de bestelbon is getekend en we kunnen beginnen aftellen naar maandag 21 maart. de site van giotti wordt op regelmatige basis door ons bezocht maar er veranderd niets. de foto's , de omschrijving in alle mogelijke talen blijven hetzelfde, we hebben wel iets gekocht maar tot nu toe is er nog niets tastbaar en het wachten duurt natuurlijk lang. ik hou me bezig met in de hangar de afmetingen af te tekenen op de grond en kom tot de constatatie dat mijn oldtimer ( een triumph herald cabrio van 1965) verkocht moet worden. de aanhangwagen om hem overal mee te nemen moet dan ook maar buiten. met pijn in het hart zet ik een zoekertje op kapaza en op een speciale oldtimer site. er komen enkele reactie maar voor de ene is hij te klein ( in feite was de koper te dik en geraakte hij niet achter het stuur) en de volgende kandidaat heeft dan weer geen geld en wil hem afbetalen in maandelijkse stortingen. iets wat ik natuurlijk met een big smile afwijs. in feite vind ik het wel ok dat er niemand komt opdagen maar als er een dan toch na een paar maand een echte koper uit de bus valt met geld deze keer moe tik hem laten gaan. de verkoop zelf blijft een anekdote om te onthouden. een 76 jarige kwieke vent belt me in zijn beste nederlands om te vragen af de wagen nog te koop is. we spreken de dag erna af en bij zijn aankomst weet hij me te vertellen dat hij een triumph herald heeft gehad in de jaren 60 en dat hij er terug eentje wil bij wijze van nostalgie. zijn vrouwtje vond dit al 10 jaar geen goed idee en dus was er nog niets van in huis gekomen maar met een smile van oor tot oor vertelt die vrolijke bejaarde me dat zijn vrouw een paar maand geleden gestorven is en dat hij nu zijn zin kan doen. ik werd effe stil en wist niet echt waar te kijken maar hij had er geen moeite mee. een uur later is de triumph verkocht en laat ik hem buiten met een klein hartje. ik verdien er dan wel goed mijn boterham aan maar geld is hier een bijzaak. in een flits zie ik me terug in italy of Schotland rijden tussen de velden met onze triumph en met DD aan mijn zijde. De aanhangwagen is onmiddellijk verkocht en eerlijk is eerlijk een kar is maar een kar en er is nu plaats genoeg voor onze T41. ondertussen schuim is het net af om een geschikte aanhangwagen te zoeken om alles mee te nemen als we met gans de bende op stap gaan.
20 jaar en vol levensverwachting en constant op ontdekking willen, het is 1988 en we willen met 3 Mauro, Patte en ik een camper huren en naar Italie trekken bij Mauro zijn familie. we fantaseren er op los en zien het natuurlijk al helemaal zitten. dat was natuurlijk zonder de huurprijs en condities gerekend. de huurprijs lag toen al gastronomisch hoog en we moesten 26 jaar zijn om een camper te kunnen huren.
over naar plan B natuurlijk, en dat was een tent. bij mijn zus gaan smeken om haar tent te mogen gebruiken en weg waren we. de details van deze reis bespaar ik jullie want dat verdient al een blog op zich als deze verhalen al voor publicatie zouden zijn waar ik ten zeerste mijn twijfels over heb,....
