Gisterenavond hebben we gelogeerd in een luxueus hotel met een prachtige accommodatie.Alleen de prijzen van de drankjes en de koffie vielen wat tegen. Ik heb onmiddellijk getelefoneerd naar Evreux om die frigobox toch op te sturen zodanig dat wij die kunnen verkopen tegen het hoogste bod want de Gerowi staat nu wel op de rand van het faillissement (grapje hoor!!)
Vandaag was het wisselvallig weer. Het was overwegend bewolkt met nadien wat dreigende wolken om te eindigen met wat zonneschijn. Goed gezegd Frank Deboosere.
De gemeenten voor Valandry waren zeer bosachtig. Heel prettig om door te rijden en ieder genoot van de rust en werd er ook stil van. Kilometers rijden en omringd worden langs beide kanten door bos geeft een enorm gevoel.
Maar wat is een bos zonder vos. Wel niet één maar twee vossen hebben we gezien. Ken je het verhaal van Reintje de vos , de superboef. "Met zijn listen en mooie praatjes is hij iedereen te slim af".
Hebben wij ook niet zo iemand in de groep maar dan in positieve zin. Jullie kennen hem wel!! Hij heeft lang een praktijk gehad en iedereen was op zijn hoede maar telkens slaagde hij er in om iemand bij het veertiende te zetten. Ra ra wie is het??
Onze eerste stop was Baugé en Anjou. Een prachtig stadje met een heel mooi kasteel. Het gemeentehuis deed dienst voor een dringende behoefte, opwellingen in de buik of voor zij die een "plasje of "plas "moesten doen.
Blijkbaar was het vandaag dierendag Ert de vos en dan .... net voor Avrès zagen we twee hertjes plechtig huppelen naar een bijgelegen bosje.
Kennen jullie het verhaal van het "hertje". Wel als je er ééntje kent laat het ons weten dan kunnen wij op een avond eens rustig genieten van dit verhaaltje.
De velden met zonnebloemen werden talrijker en talrijker. Vandaag lieten ze wel hun "kopje" hangen neerbuigend, keken ze naar de grond beschamend dat ze maar zo'n weer konden presenteren. Later op de dag toonden de zonnebloemen toch hun "kopjes" richting zon. Dus een dikke zoen voor elke zonnebloem of zouden we die beter niet opsparen als we terug huiswaarts keren.
Van Avrès ging het richting tweede stop : Doué la Fontaine. We werden terug verwend met een uitgbreide picknick tafel .Ik zag heel wat mannen foto's nemen om dit eens te tonen aan hun vrouwtjes, waarschijnlijk om te tonen kijk eens hoe moet.....
In het stadje zelf was er een prachtig theater maar de vijver die ervoor lag ontsierde het geheel.
Iedereen terug op kracht, de "pulle"gevuld de nodige repen mee : allé en avant mars.
We reden richting Argenton les Valléés; Een prachtig stukje klimwerk en voor de echte Pantani's die een kijkje konden nemen hoe prachtig het eigenlijk wel was vonden dit stukje parcours adembenemend. Sierlijke straatjes, een kort klimmetje over een klein bruggetje (hoe romantisch) Meer moet da nie zijn. en misschien kennen jullie het liedje :" Onder de Noorse brug lagen ze..."(gelieve de rest zelf aan te vullen want een blog wordt meestal gecensureerd) .
Ook hier stond er ons een dier aan te gapen. Ja het was een ezel en die dacht waarschijnlijk wel stomme ezels rijden nu langs hier, langs deze lastige route. Zo zie je maar elk dierje zijn pleziertje.
Na de stevige klim nog wat verder gereden maar iedereen zat "schele van de dorst" dus ...een extra stopje. En ...om de dierendag heel compleet te maken zagen we in de weide een stier, een kolos van een stier. Hij woog zeker 530 kg. Robert gespecialiseerd in het wegen van stieren vertelde een aangespaste mop. Je moet het hem eens vragen als hij terug is in Pittem om die mop te vertellen. Hij zal het jullie in geuren en kleuren vertellen.
