Ik ben Beyns Kathleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Beynske.
Ik ben een vrouw en woon in Grazen (België) en mijn beroep is psychiatrisch verpleegkundige.
Ik ben geboren op 27/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek maken, OLV Koor, Kerst in Grazen,Feestcomité Grazen, vissen, petanque,op reis gaan..
Grazen Beweegt !!!
28-02-2010
Koffiestop in de Kerk van Grazen.
Zaterdag 27 februari 2010 ,was er na afloop van de eucharistieviering van 17u voor de eerste keer een koffiestop in de Kerk van Grazen. Na de mis ,die in het teken stond van de tweede zondag van de veertigdagentijd, genoten de vele aanwezigen van een(h)eerlijke tas koffie, chocomelk of fruitsap. Het Onze Lieve Vrouwe Koor, dat instond voor de hele organisatie, trakteerde alle aanwezigen ook nog op een stukje lekkere cake. Iedereen heeft gezellig zitten napraten,zelfs buiten aan de Kerk. En er was ook een mogelijkheid om een powerpointvoorstelling over Bolivia te bekijken.Bolivia is namelijk het gastland van Broederlijk Delen dit jaar. Na afloop werden de centjes uit de collectebus geteld, en we kwamen tot een bedrag van 226.71 euro. Bedankt aan alle koffiedrinkers.Deze activiteit is zeker voor herhaling vatbaar. Dit bedrag zal integraal doorgestort worden naar Broederlijk Delen.
Vandaag verzamelden rond 13u een 10 tal spelers en enkele supporters van de Grazense Petanqueclub aan de Kerk van Grazen. Samen vertrokken ze richting Zelem.De eindbestemming waren de overdekte pleinen van de petanqueclub van Zelem. Ze hadden er 2 banen afgehuurd om petanque te gaan spelen. De winter met zijn gure dagen speelt hun wat parten, zodoende dat ze afzakken naar warmere oorden om hun hobby te blijven uitvoeren , ook tijdens de wintermaanden. Er werden door middel van loting 4 ploegen gevormd.
Ploeg A Ploeg B Plein 1 Johnny Paul Rigo Etienne
Plein 2 Kathleen Jeanne Yvan Lus Jeannine Victor Na een veel te lange winterstop, hadden sommigen het wat moeilijk om de ballen weer op hun plaats te krijgen. Maar mits enkele keren goed oefenen komt ook dat weer inorde. Het was een gezellige namiddag.Er werd meteen al een afspraak gemaakt voor de ganse maand februari op woensdagnamiddag.
Op 1 december is het traditiegetrouw Wereld Aids Dag, een mondiale aandachtskreet voor de aids-problematiek en een oproep voor meer solidariteit met mensen met hiv en aids. Wereldaidsdag werd geïntroduceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie op 1 december 1988. Dit was de eerste keer dat wereldwijd en voor één dag per jaar de aandacht op AIDS werd gericht. Het bood eveneens de unieke gelegenheid om de ernst van de epidemie te benadrukken. Sinds 1988 heeft Wereldaidsdag zich ontwikkeld tot een reusachtige gebeurtenis. Het is zo belangrijk geworden dat het in vele landen niet in één dag samen te vatten is, maar dat er gedurende een hele week evenementen en activiteiten worden georganiseerd.
Sinds 1991 is het rode lintje het internationale symbool van de AIDS voorlichting. Het Rode Lint Project werd opgestart door de New Yorkse organisatie Visual AIDS, die kunstenaars samenbracht om een symbool van steun te creëren voor het groeiende aantal mensen die leven met HIV in de V.S. Het rode lintje wordt gedragen als teken van steun voor mensen die leven met HIV. Het dragen van een rood lintje is een eenvoudige en krachtige manier om het stigma en de vooroordelen omtrent HIV en AIDS die ons verhinderen de globale epidemie aan te pakken uit te dagen.
Al vanaf de Middeleeuwen wordt op vrijdag de dertiende voor een vroegtijdige dood of natuurramp gevreesd. Waar komt die angst eigenlijk vandaan? Zoals bij veel bij- en volksgeloof weet niemand precies waarom en wanneer de vrees voor vrijdag de dertiende is ontstaan. Wel heeft de angst voor deze dag een eigen naam: 'paraskevidekatria-fobie', naar het Griekse paraskevi(vrijdag) en dekatria(dertien). De angst voor het getal stamt al uit de Babylonische cultuur (18e tot 6e eeuw voor Christus), waarin dertien 'het getal van verwoesting' werd genoemd. Maar de gecombineerde angst voor het getal én de vrijdag heeft waarschijnlijk een christelijke achtergrond. Bij het laatste avondmaal zaten namelijk dertien man aan tafel: Jezus en zijn twaalf discipelen. En Jezus werd verraden en stierf aan het kruis. Op vrijdag.
Vanmorgen omstreeks 9u , was er in onze Kerk , een korte herdenkingsplechtigheid voor de gesneuvelden van de eerste wereldoorlog. In aanwezigheid van de burgemeester en schepenen werden er enkele korte toespraken gehouden.
Schepen Daniel Stassart en kinderburgemeester Jana legden een bloemenkrans neer bij het monument achteraan in de Kerk.
