Cardoner is het tijdschrift voor ignatiaanse spiritualiteit.
Dit blad verschijnt drie keer per jaar.
Een jaarabonnement kost slechts 10 euro voor drie nummers.
Zo neemt u een abonnement op Cardoner
Voor België: stort 10 euro op rekening BE53000140044253 tnv Cardoner, 1030 Brussel.
Vermeld In de 'Vrije Mededeling'onderaan nogmaals uw naam en volledig adres waar het exemplaar naar toe kan worden gezonden.
Uw postadres is op ons bankafschrift alleen zichtbaar als u het nog eens apart vermeldt !
U ontvangt dan de drie nummers van de lopende jaargang, en bent abonnee totdat u het tijdschrift opzegt.
De titel van het blad gaat terug op volgende verhaal van Ignatius uit het boek:
HET VERHAAL VAN DE PELGRIM (p.30)
Onderweg ging hij even zitten met zijn gezicht naar de rivier de Cardoner, die daar in de diepte stroomde. Terwijl hij daar zat, begonnen hem de ogen van het verstand open te gaan. Niet dat hij een visioen zag, maar hij kreeg inzicht in veel dingen en verwierf veel kennis, zowel op het terrein van het geestelijke als inzake geloof en wetenschap. Dat ging met zo'n sterke verlichting gepaard, dat hem alle dingen nieuw schenen.
Dit boek ligt nu op mijn nachttafel en ik wil het van harte aan alle gezellen aanbevelen
WAT BETEKENT HET OM GEZEL of TOCHTGENOOT TE ZIJN IN DEZE TIJD?
TITEL : De Heer van de vriendschap
Redactie: Jacques Haers, Hans van Leeuwen, Mark Rotsaert
ISBN-number: 9789031722693
Aantal blz: 278
Uitgever: NV Uitgeverij Altiora Averbode
TIP : Dit boek is in bijna alle Vlaamse stadsbibliotheken beschikbaar.
De titel van het boek dat vijfhonderd jaar na de geboorte van Franciscus Xaverius en Pierre Favre en vierhonderdvijftig jaar na het overlijden van Ignatius werd uitgegeven, dekt namelijk heel goed de lading: De Heer van de vriendschap gaat over de vriendschap tussen de gezellen (de leden van de Sociëteit in eerste instantie, maar ruimer genomen ook alle andere gezellen)én de vriendschap met de Heer zelf.
Het corpus van het boek wordt gevormd door drie delen, die achtereenvolgens de themas van de vriendschap, de onderscheiding en de zending behandelen.
Het is mooi hoe in het eerste deel met de bespreking van dagboekfragmenten van Egied Van Broeckhoven doorgestoten wordt naar de mystieke diepte van vriendschap. Want, zo schrijft Egied: Het feit dat God mens is geworden biedt de liefde nieuwe perspectieven (blz. 35). Vervolgens wordt nagedacht over de vraag hoe vriendschappen zowel binnen als buiten de Sociëteit goed geordend kunnen zijn, hoe ze een hulp kunnen zijn bij het zoeken naar Gods wil, hoe een welbegrepen vriendschap de eigenlijke grond vormt van de Sociëteit, veeleer dan een hiërarchie enz. Ordening heeft iedere gelovige nodig. De heel concrete bezorgdheid voor een naar waarheid beleefde vriendschap in de Heer is nooit ver weg. De eerste taak van pastorale zorg is de mensen te vertellen dat God hen liefheeft. We hebben, soms pijnlijk, ontdekt dat dit nieuw is voor veel christenen, misschien in het bijzonder voor veel celibatairen, tenminste op een serieus existentieel niveau (blz. 64).
In het tweede deel wordt het thema van de onderscheiding op een frisse wijze aangebracht. Wie evangelisch verlangt te leven, zal voldoende merken of een keuze of daad dat diepe verlangen tegenspreekt of er net mee overeenstemt, door de innerlijke reactie erop. De grondrichting van het leven van een mens wordt bepaald door het overwicht van de liefde op het egoïsme, of omgekeerd van het egoïsme op de liefde. Als de liefde het overwicht heeft, zal elke keuze die in de kaart speelt van dat overwicht zich zonder hevige reactie voltrekken; het zal dat overwicht verder uitdiepen en laten openbloeien. Een keuze die tegen dat overwicht ingaat, brengt onrust en weerstand (blz. 103).
