Na 2 maanden geen GR avontuur meer gedaan te hebben namen we de draad opnieuw op. 2 maanden geen GR avontuur was het gevolg van een drukke agenda maar ook van onze nieuwe viervoeter, Vital die we in huis hebben. Een jonge Vizsla vraagt opvoeding en dit vraagt dan weer er veel mee bezig zijn. Stien en ik zijn dan ook super blij dat Vital deel uitmaakt van ons leven ... het is geen Louis maar we zien hem nu reeds zeer graag. Het is een geweldige hond waar we hopelijk veel plezier mee gaan beleven thuis en op de vele wandelingen. Jullie gaan hem vermoedelijk vanaf juli 2022 veelvuldig zien verschijnen tijdens onze wandelingen.

Helaas waren we dit weekend maar met ons tweetjes op pad. Onze goed vrienden, Siegje en Wim, die ons steeds vergezellen hadden de wandelschoenen even aan de haak moeten hangen. We hopen dat ze vlug terug de draad kunnen oppikken. We misten ze al vlug... maar Stien en ikzelf gingen er van genieten. De kleinste van het gezelschap was er gelukkig nog bij , Theo onze onvermoeibare Teckel.

Omdat we maar met 2 waren, was het even anders plannen en voorbereiden. We moesten namelijk dit keer gebruik maken van het openbaar vervoer en hadden dan maar ook één van onze fietsen meegenomen voor dag 2 te kunnen organiseren.

Dag 1: We reden met de auto tot aan het station in Maassluis waar we de metro namen naar de Hoek van Holland. Tijdens de autorit naar Maassluis gingen de regensluizen alvast open ... hopelijk valt alle regen er uit. Aangekomen aan het station van Maassluis was het echt nog regenachtig en vrij guur weer. Zou het dan toch gaan gebeuren dat we een dag moesten aanvangen met regen? De voorbije 36 etappes hadden we maar één keer regen gehad en dat gedurende misschien 15 minuten.

Het station van Maassluis is een mooi modern station. Geweldige infrastructuur, duidelijke instructies voor het bekomen van kaartjes ... na een 10 minuten wachten arriveerde de trein (waarom ze het metro noemen is me niet geheel duidelijk). Na een rit van 20 minuten kwamen we aan in het station van 'de Hoek van Holland'.

Dit gaf ons een een speciaal gevoel want we weten dat hier het avontuur eigenlijk echt start.

We gingen op zoek naar de geul waar het zeewater van de Noordzee landinwaarts binnenstroomt. De Noordzee ligt één km verder ... maar daar zouden we niet naartoe gaan. De wandeling zal nu al lang genoeg zijn.  Na 5 minuten wandelen zagen we heel wat loodsboten liggen. Gert nam een klein leeg flesje, dat we speciaal meegebracht hadden, uit de rugzak en daalde voorzichtig af naar het water ... hopsakee WE DID IT ... een klein flesje gevuld met Noordzeewater dat ons gedurende al de verdere etappes zal vergezellen ... tot in NICE.

Vertrekken dan maar voor ons langste traject tot nu toe ... een tocht van ongeveer 25 km die ons terug in Maassluis zou brengen. Helaas moesten we starten in pletsende regen. Het was toch niet waar zeker ...

Het begin van de wandeling was niet eenvoudig omdat de aanduiding niet echt goed aangegeven stond. Gelukkig hadden we onze wandelGPS die de goede richting aangaf.

Na enkele drukke wegen overgestoken te hebben stapten we een parkje in ...het regende fel, de bomen gaven geen bescherming in deze grijze herfstdag omdat al hun blaadjes aan onze voeten lagen. Het was wel een leuk wandelpad doorheen het parkje en in de vreugde van alweer op pad te zijn merkten we dat het plots veel lichter werd.

Na 15 minuten stopten we want daar was de zon ... we hingen onze poncho aan onz rugzak en vervolgden onze weg. Het parcours was zo vlak als een biljart. Dat in tegenstelling tot het stuk Ardennen en Luxemburg waar we de laatste etappes liepen. Nu was het fluitend stappen langsheen parkjes, langsheen waterkanten en doorheen mooie bossen.

