mijn naam is Tim Verheyden en ik ben 18 jaar oud. Ik woon te Galmaarden en ben vanaf dit jaar student handelsingenieur. Mijn voornaamste interesses zijn politiek, economie en wetenschap, zoals u hier kan terugvinden. Ik wens u een aangenaam verblijf op deze blog, en hoop u spoedig weer te mogen verwelkomen.
Tim Verheyden
De wereld aan uw voeten
Politiek- Economie - Wetenschap
04-09-2008
Eerste akkoord
In navolging van het gekibbel tussen ministers-presidenten Peeters en Demotte, komen de Brusselaars eindelijk eens aan het woord. Nadat Peeters zijn visie omtrent de communautaire onderhandelingen al lichtjes bijschaafde, gaven de Brusselaars nu hun goedkeuring. Een dialoog tussen Wallonië en Vlaanderen en aan elke kant een Brusselse onderhandelaar mee aan tafel om de gesprekken te sturen, zo zou het er moeten komen.
Dat Picqué en Vanhengel tevreden zijn met dit voorstel is leuk meegenomen voor Peeters, die zo voor het eerst op wat bijval kan rekenen in zijn visie omtrent de onderhandelingen. Peeters heeft namelijk niet zo veel keuze, hij mag van zijn oorspronkelijk idee niet te veel afwijken, of het kartel dreigt het voorstel opnieuw af te schieten. Op die manier staan we terug bij de situatie toen Leterme zijn ontslag aanbood, want toen werd het voorstel omtrent een dialoog afgewezen door het kartel.
Met het idee op zich was nooit niets mis, vond het kartel. Het waren de deelnemers die hen niet zinden. Het is dan ook duidelijk dat de vertegenwoordiging heel belangrijk is. Er wordt nu al dagen heen en weer geroepen over hoe de tafel nu gevuld moet geraken. CD&V wil duidelijk niet opnieuw gebuisd worden en met lege handen wederkeren richting parlement. Er is nu dringend een oplossing nodig, en dat liefst in de schaduw van een 'operatieve' meerderheid.
Wat u nu ziet op de politiek voorgrond gaat steeds om de twee dingen die in de nabije toekomst enige rol van betekenis zullen spelen. In de eerste plaats de regering, die zich over socio-economische zaken moet bekommeren, en anderzijds het forum dat een plaats moet bieden aan de hete communautaire hangijzers.
Wel valt op dat, hoewel het allemaal nog goed en wel moet beginnen, de discussies nu al hoog oplaaien. Op alle mogelijke manieren wil iedereen zich van zijn beste kant tonen en wil men aangeven dat men écht inzit met de situatie van ons arme land. Maar diep vanbinnen zoeken de hoge gezaghebbers gewoon naar mogelijkheden om de 'anderen' uit evenwicht te brengen. Deze toestand is niet gezond, en begint stilletjes aan zeer schrijnende vormen aan te nemen.
Waarom beginnen we nu eindelijk niet samen te werken. Oké, we verschillen. Oké, we komen niet altijd overeen over communautaire zaken. Oké, dit kan niet zomaar uit de weg geschoven worden. Maar laat die zaken nu toch even op de achtergrond, en regel ze binnenskamers, zonder om de haverklap reacties uit te brengen in de pers die toch iedereen maar ongeruster maken. Laat de regering het volk wat kalmeren, door sociaal-economische maatregelen te treffen. En laat de CAO's die voor de deur staan nu wat aandacht krijgen, want dat is waar de mensen nu écht van wakker liggen. Dat communautaire moet nu eindelijk écht aangepakt worden, en dat kan alleen in de coulissen van het politieke circus. Stop dus in godsnaam met elke dag onrust te zaaien in de media, want er is geen mens die hiermee is gediend!
De Waalse minister-president, Rudy Demotte, liet vandaag weten dat Wallonië de Vlaamse strategie, inzake financiële hulp voor de federale begroting, niet zal volgen. Wallonië zou, in naam van de Franstalige Gemeenschap en het Waalse gewest, 91 miljoen euro steun bieden bij het in evenwicht brengen van de federale begroting. Zij zullen de hulp niet intrekken, zoals Vlaanderen dat eerder deze week wel deed.
Daarnaast heeft Demotte gereageerd op de vraag van Peeters, om met de 2 gewesten rond tafel te gaan zitten, met de federale regering in een waarnemende rol en het Brusselse gewest op de achtergrond. Demotte wil hiervan niet weten, en noemt het ongrondwettelijk.
Brussel is een evenwaardige regio binnen ons land, en staat gelijk met Vlaanderen en Wallonië. Charles Piqué, minister-president van het Brusselse gewest, heeft evenveel recht op een plaatsje aan de onderhandelingstafel als Peeters en hijzelf zegt Demotte. Daarnaast ziet hij ook de rol van de federale regering enigszins anders, hij wil ook hen een actieve rol geven bij de onderhandelingen.
