Op zaterdagavond na een ganse dag alles te hebben ingeladen en uitgetest zijn we klaar voor ons eerst vertrek, we stoppen eerst in Liedekerke om een thai-box gala mee te pikken en oude vrienden tegen het lijf te lopen. Wat natuurlijk heel goed lukt maar buiten op de parking staat onze T41 braaf te wachten om verder te rijden.
Op Google Earth heb ik een plekje gevonden in Brakel waar de renners voorbij komen, op de kruising van de Kluisweg en de Oudenaardsestraat staat een uitkijktoren/zendmast waar een grote parking aan is en waar volgens mij niet teveel mensen gaan staan.
Eens daar aangekomen durf ik het kleine straatje niet in rijden omdat er al campers staan en met die aanhangwagen achter ons wil ik daar in het donker niet beginnen voor en achteruit te rijden om dat toch nog scheef te staan. We zetten ons 200m verder op een parking van een cafe en zullen ons wel morgenvroeg op onze plaats gaan zetten.
De gordijntjes gaan dicht en onze oogjes ook, we slapen door een storm heen en niemand van ons heeft iets gehoord tijdens de nacht. 's Morgens horen we op de radio dat het echt lelijk heeft gedaan en de plassen buiten geven de radio meer dan gelijk.
Eens we echt de slaapertjes uit onze ogen hebben gevreven en nog voor het ontbijt rijden we naar de voorziene parking en plaatsen ons netjes tussen de ander campers, als een volleerde trucker zet ik onze giotti met aanhangwagen van de eerste keer mooi recht tussen de andere. Een helpend oog van een de man naast ons loodst on er feilloos tussen en hij weet me te vertellen dat hij ziet dat ik dat gewoon ben om met deze opstelling te rijden, hij is zelf zo een spraakwaterval dat ik er geen woord tussen krijg laat staan dat ik hem zou kunnen vertellen dat dit de eerst keer is dat ik hiermee buiten kom. Ondertussen hebben de kids al hun fietsen uit de remorque gehaald en kan ik aan het ontbijt beginnen, we horen van de medecamperaars dat de vrouwen hier ook langs komen en onze dag goed gevuld zal zijn met eerst op het kruispunt naar de vrouwen te gaan kijken, dan bij ons op de parking naar de vrouwen te gaan kijken en dan komt de reclame caravaan om gevolgd te worden door de mannen op beide plaatsen.
We staan op 25 km van de aankomst en een paar km voor de muur, en eindelijk is het moment aangekomen, de kinderen zijn verwittigd ze blijven achter een denkbeeldige lijn en gaan in geen enkel geval ergens anders staan dan naast mij, achter mij op de parking mogen zoveel ze maar willen naar de prullen gaan graaien die de reclamecaravaan uitspuwt als een kronkelend monster,.... eindelijk zijn ze daar, Cancellara heeft al zijn duivels ontbonden terwijl Chavanel in zijn wiel hangt te sterven, Chacha bijt zijn tanden stuk en hap naar adem als een vis op het droge terwijl ze ons voorbij stormen. Ik hou de tijd in de gaten en 28 sec later volgt de eerst achtervolgende groep, iedereen zit naar elkaar te gluren en wil of kan de kastanjes niet uit het vuur gaan halen. We denken dat de koers gereden is en dat Cancellara zijn nummertje van verleden jaar weer kan opvoeren.
Binnen in de camper kunnen we verder op tv volgen en tot mijn verbijstering zitten zelfs de kids op de eerste rij om de ontknoping te volgen, en het wordt een ontknoping om duimen en vingers van af te likken. De Zwitserse stoomtrein valt juist voor de muur stil en alles kan weer van voorafaan beginnen. De gelosten vinden hun superbenen terug en op de meet blijkt Nick Nuyens de beste te zijn en weet hij zijn naam bij de beste der beste te voegen en om voor eeuwig en altijd te kunnen triomferen met Vlaanderen mooiste klassieker.
