo toch een beetje te helpen.
Lunch in lokaal restaurant : noedelsoep met ei, tomaat, paksoi en ieder een cola = 7,5 voor 3!
We zetten onze weg naar Lhasa verder en passeren langs de nieuwe zoo, inkom 100 yuan / pp, das toch vrij duur voor de Tibetaanse bevolking.
Terug in Yak hotel in Lhasa, bagage herschikken om morgen naar Nepal te vliegen.
Onze chauffeur had blijkbaar ook last van hoogteziekte en heeft vanacht dus ook aan zuurstoffles gehangen. Nu terug naar Shigatse.
Info : Een mannelijke arbeider heeft een dagloon van 200 yuan (25), vrouwen 180 yuan, telkens met maaltijd inbegrepen.
Tip voor reizigers : Google apps werken niet in China/Tibet. Download non-Google apps voor vertrek, bv Altimeter off line.
Ons busje, een Buick, is uitgerust met 2 cameras; één filmt de weg en dus de chauffeur zn rijgedrag, de tweede filmt naar binnen = gids en toeristen. Alles wordt geregistreerd via kastje in handschoenbakje.
Na lekkere lunch in Tibetaans/Nepali restaurant bezoeken we Tashi Lhunpo monestary. Moe en voldaan zijn we weer in het Kha Dak hotel in Shigatse. Propere mooie kamer op gelijkvloers met moderne WC.
Een vraag die al gans Tibet door ons hoofd spookt; wat is luxe ? Voor ons een proper WC dat niet verstropt is !
Ontbijt met pannenkoeken en confituur ... t zijn verdorie lookpannekoeken 😱
9u : op stap - zoveelste checkpoint !
Op weg naar Pangla pass via North gate to Qomolangma (mother elephant) = mt Everest ; nieuwe weg sinds 1 jaar volledig af.
Eindelijk zien we de grote berg !
Sabine & Cris zitten zusterlijk pipi te doen in de Himalaya, koud aan de poep zenne.
Eindelijk bereiken we Base Camp op 5200m en het omringende tentenkamp.
Danny & Sabine bezoeken de lama grot.
Effe later brengt de gids ons naar onze bunker met 5 bedden, geen verwarming - WC buiten en elektriciteit na 19u is niet meer mogelijk = basic.
Er is 1 resto met de beste ginger tea.
Danny & Sabine bezoeken Rong Pu, het hoogste klooster in de wereld waar 20 nonnen en 10 monniken samenleven wat uniek is in d wereld. Cris heeft veel last van de hoogte ! Na bezoek klooster moeten we dus lagere oorden opzoeken, 5200m is te hoog voor Cris om te verblijven.
Terug naar vorige hotel best in town. Kamer is ok en WC spoelt door : hoera ! Geen airco, dus Danny kan er niet aan prutsen 😉 Trouwens, er is pas elektriciteit vanaf 18u, idem voor warm water. Maar deze keer geen hot water, dus geen douche.
Waar is de fles water ? Cris in paniek want ze vergat de grote fles water aan receptie ... dacht ze. Ze loopt terug naar binnen terwijl ze de grote fles water in haar hand heeft.
Wat is links / rechts ? Sabine heeft blijkbaar ook last van de ijle lucht.
We doorkruisen Tibet en het lijkt wel één grote Chinese bouwwerf te zijn..
Chinezen krijgen huis van gouvernement, Tibetanen moeten zelf financieren.
Tibetanen leven vooral van landbouw (palé) met yak en houten ploeg bewerken ze het veld.
Tsola pass : hier zijn de WCs Een uitdaging (zie foto)
We bezoeken het Sakya klooster van de 11 & 13de eeuw : wit-rood-blauw zijn hier de kenmerkende kleuren wat betekent dat de monniken niet reïncarneren.
We zitten op 90 km van de grens met India, doch deze is gesloten.
Wederom lunch in typisch Tibetaans resto.
De weg van en naar het klooster gaat 25 km of road. Op de terugweg zien we een truck vastzitten tot over d wielassen, het lijkt wel een aflevering van National Geographic of Parijs Dakar. Een grijpkraan maakt onze omleiding makkelijker.