Niet alleen de schoonheid van de stier viel te bewonderen want in de buurt stond er ook een kasteel Ruines du Chateau de Sanzay XIII sciècle) dat zeker aan te bevelen is om eens een kijkje te gaan nemen.
Nog een 12 tal kilomter naar Bressuire. Om ons dierenverhaal van vandaag compleet te maken jammer genoeg met een triestig einde als afsluiter.Langs de kant van de weg lag een eekhoorntje; het had zijn laatste adem uitgeblazen. Jammer, jammer als je zo'n kleinn ,bruin en tenger diertje ziet liggen. Ja ook bij de dieren is het zo dat niet iedreen kan terug kijken op een "lang" leven.
Voor wie weet waar Bressuire ligt weet dat het nog wat klimwerk is om het stadje te bereiken.Vol goede moed reden we richting Plume hotel. Een schat van een vrouw verwelkomde ons en deed alles om ons in de watten te leggen. Ze gaf ons een extra kamer om te fietsen te stallen. Een bedankje kon er dan ook zeker van af en als extraatje hebben we daar een aperitiefje gedronken.
Een kwis van Marleen en Henk met als prijs een pot eigen gekweekte zeem deed iedereen zijn hersenen pijnigen. Winnaar was Ronny,
Vanavond gingen we met zijn alleen op restaurant. We hebben er werkelijk onze "ogen" uitgekeken maar gelukkig hebben we nog genoeg zicht voor morgen om de rit zonder kleerscheuren af te werken.
Het eten LEKKER, de bediening FANTASTISCH de prijs SUPER.
Een avondje met de beste moppentappers aan tafel, veel geschater van het lachen wat moet je nog meer hebben om de avond of laat ons zeggen de dag compleet te maken.
Morgen rijden we naar Saint Jean d' Angely en logeren we in een abdij. De bedoeling is dat we daar met zijn allen "brevieren" en ons eens bezinnen over de toekomst van de Gerowi (grapje hoor!!)
In ieder geval kijkt iedereen er naar uit om de abdij van de zeventiende eeuw te zien en wie weet zit er misschien een patersverhaal in de blog. Slaap lekker allemaal.
Vandaag is er ééntje jarig en dat kan je niet ongemerkt laten voorbij gaan. het gekende liedje: "Happy Birthday" werd uit volle borst gezongen door alle Lourdesfietsers waardoor het gebouw wat daverde op zijn grondvesten. Een verantwoordelijke kwam ons daarop attent maken en hebben we wat stilletjes verder gezongen zodanig dat de mensen hun slaap konden verder zetten en op een rustige manier konden uitslapen. André kreeg heel wat cadeautjes. Het gouden kroontje stond hem goed en al vlug dacht André dat hij de koning was van Frankrijk en een koning zonder tanden is als een leeuw zonder klauwen dus ...hebben we hem ook een mondje valse tanden gegeven.
Na het cadeautje volgde nog een korte ode of liedje. In het begin kon hij er nog hartelijk om lachen maar na het slot was het lachen wat over want :" André ,André André geef ons nog een tourné dacht André onmiddellijk aan zijnen portemoné.
Ik heb ook nog een weetje: André noemde oorspronkelijk Hendrik maar dit was slechts voor één dag want 's anderdaags gaf vader hem aan als André. Als je het mij vraagt klinkt André ook wat voller en zoals ze het in de volksmond zeggen :"Een mondje vol" allé als hij toch over al zijn tanden zou beschikken. Hendrik vond ik helemaal niets want het deed me denken aan Hendrik de VIII en dat was zeker geen zo "nen toffen" als onzen André.
Na een uitgebreid ontbijtbuffet en ik zal daar geen foto van doorsturen anders zitten jullie allemaal te watertanden,was het hoog tijd om alle "pullen" te vullen.
Ik zag allemaal blijde gezichten want het zonnetje was van de partij.
Onze eerste stop was in Logny au Perche.
Net voor het binnenkomen van Logny zagen we een veldje zonnebloemen die allemaal richting zon keken. Het was een prachtig zicht en het was net alsof de bloempjes aan het lachen waren.
