Je raadt het al: "Ja, maar voor even."
Woensdagochtend voor school verloopt volgens hetzelfde stramien als dinsdag. Maar de oudste jongen, Hira, komt te laat op school omdat er een probleem was met zijn schoolpasje en wordt terug naar huis gestuurd. Mama geeft hem de opdracht om zijn kamer en bed eens grondig te kuisen. Ondertussen doen wij een wandeling in de buurt. Tine gaat niet mee omdat ze diarree heeft. We zoeken een weg op die we vanop het dak hebben gezien en volgen die. Langs de modderige weg vinden we mooie bloemen, rijstvelden, een hospitaaltje en zelfs een tempeltje met gouden dak. Van de overkant van het valleitje kijkt ondertussen een bouddhastandbeeld op ons neer. We proberen de vallei over te steken om via een andere weg terug te gaan maar stranden in de rijst- en maïsvelden. We gaan dan maar via dezelfde weg terug. Hira heeft in de tussentijd braaf zijn werk gedaan en mama stelt samen met hem een plan op voor de rest van de week: alle kamers, de toiletten, de trappen, de eetruimte,... worden verdeeld over de drie kamers om beurtelings een kuisbeurt te krijgen. De kinderen kunnen daarmee punten verdienen en de winnende kamer krijgt "een prijs" op zaterdagavond. Bij thuiskomst van de andere kinderen wordt het plan uitgelegd. Eén kamer probeert extra punten te verdienen door extra dingen te kuisen. Als de andere kamers dit merken is het hek van de dam: over de volgende dagen ondergaat het huis een transformatie! En dat houden ze vol, jawel, tot zaterdag. Spijtig dat we ze nog niet hebben kunnen bijbrengen dat minder vuil maken ook minder kuisen betekent. Het kuisen begon al 's ochtends vroeg, nog voor 7u, of 's avonds na het huiswerk, maar daarna was er nog altijd genoeg tijd om te spelen: kaarten, mikado, zingen, ninja, knikkeren en tollen met noten,... .
Donderdag was hun laatste dag school van de week want vrijdag was er vakantie. Maar daarover vertellen we straks want we gaan nu eerst onze vele kilo's was ophalen zodat we weer proper verder kunnen.
|