2 dagen verder, want: In Bandipur niks van wifi, en zelfs amper electriciteit....dus geen berichten.

Gisterenmorgen (vrijdag 11 augustus) om 10 uur vertrokken vanuit Pokhara, richting Bandipur. Dit ligt op de terugweg naar Kathmandu, zo ongeveer 1/3 van de afstand maw ca 70 km. De weg loopt langs een prachtig bebost berglandschap waarin rivieren zich een weg hebben gebaand. Op elk plekje waar geen bos is, zijn er rijstvelden in terrasjes aangelegd. De wolken hangen ook hier als sluiers tussen de bergen en af en toe rij je erdoor met regen als gevolg.

Tegen de middag aan, slaat de chauffeur onverwacht een onnoemelijk klein weggetje is. "ja, dit is de weg naar Bandipur", bevestigt hij. Het is zo'n half uur klimmen om 8 km af te leggen per jeep, en een onophoudelijke aaneenschakeling van haarspeldbochten en prachtige vergezichten.

Aangekomen in het dorpje, blijkt het te bestaan uit één lang gerekte (beetje kromme) straat op de kam van de berg. Aan beide zijden van het straatje alleen maar hotelletjes en restaurantjes, en midden in de straat ook nog 3 tempeltjes.

Ons hotel, Old Inn, blijkt het beste te zijn van het hele dorp. Het is een oud gebouw van zowat 250 jaar, met zeer lage plafonds uit houten balken. Ook de deuren, ramen en luiken zijn uit hetzelfde donkere hout. De meubels, kisten, bedden, binnendeuren enz zijn allemaal in dezelfde stijl. Aan de achterzijde van het gelijkvloers is een ruim terras met prachtige uitkijk op de vallei, en in het droge seizoen ook weer op het Himalayagebergte, dat nu echter verstopt zit achter dikke wolkenmassa's.

We vinden voor het middageten een terrasje met zicht op het dal aan de andere kant van de berg, en in de zon is het daar zelfs heel heet. Er zitten weeral Spanjaarden (die zijn we al veel tegen gekomen).

Na het middageten rijden we naar de speciale uitkijkpunten op de vallei die zo'n 500 m dieper ligt en zowel de weg van Pokhara als de weg naar Kathmandu duidelijk laat zien. We spelen een spelletje met een vlinder, die aan de buitenzijde wit met zwarte tekeningetjes heeft, maar tussen zijn vleugeltjes prachtig blauw laat zien als hij vliegt. probeer daar maar eens een foto van te nemen ;-) !!

Boven kunnen we ook nog een klimmetje naar de echte top boven het dorp doen, waar het uitzicht alleen nog maar impressionanter wordt. 

Met de jeep verder naar het boeddhistische klooster, mislukt omdat de weg er zo glad en modderig bijligt, dat het één slippartij wordt, de wielen patineren langs welke kant van de weg we ook proberen. Dan maar onverrichterzake terug naar het "dorpsplein" voor een rustige thee met prachtig uitzicht. 

's avonds eten we weeral op hetzelfde pleintje natuurlijk, maar in een ander restaurantje, waar een hele zwerm Chinezen binnenkomt, en ook een koppeltje Nederlanders (nog niet veel tegen gekomen, Chinezen des te meer)

Misschien ook nog vergeten te vertellen: donderdag bij de afdaling na bezoek aan de World Peace Pagoda, kwamen we een groep Slovenen tegen waarmee we een babbel hebben gedaan over Europa.

Dan naar ons lage kamertje, waar een ventilator die af en toe aanspringt, ons vertelt dat de elektriciteit meer uit dan aan was. de zaklampen hebben dus goed dienst gedaan.

Dan vanmorgen uitgebreid ontbijt: als dat 250 jaar geleden ook al zo was, moesten ze niet klagen! Eerst mangosap, musly met yoghurt, eieren met petatjes, tomaatjes en paprika, toast en boter en confituur. koffie en thee naar keuze.

Dus we konden er wel een tijdje tegen.

De weg naar Kathmandu ziet er zowat uit als gisteren. Naarmate we dichter de hoofdstad naderen wordt de kwaliteit echter slechter en slechter. Op sommige plekken staat het verkeer ook gewoon stil, omdat er ofwel werken aan de gang zijn, ofwel voertuigen mekaar blokkeren, of er gewoon zo'n steile hellingen zijn dat sommige voertuigen bijna niet boven geraken, en er dus een lange rij achter blijft hangen. Bij het binnen rijden van Kathmandu kiest de chauffeur een kleinere weg, die de "grote" baan verlaat omdat er dan minder verkeer is. We komen op redelijk gekende aard van straten (vol putten, modder, smal en met toch kruisend verkeer allerhande zoals voetgangers, honden, geiten, koeien, kippen, kinderen, brommers, vrachtwagens enz: alles rijdt en loopt door mekaar)

We komen terug voorbij de monkeytempel, zien de gumba, waar we Engelse les hebben gegeven, in de verte op de heuvel liggen, en rijden dan het stadscentrum in naar ons eerste hotelletje "Dream Nepal", waar ze ons duidelijk verwachten. De rit van ca 130 km heeft geduurd van 10 tot 15.30 u (met een middagstop van een klein uurtje): dus reken de gemiddelde snelheid maar uit op de grootste en belangrijkste weg van Nepal...... 

Voor vandaag hadden we geen andere uitstappen meer voorzien, we wisten immers niet hoe lang de rit zou duren (nog meer file?). Daarom gaan we maar nog eens opnieuw het commerciële centrum van de stad in voor nog enkele laatste inkoopjes. We krijgen plots een fameuze regenbui die ons op een overdekt terras laat belanden voor een grote pot thee, chocolademelk en koffie. De overdekking is een groot plastieken zeil dat schuin afhangt en het regenwater opvangt en afvoert. Omdat de bui zolang duurt, beslissen we maar om meteen hier ook te eten. We kiezen toch maar voor de voorlaatste maal chomien en momo's (Lode neemt er ook al frieten bij, kwestie om wat voorbereid te zijn op de terugkeer...). Als we goed en wel aan het eten zijn, stopt het met regenen, en dus kunnen we "droog" terug naar ons hotel. "Droog" betekent echter wel nog steeds dat de straten kleddernat en vol modder liggen....Een goeie douche doet dus weeral deugd, en dan de blog weer bijgewerkt.

Tot zover

Morgen nog één dagje Bakthapur bezoeken