'k ben een tijdje weg geweest. De weken hebben me geholpen. Met alles en niets heb ik me beziggehouden. Zoeken ,kijken en fronsen. Steeds opnieuw draaien en keren. Voorzichtig wat prutsen en kuisen. Zekerder bekennen en erkennen. De natuur in al zijn misterie. Bedrogen door het oog. Zien wat er altijd is geweest.
Het likkende vuur. Likkende tongen een grijpende klauw,vuur klaar voor zijn alles verterend werk
,
Huilende wolf
Ontsnapend uit de dichtheid van de roedel,verlangend naar de zachtheid van nabijheid
Sinds mensenheugenis werd bij ons in de familie ,rond de tijd van st-Antonius ,een varken geslacht.
Slachten van een varken klinkt zo koud enbanaal.Neen het was jaarlijks een bijna rituele gebeurtenis.Een sociaalgebeuren,waarbij de hele familie en een deel van de buren deelnamen en bij werden betrokken.
Het was die dag bij ons op den hof een af en aan geloop van mensen .De ene om te helpen,
de andere om te komen kijken of er niets van de tafel viel.Nogal eens een minderbedeelde
buur of kennis die tijdens het jaar al eens een handje kwam toesteken.
Elk jaar was er dan de bewondering voor de plaatselijke slachter,uiteraard zonder diploma of statuut .Deze man vormde voor de familie nogal eens de link met het verleden.
Er werden verhalen verteld over vroeger,grootnonkels en tantes.Steevast het verhaal hoe goed het vroeger was.Wat een sterke vent die of de gene was.Allerhande nieuws uit het dorp en aangelanden,wie deugde en wie niet.
Kortom zoals eerder gezegd een sociaal gebeurn zonderveel franjes,welk steeds eindigde in een soort van feestmaal a la asterix.
Tot hier het verleden .
Nu vandaag wordt het slachten ,op het erf of gewoon thuis op den hof ,zeer moeilijk gemaakt of verboden.
Weg sociaal gebeuren .weg traditie.weg feest van st.antonius en zijn varken.
Alles hygiënisch en clean ,zonder gevoel,maar met volledige controle van de voedselketen.
Slachten gebeurd in het slachthuis en kost een zak geld;De slachter aan huis moet gediplomeerd zijn .Er moet een aanvraag in drievoud naar de gemeente.Het vlees moet in een daartoe uitgeruste koelwagen vervoerd worden.Een geluk dat we het nog mogen opeten zoals we zelf willen.Dat denk ik toch.
Maar er is licht in de duisternis.
De overheid organiseert jaarlijks een slachtvloer voor rituele slachtingen.Waar het mogelijk is uw eigen dier op rituele wijze te slachten .
Ikzelf ben een diep gelovige Vlaming.Die geloofd in traditioneel erfgoed,in sociale controle in kontact met de buren en wil leven op zijn dorp zoals gans mijn familie er sinds mensenheugenis heeft geleefd .
Ik hoop dat de staattegen volgend jaar, voor mensen als ik,een oplossing kan vinden.
Ik was vandaag weeral eens een grote meneer.Ik heb al zoveel meegemaakt,geboren 52 getogen 68 Ik dacht ik heb het allemaal wel al gezien.Maar toch ,hongerig of niet,je gewoonte getrouw. Tijdens het afzakken naar huis toe,efkes stoppen aan het fritkot op het dorp.Een beetje moe van een paar pintjes, met een groot hart,een pakske frit,een klein want de lijn je weet wel.Daarbij,na een grondige studie van de kaart(zelfs in een fritkot op den buiten hebben ze dat ook al),een mexikano,dit om het vakantiegevoel wat aan te wakkerenen nieuwsgierig,kiplets met schinese sous,om het wat avontuurlijker te maken. dit alles in een VTM corect kader,nietdik liefst te dun en zo snel mogelijk. De kiplets,wat dat ook mag zijn,in een op en top stars en stripes kartonnetje.Gelukkig was er de sous. De mexikano,gelukkig waren er de pintjes. De fritten,de trots van de belgen,gewoon niet te vreten.In het vlaams ,nen hoop petatten zonder veel complimenten grat vermuest,in het vet gekapt.Stoofhout de naam frit niet waard maar wel in een corect wettelijk ingerichte infrastruktuur.Waarschijnlijk een goede verdienste.O dierbaar Belgie O dierbaar land der vaderen , Slaap zacht we gaan er op vooruit.