20 jaar later na enkel keren te hebben rond gereden met steven zijn camper wordt het slapend virus weer wakker, en het kriebelt overal als ik een camper zie. DD (dominique voor diegene die ons niet kennen) ziet dat ook wel zitten en we kunnen onze zoektocht beginnen. de eerste vraag is kopen we een tweedehands of een nieuwe. na het overwegen van alle voor en nadelen besluit ik van toch maar een nieuwe te kopen. op naar mobicar dus dan maar. daar toegekomen loopt het kwijl langs mijn mondhoeken tot in mijn schoenen, met natte voeten dan toch maar beginnen prijzen te vragen en een paar uur later kan ik naar DD bellen om te zeggen dat onze camper besteld is. Ze verklaart me gek en denk dat ik haar iets aan het wijsmaken ben maar als ze mijn natte sokken ziet 's avonds na het werk gelooft ze me toch. in het contract heb ik laten zetten dat de camper voor 6 moet gekeurd worden. achteraf gezien een geluk want omdat ons gekozen model geen treinzit heeft blijkt dit niet mogelijk te zijn. omdat de levertermijnen ook al uit de hand lopen en we ons camper tegen de paasvakantie willen komt er toch wat druk op de ketel. maar geen paniek op maandag 5 dec heb ik afspraak bij Dicar in geel en ga ik een andere kiezen. de wet van Murphy in ere houdende lig ik die maandag ziek in bed en geraak ik totaal niet in geel. een week later geraak ik na veel fileleed tot in Geel en blijk mijn gekozen camper daar niet meer te zijn in de showroom. omdat ik toch wist wat en welk type ik wou gaan we aan tafel zitten en bespreken we alle nodige opties die we willen. na 2 uur zijn we rond en gaat de verkoper naar Italy bellen om de levertermijn te bepalen. Als hij terug komt zie ik aan zijn pruillip dat er iets niet pluis is en inderdaad, de gekozen camper is niet meer leverbaar in 2011. shit man denk ik, van u geld af geraken is nog niet zo simpel. met de moed der wanhoop terug de showroom ingedoken met de verkoper en weer een paar uur later is hij besteld, het wordt een giottiline therry T 41 op een fiat ducato van 130PK.
na lang twijfelen hebben we toch een blog opgericht, de bedoeling is dat jullie ons kunnen volgen op onze reizen met de camper en dan we zelf er een leuk verslag aan over houden.
on the road
de bestelbon is getekend en we kunnen beginnen aftellen naar maandag 21 maart. de site van giotti wordt op regelmatige basis door ons bezocht maar er veranderd niets. de foto's , de omschrijving in alle mogelijke talen blijven hetzelfde, we hebben wel iets gekocht maar tot nu toe is er nog niets tastbaar en het wachten duurt natuurlijk lang. ik hou me bezig met in de hangar de afmetingen af te tekenen op de grond en kom tot de constatatie dat mijn oldtimer ( een triumph herald cabrio van 1965) verkocht moet worden. de aanhangwagen om hem overal mee te nemen moet dan ook maar buiten. met pijn in het hart zet ik een zoekertje op kapaza en op een speciale oldtimer site. er komen enkele reactie maar voor de ene is hij te klein ( in feite was de koper te dik en geraakte hij niet achter het stuur) en de volgende kandidaat heeft dan weer geen geld en wil hem afbetalen in maandelijkse stortingen. iets wat ik natuurlijk met een big smile afwijs. in feite vind ik het wel ok dat er niemand komt opdagen maar als er een dan toch na een paar maand een echte koper uit de bus valt met geld deze keer moe tik hem laten gaan. de verkoop zelf blijft een anekdote om te onthouden. een 76 jarige kwieke vent belt me in zijn beste nederlands om te vragen af de wagen nog te koop is. we spreken de dag erna af en bij zijn aankomst weet hij me te vertellen dat hij een triumph herald heeft gehad in de jaren 60 en dat hij er terug eentje wil bij wijze van nostalgie. zijn vrouwtje vond dit al 10 jaar geen goed idee en dus was er nog niets van in huis gekomen maar met een smile van oor tot oor vertelt die vrolijke bejaarde me dat zijn vrouw een paar maand geleden gestorven is en dat hij nu zijn zin kan doen. ik werd effe stil en wist niet echt waar te kijken maar hij had er geen moeite mee. een uur later is de triumph verkocht en laat ik hem buiten met een klein hartje. ik verdien er dan wel goed mijn boterham aan maar geld is hier een bijzaak. in een flits zie ik me terug in italy of Schotland rijden tussen de velden met onze triumph en met DD aan mijn zijde. "Very Happy"){kind=icon}
20 jaar en vol levensverwachting en constant op ontdekking willen, het is 1988 en we willen met 3 Mauro, Patte en ik een camper huren en naar Italie trekken bij Mauro zijn familie. we fantaseren er op los en zien het natuurlijk al helemaal zitten. dat was natuurlijk zonder de huurprijs en condities gerekend. de huurprijs lag toen al gastronomisch hoog en we moesten 26 jaar zijn om een camper te kunnen huren. "Rolling Eyes"){kind=icon}
hallo iedereen,