In het laatste deel wordt weliswaar gesproken over de zending van elke christen, maar leren we, meer in het bijzonder, ook de eigenheid van de jezuïet beter kennen. De betekenis van de zending is voor de Sociëteit van zo groot belang dat we haar wezen pas goed begrijpen als we van deze gemeenschap in de zending niet enkel zien dat het een groep (societas) is, maar ook dat haar eenheid en kenmerk precies in het gezonden zijn ligt. Wij zijn allicht verbaasd te horen dat missies pas in de zestiende eeuw gebruikt begon te worden in onze eigentijdse betekenis van het naar andere landen gaan met het doel de blijde boodschap te verkondigen. ( ) Jezuïeten waren er als eersten bij om het nieuwe gebruik te introduceren. ( ) Dit maakt zending tot een zeer bijzonder jezuïtisch woord (blz. 222-223). Als de gelofte van stabiliteit iemand tot monnik maakte, dan maakte de gelofte van mobiliteit een gelofte om naar welk deel ook van de wereld te trekken omwille van het heil der zielen iemand tot jezuïet (blz. 229).
Conclusie: het is een fascinerend boek, niet om in één ruk uit te lezen, maar om mondjesmaat tot je te nemen, een boek zowel geschikt voor studie als voor meditatie (daarvoor is overigens op het einde van elk deel een verzameling van enkele meditatieve teksten en begeleidende meditatievraagjes opgenomen).
Deze bespreking is ingekort overgenomen uit CARDONER en is van de hand van Pieter Van Petegem.
BRAINSTORMING VAN MOGELIJKHEDEN TOT VERDERE GROEPSVORMING
Misschien kunnen onze creatieve Antwerpenaars een FEESTCOMITE vormen. Zij kunnen een origineel programma uitwerken, eventueel op een andere locatie. Herman Antonissen heeft hierover ervaring uit zijn beroepsverleden.
Misschien kunnen onze vier jezuïeten op latere datum (een jaar later) eens iets organiseren.
Bezoek aan Rome met Luk Corluy en Mark Rotsaert als gids
Een vertelnamiddag met Mark Rotsaert over Rome, Paus Franciscus en de Sociëteit
Misschien kunnen we van locatie veranderen. Heverlee is ook een uniek kader met veel mogelijkheden en de omgeving van Heverlee en Leuven biedt nog meer mogelijkheden.
Een dagje Leuven met Middag Aperitiefconcert, bezoek aan museum M, de vernieuwde Kruidtuin of zoveel andere mogelijkheden naar wens
Misschien (en hopelijk) ontstaan er intense contacten tussen bepaalde mensen die een subgroep gaan vormen. Zij kunnen later wat organiseren voor de volledige groep.
Kameolon-groep : later kunnen we misschien wel eens voor één dag of een halve dag een bezinningsgroep, een studiegroep, een werkgroep, een bouworde-groep of een sociale actiegroep zijn, een natuurvrienden groepje, een kunstminnend groepje, een muziekminnend groepje . Als we in de Oriëntatiefase zijn kan dat stof van discussie zijn wat we gaan doen maar eerste soliede relaties smeden!
(open ruimte voor jouw ideeën )
Als voorbereiding kunnen wij in het eerst kwartaal van 2016 een eerste schriftelijk peiling houden naar voorkeuren, behoeften, wensen en suggesties.
Brainstorming in groep volgens de regels van de kunst levert altijd veel veel meer ideeën op Daarna kan men alle ideeën op hun haalbaarheid en wenselijkheid afwegen en tot één concreet voorstel komen
Last but not least: hopelijk blijven we gespaard van overlijdens en begrafenissen want dan zullen de overlevers zeker (hopelijk) willen samenkomen .
(open ruimte voor jouw ideeën )
Niet te vergeten dat wij na zestig jaar nog eens kunnen samenkomen. Op weg naar 07/09/2020 (1960+60) .Bij leven en welzijn
...de toekomst.... is een open verhaal.... dat wijzelf nog kunnen schrijven....
Uit de voorgaande bevraging over onze groepsvorming is gebleken dat eerst de kennismakingsfase en de relatieopbouw in de groep nu onze eerste prioriteit moet zijn. Je kan herlezen wat in DEEL één over dit onderwerp staat in de lange alinea over de KENNISMAKINGFASE.