1975 .Samen met mijn vader gingen we bij een oudere fruitkwekernaar een plukwagen zien.
Bij die wagen kregen we een oud smalspoortractortje aangeboden.Een KRAMER KB17, aan zeg maar een meeneemprijsje.
Wie had toen gedacht dat dit het begin van een hobby zou worden.Een hobby die in wezen niet meer stopt.
1998.Die oude tractor,afgeschreven, stond maar te verkommeren bij mijn broer in zijn keldergarage.Maar het idee van restoratie was in feite nooit ver weg geweest.Maar tijd, je weet wel.
Toch een beetje tijd gevonden,ergens in een hoekje. Eerste werk, volledig nakijken van de mechaniek.Wat weinig problemen gaf,alles bleek nog vrij goed te werken op de zuiger van de lift na.Dat was nog goed te vervangen,kwestie van een beetje geluk en fantasie.
Andere olie er op,nieuwe batterij,voorverwarmen en tok tok tok, op de klop weg.
Het geluid van een oude één ,of in mijn geval een twee,cilinder is waarschijnlijk het verslavend element bij oldtimers.
Het herschilderen moest nog gebeuren.Het tractortje was immers, door de vlijtige kleinzoon van de vorige eigenaar,volledig in het (klassiek) grijs gespoten.Dus op zoek naar de originele kleuren van Kramer.Die kleur dan ook laten maken.Dit was ook de aanleiding voor mijn eerste kontact met een oldtimerboekwerk.echt verrassend die massa verschillende merken en kleuren.
Van een tractor wordt verondersteld dat hij werkt.Voor mij is een oldtimertractor naakt zonder atributten of getrek.Daarom begon ik aan de restoratie ,of noem het opkuis, van een oud melkremorkje van mij ouders uit de jaren 50.Tijdens mijn zoektocht naar onderdelenvond ik op een zolder(ge ziet niets wegsmijten )een oud kabientje van mijn vaders tractor van rond 1965. Deze twee samen vormen nu een getrek voor achter mijn smalspoor.
Mijn aandacht voor Kramer was getrokken.Ik vond voor mezelf wat meer tijd en kwamvia via aan het adres van een andere Kramerbezitter.Raar maar waar ook een KB17, een jaartje ouder,maar de landbouwversie.Zo een combinatie kom je maar zelden tegen ,dus.Meer hij stond nog volledig origineel,met de nodige blutsen en builen natuurlijk.Met zowel al de lichten een maaibalk,voederbakje,derdepunt en trekhaak.
Aan deze trekker was wel wat meer werk aan.Na het verwijderen van 20 jaar kippenmest en stof.Plaatsen van nieuwe sproeiers,(de oude waren meer druppelaars, maar toch nog starten) gloeistiften,waterpomp,koppeling en filters .Al bij al viel dat allemaal toch nog wel mee.
Ondertussen zijn we in 2007. Zijn we lid van De lozen boer. Hebben we een paar ritten en treffens meegedaan. Liefst met mijn koppel. Ik zie ze als een broer en zus ,enkel maar een jaartje verschil,van de zelfde familie.
Zo komen we aan het voorlopig laatste hoofdstuk. Tijdens de rondrit in mei 2007 reden we langs den Oudenbos.Achter op een schapenwei stond een oude werfwagen ,nog enen van den RTT,te verkommeren.
Tijdens het vervolg van die rit,begon ik in mijn hoofd al het plan te tekenen van de restoratie van zo een werfwagen .Ik was al bezig met het nagaan wat ik thuis ,op al die stoffige zolders ,nog liggen had om er aan en in te verwerken.Twee dagen na datum,had ik de eigenaar gezocht en gevonden en was de wagen gekocht.
We zijn nu vier maand later en de wagen is nu ,volgens mezelf en een paar anderen, veranderd in een klein juweeltje van een woonwagen.Binnenin in de oud Vlaamse stijl van rond 1930.Langs buiten naar de zigeunerwagens van voor 1950.
Hiermee kan ik nu naar iets verdere bestemmingen.Overnachten is nu geen probleem.
Het idee is dat ik de wagen eventueel ook kan verhuren aan andere oldtimerbezitters ,die, misschien eens iets anders willen dan, rondtoeren met hun trekker alleen.
