Kronieken en verhalen

Uit de veren rond 07.30 u, de zon staat reeds aan de hemel maar het is nog zeer fris op deze hoogte...onze motoren staan berijmd.

Na een kop straffe koffie (slechte) vertrekken we richting Seligman, het is nog danig koud dat we onze handschoenen moeten aantrekken en onze helm eveneens. Het is nog vroeg maar dit is nodig om onze trip af te werken vandaag, we gaan Arizona verlaten en de grens oversteken naar Nevada.

Na een rit van dalen en klimmen door de bergen en de woestijn komen we aan in Seligman, één van de geboorteplaatsen van Route 66...een zeer mooie highway waar je de originele tankstations nog kunt bewonderen uit vervlogen tijden...hier is de tijd ook blijven stil staan, gelukkig...nergens krijg je een beter gevoel van easy- riding dan hier.

We nemen ons ontbijt in een uniek kader waar je naar onze verwondering ook "Brusselse Wafels" kunt eten, langs de route vind je nog de originele winkeltjes. In één ervan nemen we even de tijd om wat souvenirs te kopen, de uitbaatster is indiaans...een verre afstammelinge van de Cheyenne stam, we kunnen de spullen niet meenemen en ze beloofd plechtig om ze op te sturen naar België, na betaling uiteraard...

We plegen een tweede stop in het "Hualapai Indian Reservation", een reservaat waar de indianen wonen...eigenlijk verdreven zijn...ze wonen niet meer in wigwams maar in huizen die de regering gebouwd heeft. Woningen zonder vloer, niet zo fraai...voor een paar dollar mogen we eens een kijkje nemen, de kinderen staan bewonderend bij onze motoren.

Wanneer we terug willen vertrekken krijgen we nog een toemaatje, de "Dans ter Bescherming", een indiaans ritueel die ons zal beschermen op onze reis.

Even verder bij een tankstop krijgen we te maken met dronken indianen die geld schooien voor benzine, 5 dollar sir...triestig hoe die mensen nu moeten overleven nadat ze hun land hebben afgenomen en verdreven naar reservaten.

Aan de overkant willen we iets drinken in een saloon,doch wanneer we binnen zijn hangt er een zeer grimmige sfeer...het lijkt er niet zo pluis, we besluiten maar om zonder drank op te stappen.

Waar het deze morgen nog zeer koud was, is de temperatuur alweer gestegen tot een 25 graden...we rijden terug door de woestijn langs route 66 en hebben nog steeds dorst. Hier en daar waarschuwen borden langs de route u dat je water moet bij hebben als je door de dessert trekt. We stoppen bij het eerste barakje om water op te slaan en een sanitaire behoefte te plegen...plassen langs de weg is hier absoluut uit de boze evenals het gooien van zwerfvuil...dat zie je hier niet, wanneer ze je betrappen op het weggooien van een papiertje of een peuk dan kost het je 1000 dollar...laat ons daar in Vlaanderen eens een lesje aan nemen.

Onze helm bengelt terug reeds een tijdje aan onze bagage, bij deze warmte is het eigenlijk wel heerlijk om zo te kunnen rijden...misschien niet zo veilig maar kom, het was aangenaam.

"Next 300 miles dessert"...het bord langs de weg beloofd, het wordt heet maar draaglijk op de motor...eens je stopt is het enorm dus we blijven rijden...mijlen aan een stuk door een streek waar je om het half uur een tegenligger bemerkt, in geen kilometers bewoond.

We naderen de grens met Nevada, vanop een vieuwpoint zien we in de verte de Hoover Dam, een stuwdam die Las Vegas voorziet van elektriciteit en water...een ongelooflijke constructie in de bergen, een staaltje van architectuur waarschijnlijk betaald door de casino's in Vegas. De dam ligt pal op de grens, we zijn in Nevada en hier moet de helm terug op...verplicht in deze staat.

Dwars door de Nevada-woestijn die ruw en lichtbruin van kleur is rijden naar de meest beroemde stad van de States. De publiciteit is reeds aanwezig vanaf 50 mijl voor aankomst, ook de weg wordt stilaan drukker,we zijn het niet meer gewoon om veel verkeer te zien op onze trip.

Voor we de stad binnen rijden houden we even halt om de kaart goed te bekijken, we willen een hotel boeken Down-town Vegas...niet langs de Strip...en we slagen er in...Four Queens Hotel met casino uiteraard, anders vind je hier niet. Onze motoren kunnen een paar dagen rusten in de ondergrondse garage, we checken in op de 17 de verdieping met prachtig zicht op een deel van de stad...in de verte een autostrade en het vliegveld tussen het gebergte.

Een verkwikkende douche doet wonderen, alsook de nieuwsgierigheid die ons aantrekt om beneden het casino te verkennen...ook de honger in ons maag.

Het is druk op deze vrijdagavond, het begin van een weekend...na het avondmaal drinken we eerst een budweiser aan de bar...daarna gaan we op stap, te voet door de neonlichten en verlichte reclameborden van een overdekte straat...Down-town. Vanzelfsprekend belanden we in een bar met catwalk...dat beloofd...vier bacardi-cola's please, onze ogen gaan terug een beetje open...zeker met de topless bediening...