Demotte spreekt klare taal. Hij duldt het niet dat Vlaanderen zomaar bepaalde partijen uit gaat sluiten aan de onderhandelingstafel. Hij vindt dat Peeters de problemen wegschuift van de minderheid, net wanneer die evenveel recht hebben op inspraak als de rest. En ergens heeft Demotte een punt, want ook Brussel is onderwerp van discussie, dus waarom zouden zij niet mee gaan onderhandelen?
Met Brussel bij de onderhandelingen kan ik leven, maar om er inneens alle gewesten én gemeenschappen bij te betrekken + nog eens de federale overheid, dat gaat me te ver. Het is nu al een 'kiekenkot', er wordt voortdurend met verwijten geslingerd, en de echte inhoud komt nooit aan bod. De federale overheid én de Duitstalige gemeenschap nauw betrekken bij de onderhandelingen is gewoonweg vragen om problemen.
Wanneer Demotte, Peeters en Picqué aan de onderhandelingstafel hun respectievelijke gewesten komen vertegenwoordigen is er een kans op slagen. We beginnen vanaf nul, met vers bloed en we hopen dat we ergens komen. Met die ingesteldheid is er misschien nog iets mogelijk. Eens te meer om dat op die manier écht de noden van de verschillende regio's aan bod zullen komen en niet louter de gedachten van de federale overheid.
Laat ons dan ook hopen dat eind september een positief verslag komt van de bemiddelingsopdracht, zodat onze koning de opdracht kan geven een forum te installeren met de drie gewesten als deelnemers. Laat die dan elkaar eens vertellen wat er echt nodig is op communautair vlak, wie weet vindt men alsnog de consensus, zoals die in België o zo berucht is. Als de federale overheid zich in de tussentijd wil bezighouden met sociaal-economische maatregelen, dan kan de burger zijn gewone leven zo 'normaal' mogelijk verder zetten, en het mysterie der koopkracht stilletjes aan laten verdwijnen...
Sarah Palin, running mate van John McCain, kwam in nauwe schoentjes toen bekend werd dat haar 17-jarige dochter zwanger is. Palin is als republikein zeer conservatief, en is dus tegen seks voor het huwelijk en tegen abortus. Met de zwangerschap van haar dochter komen die principes zwaar in het gedrang.
Dat deze zwangerschap geen deugd zal doen aan de republikeinse campagne valt niet te betwijfelen. Al is het niet zo dat de democraten er verder gaan op inspelen. Barack Obama reageerde verbaasd. Hij vond immers dat de zwangerschap van Palin's dochter niets afdeed aan de kwaliteiten van haar moeder. Heel wijs als u het mij vraagt.
De Amerikaanse presidentsverkiezingen mogen dan wel hard gespeeld worden, er zijn grenzen. Zo zullen de democraten de zwangerschap niet uitspelen in hun campagne, en dat terwijl die ze een groot voordeel kon opleveren. Anderzijds is deze reactie sowieso promotie voor Obama, zo toont hij zich van zijn meest menselijke kant. Hij voegde er zelfs fijntjes aan toe dat zijn moeder ook amper 18 jaar was, toen kleine Barack ter wereld werd gebracht. Obama is een groot man, en toont dat hier nog maar eens aan de hele wereld die hem op de voet volgt.
Didier Reynders sprak zich voor het eerst sinds lang nog eens uit over de staatshervorming en de huidige crisis in ons land. Reynders stelde dat hij en zijn partij (MR) bereid zijn om verder mee te werken aan een staatshervorming. Wel waarschuwt hij dat deze staatshervorming niet in orde zal komen voor de regionale verkiezingen in 2009. Op de vraag of N-VA zich dan niet zal terugtrekken uit de meerderheid antwoordde Reynders dat het zijn problemen niet zijn.
Een duidelijk uitgeruste minister van Financiën en Institutionele Hervormingen pleitte verder voor een betere attitude van de onderhandelaars. 'Ze moeten stoppen met dag en nacht te kibbelen en beginnen constructief samen te werken'. Op de korte termijn wees Reynders op de socio-economische problemen die de regering moet aanpakken. Daarmee geeft hij de prioriteit aan de publieke opinie, die eerst en vooral maatregelen wil om de koopkracht opnieuw op peil te brengen.
Reynders laat dus duidelijk blijken dat hij niet inzit met een mogelijk vertrek van de N-VA uit de meerderheid. Daarnaast verwoord hij zowat het gedacht van alle franstaligen: 'er komt een staatshervorming, maar niet voor de verkiezingen van 2009'. Het wordt nu afwachten of de Vlaamse partijen zullen reageren op de boodschap van Reynders.
