Inhoud blog

	Zaterdag 29 juli
	Donderdag 27 juli
	Woensdag 26 juli
	Dinsdag 25 juli
	Maandag 24 juli

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Gerowi Pittem Lourdes 2017

22-07-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Zaterdag 22 juli

Rit 4 Mulsanne - Bressuire 154 km

Gisterenavond hebben we gelogeerd in een luxueus hotel met een prachtige accommodatie.Alleen de prijzen van de drankjes en de koffie vielen wat tegen. Ik heb onmiddellijk getelefoneerd naar Evreux om die frigobox toch op te sturen zodanig dat wij die kunnen verkopen tegen het hoogste bod want de Gerowi staat nu wel op de rand van het faillissement (grapje hoor!!)

Vandaag was het wisselvallig weer. Het was overwegend bewolkt met nadien wat dreigende wolken om te eindigen met wat zonneschijn. Goed gezegd Frank Deboosere.

De gemeenten voor Valandry waren zeer bosachtig. Heel prettig om door te rijden en ieder genoot van de rust en werd er ook stil van. Kilometers rijden en omringd worden langs beide kanten door bos geeft een enorm gevoel.

Maar wat is een bos zonder vos. Wel niet één maar twee vossen hebben we gezien. Ken je het verhaal van Reintje de vos , de superboef. "Met zijn listen en mooie praatjes is hij iedereen te slim af".

Hebben wij ook niet zo iemand in de groep maar dan in positieve zin. Jullie kennen hem wel!! Hij heeft lang een praktijk gehad en iedereen was op zijn hoede maar telkens slaagde hij er in om iemand bij het veertiende te zetten. Ra ra wie is het??

Onze eerste stop was Baugé en Anjou. Een prachtig stadje met een heel mooi kasteel. Het gemeentehuis deed dienst voor een dringende behoefte, opwellingen in de buik of voor zij die een "plasje of "plas "moesten doen.

Blijkbaar was het vandaag dierendag Ert de vos en dan .... net voor Avrès zagen we twee hertjes plechtig huppelen naar een bijgelegen bosje.

Kennen jullie het verhaal van het "hertje". Wel als je er ééntje kent laat het ons weten dan kunnen wij op een avond eens rustig genieten van dit verhaaltje.

De velden met zonnebloemen werden talrijker en talrijker. Vandaag lieten ze wel hun "kopje" hangen neerbuigend, keken ze naar de grond beschamend dat ze maar zo'n weer konden presenteren. Later op de dag toonden de zonnebloemen toch hun "kopjes" richting zon. Dus een dikke zoen voor elke zonnebloem of zouden we die beter niet opsparen als we terug huiswaarts keren.

Van Avrès ging het richting tweede stop : Doué la Fontaine. We werden terug verwend met een uitgbreide picknick tafel .Ik zag heel wat mannen foto's nemen om dit eens te tonen aan hun vrouwtjes, waarschijnlijk om te tonen kijk eens hoe moet.....

In het stadje zelf was er een prachtig theater maar de vijver die ervoor lag ontsierde het geheel.

Iedereen terug op kracht, de "pulle"gevuld de nodige repen mee : allé en avant mars.

We reden richting Argenton les Valléés; Een prachtig stukje klimwerk en voor de echte Pantani's die een kijkje konden nemen hoe prachtig het eigenlijk wel was vonden dit stukje parcours adembenemend. Sierlijke straatjes, een kort klimmetje over een klein bruggetje (hoe romantisch) Meer moet da nie zijn. en misschien kennen jullie het liedje :" Onder de Noorse brug lagen ze..."(gelieve de rest zelf aan te vullen want een blog wordt meestal gecensureerd) .

Ook hier stond er ons een dier aan te gapen. Ja het was een ezel en die dacht waarschijnlijk wel stomme ezels rijden nu langs hier, langs deze lastige route. Zo zie je maar elk dierje zijn pleziertje.

Na de stevige klim nog wat verder gereden maar iedereen zat "schele van de dorst" dus ...een extra stopje. En ...om de dierendag heel compleet te maken zagen we in de weide een stier, een kolos van een stier. Hij woog zeker 530 kg. Robert gespecialiseerd in het wegen van stieren vertelde een aangespaste mop. Je moet het hem eens vragen als hij terug is in Pittem om die mop te vertellen. Hij zal het jullie in geuren en kleuren vertellen.

Niet alleen de schoonheid van de stier viel te bewonderen want in de buurt stond er ook een kasteel Ruines du Chateau de Sanzay XIII sciècle) dat zeker aan te bevelen is om eens een kijkje te gaan nemen.

Nog een 12 tal kilomter naar Bressuire. Om ons dierenverhaal van vandaag compleet te maken jammer genoeg met een triestig einde als afsluiter.Langs de kant van de weg lag een eekhoorntje; het had zijn laatste adem uitgeblazen. Jammer, jammer als je zo'n kleinn ,bruin en tenger diertje ziet liggen. Ja ook bij de dieren is het zo dat niet iedreen kan terug kijken op een "lang" leven.

