mvg

Gilles

Ook in de moderne appartementsgebouw, dat eigendom was van de firma Tekronos waar Eli's vader werkte,  was het abnormaal stil. in appartement 4c zat Ilna het zusje van Eli een film te kijken. Hoewel Ilna anders altijd lachte was ze nu heel stil. Maar ja, hoe zou je zelf zijn als je moet vluchten van je eigen familie uiteindelijk op het einde van het boek komen de jongens en meisjes er goed vanaf. Ik vond het einde het beste stuk van het boek omdat het daar heel spannend werd. Door het grote gevecht tegen de zombies die de overgebleven mensen moesten verslaan. Het was een heel goed boek met veel variaties in taalgebruik. Ik hou van de drie schrijvers van dit boek het was een mooie leeservaring en zeker nu dat ik weet dat de jongens en meisjes gewonnen hebben tegen deze gemuteerde zombies die het boek spannend maakte.

Gilles

Eli's hart bonkte zenuwachtig en onregelmatig in zijn borst. Zijn moeder zat op haar knieën op de grond. Ze hield zijn hamster Freddie bij het achterlijfje vast en beet stukken van zijn bovenlijfje. De kop had ze al opgegeten. Bloed spatte over haar lippen. Ze keek op terwijl haar tanden de botten en ingewanden van het diertje fijnmaalden. Ze staarde Eli recht in de ogen, als een leeuwin die haar prooi in het vizier heeft. Met dat verschil dat haar pupillen zich niet op hem focusten. Er waren geen pupillen. En ook geen gekleurde iris. Een melkachtige, wit vlies spande zich om haar oogbol. De twee witte oogbollen staarden hem demonisch aan. Eli bleef stokstijf in de deuropening staan, zijn zintuigen uit een soort van zelfbescherming plots verdoofd, zodat hij wel het beeld zag, maar dat kon niet volledig tot hem doordringen. Eli was zo verdoofd en geschrokken door wat hij zag dat hij geen verklaring ervoor kon vinden. Zijn moeder propte nu ook het achterlijfje van Freddie in haar mond. Terwijl ze de staart van het diertje opslurpte, kwam ze naar een grotere, lekkerdere prooi toe; Eli. De jongen raakte uit zijn verstarring los, hij draaide zich om in het deurgat strompelde naar zijn zusje toe. Hij wou haar iets zeggen maar er kwam alleen maar gemurmel uit zijn mond. Als je wil weten of dat de moeder de kinderen uiteindelijk iets aandoet moet je verder lezen op mijn blog.

Gilles

Het begin begint heel leuk en toch wel een beetje spannend al, Ik was meteen heel geboeid door het begin om verder te lezen.

Het boek begint 8 maanden geleden wanneer een rat met het zombievirus ontsnapt uit het labo. Op het eerste gezicht lijkt het een gewone albino rat. Maar als je haar ogen beter bekeek, weken die af van die van de andere ratten met albinisme. De ogen waren niet doorzichtig zoals bij haar soortgenoten. De rode kleur was niet zomaar van de weerkaatsing van de bloedvaten. De twee rattenogen gloeide als vuur en er ging een onbestemde dreiging vanuit. 

Geen enkele laborant had de vreemde gloed in de ogen opgemerkt en niemand zou daar ooit nog de kans toe krijgen aangezien subjet 302, zoals de rat werd genoemd, via de kast omlaag klom om even later over de grond te trippelen, haar roze staart achter zich aanslepend.Op dat ogenblik zou het allemaal al te laat zijn. De wereld was vedoemd.

8 maanden later: Was de 15 jarige Maxim verwikkeld in een strijd op leven en dood. Nu ja, het ging om een game natuurlijk, maar games waren bittere ernst voor Maxim. Hij was verslaafd aan de games en speelde elke dag heel lang op zijn gameconsoles. Zijn vader begon te merken dat zijn punten achteruit begonnen gaan op school door zijn gameverslaving dus zei dat hij moest minderen maar dat deed Maxim zeker nu niet omdat hij een uitnodiging had ontvangen voor in een real-life zombiegame mee te spelen. Een weekje later ging hij naar het pand waar dit evenement plaatsvond. Maxim was al iets te laat dus melde zich snel aan aan de receptie, waar een heel lief schattig meisje stond die heel vriendelijk was niet dat Maxim daar veel om gaf want hij focuste zich alleen maar op de game zelf, Hij wou de strijd tegen de zombies winnen. Wanneer hij aangemeld was ontmoete hij de organisator van het evenement die was al iets minder vriendelijk omdat Maxim de laatste van de groep was, wanneer Maxim in de kleedkamer kwam volgde hij de 6 andere tieners die er waren en kleedde zich om in zijn strijdersoutfit, 2 tieners leken een beetje ziekjes. Maxim dacht dat ze vast gewoon ziek waren en deze kans zeker niet wouden missen en dus ziek kwamen. Maar misschien was het wel het virus

Gilles