Tijdens de finale heb ik angstig met 1 oog mijn controlepaneel in de gaten gehouden omdat ik bang was dat ons zonnepaneel er niet in geslaagd zou zijn genoeg energie te verzamelen om de dag mee door te komen omdat er van zon totaal geen sprake was die dag, maar de technologie staat verder dan mijn angst want we hadden genoeg batterij om de koers tot op het einde te volgen.
We konden voldaan terug huiswaarst rijden terwijl onze eerste trip een feit was.
terwijl de lente zich laat voelen en de vrouwen hun kortste rokjes uit de kast halen hang ik dagelijks aan de telefoon met de dealer van giotti, het levertermijn komt in gedrang en we willen er wel mee op vakantie vertrekken, de camping is geboekt en de kids willen hun bed inrichten, iedereen is in blijde verwachting en 21 maart zal 1 april worden. de schotelantenne is niet binnen en de plaatser van de trekhaak moest zo nodig van een ladder vallen. vandaar de vertraging, ze krijgen alles opgelost maar wel met de nodige vertraging.
op vrijdag 1 April laat ik me door Axel in Geel afzetten voor de oplevering van onze camper, omdat ik al met een camper heb gereisd gaat dit vlot en anderhalfuur later rij ik zo fier als een gieter met ons rijdend appartement buiten. iedereen die te kort in mijn buurt komt met zijn wagen of vrachtwagen kijk ik angstig, smekend in de ogen,.... "rij er aub niet tegen" en alsof iedereen het voelt en ziet geraak ik heelhuids thuis.
we zijn dol enthousiast en kunnen beginnen inladen want morgen vertrekken we naar Merelbeke, daar komt zondag de ronde van Vlaanderen aan en elke camperbezitter-koersliefhebber die zichzelf een beetje respecteert moet toch minsten 1 keer in zijn leven de koers zijn voorbijkomen vanuit zijn mh. dat Merelbeke hier maar 25 km van onze deur is zal ons een worst wezen, we willen en zullen dit weekend in de camper slapen,....
na de Verkoop van de Herald en het wachten op de T41 moet ik me met iets bezig houden. een bijpassende aanhangwagen gaan zoeken lijkt me gaan slecht idee. de keuze voor een polyester exemplaar is snel gemaakt, het is ligt en gemakkelijk te onderhouden. de tweedehandsmarkt in polyester aanhangwagens is niet druk bezaaid en geef toe achter een nieuwe camper hoort een nieuwe aanhangwagen.
mijn keuze was snel gemaakt. een rebel 1 , 2 of 3 dat maakte niet veel uit. de prijs daarintegen wel. dit speelgoed was te duur voor wat het zou gaan dienen. dus een goedkoper alternatief gezocht en gelukkig gevonden.
de inrichting ervan was een paar ander mouwen, in polyester kan je niet vast wijzen van rekjes of je moet erdoor. en geloof het of niet maar zelf het zusje van mijn dochter haar vriendin van 4 jaar weet dat er dan water gaat binnen komen. dus werd het inventief de bestaande gaten gebruiken om daar MDF platen mee vast te zetten. Maw de spatborden eraf, bouten van de verstevegingsbeugels eraf etc etc, alles dan maar terug in elkaar gezet met de mdf erbij en dan kon ik beginnen bouwen in het interieur van de kar.
