Gisteren verliep redelijk gelijkaardig aan de vorige dagen. 

Na rustig opstaan ('t is licht vanaf 5.30 u en ontbijt tussen 9 en 9.30 u: vandaar tijd voor de blog) waren er noedels als ontbijt met gekookte groentjes ertussen en een dikke witte boterham met heeeel zoete rode confituur. rare combinatie, maar het smaakt wel als je honger hebt.

Hetzelfde kleine taxietje pikte ons op, en reed weer (noodgedwongen) in 2 keer het laatste steile stuk op.

Er was dan tijd voor een mooie wandeling voor Stefaan en mij, en tijd voor bezinning voor Lode en Tine. 

De wandeling bracht ons bij de hele plaatselijke kleine huisjes waar wat landbouwactiviteiten rond gebeuren: de koe staat mee onder de blauwe golfplaten die beschermen tegen regen en zon, en de honden houden ons er vanaf om nog dichterbij te gaan. We kijken van bovenuit neer op rondcirkelende arenden, en de soorten bloemetjes en vlinders zijn ontelbaar.

Om 12 u is er dan weer rijst met dahl samen met de monnikjes, en de harde appel-peer erna.

Van 13 tot 15 en van 15.30 tot 16.30 u proberen we weer wat basic Engels te "repeteren" want dat is het soms wel: als aapjes brullen ze zinnetjes achterna (of woorden, of zelfs letters....)

Na die tijd hebben we een babbel met de verantwoordelijke voor de kinderen, die boeddhist is in hart en nieren, en ons hun levensfilosofie uitlegt, en ook hoe dat repercuteert op de aanpak naar de kinderen toe. De kinderen zijn hier sinds 2 jaar, en de meesten komen uit een ruraal gebied waar geen educatie is en wiens ouders ook niet kunnen betalen voor een school. Hier worden ze gratis opgevangen. Ze zijn volledig vrij zolang of kort te blijven als ze zelf willen. De klusjesman bij voorbeeld leeft hier al 20 jaar. Ook is elke mens vrij in doen en laten en gaat een boeddhist ervan uit dat alles wat iemand doet, voor de persoon zelf "goed" is. Er bestaat met andere woorden geen kwaad. Dit leidt er wel toe dat niemand anderen kan corrigeren, ook kan je kinderen niet corrigeren, en dus een vechtpartij zoals de dag voorheen in de klas van Tine en Stefaan zijn normaal en moet je laten gebeuren. Gisteren morgen vroeg moet er trouwens weer zoiets gebeurd zijn waardoor een jongen met gebroken arm/pols naar het ziekenhuis is gevoerd. Normaal???

We worden ook door de monnik die Tibetaanse leraar is  (en leerling van Lode) rond geleid in de boeddhistische tempel, die ze volop aan het restaureren zijn. Er staan 3 grote gouden boeddhabeelden binnen, en een 10-tal rechtopstaande beelden van "goede leerlingen" die nog moeten hersteld en verguld worden en terug hun plaats moeten krijgen. Aan de buitenzijde zijn er minutieuze tekeningen van Tibet en omgeving, en ook mythische taferelen waar de hindoe-invloed niet is weg te denken.

Na de uitgebreide babbel begint de Tibetaanse les. De kinderen reciteren lange teksten, samen luidop vanuit hun "misboekje', de oudste heeft een soort voorgangersfunctie, en de leraar is niet te zien. Tegen 19 u gaan ze weer eten en vertrekken wij naar huis, waar ons eten ook staat te wachten: we vroegen gisteren of ze ooit vlees aten, en prompt staat er vanavond rijst met stukjes kip en dahl met noten op het menu. Uiteraard yoghourt erna. 

Na nog een frisse douche gaan we weer moe naar bed

Hoe vandaag zal verlopen weten we nog niet precies, want zoals gewoonlijk "zullen we wel zien" wanneer we hier vertrekken terug naar het volunteershouse bij Salve.

Dat is dus weer voor het volgende bericht. Tot zolang