Vandaag kwam Swetha per trein van Mangalore  naar Bangalore om ons te zien. We gingen samen op stap.

Deze middag gingen we eten in indisch Veggie restaurant waar je op bananenbladeren kan eten ipv op borden. Grappig.

Hier in India eten ze met hun handen ipv met bestek. Geert en Prabhu hadden mij gisteren getoond hoe dit moet. In het restaurant zat er een koppel voor ons en de dame zat naar mij te kijken toen ik begon te eten. Ze was zich waarschijnlijk aan het afvragen hoe die blanke vrouw haar eten in haar mond ging krijgen. Maar het lukte mij.

Daarna reden we naar Nandi Hills. Boven op de berg is een park waar je kan wandelen. Hier was ook het zomerverblijf van president Nehru.

We bezochten ook een tempel waar een Hindu ritueel aan de gang was en waar we een soort zegening kregen.

Vandaag ben ik de stad ingetrokken met Monisha en Prabhu. Ik begin te wennen aan het constante getoeter in het verkeer. Het valt mij wel weer op welk mierennest het verkeer is. Rijstroken kent men hier niet. Als ze een gaatje zien zwieren ze zich er tussen. Het is een wirwar van auto's, motorfietsen en autoriksja's.

Autoriksja's zijn kleine autootjes, open aan de zijkant en met stuur van motorfiets die gebruikt worden als taxi.

Als hobby naaister wilde ik natuurlijk enkele stofjes hebben...Monisha nam mij mee naar lokaal stoffenparadijs...

Dan was het alweer tijd voor de lunch in een  typisch indisch restaurantje. Daar bestelden ze iets "medium spicy" voor mij en iets spicy voor henzelf, maar niet hot zodat ik ook eens kon proeven. Dat van mij vond ik eigenlijk nogal flets van smaak. Dat van hen was lekkerder en naar mijn gevoel "medium spicy".

Daarna gingen we  Prabhu's auto oppikken aan zijn werk. Daar reden we naar toe met autoriksja. Leuke ervaring.

Bij Prabhu's werk is er een ziekenhuis. Daar gingen we even binnen. Oud gebouw en infrastructuur. In de hoek van een grote gang was met houten panelen een onderzoekruimte gemaakt. Onvoorstelbaar.

Toen gingen we op bezoek bij vrienden in de binnenstad. Mooie kleurrijke huizen in die wijk maar klein. Kleine leefruimte met kleine keuken en 1 slaapkamer.

Onderweg naar daar kwamen we een paar keer koeien tegen die gewoon vrij op straat rondlopen tussen al het verkeer.

We stopten ook bij een standje met kokosnoten. Er wordt een gat gemaakt in de noot zodat je het coco water kan drinken. Gelukkig kreeg ik een rietje want het is een truc om het direct uit de noot te drinken. Wij spreken altijd van kokosmelk maar eigenlijk is het doorzichtig van kleur. Hier wordt het dan ook coco water genoemd.

Daarna wordt de noot in 2 gehakt en wordt het vlees losgemaakt. Dat is wit van kleur en glad en elastisch van structuur.

Na iets minder dan 11 vliegen zijn Geert en ik goed in Bengalore (India) aangekomen. We vlogen met Emirates van Brussel naar Dubai en van daar verder naar Bangalore.

Daar werden werden we opgewacht door Monisha, de Indische studente die vorig jaar een maand bij mij logeerde, en haar vriend Prahbu. Het was een warm weerzien.

De manier van rijden in India was wel even wennen. Er wordt constant geclaxoneerd. Dit is een signaal om te laten weten aan de andere weggebruikers dat je hen gaat oversteken. 

Prabhu reed op google maps en toen het niet zo goed duidelijk was of we rechts of links moesten, stopte hij gewoon op een drukke baan om eens goed naar google te kijken. Ongelooflijk. Ik keek dadelijk achterom naar de achterliggers. Die reden gewoon rond ons, normaalste zaak van de wereld toch...

Deze middag hadden we al een ontmoeting met Sandeep om enkele dingen af te spreken.

Daarna deden Geert en ik een wandeling in de omgeving van het hotel.

Vanavond gingen we  eten in de Flavours In. Dat deden we op zijn indisch, lees zonder bestek maar met de handen.