Dit weekend ben ik voor de eerste maal met men woonwagen op pad geweest. Zaterdag ,na een zenuwachtige voorbereiding,ben ik toch nog aangezet.Ondanks het reeds 15u30 was en dat ik die dag nog 48 km voor de wielen had.Met de onzekerheid of dat mijn Kramertje wel genoeg kracht bezat om onderweg de komende hellingen te nemen.De woonwagen weegt toch om en bij de 2 ton .De weg naar Audenaarde zag er lang en gevaarlijk uit. Het huis afgesloten,de poort uit en op weg.De reeds bekende wegen van vorige kleinere ritjes gingen prima.Tot Lede geen enkel probleem.Ervaring opdoen ,in verband met remmen en stilstand op een helling ,aan de lichten van vijfhuizen,en vooral het op toeren houden en brengen van de motor. De lichten voorbij ,nu waren we echt weg,links en rechts eens terugwuiven naar vebaasd en verwonderd kijkende bewoners ,het ging prima.Af en toe eens een auto die toeterde of uit goedkeuren of uit frustratie. Net voor Burst ,dacht ik ,een wel heel entoesiaste automobilist.Die bleef maar toeteren en ik begon me af te vragen wat heb ik nu weer misdaan? Met een ferme knal wist ik het onmiddelijk. Een klapband,wat nu,één van de nog maar net 40 jaar geworden banden had het begeven.Stoppen ,eens rondkijken ,eens in men haar krabben en daar was al een madam met de vraag ,Ge moet toch geen krik hebben.Hoe kon die dat nu weten? Maar vooruit ,bij de vriendelijke madam van de schoenmaker,de krik aangenomen ,de wielen vervangen nog een korte babbel en weer een probleem opgelost.Terug vertrokken,toch efkens getwijfeld om om te keren,recht naar mijn doel. Net voor Audenaarde kreeg ik kompanie van 2 andere oldtimermannen die ,met veel plezier ,mij de korste weg toonden naar het terein van de samenkomst op de werktuigendagen Even waande ik me wel in het buitenland wanneer ik voor de Ohiobrug stond,met die twee buffels. Goed zover waren we dan .Ons geplasseerd naast een kanjer van een buldozer .Ons ingeschreven een paar babbelkes gedaan en dan ,spijtig genoeg ,terug met de auto naar huis een rezervewiel gaan zoeken .Wat niet zo gewoon is op een zondagmorgen. Zondagmorgen terug .Ons ogen uitgekeken naar al dat moois dat daar verzameld stond.Terug een paar babbelkes een paar pintjes een bezoekje aan de gespesializeerde stands een rondgang op de werktuigendagen zelf en zeker niet vergeten met één (kenners?)oog dicht naar het ploegen kijken.Goed gewerkt mannen zou ik zeggen. Zondagavond ben ik dan onmiddelijk na de prijsdeling terug op weg gegaan.Een geluk net voor de grote files, want ik had nog een rit van 2u30 voor me die overigens rimpeloos is verlopen.Ik was ,reglementair ,net voor donker nog thuis en ben met een goed gevoel ,welliswaar met stijve knieen,van men trekker gestapt. Ik zal maar zeggen tot onderweg. Herman.
Ik heb er een nachtje over geslapen en denk dat ik een funktie voor mijn woonwagen heb gevonden. HOUTWERK WOODART
Uit een stuk fruitboom laat ik de natuur zichzelf tonen.De volle schoonheid van hout of gepolijst of in zijn natuurlijke vorm en stuktuur ,enkel ontdaan van het hoogst noodzakelijke.
Wat heeft die woonwagen daar nu mee te maken? Wel.Ik ga mijn woonwagen inrichten als uitstalling voor mijn kleinere houtsculpturen Hierna een opsomming van de nog resterende stukjes 1/Schaal oesterschelp gepolijste appelaar 2/teelichthouder duivel gepolijste appelaar 3/schaal oesterschelp deels gepolijste appelaar 4/schaaltje kelk gepolijste appelaar 5/schaal dolfijn gepolijste appelaar 6/object hel deels gepolijste appelaar 7/muurhanger ark gepolijste appelaar 8/muurhanger god ziet u deels gepolijste appelaar
De kombinatie van hout enkoper in zijn ruwe ongepoetste vorm geeft een strak maar warm geheel.
'k ben een tijdje weg geweest.
,
Dit weekend ben ik voor de eerste maal met men woonwagen op pad geweest.
Geen flouw benul wat ik met deze blog kan aanvangen ,maar we wagen het er op