We kunnen dit als volgt kort samenvatten :
Ontstaat er een begin van vertrouwen én verbondenheid én intimiteit én betrokkenheid?
Ontstaat er commitment voor de groep als groep?
Wil ik tot deze groep behoren?
Hoeveel wil ik hierin van mijzelf investeren?
Wat wil ik krijgen van de groep en wat wil ik geven aan de groep?
Kan hieruit een echte lotsverbondenheid groeien?
We moeten realistisch zijn!
In deze fase zijn we geen werkgroep, geen projectgroep, geen bezinningsgroep, geen studiegroep, geen sociale actie groep, geen beroepsgroep, geen leken-jezuïeten groep. We laten het best open wat we als groep nog kunnen w orden. Maar dat hoort tot de gesprekken en discussies in de latere Oriëntatiefase.
Wat zijn we nu wel reeds?
We zijn een vriendengroep, een gezel-lige vrienden groep en een praatgroep.
Er is niets verkeerd mee dat we bij elkaar komen alleen maar voor het plezier van mekaar te ont---moeten. Bestaat er iets mooier en meer deugddoende dan de vreugde van echte ontmoetingen tussen vrienden. Misschien juist door hun grote diversiteit!
Het vertrouwen kan groeien en ook de lotsverbondenheid.
Of we het willen of niet we zijn tochtgenoten van elkaar in de laatste fase van ons leven. Wat steun en een luisterend oor kunnen in bepaalde omstandigheden best gebruiken!
Lees de Haiku Opera in vier bedrijven.
Vervolg : DEEL vier : Brainstorming van mogelijkheden
In een groep moet er altijd aandacht zijn voor drie basisvoorwaarden voor het welslagen : de relatievorming én de gezamenlijke gerichtheid op een taak of doel én het voornaamste is het commitment. In de mate dat de relaties in de groep goed zijn zal het commitment voor de groep als groep ook goed zijn en dan volgt daaruit heel gemakkelijk het commitment voor de taak of het groepsdoel.
In de oriëntatiefase komt de vraag boven: wat willen wij als groep? Hoe zien wij onze toekomst? Welk soort groep willen wij zijn? Zijn wij louter een vriendengroep? Een projectgroep? Een bezinningsgroep? Een studiegroep? Een groep gezellen? Een groep tochtgenoten?
Mijn aanvoelen (en zelfevaluatie): Pas hier kwam de interactie in de groep op gang. Het is dan ook normaal dat de eerste verschillen naar boven komen. Dit is eigenlijk het begin van de volgende fase in de groepsontwikkeling en dus de groepsproductie van zichzelf de STORMINGFASE. Deze confrontaties van verschillende meningen is absoluut noodzakelijk alvorens een groep aan de volgende fase kan beginnen : NORMING.
De oriëntatiefase snel willen afhandelen onder tijdsdruk en terwijl iedereen zat te wachten om naar huis te kunnen (of te mogen) was niet de goede aanpak van ons als animator. De vraagstelling om het dit gedeelte te starten was ook niet aangepast aan deze fase. Wanneer gaan wij terug samenkomen? Met welke formule? Met de echtgenotes of niet? Met welke inhoud? Teveel vragen om zo maar snel als dessert door te spoelen.
Alvorens over de concrete invullingen van volgende meetings te beginnen brainstormen moeten de vragen die hierboven staan worden op geklaard.
Welk soort groep willen wij zijn?
Zijn wij louter een vriendengroep? Een projectgroep? Een bezinningsgroep? Een studiegroep? Een groep gezellen? Een groep tochtgenoten?
SAMENVATTING EN BESLUIT
Ik heb open en bloot mijn zelfkritiek gegeven en mijn suggesties vanuit mijn ervaringen met groepsdynamica.
Nu is het aan jullie. Ik daag ieder van jullie uit om te antwoorden op onderstaande vragen.
1. FEEDBACK EN EVALUATIE : Graag wil ik van ieder van jullie feedback hoe jullie de Kennismakingsfase en de Oriëntatiefase hebben ervaren.