Aan het bord van Logny stond een fiets. Hij was versierd met bloemen. Een kleine verwelkoming voor de Lourdesvrienden.
In Logny een onverwachte telefoon van Evreux; Ze vroegen mij of we de achter gelaten frigobox wilden verkopen. Uiteindelijk was hun bod te laag maar hebben we toch gezegd dat ze hem mochten houden. Dus nu is er ook meer plaats in de fietsbus.
Na Logny reden we richting Cavon. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel balen gezien en ik ben ze maar beginnen tellen. Tijdens de kwis, gegeven door Robert (was het nu opgezet spel of niet!!!) had ik het juiste antwoord. Wat wel zeker is als je zoveel balen hebt gezien dat we moeten toegeven dat Frankrijk nog altijd de grootste graanschuur is van Europa.
Van Cavon reden we naar Bellème; Ronny dacht dat hij Bellem (gelegen in West Vlaanderen) had gezien en begon te zingen van :" Och was ik maar bij moeder... neen Carine thuis gebleven". Gelukkig kon ik Ronny er tijdig op attent maken dat we aan het fietsen waren.
Onze laatste stop was Beufay, een prachtig dorpje met een al even mooi maar eenvoudig kerkje.
Het schijnt dat als je als kopman te snel rijdt dat je daar de sch...(zelf invullen) van kan krijgen. Gelukkig was er een apotheek in de buurt en bleven wij tijdens de rest van de rit gespaard van de vreemde odeurtjes.
Tijdens de middagpauze werden terug heel wat moppengetapt. Onze jarige heeft er ééntje verteld van trage Freddy. Als je de mop wil wteen moet je maar eens naar ons "Andreetje" telefoneren.
Van Beaufay ging het in snel tempo naar Mulsanne. Blijkbaar waren er al enkelen met hun gedachten bij het circuit van Le Mans gelegen aan ons hotel.
De rit van 155 km was ten einde. Allen hebben genoten en het belangrijkste is dat we terug feilloos zijn aangekomen in Mulsanne.
Morgen rijden we richting Bressuire. Laat ons hopen dat de zon terug van de partij is.
Sommigen dachten er al aan om eieren te brengen naar de arme Klaren maar hier bestaat dat niet.Dus afwachten wat het morgen wordt.
Vandaag gaat de rit van Amiens naar Evreux 155 km.
Misschien eerst nog een kleine anecdote van bij het avondmaal. We krgen als hoofdgerecht bij de kip vlindertjes (je dat wel hé)
Raar maar waar sommigen kregen al echt de vlinders in de buik en met een zalige blik dachten ze aan het thuisfront.
Het ontbijt was heel lekker en met de nodige vitamines konden we terug tegen een stootje.
We waren vertrokken en nog geen 100m verder kreeg er iemand het idee van het verhaaltje te vertellen :"Wat zit er in mijn valies, heb ik alles mee ...oei oei oei waar staat mijn valies!!! Heb ik die wel mee!!! Etienne keerde zijn "kar" allé zijn fiets en ging kijken en vragen : Is mijn valies mee?" Etienne was nu gerust maar heeft tijdens de rit nu en dan het verhaaltje van de valies moeten horen
In tegenstelling tot gisteren waar de zon van de partij was werden we vandaag "overspoeld" door de regen. De regenvestjes deden hun dienst en voor sommige was dit niet echt nodig alhoewel er toch een moment was dat Robert besloot om er ook maar ééntje te dragen. Je kent dat wel hé het groepsgevoel kan een mens soms tot inkeer brengen.
Niet alleen de weergoden zaten ons niet mee maar ook de fietsen kregen het te verduren.
In Gerberoy een prachtig bloemendorpje dat Geert kende was bewonderenswaardig. Na wat verfrissing een hapje eten was het geen tijd om terug te fietsen maar om de gehavende fietsen te repareren. Gelukkig beschikken we over twee goede mecaniciens en toonden Eddy S. en Chris V. wat ze in hun mars hadden.
De volgende stop was in Andelys waar we op een pleintje niet ver van de petanquebaan onze picknick konden verorberen.