de bestelbon is getekend en we kunnen beginnen aftellen naar maandag 21 maart. de site van giotti wordt op regelmatige basis door ons bezocht maar er veranderd niets. de foto's , de omschrijving in alle mogelijke talen blijven hetzelfde, we hebben wel iets gekocht maar tot nu toe is er nog niets tastbaar en het wachten duurt natuurlijk lang. ik hou me bezig met in de hangar de afmetingen af te tekenen op de grond en kom tot de constatatie dat mijn oldtimer ( een triumph herald cabrio van 1965) verkocht moet worden. de aanhangwagen om hem overal mee te nemen moet dan ook maar buiten. met pijn in het hart zet ik een zoekertje op kapaza en op een speciale oldtimer site. er komen enkele reactie maar voor de ene is hij te klein ( in feite was de koper te dik en geraakte hij niet achter het stuur) en de volgende kandidaat heeft dan weer geen geld en wil hem afbetalen in maandelijkse stortingen. iets wat ik natuurlijk met een big smile afwijs. in feite vind ik het wel ok dat er niemand komt opdagen maar als er een dan toch na een paar maand een echte koper uit de bus valt met geld deze keer moe tik hem laten gaan. de verkoop zelf blijft een anekdote om te onthouden. een 76 jarige kwieke vent belt me in zijn beste nederlands om te vragen af de wagen nog te koop is. we spreken de dag erna af en bij zijn aankomst weet hij me te vertellen dat hij een triumph herald heeft gehad in de jaren 60 en dat hij er terug eentje wil bij wijze van nostalgie. zijn vrouwtje vond dit al 10 jaar geen goed idee en dus was er nog niets van in huis gekomen maar met een smile van oor tot oor vertelt die vrolijke bejaarde me dat zijn vrouw een paar maand geleden gestorven is en dat hij nu zijn zin kan doen. ik werd effe stil en wist niet echt waar te kijken maar hij had er geen moeite mee. een uur later is de triumph verkocht en laat ik hem buiten met een klein hartje. ik verdien er dan wel goed mijn boterham aan maar geld is hier een bijzaak. in een flits zie ik me terug in italy of Schotland rijden tussen de velden met onze triumph en met DD aan mijn zijde. De aanhangwagen is onmiddellijk verkocht en eerlijk is eerlijk een kar is maar een kar en er is nu plaats genoeg voor onze T41. ondertussen schuim is het net af om een geschikte aanhangwagen te zoeken om alles mee te nemen als we met gans de bende op stap gaan.
20 jaar en vol levensverwachting en constant op ontdekking willen, het is 1988 en we willen met 3 Mauro, Patte en ik een camper huren en naar Italie trekken bij Mauro zijn familie. we fantaseren er op los en zien het natuurlijk al helemaal zitten. dat was natuurlijk zonder de huurprijs en condities gerekend. de huurprijs lag toen al gastronomisch hoog en we moesten 26 jaar zijn om een camper te kunnen huren.
over naar plan B natuurlijk, en dat was een tent. bij mijn zus gaan smeken om haar tent te mogen gebruiken en weg waren we. de details van deze reis bespaar ik jullie want dat verdient al een blog op zich als deze verhalen al voor publicatie zouden zijn waar ik ten zeerste mijn twijfels over heb,....
20 jaar later na enkel keren te hebben rond gereden met steven zijn camper wordt het slapend virus weer wakker, en het kriebelt overal als ik een camper zie. DD (dominique voor diegene die ons niet kennen) ziet dat ook wel zitten en we kunnen onze zoektocht beginnen. de eerste vraag is kopen we een tweedehands of een nieuwe. na het overwegen van alle voor en nadelen besluit ik van toch maar een nieuwe te kopen. op naar mobicar dus dan maar. daar toegekomen loopt het kwijl langs mijn mondhoeken tot in mijn schoenen, met natte voeten dan toch maar beginnen prijzen te vragen en een paar uur later kan ik naar DD bellen om te zeggen dat onze camper besteld is. Ze verklaart me gek en denk dat ik haar iets aan het wijsmaken ben maar als ze mijn natte sokken ziet 's avonds na het werk gelooft ze me toch. in het contract heb ik laten zetten dat de camper voor 6 moet gekeurd worden. achteraf gezien een geluk want omdat ons gekozen model geen treinzit heeft blijkt dit niet mogelijk te zijn. omdat de levertermijnen ook al uit de hand lopen en we ons camper tegen de paasvakantie willen komt er toch wat druk op de ketel. maar geen paniek op maandag 5 dec heb ik afspraak bij Dicar in geel en ga ik een andere kiezen. de wet van Murphy in ere houdende lig ik die maandag ziek in bed en geraak ik totaal niet in geel. een week later geraak ik na veel fileleed tot in Geel en blijk mijn gekozen camper daar niet meer te zijn in de showroom. omdat ik toch wist wat en welk type ik wou gaan we aan tafel zitten en bespreken we alle nodige opties die we willen. na 2 uur zijn we rond en gaat de verkoper naar Italy bellen om de levertermijn te bepalen. Als hij terug komt zie ik aan zijn pruillip dat er iets niet pluis is en inderdaad, de gekozen camper is niet meer leverbaar in 2011. shit man denk ik, van u geld af geraken is nog niet zo simpel. met de moed der wanhoop terug de showroom ingedoken met de verkoper en weer een paar uur later is hij besteld, het wordt een giottiline therry T 41 op een fiat ducato van 130PK.