Ik heb mijn Make niet verloren daarvoor gaf ze me teveel. Wat zij me zei dat blijf ik horen van wat ik ben is zij mijn deel. Ik kom haar nog overal tegen in wat ik doe,in wat ik laat. Zij was en blijft voor mij een zegen waarvan het spoor steeds verder gaat.
Omringd door de liefdevolle zorgen van hen die haar dierbaar waren,
is zachtjes van ons heengegaan
Mevrouw Matterne Julia
weduwe van de heer
Beyns Ferdinand (+
1997)
Geboren te Rummen op 11 september 1912
en in familiekring te Grazen overleden op 10 november 2009
Zij was de lieve Make van :
Marcel en Nicole+ BEYNS HENDRICKX Michel en Bernadette BEYNS GRAUWELS Bart en Marlies VANDEZANDE BEYNS Thomas
Urbain en Maria BEYNS VANSIMPSEN
Yvan en Elza BEYNS HENDRICKX Kathleen BEYNS Seddik MOHAMED en Annemie BLOCKX Femke en Silvio Batoula , Tomas en Jana
Het kerkhof van Grazen was weer een oase van stilte en overladen met bloemen. Vele familieleden kwamen weer eens naar Grazen afgezakt om hun overleden te herdenken.
In de namiddag van Allerheiligen ,herdenken we traditioneel in Grazen onze overledenen van het afgelopen jaar. Zoals reeds vele jaren wordt deze viering tot in de puntjes verzorgd door het OLV Koor Tijdens deze viering gingen onze gebeden en gedachten vooral uit naar : Theofiel Jacobs, Emile Kabergs,Lucie Machiels en Simone Vanderhoeft.
Op 28 oktober werden de petaquespelers van Grazen uitgenodigd door de club van Kortenaken voor een vriendenmatch. Zoals je op de fotos kan zien werden goed onthaald. Het was een fijne namiddag ondanks het koude herfstweer.
Piskapelleke blijft veel bezoekers over de vloer krijgen
De Geetbetse gemeenteraad keurde de renovatie van de Sint-Annakapel goed. Het vervallen bedevaartsoord, gebouwd in 1644, blijft wanhopige mensen lokken die geen probaat middel vinden tegen bedwateren.
De Sint-Annakapel, in de volksmond beter gekend als de Piskapel, staat er vervallen bij aan een veldzijweg van de Verdaelstraat, in de buurt van het moderne radiobaken voor de burgerluchtvaart. De historische kapel uit 1644 werd door de nonnen van het voormalige Oriëntenklooster destijds neergepoot om de velden te behoeden tegen demonen. De bevolking ging er bidden om zijn kinderen 'te genezen' van bedwateren. Die volksraditie bestaat de dag van vandaag nog.
Zowel binnen als buiten de kapel is het aanzicht vreselijk. De gemeente heeft 36.300euro voorzien om het dak en het buitenschrijnwerk te vernieuwen en daarenboven de gevels, het binnenpleisterwerk en de vloer te renoveren. Het grasveld rond de kapel wordt door de gemeentediensten opgeknapt. We bezoeken de Sint-Annakapel, samen met kapelconservator Louis Ruytinx, historisch auteur en vooraanstaand bestuurslid van de Geschiedkundige Kring Limes Gatia. Als we de kapel binnentreden merken we meteen de vervallen staat van het bedevaartsoord op, de chaos die er heerst en de offergewoonten die in ere gehouden worden.
'Kijk, vuile pampers, drie muntstukken van 2euro, kleine speeltjes, twee fopspenen, enkele kilo's keukenzout...', stelt Louis Ruytinx vast. 'De mensen komen hier duidelijk met hun zorgen. Van het offergeld laten we missen opdragen in de kerk van Grazen.'
Louis raapt een handgeschreven briefje op. Het gaat om een radeloos meisje dat het niet meer ziet zitten na een afgesprongen relatie en om raad en hulp smeekt. 'De mensen blijven naar hier afzakken, van heinde en verre', vervolgt Louis. 'Ook Wallonië heeft het bedevaartsoord ontdekt.'
Opmerkelijk is dat Sint-Anna, naar wie de kapel genoemd is, 'niet thuis' meldt. Bij de gipsen heiligenbeelden die het houten altaar sieren, behoort de heilige Anna alleszins niet. Naar verluidt werd ooit het originele houten Sint-Annabeeld vervangen door onder meer een beeld van de heiligen Cornelius en Sint-Antonius.
De kapel is vies en vuil, niet alleen omwille van de pampers, want die lijken aan de buitenkant properder dan het kapelinterieur. De muren bladderen af, de vensters zijn stuk. Alles is onder een dikke stoflaag bedolven. 'Langs dit getraliede, niet van glas voorziene venster gooien de mensen de vuile pampers naar binnen en offeren ze geld, zout of kleine speeltjes, fopspenen. Een beweeglijk kandelaarssysteem laat toe kaarsen of noveenkaarsen te branden.' Als we de kapel verlaten, begeeft alweer een jonge moeder met drie kleine kinderen zich naar de kapel,
Ik heb mijn Make niet verloren
