Helaas een tweede poging want mijn eerste blogtekst is om één of andere duistere reden ineens verdwenen.

Etappe 39 en 40 zijn 2 etappes van verschillende tijdstippen. Etappe 39 is er één die we gelopen hebben in december 2021, etappe 40 hebben we gelopen op 20 februari 2022.

Etappe 39 vertrekt vanuit vanuit het natuurgebied 'De Brabante Wal'.  We plannen een wandeling van een kleine 20 km tot aan de grenspaal NL/B. We hebben afgesproken met Jan en Vanessa. Zij hebben ons nog al eens vergezeld op een wandeling ... leuk om samen met goede vrienden een dagje door te brengen al wandelend.

Zij hebben hun hondjes thuisgelaten, dus allen Theo, onze kleien viervoeter is erbij. Met zijn kleine Teckelpootjes gaat hij weer graag mee op stap.

De wandeling start mooi en brengt ons doorheen een mooi natuurgebied, langsheen mooie parken, en uiteindelijk stappen we door een oude verstigingsmuur het centrum van Bergen op Zoom binnen. Na door enkele gezellige kleine straatjes gestapt te zijn bereiken we het mooie marktplein waar op dat moment een prachtige ijsbaan staat in een mooi winters landschap. Daar houden we even halt en drinken een warme drank om ons wat op te warmen.

Na een korte pauze besluiten we om verder te stappen. Het vervolg van Bergen op Zoom is een deel om vlug te classeren als 'we moeten er door'. Weinig valt hierover te schrijven tot we door de Natuurpoort een mooi volgend natuurgebied instappen. Het ideale moment om onder de gigantische toeristentoren even te pauzeren.

Na de pauze wandelen we het laatste deel van de tocht dicht langsheen rustige landelijke wegen die ons tot aan de grens brengen van B en NL. Daar staat onze auto zodat we samen terug naar de vertrekplaats kunnen rijden.

Het was een leuke dagtocht met een mooi begin en een mooi einde.

Etappe 40: We starten de wandeling met ons tweetjes en met onze trouwe viervoeter, Theo. Hij heeft elke km al mee gewandeld met ons ... alleen heeft hij kleine Teckelpootjes ... indrukwekkend wat hij presteert. En deze wandeling zou later gezien volledig in het teken staan van hem ...

Het is een tijdje geleden dat we gewandeld hebben en daarom besluiten we om dit weekend rustig in te lopen. De voorbije wintermaanden hebben er geen goed aan gedaan. Bijkomend hebben we de voorbije weken veel voor Vital moeten zorgen omdat hij geopereerd is aan zijn schouders (kraakbeenletsel).

We starten aan de manege in Mont Le Soie waar we één van onze vorige etappes gestopt waren. Het doel was om vandaag een 6 km te stappen en morgen vervolgens een 8 à 9 km te stappen. Na anderhalf u stonden we al in Vielsalm en wisten amper dat we gestapt hadden. Het was een prachtige zonnige dag en morgen is er regen voorspeld ... dus we beslissen om de resterende km ook vandaag nog te doen.

We genoten eerst van een heerlijke dagsoep in een prachtige zaak in het centrum van Vielsalm. Van op het terras van de zaak had men een mooi uitzicht op het meer  Lac des Doyards.

Om 13.00u stapten we verder ... eerst door het dorp en dan aan onze eerste klim te beginnen. We wisten dat we nog een 340 hoogtemeters moesten overwinnen. Dit mocht geen probleem zijn. Doel was om morgen een rustige dag te hebben en wat los te wandelen rond het meer in Vielsalm waar we een appartement gehuurd hebben om te overnachten.

Na een heerlijke wandeling doorheen prachtige bossen, langsheen kabbelende waterloopjes, met mooie vergezichten ... tijd voor een sanitaire stop in het bos. Plaats genoeg en we moesten nog een 2,5 km stappen tot in Commanster waar de dame van het appartement ons kwam ophalen. Echt een zeer gastvrij iemand ... een aanrader. Meer hierover later ...

Sanitaire stop in het bos ... met grote gevolgen: in het bos waren er nog geuren te bespeuren blijkbaar ... Theo had iets geroken en zijn jachtinstinct kwam naar boven. Zijn neus in de wind, zijn oren toe, vertrok hij ... hij ging ver ... zeer ver want op een bepaald moment hoorden we hem nog enkele keren blaffen en toen werd het stil. Angstaanjagend stil ... minuten tikten weg ... we begonnen zijn naam THEO wel honderd keer te roepen. Zonder resultaat. Angstzweet verscheen, klamme handen van angst, tranen, ... We zijn onze Theo toch niet kwijt ? Dit kan niet gebeuren ... waar is hij ? Is hij gekwetst ? Is hij in een hol gekropen en zit hij vast ... hangt hij vast met zijn halstertje ? ...

De tijd verstreek, een half u ... een uur ... anderhalf uur ... we beslisten om nog één keer door het bos te stappen ... en toen hoorden we opeens een gejank ... dit was Theo! Na 1 u en 40 minuten vonden we hem ... bijna was dit een nachtmerrie geworden waardoor we zeker ons GR5 avontuur hadden gestopt. Geen 2 honden die we moeten afgeven hè! We hebben onze lieve Louis vorig jaar al verloren tijdens een wandeling van de GR5 ...

Gelukkig loopt het dit keer goed af. We konden ons geluk niet op ... tranen vloeiden van geluk ... verdriet maakt plaats voor euforie! We waren opnieuw met 3 ... op momenten als deze beseffen we zeer goed hoe graag we elkaar zien en hoe veel we aan mekaar hebben.

's Avonds hebben we in het mooie appartement in Vielsalm nog nagekaart over deze ervaring met een lekker flesje wijn.

Trouwens het appartement in Vielsalm is La Reposée du Lac.