We komen aan in New Tingly (Shegar) hotel : beste in de buurt !
1ste kamer vies toilet en sigarettengeur, andere kamer; minder geur...
Toilet / riolering trekt op niks, kamer is ijskoud en als D dan eindelijk warmte uit airco krijgt, pats, gans hotel zonder electriciteit ?! 😂
niks in de omgeving voor avondeten enkel in hotel vinden we Chinees buffet aan 50 yuan/pp.incl.1 drankje.
Zoals steeds op tijd, vertrekken we richting Shigatse. We steken de yellow rivier over en onze eerste stop is een water begraafplaats. Hier worden de gecremeerde resten uitgestrooid terwijl er een ceremonie wordt gehouden.
We doorkruisen een arme regio waar palé en tarwe geruild worden tegen yak vlees en huid.
We moeten 3 passen over, oa de Kambala pas = 4998m (om geen 5000 te zijn).
Normaal zouden we ons zegenen met water uit het heilige meer maar teveel vuile Chinezen en yak-kak.
Onderweg komen we veelvuldig checkpoints tegen waar we telkens paspoort moeten tonen.
Informatie : Gekleurde vlaggen op yaks en schapen is om de wolven angst aan te jagen. Himalaya range bestrijkt 4 landen : Tibet (China), Buthan, India en Nepal)
Vanaf het Loselling klooster zien we de Nechin kanza mountain 7170m
Hier wordt een nieuw stripverhaal bedacht : Chembo & Tjuntjun (Chembo = groot - Tjuntjun = klein) 🤪 vraag is : wie is wie ? (Zie foto)
We bezoeken het Palcho Monastery in Gyantse en slapen in Shigatse. Goede kamer, 3 volwaardige bedden en ... een badkamer met glazen wand. Dat wordt dus plassen en wassen in het donker !
We eten s avonds in het hotel en ontmoeten een Duits koppel uit Beieren. Zij hebben hun Kailash hiking moeten annuleren wegens te zware hoogteziekte. Daar waar wij langzaamaan (per trein) konden wennen aan de hoogte, zijn zij van Beijing naar Lhasa gevlogen. Tip : doe het liever langzaam!
Eindelijk een warme douche ! Eigenlijk was er niks mis mee maar moesten we de kraan gewoon naar de andere kant draaien.
Plichtsbewust staat Namse ons om 9 uur op te wachten.
Vandaag staat Drepung klooster en Sera klooster op het programma. We zullen het aantal boeddhas niet vermelden maar t waren er veel !
Drepung ligt ook regen een berg aan, veel trappen maar minder dan gister 😊
Het klooster heeft 4 colleges. Daar waar tot 1959 enkele duizenden monniken aanwezig waren zijn het er nu nog slecht 300.
We zien heel mooie, kleurrijke schilderingen tegen de rosten.
Lunch : buffet van allerlei Tibetaanse gerechten, vooral de Tibetaanse patatjes (fijne afwisseling na rijst en noedels) en de paksoi vallen in onze smaak.
Vandaar wandelen we naar het Sera klooster, gekend voor zn geelkapmonniken, ook hier nog slechts een fractie van het aantal dat er vroeger was.
We hebben 2x geluk tijdens ons bezoek : we kunnen de chanting van de monniken bijwonen en de kleurrijke zand-mandalas bekijken (vlak na ons gaat de deur dicht). Het hoogtepunt van dit bezoek zijn wel de debatterende monniken ! (Zie foto) met veel lawaai en handgeklap filosoferen en discuteren ze erop los.
Weer effe opfrissen en om 18.30u komt Namse ons halen voor een diner in Lhasa Kitchen. Wederom vermoeiende maar leerrijke dag is het tijd om onder de yak-wol te kruipen.
Onze eerste nacht in Lhasa en de eerste kwaaltjes van de hoogteziekte steken de kop op; nekpijn, hoofdpijn, kortademig ...