Na heel wat km's begon het vele asfalt wel zijn tol te eisen bij Stien. Iets te vlug van start gegaan in combinatie met de meestal harde ondergrond zorgden voor wat pijn rond het bekken. Ze verdapperde zich en beet op haar tanden. Het was nog een flink eind dat we moesten stappen.

Langsheen 'de Nieuwe Waterweg', die de Noordzee verbindt met Rotterdam en waarlangs we een 5-tal km moeten stappen, konden we heel wat scheepvaart bewonderen. Gigantische schepen passeerden ons ... eentje viel ons op met de naam SUNRISE (dit deed ons denken aan een nummer van Norah Jones waar we beiden goede herinneringen aan hebben).

Na het kanaal ging het richting Maasland. Het pad ernaartoe was wel uniek. Dwars door gigantische velden lag een pad dat zigzaggend ons verder bracht . We moesten talrijke kleine grachtjes over via mini bruggetjes. Theo vond dit maar niets want hij moest telkens opgepakt worden omdat hij met zijn mini-teckel pootjes niet over de bruggetjes kon geraken. De roosters hadden namelijk net te grote openingen.

Maasland was een gezellig polderdorpje maar de klok tikte verder en aangezien het al omstreeks 17.00u donker werd, besloten we om toch maar verder te stappen. Stien vond dit ook het best omdat ze meer en meer last in haar heup begon te krijgen. Ze had een beetje angst wanneer we nu een stop gingen maken de spieren helemaal zouden verstijven.

Met nog een 5-tal km te gaan zetten we het traject verder langs het kanaal Zuidvliet. Dit kanaal bracht ons bij valavond in het mooie Maassluis waar vandaag Sinterklaas en zijn zwarte Pieten waren gearriveerd. Het is een dorpje met heel wat gezellige cafeetjes langsheen waterlopen.

Om 17.15u kwamen we moe maar voldaan aan bij het station van Maassluis waar onze auto stond.

We reden met veel plezier naar Het Wapen van Marion, onze overnachtingsplaats in Oostvoorne. Dit hotel kenden we al van vroeger waar we al enkele keren op vakantie geweest zijn. Echt een tophotel !

Enige minpuntjes: door heel het COVID-gedoe konden we niet meer naar het saunacomplex gaan omdat dit maar een beperkte capaciteit had door de Coronamaatregelen en bovendien had de Nederlandse regering de dag voordien beslist dat de horeca al om 20.00u dicht moest.

Gelukkig konden we nog heerlijk genieten van een lekkere maaltijd en daarna was het licht vlug uit ... de eerste dag was oké geweest. Soms verrassend mooi, soms oersaai, soms mooie wandelpaden, veel verharding ... op naar dag 2.

DAG 2/ MAASSLUIS - OOSTVOORNE:

Aangezien we de overzetboot de dag voordien genomen hadden met de auto beslisten we om onze wandeling te laten vertrekken aan de kant van Rozenburg. Hier waren we naartoe gekomen met het openbaar vervoer.

We startten onze wandeling opnieuw langs het Zuidvliet kanaal maar dan langsheen een bospad iets ervan afgelegen. Het was leuk wandelen de eerste km tussen de kaboutertjes en andere zaken (een thema wanelpad had men ervan gemaakt). Daarna ging de tocht verder over een prachtige verhoogde berm die ons na enige tijd in het mooie vestigingsstadje Brielle bracht. We wandelden langsheen de ringgracht, over de verhoogde verdedigingswal die was opgetrokken om de inwoners te beschermen. We genoten van een lekker drankje in een plaatselijk gezellig cafeetje waar men ons vertelde dat de verwelkoming van Sinterklaas met zijn knechten vandaag niet meer mocht doorgaan door Corona. Het beestje houdt ons nu al 1,5jaar in de greep ...

We zetten onze wandeling verder over prachtige wandelpaden langsheen het Brielse meer. Na een 20tal km gewandeld te hebben kwamen we opnieuw aan in het Wapen van Marion. Daar stapte ikzelf op mijn fiets om de auto te gaan ophalen in het centrum van Oostvoorne. Dit was maar een kleine 2km fietsen. Stien kon ondertussen genieten van een deugddoend glaasje wijn.

Ons tweedaags avontuur had 46 km op de teller ... moe en tevreden reden we terug naar België.