Voor wie weet waar Bressuire ligt weet dat het nog wat klimwerk is om het stadje te bereiken.Vol goede moed reden we richting Plume hotel. Een schat van een vrouw verwelkomde ons en deed alles om ons in de watten te leggen. Ze gaf ons een extra kamer om te fietsen te stallen. Een bedankje kon er dan ook zeker van af en als extraatje hebben we daar een aperitiefje gedronken.

Een kwis van Marleen en Henk met als prijs een pot eigen gekweekte zeem deed iedereen zijn hersenen pijnigen. Winnaar was Ronny,

Vanavond gingen we met zijn alleen op restaurant. We hebben er werkelijk onze "ogen" uitgekeken maar gelukkig hebben we nog genoeg zicht voor morgen om de rit zonder kleerscheuren af te werken.

Het eten LEKKER, de bediening FANTASTISCH de prijs SUPER.

Een avondje met de beste moppentappers aan tafel, veel geschater van het lachen wat moet je nog meer hebben om de avond of laat ons zeggen de dag compleet te maken.

Morgen rijden we naar Saint Jean d' Angely en logeren we in een abdij. De bedoeling is dat we daar met zijn allen "brevieren" en ons eens bezinnen over de toekomst van de Gerowi (grapje hoor!!)

In ieder geval kijkt iedereen er naar uit om de abdij van de zeventiende eeuw te zien en wie weet zit er misschien een patersverhaal in de blog. Slaap lekker allemaal.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (2)

23-07-2017

het verhaal van het hertje

Het hert en de tijgerEen fabel uit China over een bluffend hert
Op een ochtend kwam er uit het gebergte een pasgeboren tijger, die geen enkel idee had van wat er in de wereld te koop was. Hij had een hele tijd gelopen en een geweldige honger gekregen, toen er van de andere kant een hert kwam. De tijger wilde het hert grijpen en opeten maar omdat hij nog nooit een hert had gezien en niet wist wat een hert allemaal kon, ging hij eerst eens op hem af om dat uit te vinden. "Mijn beste vriend, wat is het nut van dat ding dat op je hoofd groeit en wel een struik lijkt?"
Het hert wist dat de tijger van alle dieren de gemeenste vijand was en dat hij met zijn vraag vast niets goeds in de zin had, dus hij antwoordde: "Vriend, je wilt toch niet zeggen dat je deze tijgervork op mijn hoofd niet kent?"
De tijger vroeg: "Waar dient die tijgervork dan voor?"
Het hert zei schaterlachend: "Een tijgervork gebruik je natuurlijk voor het eten van tijgers! Wanneer ik een tijger heb gegrepen, dan prik ik dat stuk vlees van zijn lijf dat ik wil eten op mijn vork! En wat er na de maaltijd overblijft dat hang ik ook aan mijn tijgervork, in afwachting van de volgende maaltijd." Toen de tijger dat hoorde schrok hij wel even! Omdat hij ook de stippen op het lijf van het hert zag vroeg hij vervolgens: "Wat is het nut van al die stippen over je hele lijf?"
Het hert antwoordde: "Dat zijn de merktekens voor de tijgers die ik heb opgegeten. Telkens wanneer ik een tijger heb gegeten, maak ik er weer een bij, omdat ik met mijn vrienden een wedstrijd doe wie de meeste tijgers kan vangen." Toen onze tijger dit had gehoord werd hij nog banger. Het hert nam daarop een dreigende houding aan en begon luid te brullen, en de tijger die zag dat de situatie zich ongunstig ontwikkelde, vluchtte zo snel als hij kon.
Toen de tijger lange tijd had gerend, kwam hij in een diep woud en pas daar durfde hij te rusten. Toevallig zat daar bovenin een boom een aap een vrucht te eten. Toen de aap zag hoe overstuur de tijger was, vroeg hij meteen: "Broer tijger, wat heeft je zo aan het schrikken gemaakt?" Pas toen de tijger wat tot bedaren was gekomen, deed hij nauwkeurig verslag aan de aap van wat hem was overkomen. Toen hij alles had gehoord, moest de aap lachen, en hij zei: "Je hebt je laten beetnemen. Dat was alleen maar een onbenullig hert, daar hoef je niet bang voor te zijn! Kom mee, dan gaan jij en ik hem vangen voor het middagmaal!"
De tijger, die niet wist wat hij daarvan moest geloven, zei: "Ik niet, want hij heeft werkelijk een angstaanjagend wapen, en jij zou waarschijnlijk ook vluchten als je dat zag!" De aap antwoordde: "Kom nou! Als je het niet vertrouwt, moet je mij maar vastbinden aan een touw en dan gaan we samen, elk aan een uiteinde van ons touw." Daarop bonden ze zich aan een touw en gingen erop uit om het hert te zoeken.
Het hert stond op een berg boomblaadjes te eten en toen hij vanuit de verte de tijger samen met de aap zag aankomen, begreep hij dat ze niets goeds van plan waren. Van verre riep hij daarom luid: "Vriend aap, kom jij me die tijger brengen? Ik was al op zoek naar hem!"
Toen de tijger dat hoorde, dacht hij dat hij door de aap was beetgenomen en hij schrok zich het apezuur. Hij draaide zich om en rende voor zijn leven. De aap kon de tijger natuurlijk niet bijhouden en werd door de tijger voortgesleept tot hij dood bleef.