Stipt op tijd is onze gids paraat om ons eerst naar Potala paleis (zie foto) te brengen. Meer dan 300 trappen doen de monniken in hun lang gewaad. Wij dus ook, in een jeans en stevige stappers 😉 We waren toch zeer onder de indruk van het paleis. Onze lunch nemen we op het dakterras van een Tibetaans familie restaurant met zicht op onze volgende bezienswaardigheid, de Jokhang tempel.
Van de brand in februari 2018 is niets meer te merken, evenmin weet onze gids hierover iets te melden (?). Het Jokhang klooster is net als de vele anderen zeer kleurrijk. We wandelen verder richting Bakhor Street en passeren het plein waar 10 jaar geleden enkele monniken zich in brand staken uit protest tegen het gouvernement. Bakhor Street is de bekendste winkelstraat in Lhasa 😳.
We eindigen in het Tibetaanse theehuis waar onze gids vaste stamgast is, we worden getrakteerd op sweet tea (en cola voor Danny).
We eindigen onze goedgevulde dag met avondeten in Dunya, de buren.
11.15 en onze trein rijdt het station van Lhasa binnen. Later zullen we vernemen dat het station pas 5 jaar geleden werd gebouwd en de omliggende stad erna = nieuw Lhasa.
Onze gids staat ons deze keer niet te wachten. Een vriendelijke Tibetaan bood onmiddellijk zijn hulp aan en telefoneerde (met zijn GSM) naar ons reis kantoor. 15 minuten later stond onze gids er, hij dacht dat we op een vroegere trein zaten. Als welkom overhandigde hij ieder van ons naar Tibetaanse een witte satijnen sjaal. Tashi deleh !
Een kleine 20 minuten later arriveren we in ons Yak hotel. Een kleurrijk, groot, basic hotel met vriendelijk personeel en heel veel westerlingen. Het hotel wordt dan ook aanbevolen in Lonely Planet en Trotter reisboeken. Onze is aan de kleine kant met 2 bedden en en matras op de grond. Deze keer offert Sabine zich op om op de matras te slapen. De oude knoken van Danny kunnen niet meer zo diep buigen.
We hebben afspraak met onze gids Namse om onze week planning door te spreken. Het zal een goed gevulde week worden.
De eerste tekenen van de hoogte ziekte liggen op de loer; hoofdpijn, kortademig, misselijkheid we houden ons aan het regime van veel water en veel rusten.
We verkennen de onmiddellijke omgeving op ons gemak en ja, t is gebeurd ! We zagen Sabine haar oogjes blinken en de 1ste buit was binnen ! Het mag gezegd worden, t zijn schoon oorbellekes.
In de foyer van het hotel ontmoeten we motards (zie foto), Prashand en Ben. Ene uit India en de andere een Schot die in Canada woont. Wat een fantastisch verhaal hadden zij te vertellen. Ze reizen van India naar Schotland voor het goede doel. Ze zijn te volgen via www.vasudhaivaride.com.
We besluiten samen met Ben een pint te gaan drinken in Dunya, restaurant/bar naast het hotel.
Dit was een tof voorsmaakje van wat ons nog te wachten staat.
Onze laatste nacht in China en we zijn klaar om de stap naar het hoge Himalaya gebergte te maken.
Eerst zullen we enkele uren moeten volkrijgen terwijl we wachten in het station van Xining; de vertrekhal is groter dan een voetbalveld en wij drieën hebben het ieder minstens 3x afgestapt, gewoon om de tijd te doden.
Om 14 stipt vertrekt onze nachttrein richting Lhasa (Tibet). Ervaring leert ons hoe we ons moeten installeren in ons veel te krap coupé-ke.(zie foto)
Ergens halverwege stappen 3 bataljons Chinese militairen op, zeer gedisciplineerd ! En ja, een deel zit in onze wagon. Maar t zijn brave mannen 😉
Na ons diner in de restauratie wagen waar alle Chinezen hun pret niet opkonden om ons te helpen, hebben we een poging ondernomen om te slapen.
Ontbijt om 7 u en de Chinezen stonden al in rij paraat, inclusief krulspelden. Ons eitje en toast, uitchecken en we zijn weg.
