Vandaag ben ik de stad ingetrokken met Monisha en Prabhu. Ik begin te wennen aan het constante getoeter in het verkeer. Het valt mij wel weer op welk mierennest het verkeer is. Rijstroken kent men hier niet. Als ze een gaatje zien zwieren ze zich er tussen. Het is een wirwar van auto's, motorfietsen en autoriksja's.

Autoriksja's zijn kleine autootjes, open aan de zijkant en met stuur van motorfiets die gebruikt worden als taxi.

Als hobby naaister wilde ik natuurlijk enkele stofjes hebben...Monisha nam mij mee naar lokaal stoffenparadijs...

Dan was het alweer tijd voor de lunch in een  typisch indisch restaurantje. Daar bestelden ze iets "medium spicy" voor mij en iets spicy voor henzelf, maar niet hot zodat ik ook eens kon proeven. Dat van mij vond ik eigenlijk nogal flets van smaak. Dat van hen was lekkerder en naar mijn gevoel "medium spicy".

Daarna gingen we  Prabhu's auto oppikken aan zijn werk. Daar reden we naar toe met autoriksja. Leuke ervaring.

Bij Prabhu's werk is er een ziekenhuis. Daar gingen we even binnen. Oud gebouw en infrastructuur. In de hoek van een grote gang was met houten panelen een onderzoekruimte gemaakt. Onvoorstelbaar.

Toen gingen we op bezoek bij vrienden in de binnenstad. Mooie kleurrijke huizen in die wijk maar klein. Kleine leefruimte met kleine keuken en 1 slaapkamer.

Onderweg naar daar kwamen we een paar keer koeien tegen die gewoon vrij op straat rondlopen tussen al het verkeer.

We stopten ook bij een standje met kokosnoten. Er wordt een gat gemaakt in de noot zodat je het coco water kan drinken. Gelukkig kreeg ik een rietje want het is een truc om het direct uit de noot te drinken. Wij spreken altijd van kokosmelk maar eigenlijk is het doorzichtig van kleur. Hier wordt het dan ook coco water genoemd.

Daarna wordt de noot in 2 gehakt en wordt het vlees losgemaakt. Dat is wit van kleur en glad en elastisch van structuur.