Tijdens de vakantie ging ik werken in de haven van Antwerpen.
Dat was nog in de tijd dat de natiebazen hun bureel hadden in de paardenstallen.
Toen een van die natiebazen ontdekte dat ik zonder dt fouten kon schrijven vroeg hij of ik niet wou blijven. Even getwijfeld. Maar containers en computer gingen de havenarbeid volledig veranderen.
Ik heb dan 2 containerterminals helpen opstarten: Delwaidedok en Scheldeterminal. Zo was ik gelanceerd.
Toen in 2002 mijn huisarts zei dat ik te lang en te hard had gewerkt was dat een goede uitvlucht om op pensioen te gaan.
Ondertussen of liever lang daarvoor was ik wel getrouwd en had 3 kinderen geadopteerd uit Indonesia.
Sinds mijn pensioen zit ik nu elk jaar iets minder dan 180 dagen in die parel van smaragd.
Ik woon daar in Wuring/Maumere op het eiland Flores, provincie N.T.T.
De bevolking bestaat uit de oorspronkelijke bewoners van het eiland (katholiek maar niet fanatiek) en Bugis en Bajos (zeenomaden en moslims maar ook niet fantiek).
In Bali (Ubud) heb ik ook connecties. Vandaar mijn naam Pak Cok afkorting van Bapak Cokorda. Het is ginder zo warm en vermoeiend dat alle veel gebruikte woorden worden afgekort.