We laten Xian achter ons terwijl onze chauffeur een uur moet rijden naar het station waar we met de bullet-trein vertrekken. Binnenkomst is al chaotisch, de machine wilt onze tickets niet aanvaarden. Doch een vriendelijke Chinees maakt ons duidelijk dat we via een beambte moeten passeren die onze paspoorten en tickets checkt. Voila, we zijn in de grote vertrekhal en het is weer met vriendelijke Chinese hulp dat we de juiste trein nemen. T Is precies een vliegtuig, maar met meer beenruimte. Snel geïnstalleerd en exact vertrekken we aan 243 km/u. 4 uur later komen we toe in Xining (zie foto) waar het al heel wat frisser is, dat scheelt een trui ! De aangegeven 5 minuten stappen (gepakt en gezakt) blijken er al snel heel wat meer ! We hebben een klein half uur gestapt dus morgen pakken we een taxi naar station !
Werden heel vriendelijk ontvangen, onze permits voor Tibet en onze treintickets werden overhandigd, en ja, hij sprak 2 woorden (nee, geen 3) Engels. De kamer is een dikke meevaller, 2 kamers met 1 dubbel en 2 enkel bedden + een WC die verstopt is 😣. Effe uitpakken, wat relaxen, blog schrijven en dan eten zoeken. Op amper 500m van ons hotel vinden we een Muslim restaurant waar we lekkere, verse noedelsoep hebben gegeten en den Danny nog schapenspiesjes met gebakken rijst bovenop. De rekening was deze keer zeer miniem = 10 voor ons 3 ! (dat maakt onze dure rekening van eergisteren goed).
En toen was het alweer het einde van een vakantiedag, morgen treinen met overnachting om op 12 mei in Lhasa (Tibet) toe te komen.
Een nieuwe dag, een nieuw ontbijt, en wat voor een : rijst, warme princesseboontjes en allerhande onbekend voedsel dat gretig werd weggekaapt en opgesmikkeld met stokjes door de Chinezen. Wij hebben het bescheiden gehouden met een eitje en toast en confituur.
Onze gids voor vandaag bracht ons eerst naar de terracotta fabriek ( verplichte kost) en daarna naar het grote Terracotta Warriors Museum. Heel veel van verwacht, veel terracotta gezien, was trouwens best wel indrukwekkend en hebben leuke wist-je-datjes meegekregen zoals het feit dat de 3 boeren die in 1974 naar een bron aan t vragen waren en de eerste soldaat vonden een beloning hebben gekregen (we weten niet hoeveel). De jongste toen 17- leeft nog en heeft een restaurant waar we dan onze lunch voorgeschoteld krijgen. Zeer uitgebreid Chinees samen met onze compagnon voor vandaag, Peter Nick uit Melbourne Australië.
De volgende halte is via een andere stadspoort de muur / omwalling bewandelen. Deze muur is 14km lang en verbind iedere stadspoort in N O Z W, gesymboliseerd door draak, tijger, pauw, schildpad. De langste onder ons trekt de meeste aandacht van jong en oud (zie foto)
En zo is het weer tijd om aan avondeten te denken het Ramada hotel straalt eerder soberheid uit, de straatkraampjes laten we wijselijk links liggen (gezindheidsgewijs) en zo vinden een Chinees restaurant 🤪 vriendelijk ontvangen, beleefd de tafel gewezen, menu overhandigd dit alles in het beste chinees; daar zit je dan als simpele Belg die letterlijk geen letter verstaat (omgekeerd van t zelfde) Dankzij de foto menu, gebaren en geluiden, hebben we lekker gegeten, te pikante lotuswortel was geen favoriet en gebakken kippe-tenen bleven ook voor de helft liggen. Ondertussen weet Sabine dat bu la niet pikant wilt zeggen, handig voor de rest van de vakantie 🤓
Voor we gaan slapen, de rugzakken terug schikken om morgen weer op pad te gaan. We worden om 7.30u opgepikt om onze trein te halen naar Xining.
