Het scenario is dus een beetje zoals gisteren - de festival-verlofdag: late brunch en iets vroeger avondmaal

tussenin gaan we vandaag naar het grote boeddhabeeld dat we op onze eerste wandeling vanop afstand hebben zien staan. het lijkt ver, maar dat blijkt uiteindelijk heel goed mee te vallen. Wel is het eerste deel van de wandeling weer langs de gevaarlijke grote baan en moeten we de kinderen toch wel in de gaten houden. Als we afslaan om de klim aan te vatten, hollen ze opnieuw vooruit: niet te volgen!

boven zijn er uiteraard weer trappen waar zij eerst boven geraken. dan een fotosessie, een spelletje met regenbaches en paraplu's want het begint te regenen. Gelukkig duurt dat niet lang en kunnen we al dat regengerief snel weer opbergen. Deze keer zijn de groten snel vooruit om terug naar huis te gaan en missen we een heel aantal kinderen (wat vooral bij Lode ongerustheid brengt, maar gelukkig zijn ze allemaal lang voor ons veilig thuis gekomen).

En nu het grote moment: de uitreiking van de prijzen voor de "beste kuisploeg"....

Met de volunteers-organisatie hebben we afgesproken dat er 3 prijzen zullen zijn: eerste prijs een voetbal, 2° prijs 4 springtouwen, en 3° prijs 2 sets badminton-racketjes en pluimpjes. 

We hebben de 2 aunti's de 2° en 3° prijs laten uitreiken, elk 2 springtouwen en een badmintonset, en dan de eerste prijs voor kamer 1 die duidelijk veeeel meeer inspanningen hebben geleverd: de bal.

Onmiddellijk werd uiteraard alles uitgeprobeerd: Sommigen hadden duidelijk nog nooit een springtouw vast gehad. Enkelen waren er snel mee weg, anderen wat moeizamer. In elk geval was het welkome afwisseling naast de kaartspelletjes en mikado.

s'Avonds was er na het vroegere avondmaal een "toetje": op gewoon afvalpapier werden door Moina witte bonen in de peul uitgedeeld, die de kinderen duidelijk appreciëren. Evident, dat vult enorm de maagjes. De grootsten hebben er stiekem een voorraad van bijgehouden. Maar nevenresultaat: het hele huis lag onmiddellijk weer vol met peulen. Op eenvoudige vraag hebben ze dat wel opgeruimd, maar.... je moet het wel vragen, en we hebben de indruk dat die vrouwkes dat niet doen. 

....dus nog veel werk aan de winkel.

En dan was het zondag: dag van vertrek na hetzelfde ochtendritueel, eerste schoolweekdag/ Dus bel om 7.30u, eten 8.30u school 9.30u.

Daarna hebben wij onze kamer dan maar een extra beurt gegeven om die netjes achter te laten.

Een chauffeur en Deven (van de vrijwilligersorganisatie) kwamen ons netjes op tijd halen, maar de trafiek was weer verschrikkelijk zodat we pas na 13u terug in Katmandu waren in het guesthouse. 

Daar kregen we not-spicy-food wat zeer zeer welkom was !

Zondagnamiddag was "bloggen" zodat jullie weer wat bij gebeend geraken, en wasgoed wegbrengen en weer ophalen, en de plannen voor onze laatste week geregeld.

Nu is het hoog tijd om weer in te pakken om naar een host-familie te gaan in de buurt van het boeddhistische monnikenklooster.

dat horen jullie dan verder in het volgende bericht

tot dan.