Opnieuw een wedstrijd tussen 2 ploegen uit de kop van het klassement. Het beloofde misschien wel spektakel aangezien Ronse in de heenwedstrijd verloren had tegen tien man en uit was op revanche. Een wijziging in de ploeg was nodig tijdens de opwarming toen Gianni geblesseerd aan de enkel moest passen. Al snel werd duidelijk dat de thuisploeg niet gebrand was om het spel te maken. Dit lieten ze volledig aan ons over en zetten geen enkele druk op onze helft of op onze verdedigers. Dit liet ons toe rond te spelen en geduldig op te bouwen maar het was wachten op echt uitgespeelde kansen voor de bezoekers. Het was toch Ronse die enkele keren gevaarlijk op de counter loerde en voor de keeper verscheen. De kansen werden echter met het grootste gemak de nek omgewrongen door de spitsen van Ronse. Na een matige eerste helft in barkoude omstandigheden werd de rust bereikt met de logische brilscore. Het eerste halfuur van de tweede helft was alles voor Wielsbeke. Dit resulteerde in enkele kansen voor onze spitsen maar telkens viel de bal net-niet, of op de lat en de lijn en buiten, of teveel volk waardoor bal onbespeelbaar was , of stond een van de 9 verdedigend ingestelde ronse spelers in de weg, of naar gelang de match vorderde bleek dat ronse ging krijgen waarvoor het gespeeld had namelijk een troosteloos gelijkspel. Toch moesten de Matthiassen ons nog een keer gepast redden met een reflex en behoeden voor het spreekwoordelijke deksel op de neus. Duidelijk voorbeeld van een defensieve , niet voetballende , tactische opvatting van het voetbal , dan nog wel van de thuisploeg. Al bij al zijn wij dan toch de morele winnaar want zo komen ze geen stap dichter en door het verlies van andere achtervolgers wordt die achterstand nog groter. Op naar een volgende winstmatch hopelijk