2. DE KENNISMAKINGSFASE (de relatieopbouw) IS NOG NIET AFGEROND. Willen jullie daarin nog tijd en energie in investeren? Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep. Hoeveel willen jullie investeren om een WARME en HECHTE groep te worden?
3. DE ORIËNTATIEFASE MOET EIGENLIJK NOG HELEMAAL BEGINNEN. Welk soort groep willen wij zijn? Dit is onze alles of niets vraag? Als deze vraag eenstemmig wordt opgelost alleen dan is onze groep leefbaar en heeft hij toekomst. Dit vraagt om gesprekken, om dialoog en confrontatie. Willen jullie daarin nog tijd en energie in investeren? Vergeet het niet : Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep.
4. COMMITMENT : Wil ik tot deze groep behoren? Hoeveel wil ik hierin van mijzelf investeren? Wat wil ik krijgen van de groep en wat wil ik geven aan de groep? Kan hieruit een echte lotsverbondenheid groeien?
In de mate dat de relaties in de groep goed zijn zal het commitment voor de groep als groep ook goed zijn en dan volgt daaruit heel gemakkelijk het commitment voor de taak of het groepsdoel.
Vervolg: Deel drie : Wat is haalbaar in de toekomst?
Om een antwoord te zoeken op deze deze vraag kunnen wij beroep doen op een model uit de groepsdynamica dat veel wordt gebruikt: het model van Tuckman. Het model beschrijft de stadia van groepsontwikkeling die iedere groep doorloopt in vier fasen: Forming Storming Norming Performing.
Op google kan je hier heel wat over lezen en op google/afbeeldingen staan zeer goede schemas over dit op praktijk gebaseerde model.
Een hechte groep ontstaat niet vanzelf. Sommige groepen weten zich op te werken tot een hecht samenwerkingsverband andere groepen geraken zelfs moeilijk opgestart of vallen na een tijd ruziënd uiteen.
Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep. Dus een groep kan maar ontstaan en groeien als men energie én aandacht én tijd én zorg besteed aan de groepsontwikkeling. Zijn wij reeds een groep? Neen!
Willen wij een 'hechte'groep worden? Dat is onze kernvraag. Wat wil ieder van ons investeren van zijn tijd en energie om onze groep tot bloei te brengen? Niemand komt er onder uit: Wat wil ik persoonlijk investeren in onze groep?
Laat ons dus wat meer in detail kijken wat de groepsproductie van zichzelf inhoud in de eerste fase: FORMING.
Er zijn in deze beginfase FORMING twee evidente sub-fasen: de Kennismakingsfase en de Oriëntatiefase.
KENNISMAKINGSFASE (relatieopbouw?)
Laat ons kijken naar wat het model zegt en wat wij in onze groep hebben ervaren.
De deelnemers nemen een afwachtende houding aan. Er is nog geen groepsgevoel en de individuele posities en rollen zijn nog niet ingenomen. De vragen waar iedereen in zijn achterhoofd mee zit zijn. Wie is wie? Kan ik hier mijzelf zijn? Wat wordt van mij verwacht? Wat wordt hier geaccepteerd of niet? In welke mate wil ik iets bloot geven van mijzelf? Voel ik mij hier op mijn plaats? Wordt gewaardeerd wat ik zeg of doe? Kan ik mij inleven in wat anderen zeggen? Wordt er wederkerige waardering gegeven? Wat kan deze groep mij geven? Wat kan of wil ik aan deze groep geven/bijdrage?
Kortom groeit er vertrouwen in de groep en in elkaar? Waarderen wij mekaar? Zie mij mekaar zitten? Voel ik mij uitgenodigd om mee te gaan met deze groep en met iedereen afzonderlijk? Ontstaat er een begin van verbondenheid én intimiteit én betrokkenheid?
Mijn aanvoelen (en zelfevaluatie): Wij hebben veel te weinig tijd voorzien én genomen voor deze fase. Mijn inleiding met te zeggen dat iedereen slechts drie minuten kreeg was zeker nier de meest gepaste inleiding. De tijdsdruk was te groot en het feit dat de kennismakingsronde in de namiddag moest verder gezet worden was zeer nadelig voor het groepsproces én een hypotheek op de oriëntatiefase die daarop volgde.
Vervolg :
ORIENTATIEFASE (Waarom zijn wij hier samen?) DEEL twee