De volgende stap in de onderhandelingen rond de staatshervorming zijn nog niet begonnen, of één van de spilfiguren zegt al dat ie zich niet interesseert in een mogelijk vertrek van een van de partners. In mijn ogen is dit absoluut niet de weg naar het goede 'klimaat' aan de onderhandelingstafel. Ik hoop dan ook, dat wanneer de drie Koninklijke bemiddelaars eind september verslag zullen uitbrengen omtrent hun opdracht, gekozen zal worden voor een dialoog tussen de gemeenschappen met andere hoofdrolspelers. Of zoals Kris Peeters en de organisatie van de Ijzerbedevaart reeds voorstelden: laat de onderhandelingen gebeuren tussen de mensen uit de gewesten. Op die manier is er een kans dat de spanningen van het afgelopen jaar geen rol meer gaan spelen bij het overleg. Wanneer de protagonisten van het afgelopen jaar het opnieuw onder elkaar moeten gaan klaren, lijkt het voorbije jaar in de weg te staan. Laat de boodschap van Reynders dan ook heel duidelijk zijn voor de bemiddelaars en Zijne Majesteit: Laat de deelstaten hun werk doen, en laat hun het hoge woord voeren!
De Verenigde Staten worden, zoals jaarlijks wel eens het geval is, bedreigd door een zware storm. Alweer zou New Orleans het slachtoffer gaan worden. Orkaan Gustav raasde reeds met een verwoestende snelheid over Cuba en is nu op weg richting New Orleans. Nadat orkaan Katrina al eens lelijk huis hield daar, worden nu ernstige voorzorgsmaatregelen getroffen. Een ander gevolg van de dreigende storm is het 'in het water vallen' van de republikeinse conventie, u weet wel,zo'n kermis.
Toen orkaan Katrina in 2005 New Orleans blank zette, kwam er veel kritiek op George W. Bush. Hij zou geweten hebben dat de stad ernstig bedreigd werd, en helemaal weg zou spoelen. Toch greep hij niet in, en liet de storm rustig zijn werk doen. Ondertussen hadden honderdduizenden, voornamelijk zwarte gezinnen, hun huis verloren, de stad was in zijn geheel verwoest. Er was dan ook veel verontwaardiging, waarom greep Bush niet in? Evacuatieplannen en voorzorgsmaatregelen zoals we ze nu zien, waren er toen immers niet.
De dreiging van een nieuwe orkaan is dé kans voor Bush om zijn blunder van 3 jaar terug enigszins goed te maken. Hij zei eerder dat ie niet zou opduiken op de republikeinse conventie omdat hij zich wou focussen op New Orleans. Ditmaal mag de orkaan geen levens kosten! Dit zorgt er wel voor dat de kermis, die een conventie nog steeds is, niet doorgaat. Door Bush zijn afwezigheid ontbreekt er immers een grote attractie in het park.
Mijn eerste gedacht was dan ook dat John McCain een slechte zaak zou gaan doen. Hij kon immers niet gebruik maken van zijn conventie om uitgebreid de media te halen zoals Obama dat deze week al deed. Hij zou bijlange niet zoveel invloed kunnen gaan uitoefenen op potentiële kiezers, en de promotie van zijn running mate Sarah Palin ging ook niet door. De conventie zal zich nu beperken tot de hoogstnodige zaken nl. de verkiezing van de republikeinse presidentskandidaat (sowieso McCain) en de aanstelling van een running mate (nu Sarah Palin). De rest van de attracties worden afgelast ten gevolge van de storm.
Maar waarom is dit dan toch niet per se een ramp voor McCain? U moet weten dat McCain een multi-miljonair is, hij ligt dan ook niet goed in de markt bij de lagere sociale klasse's in de VSA. Net als Bush wordt hem verweten niet in te zitten met de 'zwarte' bevolking en de armen. Dat bewees Bush ook toen hij in 2005 niet omkeek naar New Orleans, met een overwegend zwarte bevolking, bij het overrazen van orkaan Katrina. Met een Bush die nu zijn aandacht richt op New Orleans en orkaan Gustav, en een McCain die uit solidariteit zijn 'feestje' annuleert en in de plaats ter plekke gaat kijken waar het schoentje wringt, tonen de republikeinen zich van een heel andere kant. Daardoor alleen al kunnen ze een voorheen onbereikbaar publiek bespelen.
Dat, tot dan toe, onbereikbare publiek bespelen is misschien zelfs lucratiever dan een conventie houden voor kiezers die je toch al lang overtuigde. Nu kan McCain kiezers bespelen die voorheen nooit naar hem luisterden. Het verschil met Obama is dus dat McCain een 'markt' beroert die hem voorheen koud liet, en daaruit nieuwe kiezers wil halen. Terwijl Obama in dezelfde vijver bleef vissen, waar de democraten al 18 maanden mee bezig zijn.
Het verschil dat dit zal opbrengen is onvoorspelbaar. Normaal komen na de conventies de eerste belangrijke poll's uit (opiniepeilingen), daaruit zullen we de eerste conclusies kunnen trekken. Wint McCain aan belangstelling in de lagere sociale klasse's? Of blijven die bij hun 'verlosser' Barack Obama? De toekomst wijst het uit....
