Na de video-clip-sessie terug huiswaarts: onderweg kopen we toch maar wat flessen water en wat zakjes chips om te verdelen. Ook wij zijn er even gretig naar als de kinderen. 

Thuis is er wat rust, sommigen kuisen weeral, anderen spel, of werken nog wat aan hun huiswerk. Wat later in de namiddag als het niet meer zo warm is, en zelfs een beetje dreigt te regenen, willen we nog wel een wandelingetje doen: er is een moskee niet ver weg, en we zijn zelf wel benieuwd hoe die er uitziet van wat dichterbij. (vanop ons dak kunnen we ze wel goed zien)

Een 10-tal kinderen gaan mee. 2 meisjes zijn deze morgen door een Aunty (tante van Rita opgehaald, overladen met cadeautjes en mooie zondagse kleren om naar Pasupathinath te gaan - remember hindoe-bedevaartsoord). De overigen blijven thuis.

Het is een redelijk korte wandeling, en we vinden een ingangspoort van het ommuurde moslim-complex. We kloppen aan en een man komt open doen maar spreekt geen Engels. Hij doet de deur weer dicht maar doet teken dat hij iemand gaat halen. Dan gaat de deur weer open en rijdt een moto buiten. Een beetje later gaat de deur weer open en een Engelstalige "verantwoordelijke?" staat ons te woord. Hij wil ons wel binnen laten en wat uitleg geven over het complex: een opleidingscentrum voor ca 150 moslimjongens die hier op internaat zijn, school krijgen en vooral de koran moeten studeren. We mogen binnen in de moskee, die een volledig open wand heeft, waar uiteraard de schoenen op de trappen staan buiten, en die vol groene dikke tapijten ligt.2 jongens in witte moslimkledij zijn luidop de koran aan het reciteren. De man die ons begeleidt geeft heel vriendelijk uitleg op kindermaat in het Nepalees en antwoord onze vragen in het Engels. We krijgen zelfs allemaal een (kartonnen) bekertje limonade aangeboden. Als alle vragen beantwoord zijn klinkt de roep uit de minaret voor het namiddaggebed, en stormen 150 moslimjongens na het wassen van handen en voeten richting moskee. Tijd om weer te vertrekken dus. 

Buiten blijkt dat we vlakbij een ander Kopila-Childrens-home staan (100m verder) waar sommige jongens voorheen hebben gezeten en waar ze wel even naartoe willen gaan kijken en ons laten zien. 

Op de terugweg naar huis, wijzen de kinderen ons een binnenweg (steil en modderig) maar veel korter. We komen voorbij de school en als we op de grote baan komen , horen we "het festival". Nieuwsgierig gaan we kijken: een groepje straatmuzikanten (met vooral drums en wat uitgevonden slagwerk) staat muziek te maken langs de baan, en vanuit een "cafeetje" komt een gemaskerde man die dansen doet op straat op het ritme van de muziek. Onze kleinste Bupendra (6j) pakt een schrik en wil weghollen, maar als ik hem op de arm neem, komt het wel goed en kijkt hij geboeid zoals de anderen. Na de dansen zijn we dan op een paar minuutjes thuis.

Avond ritueel zoals gewoonlijk maar wel vroeger want het is sinds de "brunch" geleden dat we iets hebben gegeten en dus iedereen grote honger, maar met wat extra noten en bonen in de dahl bij het eten. En dan weer slapenstijd. (en ja, we kennen nu wel echt het gevoel van honger....)