En... er werd veel, heel veel gegeten blijkbaar zorgde de regellucht voor een nog grotere honger.
Na de stop reden we over de Seine, die we konden bewonderen in al haar pracht. Voor zij die nog nooit de Seine hebben kunnen bewonderen moet je dit echt eens doen.
De regen bleef van de partij en voor bijna de rest van de rit werd het onze trouwe bondgenoot. We hadden het ook liever anders gehad maar er was niemand die klaagde en iedereen reed gezwind verder. De kopmannen trotseerden de wind en zo kwamen we allen veilig, welgezind en zeker blij dat we er waren.
Na een lekkere douche, een aperitiefje was er nog een kleine kwis met als prijs : een gratis massage van Kristine.
De vraag werd goed beantwoord door Bert; Zo zie je maar je bent nooit te oud om te leren of beter gezegd om iets te weten.
Morgen is iedereen terug paraat en rijden we van Evreux naar Mulsanne 153 km.
Ik denk wel, al durf ik dit niet luidop te zeggen maar dat iedereen hoopt dat het zonnetje terug van de partij is.
Door internet problemen kan de Blog pas nu opgestart worden waarvoor onze excuses.
Het vertrek uit Pittem was overweldigend. Niemand van de deelnemers had gedacht dat er zo veel volk zou aanwezig zijn. Sommige dachten dat het een nieuw evenement was en spraken al van "Gekke woensdag".
Allen die aanwezig waren die morgen willen we dan ook bedanken en om eerlijk te zijn het doet wat met een mens. Ik zag sommige een traantje wegpinken, anderen kregen uit een totaal onverwachte hoek bezoek. Merci , merci bien.
Het begin van de rit liep langs gekende wegen en als uitzondering kregen we in Beselare bezoek. Een aantal heksen die langs de weg geposteerd waren zwaaiden ons uit richting Frankrijk. Eigenlijk zou je dit niet verwachten van een heks maar blijkbaar waren ze die dag heel vriendelijk geluimd.
Onze eerste stop was in Nieuwkerke aan het kerkplein gelegen dichtbij een kerkhof maar daar hadden we niet veel last van.
De eerste drankjes en de kleine versnaperingen gingen er bij iedereen goed in en iedereen was terug paraat voor de volgende stop.
Op de fiets konden we genieten van de perfect uitgestippelde route en de zon was ook van de partij. Dus meer moet je niet wensen.
In Sally sur la Lys kregen we te maken met een automobilist die zeker en vast geen fietsfanaat was.
Bij het oversteken gaf hij nog wat extra gas en werden we ondergedompeld in een zwarte rookwolk.
Gelukkig zijn de Lourdesrijdes sterke beren en ...weet er iemand het vrouwelijke van beer (anders moet je het maar eens opzoeken) waren daardoor niet van slag en peddelden rustig verder.
In Servins genoten we op een zeer gezellig pleintje van onze tweede stop. Voor sommige was de rust een welgekomen moment.
De zon bleef maar stralen en dit was er voor sommige iets teveel aan. Sommige kregen zelfs een fata morgana en bij het zien van het dorpje Pas en Artois dachten ze aan het volgende: "Mijn huis is waar mijn ... ja waar mijn STELLA staat" Jammerlijk genoeg was dit niet zo en was de volgende stop iets verderop.
Thièvres onze derde stop was een zeer welgekomen stop. De drank, allé ice tea , cola water en zekere geen Stella, vloeide rijkelijk in de kleine keeltjes en bij sommige een groter keelgat.
Het deed deugd en die frisse drank hadden we te danken aan onze twee fietsbus bestuurders Geert en Eddy.
Op het laatste van onze rit kregen we nog enkele regendruppels te verwerken maar dit was eerder verfrissend en zorgde voor de nodige afkoeling.
Eind goed al goed, ook al was het soms wat lastig maar de 171 km zaten er op.
In de ronde van Frankrijk is er dagelijks de prijs van de "strijdlust". Als we vandaag die prijs mochten uitreiken dan gaat die naar Bert die met een enorme inzet en wilskracht deze rit tot een goed einde heeft gebracht. En francais : "Chapeau"
