Elke zelfrespecterende belg moet geef nu toe toch ooit eens een bergrit van kortbij hebben meegemaakt,...
wij dus, DD mijn zwarte parel de patte en ik, trokken vol goede moed naar alpes d'huez. dat leek ons de ideale plek om de tour te beleven zoals hij nergens te beleven valt. we zouden op donderdag aankomen en vrijdag de tour op tv volgen om dan zaterdag gans de karavaan in levende lijve te aanschouwen. we dachten ruim op tijd te zijn met deze dag overschot maar als echte leken bleken we recht in de val van dit massa toerisme te lopen. als we de berg op draaide waren we nog vol goede moed maar naar gelang de bochten op elkaar volgden bleek er nergens nog een plek te zijn om onze giotti neer te droppen. eens boven aangekomen besloten we rechtsomkeer te maken en ons beneden in de vallei te gaan zetten tot plots de patte een leuk en mooi plekje had gezien. op 3 km van de aankomst was een oprit van een
privé chalet, de oprit was wel 100 m lang en niemand had het gewaagd zich daar te zetten. wij dus wel!!!!
we hadden de aanhangwagen mee en alles kon juist op het eerste deel van de oprit terwijl we niemand de doorgang zouden beletten.
toen we bijna goed stonden en mijn koppeling begon te stinken kwam er dame aan die beneden met een tent stond en die aan de patte wist te zeggen dat daar niemand mocht staan maar dat zij en haar man dat wel mochten omdat ze een eigenaar van de chalet kende. blijkbaar waren ze met 6 eigenaars. ze zei dat we problemen gingen krijgen maar dat ze er niet tussen kwam. wij dus verder alles in gereedheid aan het brengen toen er plots een eigenaar aan kwam met de mededeling dat we daar op een privé terrein stonden en dat we alles konden opplooien. toen ik uit de camper kwam heb ik mijn meest verwonderde blik boven gehaald en gezegd dat we toestemming hadden van Eli de schoonbroer van 1 van de eigenaars. onze vriend hoorde het in Keulen donderen terwijl we op Alpes d'Huez stonden en zei dat hij daar niets van af wist. om er een schepje boven op te doen heb ik er bij verteld dat Eli een restaurant had aan de andere kant in Les 2 Alpes. hij is afgedropen en wij hadden dus een perfect plaatsje op 3 km van de aankomst.
vrijdag heeft de patte na het ontbijt de fameuze Alpes d'Huez bedwongen zoals het een echte wielertoerist past, ikzelf heb hem met raad en daad bijgestaan met de scooter. gezien mijn eigen conditie lamentabel was en hij mijn steun wel kon gebruiken heb ik me als een echte ploegleider gedragen.
Zaterdag hebben we de koers op tv gevolgd terwijl we een BBQ hebben gedaan, met we bedoel ik dan DD en ik, de Patte die zich een echte topcyclist waande heeft zich voor de tv genesteld buiten een de camper en was al snel aan het verbroederen met ander fietsfanaten die ook life wouden volgen. onze tafel hadden we aan de rand van de straat neer gepland zodat we van in onze luie zetel alles zouden zien. de tourkaravaan begon stilaan de berg op te kruipen en de menigte werd totaal gek. eens de renners er waren hebben we alles van kort bij gaan volgen en hebben we ons de longen uit het lijf geschreeuwd om de renners aan te moedigen.
de aankomst konden we terug op tv gaan volgen, en na de koers konden we alles binnen halen om de pas af te rijden. de Patte zou met de scooter gaan en wij met de camper en de aanhangwagen. we dachten wel wat file te hebben maar dat het zo erg zou zijn had ik niet verwacht, we hebben in totaal 3 uur naar beneden gereden omdat iedereen naar huis wou. als we beneden in het dal kwamen konden we niet naar links richting Les 2 Alpes waar daar zou de tourkaravaan ontbonden worden. wij dus mee naar rechts terug richting Grenoble. en wat zien we daar: de helft van de straat in afgesloten om de karavaan te ontbinden, alles wordt daar op vrachtwagens geladen om de reclame stoet op haar volgende bestemming te krijgen. Zijn die domme Fransen er dus in geslaagd van 1 vierbaanvaks straat af te sluiten voor niets en langs de andere kant 3 van de 4 baan vakken af te sluiten, 2 voor de ontbinding en 1 voor de vip bussen. rond 9 uur zouden we in Les Deux Alpes zijn maar om 9 uur stonden we juist 5 km verder dan daar waar we vertrokken waren. We hebben dus besloten daar dus te blijven staan om te eten en naar het wiel van de tour te kijken om dan naar Eli te vertrekken in Les Deux Alpes. rond middernacht waren we op ons bestemming en konden we onder wol kruipen.
Zondag zijn we de bergen in getrokken en een fikse wandeling gaan doen, DD en ik hadden niet echt een gepast schoeisel aan en dat is voor DD fataal geworden, ze heeft een flinke schuiver gemaakt en als de Patte en ik bij waren gekomen van het lachen konden we vragen of ze haar pijn had gedaan. en dat bleek nog wel mee te vallen.
We zijn ons buikje bij Eli gaan vullen en terug huiswaarts getrokken. bij het vertrek van de camperparking ben ik er in geslaagd ongewenst contact te maken met een dikke rots met als gevolg dat de eerste schade aan onze giotti een feit was. een paar krassen op de voor bumper brachten mijn humeur op een laag peil maar dat is het leven zeggen ze dan,...
on the road
Elke zelfrespecterende belg moet geef nu toe toch ooit eens een bergrit van kortbij hebben meegemaakt,...
