Het ontbijt gisteren was rijst, komkommer, pannekoekenbrood en geroerd ei met thee met melk. Dus daarna konden we er weer tegen.

Om 10 u was de chauffeur er om ons naar de "Gumba" te brengen met zijn klein taxietje, waar we deze keer maar met ons 4 in moesten zonder Indira. We kennen nu immers de weg wel alleen.

Bij de laatste klim naar de Gumba vraagt hij prompt dat 2 mensen zouden uitstappen want anders geraakt hij niet boven. Verstandig gezien: hij rijdt het laatste stukje gewoon 2 keer.

Omdat de eerste Engelse les vandaag pas om 13 u begint, proberen we nog even met de Nepalese ochtend-teacher te praten over het programma Engels en het niveau van de 2 klassen, maar ze begrijpt onze vragen niet, nochtans zijn ze in redelijk Engels gesteld....

We beslissen dan maar om er niet meer tijd aan te spenderen en de prachtige omgeving van de Gumba, op de top van de heuvel, te gaan verkennen. (Tine zoekt een rustig plekje onder een boom om wat te liggen lezen..... nadien blijkt ze verbrand te zijn van de zon)

Onze wandeling brengt ons bij de volgende Gumba, de white Gumba, waar wat oudere monniken buiten komen, met een iets ander "uniform", bruine speciale petten op hun hoofd. De toegangspoort van deze Gumba is duidelijk ineen gezakt bij de aardbeving en zo blijven staan sindsdien. 

De zichten rondom rond zijn prachtig, het wolken- en zonspel tussen alle heuvels rond Kathmandu is een bijzonder schouwspel, en verklaren het grillige weer: van hevige regenbuien die alles in een modderpoel omtoveren tot zonovergoten bergen met prachtige blauwe lucht. Verder is het landschap heel gevarieerd van echte dennenbossen op de heuvels tot mais- en rijstvelden, serres, huisjes en veldweggetjes tussendoor, veel verschillende soorten bloemen en planten, en arenden in de lucht (die heel dichtbij komen gevlogen trouwens).

Tegen 12 u zijn we terug in de Gumba en eten we samen met de monniken rijst, dahl en groene groenten, en we krijgen er een stuk fruit bij, iets dat het midden houdt tussen een appel en een harde peer. Mesjes om te schillen zijn zeldzaam, maar met een soort kapmes lukt het ook.

Dan is het les van 13 tot 15 u. Eenvoudige zinnetjes maken, de klok en dagen van de week, maanden enz. Tussen 15.30 en 16.30 u leren we gezamenlijk met de 2 klassen een liedje over "the wheels from the bus go round and round....." met de nodige gebaren. Gelukkig was het einde van het liedje dat de "mums say sssstttt" en kunnen we ze daarmee wat kalm krijgen om te stoppen.

In de klas van Tine en Stefaan is trouwens een incidentje gebeurd tussen 2 jongens (monnikjes): op een gegeven moment blijkt één van de jongens achteraan zijn hoofd te bloeden. Nadien blijkt dat een andere er met een pen heeft in gestoken. Bij de ruzie/strubbeling die daarop volgt tussen de 2 krijgt hij bovendien een ferme boks in zijn gezicht waardoor hij ook op zijn gezicht bloedt, en beiden uit de klas moeten gehaald worden voor verzorging, en -wellicht- straf. Het vervolg kennen we niet.

(Later vernemen we dat het "slachtoffer" naar het ziekenhuis is gegaan en daar 1 dag is moeten blijven)

Onze chauffeur is er stipt om 16.30 u en op de terugweg naar beneden krijgen we een fantastische dubbele regenboog te zien, enorm breed en helder! 

Thuis hebben we afspraak om naar de "water garden" te gaan, en naar het "werk" van Indira's echtgenoot (naam vergeten). Het park waar waterpartijen en vijvers in liggen is echter een vergane glorie (door de aardbeving is het watervoedingssysteem kapot, en er zijn wellicht andere prioriteiten naar herstellingen toe). Vroeger moet het wel mooi geweest zijn. Er is ook een klein tempeltje van een "liggende Shiva" waar jongeren muziek aan het oefenen zijn. De dochter van Indira's broer is erbij en geeft ons wat uitleg. Bij het buitenlopen uit het waterparkje staan we schuin voor het ouderlijk huis van Indira en nodigt ze ons uit even kennis te maken met haar ouders (mama is 65 en papa 74). Via een donkere betonnen trap in een smalle gang gaan we naar de eerste verdieping waar we in een "betonnen" vertrek komen met wat kussens tegen de muren en een rieten mat in het midden. In de hoek op een kastje staat een TV. We krijgen thee aangeboden, het dochtertje van haar broer dat in hetzelfde huis woont doet een praatje met ons (ze is 10 jaar en we hebben haar gisteren al bij Indira gezien toe ze naar school vertrok) Ze legt in behoorlijk Engels uit dat ze een week examens voor de boeg heeft en zingt het liedje dat wij in het Kopila home hebben geleerd.

Dan gaat de wandeling verder naar de studio voor "digital music recording" van Indira's echtgenoot. Met 2 broers en nog 2 andere collega's maken ze typisch Nepalese muziek die ze aan de radio "verkopen". Alles is gehuisvest in een 3-tal kleine lokaaltjes en tegen dat we terug naar huis gaan is het donker, wat wel een beetje lastig is om alle putten en stenen goed te onderscheiden. Maar eigenlijk zijn we al bijna terug thuis, 't is helemaal niet ver.

We gaan met Zahara (architectje, dochter des huizes) Kathmandu by night bekijken op het dak. Er volgt wel wat uitleg over de gevaarlijke dieren in het bos, die 's nachts tot bij de huizen komen en huisdieren aanvallen. Achter het bos zien we lichtjes waar de voormalige koning zijn verblijfplaats blijkt te hebben, ver weg van de gewone bevolking.

Na een douche krijgen we dan weer avondeten: rijst, dahl, komkommer, 7 frietjes en prinsessenboontjes: alles op 1 bord. Ook een kommetje yoghourt erna. 

Dan is het weer bedtijd, en stellen we elke avond vast hoe vermoeiend dit eigenlijk is (zoveel kinderen in toom houden waar je eigenlijk amper mee kan communiceren). We stellen ook vast dat de Gumba ook een sociaal opvangcentrum voor jongens is, van hogere kwaliteit als Kopila's home, maar wat onderwijs betreft bijzonder laag niveau. Dat hadden we wel anders verwacht.

Een andere vraag is wie dit financiert: voor zover we het juist begrijpen leven ze van donaties van boeddhisten. Maar hoe dan de keuze valt op welke kinderen hier mogen verblijven, is ons nog niet duidelijk.

Vanavond proberen we eens wat langer te blijven om het mediteren bij te wonen en de zonsondergang boven de stad te zien (als het niet bewolkt is of regent uiteraard). Vannacht heeft het trouwens weer veel geregend, maar nu is alles wel nat, maar de zon is in aantocht.

zo, weer tijd voor het ontbijt.

Tot morgen