Coupé afgekocht zodat we met zn 3-en plaats genoeg hebben voor bagage (op bed 4), t is allemaal net is kleiner, iets smaller dan de Trans Siberische; maar dat zijn de Chinezen ook. We hebben zelfs pantoffeltjes ! En we zijn vertrokken, t is nu 21u en de juffrouw komt vragen of we koffie wilden in de ochtend; uiteraard ! Nog een grote noedelsoep gekocht er is enkel heet water zodat we toch avondeten hebben. De handigste man onder ons, heeft ALLE pikante poeders in zijn soep gedaan, per ongeluk 😉 Bedje gemaakt, tandjes gepoetst in de waszaal en we gaan slapen, het wordt een zeer onrustige nacht : gekraak, gepiep, gesnurk, WC doortrekken, geschud, flitsen noem het op ! Tegen 7 u werd onze Nescafé gebracht en dat was het voor ontbijt. Een uurtje later rijden we Xian station. Lief mevrouwtje wacht ons maar met engels geraken nergens bij haar, het enige dat ze moet doen is ons naar het hotel voeren en dat blijkt voor een beginnende chauffeur niet zo simpel.
Zelfs vertrekken uit parkeerplaats ging niet zonder de hulp van Danny, effe mee aan t stuur draaien en het zaakje was geklaard. Check-in in hotel was weer op zn Chinees maar dat worden we gewend; 2 bedden i.p.v. 3 maar dat was snel opgelost deze keer.
We beslissen om de stad te verkennen. Eerste stop is voor koffie met een zoetigheid : koffiekoek, muffin, kaastaart en dan verder. De Bell-tower die s ochtends werd gebeld; de drum-tower die s avonds werd gedrumd, de moskee, het moslimkwartier (zie foto) met zn gekke geuren, kleuren ooit al eens een inktvis op een stokje gezien, wij nu wel 😉 Langs 1 van de 4 stadspoorten wandelen we terug en houden halt in een Chinese fastfood waar blijkbaar de jeugd hun huiswerk komt maken bij een bowl met noedels.
Effe opfrissen en dan restaurantje zoeken, Wasabi is t geworden, Japans op zn Chinees maar t mag gezegd worden, t was keilekker, veel, maar duurder dan ons doorsnee budget van 30 voor ons 3 was het nu 50 voor 1 😩.
Fijne vaststelling, westerlingen zeggen elkaar dag als ze elkaar kruisen, aja, we vallen een beetje op hè.
Na het Aziatisch ontbijt met rijst, sojascheuten maar ook spek en eieren met toast en confituur zijn we klaar om een nieuwe uitdaging aan te gaan : de Chinese metro 🚊
Onder de grond lijkt het wel zoals bij ons, maar schijn bedriegt want . We kunnen niks lezen !! Navraag bij de loketbediende levert niks op want ook zij spreekt geen Engels. Met vereende krachten ontrafelen we het systeem en fier als we zien hebben we de schwung te pakken. 2 keer overstappen (lijn 7 naar 5 naar 1) zijn we op het grote plein van de hemelse vrede en ja hoor, nonkel Mao houdt alles nog goed in de gaten en lacht ons toe als hij ons terugziet. We zijn langs alle bezienswaardigheden op het immense plein gewandeld en nemen afscheid van nonkel Mao 😜
De metro-ervaring doen we alles volleerde locals nog eens over (lijn 1 naar 5 naar 7).
Een uitdaging die we onszelf hadden gegeven, tracht Peking eend (zie foto) te eten in hetzelfde restaurant in Beijing als 4 jaar geleden. Yes we can ! En geloof ons, t was een lekkere eend 🦆met een ander lokaal biertje. De juwelenwinkel naast het restaurant was er niet meer, Sabine krijgt nog wel kansen voor een nieuwe ring, halssnoer, armband, oorbellen enz 💎
Terug in het hotel wachten op de transfer naar het station, de nachttrein brengt ons naar Xian om alweer een nieuw avontuur.
We gaan uitbreiden maar er waren heel veel Chinezen in t station.
Xining 10 mei 2018