na lang twijfelen hebben we toch een blog opgericht, de bedoeling is dat jullie ons kunnen volgen op onze reizen met de camper en dan we zelf er een leuk verslag aan over houden.
on the road
de bestelbon is getekend en we kunnen beginnen aftellen naar maandag 21 maart. de site van giotti wordt op regelmatige basis door ons bezocht maar er veranderd niets. de foto's , de omschrijving in alle mogelijke talen blijven hetzelfde, we hebben wel iets gekocht maar tot nu toe is er nog niets tastbaar en het wachten duurt natuurlijk lang. ik hou me bezig met in de hangar de afmetingen af te tekenen op de grond en kom tot de constatatie dat mijn oldtimer ( een triumph herald cabrio van 1965) verkocht moet worden. de aanhangwagen om hem overal mee te nemen moet dan ook maar buiten. met pijn in het hart zet ik een zoekertje op kapaza en op een speciale oldtimer site. er komen enkele reactie maar voor de ene is hij te klein ( in feite was de koper te dik en geraakte hij niet achter het stuur) en de volgende kandidaat heeft dan weer geen geld en wil hem afbetalen in maandelijkse stortingen. iets wat ik natuurlijk met een big smile afwijs. in feite vind ik het wel ok dat er niemand komt opdagen maar als er een dan toch na een paar maand een echte koper uit de bus valt met geld deze keer moe tik hem laten gaan. de verkoop zelf blijft een anekdote om te onthouden. een 76 jarige kwieke vent belt me in zijn beste nederlands om te vragen af de wagen nog te koop is. we spreken de dag erna af en bij zijn aankomst weet hij me te vertellen dat hij een triumph herald heeft gehad in de jaren 60 en dat hij er terug eentje wil bij wijze van nostalgie. zijn vrouwtje vond dit al 10 jaar geen goed idee en dus was er nog niets van in huis gekomen maar met een smile van oor tot oor vertelt die vrolijke bejaarde me dat zijn vrouw een paar maand geleden gestorven is en dat hij nu zijn zin kan doen. ik werd effe stil en wist niet echt waar te kijken maar hij had er geen moeite mee. een uur later is de triumph verkocht en laat ik hem buiten met een klein hartje. ik verdien er dan wel goed mijn boterham aan maar geld is hier een bijzaak. in een flits zie ik me terug in italy of Schotland rijden tussen de velden met onze triumph en met DD aan mijn zijde. "Very Happy"){kind=icon}
20 jaar en vol levensverwachting en constant op ontdekking willen, het is 1988 en we willen met 3 Mauro, Patte en ik een camper huren en naar Italie trekken bij Mauro zijn familie. we fantaseren er op los en zien het natuurlijk al helemaal zitten. dat was natuurlijk zonder de huurprijs en condities gerekend. de huurprijs lag toen al gastronomisch hoog en we moesten 26 jaar zijn om een camper te kunnen huren. "Rolling Eyes"){kind=icon}
hallo iedereen,
