Vandaag vlogen we terug van Mengalore (Mengaluru) naar Bangalore (Bangaluru).
We werden opgepikt door Dr Edmond Fernandes. Hij werkt voor CHD Group - Center for Health & Development. Dit is een organisatie die onder andere regelmatig naar landelijke gemeenten trekt om daar consultaties te houden en mensen te behandelen en evt door te verwijzen naar ziekenhuizen voor gespecialiseerde behandeling indien nodig. Sommige grotere ziekenhuizen doen dit ook.
We gingen gisteravond bij hem en zijn ouders thuis eten en toen bleek dat hij vandaag ook naar Bangolore vloog met dezelfde vlucht als ons.
Volgende keer als Geert komt zal Fernandes kijken om Geert mee te nemen naar zo'n Health Camp. Bedoeling is dat Geert dan info kan verzamelen om in België sponsoring te zoeken voor medisch materiaal en medicatie voor deze Health Camps.
In de namiddag gingen we met een autoriksja naar Orion Mall. Dit is het grootste winkelcentrum van Bangalore. Hier zijn alle grote merken terug te vinden, zowel Indische merken als de merken die wij ook kennen. In deze Mall komen vooral de Indiërs uit de betere klassen shoppen.
De mall bevindt zich in de buurt van Colombian Asian, één van de betere ziekenhuizen hier. De mall ligt tussen een drukke weg en een groot plein.
Dit plein doet westers aan en is ook omringd door grote dure appartementsblokken. Eén van die blokken lijkt op ons Berlamont gebouw in Brussel.
Daar gingen we eten bij een italiaan met een indian touch
Deze voormiddag hadden we een afspraak met DMS Law School. Geert wil ook hen bij het project van Shimoga betrekken (ziekenfonds oprichten) voor als er problemen opduiken ivm wetgeving en regelmentering.
In de namiddag bezochten we Nitte Nursingschool. Geert had een voorstel voor hen van Vives Kortrijk-Brugge om hier in Mengalore een opleiding Vroedkunde (midwivery) op te starten via video-lessen vanuit België.
Hier in India bestaat dergelijke opleiding zoals wij die kennen niet. Enkele Indische gynaecologen vroegen aan Geert of hij hier geen project kon opstarten hiervoor. Zij deden hun opleiding in Engeland waardoor ze met europese vroedvrouwen gewerkt hebben en die missen in India.
Indische vroedvrouwen mogen hier immers niet zelfstandig werken en moeten tijdens de arbeid van de mama constant bellen met de gynaecoloog om te vragen of ze dit of dat mogen doen.
De mensen van Nursingschool waren heel enthousiast over het aanbod.
Voetpaden kennen ze hier in de steden bijna niet. Iedereen loopt dus langs de kant van de weg naast het hectische verkeer. Oversteken is hier ook een avontuur op zich
Deze voormiddag werden we in ons hotel afgehaald door een chauffeur van Nitte KS Heyse Medical Academy. We hadden een vergadering met the head of the department Public Health ivm een project om een ziekenfonds op te richten in Shimoga. Daarna gaf Geert gaf een uiteenzetting aan de studenten rond de bedoeling van het project en hoe zij hieraan kunnen meewerken.
Deze namiddag deden we een rondrit door de stad met een autoriksja.
Vandaag vlogen we door van Bangalore naar Mengalore. Dit deden we met een bus zoals Geert zegt. Het vliegtuig was inderdaad niet meer dan een grote bus en had plaats voor 76 passagiers. Bleek dat het vliegtuig van belgische makelij was, het werd namelijk gebouwd door Bombardier, beter bekend van de treinstellen.
We vertrokken van de nationale luchthaven van Bangalore. Dat is een belevenis op zich.
Mannen en vrouwen moeten apart door de veiligheidscontrole. Reden hiervan is dat je niet alleen door een metaaldetector moet stappen maar je wordt ook afgetast met zo'n toestel (te vergelijken met klein tennisracketje). Bij de mannen gebeurd dit in het zicht maar de vrouwen moeten in een hokje stappen hiervoor.
Na een vlucht van 50 minuten kwamen we aan in Mengalore. Daar werden we opgewacht door een auto van het hotel.
Het verschil met Bangalore viel onmiddellijk op : Mengalore is kleiner, een stuk opener. Het verkeer is niet zo hectisch. Qua temperatuur is het zoals in Bangalore (34°) maar het is hier veel vochtiger was het een stuk lastiger maakt.
's Avonds gingen we eten in het restaurant van het hotel. We wilden vis. Toen kwamen ze een schotel tonen met de verschillende vissoorten waaruit we konden kiezen.
We kozen de Tiger Prawns Tandoori (Tijgerscampi's). Iets groter dan de scampi's die wij kennen.
De locale frutsoorten smaken hier ook heel anders dan bij ons thuis. Bv de Pine Apple (ananas) is hier veel zoeter en ook anders van structuur dan degene die we bij ons kopen.
graafken@india2018
